Εμείς φέτος θα γιορτάσουμε τα περσινά Χριστούγεννα!
Πέρσι γιορτάσαμε τα προπέρσινα Χριστούγεννα. Και πρόπερσι τα Χριστούγεννα του 2010.
Γενικά, καινούργια Χριστούγεννα έχουμε να γιορτάσουμε από το 2009. Που λεφτά υπήρχαν! Μας το είπε ο κύριος Παπανδρέου που τα είχε δει με τα μάτια του. Και μας είπε ότι τα λεφτά τα είχαν κάτι πλούσιοι κύριοι. Που μόλις έβγαινε πρωθυπουργός ο κύριος Γιώργος, οι πλούσιοι κύριοι θα χαίρονταν τόσο μα τόσο πολύ, που θα έπαιρναν όλα τα λεφτά τους και θα μας τα έδιναν με το τσουβάλι. Ή με επιταγή. Ή μετρητά, ή με έμβασμα. Αυτό δεν μας το διευκρίνισε ο κύριος Γιώργος. Αλλά δεν είχε και πολύ σημασία. Σημασία είχε ότι λεφτά υπήρχαν.
Μετά βγήκε ο κύριος Γιώργος πρωθυπουργός. Και κάτσαμε όλοι στην ουρά της τράπεζας για να μας
μοιράσει τα λεφτά. Ομως, τότε ήρθε ένας άλλος, ο κύριος Πάγκαλος και μας είπε:
- Μαζί τα φάγαμε!
Εγώ δεν θυμάμαι να είχα φάει κάτι το ιδιαίτερο! Αλλά μετά μου εξήγησε ο κύριος Πάγκαλος ότι έφταιγα εγώ προσωπικά που καταστράφηκε η χώρα μας!
Γιατί στο σχολείο στο διάλειμμα έπρεπε να ζητάω απόδειξη για το κουλούρι. Κι εγώ δεν ζήταγα. Κάθε μέρα αυτό τώρα, από την Α' Δημοτικού. Τώρα πάω στην ΣΤ' - αν κάνεις τον πολλαπλασιασμό πόσα κουλούρια έφαγα και πόσες αποδείξεις δεν ζήτησα, ε, πολύ θέλει να χρεοκοπήσει μια χώρα;
Γι' αυτό εμείς φέτος θα γιορτάσουμε τα περσινά Χριστούγεννα. Γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια, μου εξήγησε ο μπαμπάς μου ότι δανειζόμασταν, λέει, σαν να μην υπάρχει αύριο. Και φταίνε, λέει, όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και ο κύριος Παπανδρέου λέει. Και ο κύριος Καραμανλής λέει. Και ο κύριος Σημίτης λέει. Και ο μπαμπάς του κυρίου Παπανδρέου λέει. Που τον έλεγαν κι αυτόν Παπανδρέου αλλά όχι κύριο, λέει. Γιατί άμα πεθάνεις, παύεις να είσαι κύριος. Ολοι αυτοί φταίγανε. Και περισσότερο από όλους, εγώ με το κουλούρι!
Και γι' αυτό ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Λέει.
Τώρα εγώ ντρέπομαι να το πω, αλλά μεταξύ μας, αυτή η εικονική πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ ωραία. Γιατί στην εικονική πραγματικότητα, όλα τα παιδάκια πήγαιναν χορτασμένα στο σχολείο. Ολοι οι συμμαθητές μου είχαν παιχνιδάκια. Ολοι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες είχαν δουλειές. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες είχαν συντάξεις. Και στα σπίτια μας δεν κυκλοφορούσαμε σαν κινούμενη βιοτεχνία παπλωμάτων. Γιατί στους καυστήρες είχαμε πετρέλαιο.
Εικονική πραγματικότητα. Μπορεί... Μπορεί το φαγητό που τρώγαμε να ήταν εικονικό. Μπορεί το ζεστό καλοριφέρ να ήταν εικονικό. Μπορεί η εργασία των γονιών μου να ήταν εικονική. Μπορεί η σύνταξη των παππούδων μου να ήταν εικονική.
Μπορεί να μη ζούσαμε στην Ελλάδα. Μπορεί να ζούσαμε στη Χώρα του Πίτερ Παν. Στη Χώρα του Ποτέ-Ποτέ. Που τη θεωρούσαμε Χώρα του Πάντα-Πάντα!
Τώρα, γιορτάζουμε τα περσινά Χριστούγεννα. Δέντρο έχουμε το περσινό, που το είχαμε από το 2010 που το αγοράσαμε το 2009. Που λεφτά υπήρχαν. Στολίδια έχουμε τα περσινά, που τα είχαμε από το 2010 που τα αγοράσαμε το 2009. Που λεφτά υπήρχαν. Και κάτι μελομακάρονα περσινά έχουμε, αλλά λέμε να μην τα φάμε γιατί είμαστε νέοι κι έχουμε τη ζωή μπροστά μας.
Και φωτάκια έχουμε τα περσινά. Θα τα βάλουμε στο περσινό δέντρο χωρίς να τα ανάψουμε. Γενικά ό,τι ανάψαμε, ανάψαμε. Από δω και πέρα, τους διακόπτες του ηλεκτρικού τους έχουμε για ντεκόρ. Με τα κεριά τρώμε, με τον φακό κατουράμε, με του γείτονα το Wi-Fi βολευόμαστε.
Αποκωδικοποιητή στην τηλεόραση δεν βάλαμε: η συσκευή πιάνει μόνο CNN. Καθόμαστε τώρα όλοι οικογενειακώς στο σκοτάδι και βλέπουμε CNN. Ρώτα με ό,τι, μα ό,τι θες για το Χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ, για τον Ντάου Τζόουνς και πόσα δολάρια πουλιέται το καλαμπόκι στο Μίσιγκαν. Ο παππούς και η γιαγιά δεν μιλάνε αγγλικά και με βάζουν να τους μεταφράζω. Οχι ότι κι εγώ ξέρω την τύφλα μου. Κάτι dog, κάτι cat, this is a dog, this is a cat, this is a chair, sit in the chair. Καθόμαστε και περιμένουμε πότε θα πουν στις ειδήσεις για σκύλους, γάτες και καρέκλες. Κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια. Μη σου πω ποτέ. Ποτέ στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ...
Μια χαρά ήταν η εικονική πραγματικότητα... Τότε που ήμασταν φτωχοί και θα γινόμασταν πλούσιοι. Τώρα που λεφτά υπάρχουν και γίναμε όλοι μεγιστάνες, είναι λίγο σκούρα τα πράγματα.
Και δεν με ανησυχεί ότι φέτος θα γιορτάσουμε τα περσινά Χριστούγεννα. Με ανησυχεί ότι του χρόνου, τα Χριστούγεννα θα θεωρηθούν ισοδύναμο μέτρο. Και θα καταργηθούν τελείως.
Αλλά τουλάχιστον τότε θα αποσβέσουμε και το CNN.
Γιατί αυτό, γιαγιά, ξέρω να το μεταφράσω: Breaking News! In Greece Christmas... Last Year!
ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ