Δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια ο ειδικός ρεπόρτερ βασιλικών υποθέσεων της Daily Mirror, Τζέιμς Γουϊτακερ, ζούσε στη σκιά της πριγκίπισσας Νταϊάνα καταγράφοντας κάθε μικρή σημαντική ή ασήμαντη λεπτομέρεια της ζωής της. Ο επικήδειός του για την Πριγκίπισσα του Λαού είναι συγκλονιστικός.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατό της στο τροχαίο δυστύχημα του Παρισιού, στις 31 Αυγούστου 1997, έγραψε μια νεκρολογία για τη γυναίκα που μεταμορφώθηκε από Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ στην Πριγκίπισσα του Λαού. Το θέμα αυτό δημοσιεύτηκε σε ειδική έκδοση της βρετανικής εφημερίδας και σήμερα, 16 χρόνια μετά τον τραγικό χαμό της αναρτήθηκε για πρώτη φορά στο διαδίκτυο προκαλώντας πανικό «χτυπημάτων» από τους χρήστες του… Περισσότερο ίσως από κάθε λέξη του

Καθώς μια θεωρία συνωμοσίας έρχεται να ρίξει φως στον θάνατό της, ο μεγάλος έρωτάς της παραμένει στις σκιές
Τα λάστιχα της μαύρης Mercedes S-280 στριγγλίζουν καθώς ο οδηγός της, Χένρι Πολ, πατάει το γκάζι με δύναμη έξω από το ξενοδοχείο Ritz στο Παρίσι. Ο δρόμος για τη Λεωφόρο Φος μοιάζει ακίνδυνος. Είναι Κυριακή 31 Αυγούστου του 1997 και είναι περασμένα μεσάνυχτα. Τα λάστιχα ακούγονται για μία ακόμη - τελευταία - φορά και το αυτοκίνητο καρφώνεται με μεγάλη ταχύτητα στον 13ο πυλώνα στο εσωτερικό του τούνελ Pont de l'Alma. Ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ και ο οδηγός σκοτώνονται ακαριαία. Ο σωματοφύλακας Τρέβορ Ρις Τζόουνς θα επιβιώσει από τη σφοδρή σύγκρουση, αλλά η Νταϊάνα δεν θα έχει την ίδια μοίρα. Η πριγκίπισσα της Ουαλλίας φέρει πολλαπλά τραύματα. Της παρέχονται οι πρώτες βοήθειες και μεταφέρεται στο νοσοκομείο με τους χτύπους της καρδιάς της να στέλνουν δυσάρεστα μηνύματα. Μέσα στις επόμενες δύο ώρες θα αφήσει την τελευταία της πνοή στο Pitié-Salpêtrière.

Ποιος σκότωσε την πριγκίπισσα

Λίγες μόνο ημέρες πριν από τη συμπλήρωση 16 χρόνων από τότε που η πριγκίπισσα Νταϊάνα και ο τότε σύντροφός της, Ντόντι Αλ Φαγιέντ, έχασαν τη ζωή τους και έναν μήνα πριν από την προβολή της ταινίας «Νταϊάνα», με πρωταγωνίστρια τη Ναόμι Γουότς, η οποία εστιάζει στα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της Lady D, νέα στοιχεία για τις συνθήκες του δυστυχήματος εξετάζονται από τις Αρχές. Η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου αξιολογεί «τη συνάφεια και την αξιοπιστία πληροφοριών οι οποίες ελήφθησαν πρόσφατα», ενώ οι επιτελείς της Σκότλαντ Γιαρντ εμφανίζονται εξαιρετικά προσεκτικοί και υπογραμμίζουν ότι η αξιολόγηση των νέων δεδομένων «δεν αποτελεί επανέναρξη της έρευνας». Ακόμη, όμως, και αν οι πιο ειδικοί υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διαδικασία περιλαμβάνει αποκλειστικά διάβασμα «χαρτούρας» και πνιχτά γελάκια πριν από το απογευματινό τσάι, η συγκεκριμένη είδηση αρκούσε για να πάρει φωτιά το Διαδίκτυο και για να επανέλθουν στο προσκήνιο - αν έφυγαν ποτέ - οι θεωρίες συνωμοσίας για τον θάνατο της πριγκίπισσας.

Από την τραγική εκείνη νύχτα του Αυγούστου οι συνθήκες του δυστυχήματος απασχόλησαν όσο λίγα γεγονότα τις αστυνομικές αρχές. Η διεξαγωγή της τελευταίας μεγάλης έρευνας έληξε το 2006, κόστισε 3,7 εκατ. στερλίνες και είχε αποτέλεσμα μια έκθεση 832 σελίδων, ενώ το 2008 περαιτέρω έρευνα, που κράτησε έξι μήνες και κόστισε τουλάχιστον 7 εκατομμύρια στερλίνες, κατέγραψε μαρτυρίες από 250 ανθρώπους για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος της Νταϊάνα και του Ντόντι Αλ Φαγιέντ προκλήθηκε από την αμέλεια του οδηγού και των παπαράτσι που τους ακολουθούσαν.

Τα σενάρια, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί. Από τις πιο γραφικές εκδοχές που θέλουν τη σύγκρουση του αυτοκινήτου να μη συνέβη ποτέ - η Mercedes υποτίθεται ότι καταστράφηκε σε θραυστήρα αυτοκινήτων - και την πριγκίπισσα να δολοφονείται σε ψεύτικο ασθενοφόρο, μέχρι τις λίγο πιο ρεαλιστικές, που βρίσκουν ένθερμη υποστήριξη στο πρόσωπο του πατέρα του Ντόντι, Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ, και θέλουν την Νταϊάνα να πέφτει θύμα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, σε μια συνωμοσία που εμπλέκει και μέλη της βασιλικής οικογένειας αφού «ο γιος του ήταν ένας μουσουλμάνος που επρόκειτο να παντρευτεί τη μητέρα του μελλοντικού βασιλιά της Αγγλίας», βρίσκουν ακόμη ευήκοα ώτα. Ο στενός κύκλος της Νταϊάνα, πάντως, φαίνεται ότι δεν περίμενε τις έρευνες για να πειστεί για το αβάσιμο των συγκεκριμένων ισχυρισμών. Η πριγκίπισσα όχι μόνο δεν σχεδίαζε να παντρευτεί τον Ντόντι, και δεν εγκυμονούσε το παιδί του, αλλά στην πραγματικότητα εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη με έναν καρδιοχειρουργό από το Πακιστάν. Τον Χασνάτ Καν.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας

Η συνάντηση έγινε τυχαία. Σύμφωνα με το τεύχος Σεπτεμβρίου 2013 του περιοδικού «Vanity Fair», την 1η Σεπτεμβρίου του 1995 ο χειρουργός βγήκε στον προθάλαμο του Royal Brompton Hospital για να ενημερώσει την Ούνα Τοφόλο, μια εναλλακτική θεραπεύτρια που εμπιστευόταν τον βελονισμό, ότι ο σύζυγός της θα ξαναέμπαινε εσπευσμένα στο χειρουργείο. Η Τοφόλο τότε τον σύστησε στη γυναίκα που βρισκόταν στο πλευρό της - η οποία τύχαινε να είναι και η πιο διάσημη γυναίκα στον πλανήτη -, στην πριγκίπισσα Νταϊάνα. Ο χειρουργός κούνησε το κεφάλι χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία και επέστρεψε στα καθήκοντά του, ωστόσο η Λαίδη Ντι δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοιες αντιδράσεις. Αμέσως σχολίασε με θαυμασμό το παρουσιαστικό του γιατρού, ενώ είχε συγκρατήσει και το όνομά του, που ήταν γραμμένο στα παπούτσια του: Χασνάτ Καν. Από εκείνη την ημέρα θα εμφανιζόταν καθημερινά στο νοσοκομείο.

Η πριγκίπισσα της Ουαλλίας περνούσε δύσκολες ημέρες. Είχε πλέον χωρίσει επίσημα με τον Κάρολο - από το 1992 - και αποζητούσε να ξεφύγει και να ζήσει μια απλή καθημερινότητα, αφού είχε ήδη πληγωθεί αρκετά. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι εκείνη δεν είχε μπει στη βασιλική οικογένεια για να γίνει πριγκίπισσα, αλλά για να γίνει βασίλισσα. Πλέον ζούσε μόνη της στο παλάτι του Κένσινγκτον και προσπαθούσε να αποστασιοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής της στο νοσοκομείο, η Νταϊάνα βρέθηκε στο ασανσέρ μόνη με τον Χασνάτ. Το βλέμμα τους συναντήθηκε και εκείνη έμεινε να κοιτάζει τα σκούρα καστανά μάτια του. Από εκείνη τη στιγμή τούς πήρε περίπου δύο εβδομάδες για να κανονίσουν το πρώτο ραντεβού. Ηταν μέσα Σεπτεμβρίου πια όταν ο Χασνάτ τής πρότεινε να τον συνοδεύσει σε μια επίσκεψη που θα πραγματοποιούσε στους θείους του στο Στράτφορντ-Απόν-Εϊβον για να πάρει κάποια βιβλία. «Δεν περίμενα στιγμή ότι θα έλεγε ναι» θυμάται ο χειρουργός, σύμφωνα με την κατάθεσή του στην αστυνομία. Επειτα από εκείνη τη μονοήμερη απόδραση η φιλία τους πέρασε σε διαφορετικό επίπεδο.

Μια επικίνδυνη σχέση

Τα επόμενα δύο χρόνια θα στιγματίζονταν από την πιο σημαντική σχέση της Νταϊάνα μετά τον γάμο της με τον πρίγκιπα Κάρολο - η νέα ταινία «Νταϊάνα» εστιάζει, άλλωστε, σε αυτό το διάστημα και στο συγκεκριμένο ειδύλλιο. Για την 35χρονη πριγκίπισσα ο συνομήλικός της Χασνάτ δεν αντιπροσώπευε μόνο ένα παράνομο ρομάντζο. Ηταν μια δόση απλής καθημερινότητας, μια ζωή μακριά από το εχθρικό περιβάλλον και ένας άνδρας που θα μπορούσε να της δώσει τα απλά πράγματα που αναζητούσε στο κυνήγι της προσωπικής ευτυχίας. Ο Καν είχε το προφίλ σοβαρού επαγγελματία και συγκροτημένου ανθρώπου και έκανε την Νταϊάνα να ερωτευτεί την απλότητά του. Εκείνη επισκεπτόταν το μικρό διαμέρισμά του και καθάριζε, έπλενε τα πιάτα και δίπλωνε τα ρούχα. Μάζευε τα κουτάκια από τις Guinness και άκουγε τζαζ με τον σύντροφό της, ενώ στεκόταν και σε ουρές για να παρακολουθήσει κάποιες παραστάσεις αργά τη νύχτα. Ο Χασνάτ ήταν «ο κύριος της διπλανής πόρτας». Καθόλου εκκεντρικός και συνάμα γεμάτος καθημερινές έγνοιες. Το ζευγάρι, μάλιστα, που απέφευγε με κάθε τρόπο τα φώτα της δημοσιότητας, αν και περνούσε αρκετό χρόνο στο παλάτι του Κένσινγκτον, όταν αποφάσιζε να βγει, κυκλοφορούσε στη γειτονιά του Χασνάτ, με την πριγκίπισσα να καμουφλάρεται φορώντας περούκα και γυαλιά ηλίου.

Ο σύντροφός της εργαζόταν σκληρά και όταν δεν επενέβαινε σε ανθρώπινα όργανα, κοιμόταν. Αυτό το πρόγραμμα δεν ταίριαζε στην Νταϊάνα, η οποία συνήθιζε να παίρνει τηλέφωνο στο νοσοκομείο και να αφήνει μηνύματα χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα - με πρώτη επιλογή το Dr. Armani -, ενώ επισκεπτόταν και αργά τη νύχτα το νοσοκομείο. Τίποτα δεν τη σταματούσε.

Ο Χασνάτ, βέβαια, αντιλαμβανόταν - κάθε ημέρα και περισσότερο - ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν θα μπορούσε να έχει μια φυσιολογική σχέση. Γνώριζε καλά, άλλωστε, ότι και προτού ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησίας με τον Κάρολο η ίδια ήταν μέλος μιας αριστοκρατικής οικογένειας. Σύμφωνα όμως με το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Vanity Fair», η Νταϊάνα συζητούσε ακόμη και για γάμο, ενώ διάφορες πηγές ήθελαν την πριγκίπισσα να φαντάζεται τη ζωή της στο πλευρό του μαζί με μια κόρη. Τον σύστησε στους γιους της και έψαχνε ακόμη και τρόπο να πραγματοποιήσει ένα κρυφό μυστήριο. Το συγκεκριμένο σενάριο, βέβαια, ήταν ουτοπικό. Ο μόνος τρόπος να επιδιώξει μια κανονική ζωή μακριά από τη δημοσιότητα ήταν να μετακομίσει στο Πακιστάν και η Νταϊάνα, παρ' ότι το σκεφτόταν σοβαρά, ήξερε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Είχε δύο γιους και ο αγαπημένος της προερχόταν από μια παραδοσιακή οικογένεια όπου «η νύφη από τη Βρετανία» αποτελούσε συνώνυμο του χειρότερου εφιάλτη.

Τόνοι μελάνι

Η σχέση της Νταϊάνα με τα media ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Ηταν το φόντο της καθημερινότητάς της, που ακροβατούσε ανάμεσα στο δίπολο του αναγκαίου και του μισητού. Ο Τύπος, βέβαια, ήταν από παλιά στο πλευρό της και είχε κατηγορήσει απροκάλυπτα τον Κάρολο για τη δυστυχία της. Λίγα πράγματα μπορούσαν να πάνε στραβά για να χαλάσει η εικόνα της «αγαπημένης πριγκίπισσας του λαού». Η ίδια, πάντως, φαίνεται ότι εκμεταλλεύθηκε κάποιες φορές την εύνοια των δημοσιογράφων και ειδικά όταν έβλεπε ότι δημοσιεύματα για τη σχέση της με άλλους άνδρες - χωρίς στέμμα - τυπώνονταν συχνά στις ταμπλόιντ εφημερίδες. Ιδιαίτερα τα άρθρα που την ήθελαν να έχει συνάψει σχέση με έναν παντρεμένο αστέρα του ράγκμπι δεν αναδείκνυαν το προφίλ της πριγκίπισσας που είχε πιαστεί στα δίχτυα του έρωτα.

Νωρίς στη σχέση της με τον Χασνάτ, στις 30 Νοεμβρίου του 1995, οι μεταμεσονύχτιες επισκέψεις στο νοσοκομείο σταμάτησαν απότομα, αφού ένας φωτογράφος τής ζήτησε εξηγήσεις στην είσοδο. Πλέον γνώριζε καλά πώς να αντιδράσει. Πήρε το κινητό τηλέφωνό του και μίλησε στον επίσημο ανταποκριτή της εφημερίδας για να του εξηγήσει ότι επισκεπτόταν το Royal Brompton αρκετές φορές την εβδομάδα καθώς έβλεπε ασθενείς που βρίσκονταν σε τελικά στάδια του καρκίνου. Το άρθρο με τίτλο «Οι κρυφές νύχτες μου σαν άγγελος» τυπώθηκε τρεις ημέρες αργότερα. Η αναφορά στο ράγκμπι δεν αποφεύχθηκε βέβαια, ωστόσο η Νταϊάνα ήταν αποφασισμένη να το ανεχτεί για να κρατήσει την πραγματική σχέση της μακριά από τα πρωτοσέλιδα. Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε καλά για τους περισσότερους μήνες του 1996. Τον Οκτώβριο, όμως, η «Sunday Mirror» φιλοξένησε το άρθρο που και οι δύο απεύχονταν. Η Νταϊάνα έσπευσε να το διαψεύσει κατηγορηματικά.

Το άδοξο τέλος

Οσο και αν ο Χασνάτ ήθελε να κρατήσει τη σχέση τους κρυφή, το να βλέπει τη σύντροφό του να τα αρνείται όλα με τέτοιον τρόπο δεν μπορούσε παρά να τον πληγώνει και να τον επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα. Μια φυσιολογική ζωή με την Νταϊάνα στο πλευρό του δεν αποτελούσε εφικτό σενάριο. Στις αρχές του 1997, η πριγκίπισσα γνώριζε καλά ότι ο σύντροφός της δεν είχε σκοπό να την παντρευτεί. Είχε ήδη στρέψει το ενδιαφέρον της σε νέες φιλανθρωπικές ασχολίες και με το διαζύγιο πλέον στα χέρια της - είχε βγει επίσημα στις 4 Ιουλίου του 1996 - έψαχνε τρόπους να περνάει χρόνο με τους δύο γιους της σε μέρη που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τη ζωή στο παλάτι. Οταν ο Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ την προσκάλεσε τον Ιούλιο να περάσει μία εβδομάδα στη βίλα του στο Σεν-Τροπέ, η Νταϊάνα δεν έχασε την ευκαιρία. Ο γιος του μεγιστάνα, Ντόντι, μάλιστα, ο οποίος βρισκόταν στο Παρίσι με την τότε σύντροφό του, το γνωστό μοντέλο Κέλι Φίσερ, έσπευσε να κάνει παρέα στην πριγκίπισσα και στα αγόρια της.

Ο Χασνάτ είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η Νταϊάνα επέστρεψε στο Λονδίνο στις 27 Ιουλίου και μία ημέρα αργότερα του ανακοίνωσε ότι η σχέση τους είχε τελειώσει. «Εχεις πεθάνει» φαίνεται να της απάντησε εκείνος αναφερόμενος στην υπόληψή της, αφού ήταν σίγουρος ότι είχε μπλέξει με κάποιον από τον κύκλο του Αλ Φαγιέντ. Ο Χασνάτ προσπάθησε να επικοινωνήσει με την Νταϊάνα τη μοιραία νύχτα, αλλά εκείνη είχε αλλάξει αριθμό - όπως συνήθιζε να κάνει για να αποφεύγει τους δημοσιογράφους, αλλά και όσους προσπαθούσαν να την παρακολουθήσουν. Πήγε στην κηδεία της φορώντας γυαλιά ηλίου και ήταν λιγομίλητος. Σήμερα, σύμφωνα με το «Vanity Fair», κατοικεί στη Βρετανία και μετά την καρμική σχέση του με την πριγκίπισσα της Ουαλλίας είχε δύο δεσμούς και έναν γάμο που δεν κράτησε πολύ. Το σίγουρο είναι ότι η διακριτικότητά του υπήρξε το μεγαλύτερο δώρο του προς την Νταϊάνα. Ενα δώρο που την επιβεβαίωσε με κάθε τρόπο. «Ολοι με ξεπουλάνε» συνήθιζε να λέει. «Ο Χασνάτ είναι ο άνθρωπος που ποτέ δεν το έκανε αυτό». Ούτε στη ζωή ούτε στον θάνατο...

Bημα

To κόκκινο χρώμα φαίνεται ότι μαγνητίζει τους άνδρες και με επιστημονικές αποδείξεις

Οι γυναίκες επιλέγουν το συγκεκριμένο χρώμα όταν θέλουν να προσελκύσουν έναν σύντροφο
Η επιλογή του χρώματος των ρούχων μιας γυναίκας ενδεχομένως να μαρτυρεί κατά πόσον βρίσκεται σε φάση αναζήτησης συντρόφου, υποστηρίζουν καναδοί επιστήμονες.
Σύμφωνα με ευρήματα, οι γυναίκες τείνουν να στέλνουν μηνύματα στο αντίθετο φύλο σχετικά με τη φάση του βιολογικού τους ρολογιού με τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται και, πιο συγκεκριμένα, με τα χρώματα που επιλέγουν. Για παράδειγμα, το κόκκινο και το ροζ παραπέμπουν στην αναζήτηση σεξουαλικού συντρόφου και συνήθως επιλέγονται ασυνείδητα από τις γυναίκες όταν αυτές

Πώς διδάχτηκε μια δασκάλα ότι «τα φαινόμενα απατούν»..
 Ας παραδειγματιστουμε ολοι μας.
Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.
Κάπου στο βάθος, μόνο του, με χαμηλωμένο το κεφάλι ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μανούσος. Ο Μανούσος δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Ήταν παραμελημένος με τσαλακωμένα πάντα ρούχα. Ανέδιδε διάφορες οσμές, σημάδι ότι χρειαζόταν μπάνιο. Δεν μιλούσε ποτέ, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις. Η πρώτη σκέψη της Δασκάλας ήταν: «Τί μπελάς μου φορτώθηκε φέτος. Αυτό το χαζό

Στο σπίτι του στο Μουζέν οι καλεσμένοι είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς. Οταν ο οικοδεσπότης είναι 91 χρόνων, οι καλοί τρόποι υπαγορεύουν ότι δεν πρέπει επ' ουδενί να τον αφήσεις να περιμένει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πιο διάσημο ζωγράφο στον κόσμο, η εκκεντρική προσωπικότητα του οποίου δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εκούσιες ασέβειες. Ο Πάμπλο Πικάσο σήκωσε το ποτήρι του και παρότρυνε τους χαρωπούς συνδαιτυμόνες του:

«Πιείτε στην υγειά μου, εγώ δεν μπορώ να πίνω πλέον». Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις του. Στις 8 Απριλίου του 1973, ο μεγαλύτερος ζωγράφος του 20ού αιώνα απεδήμησεν εις Κύριον. Πλήρης ημερών, εμπειριών και κατακτήσεων. Καλλιτεχνική αναγνώριση, φήμη, χρήματα, γυναίκες. Τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του, που τα πέρασε επάνω στον μικρό λόφο Notre Dame de Vie λίγο

Στις 28 Αυγούστου 1963, δηλαδή πριν από 49 χρόνια, 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Λίνκολν στην αμερικανική πρωτεύουσα διεκδικώντας την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και διαδηλώνοντας υπέρ της φυλετικής ισότητας. Στη συγκέντρωση αυτή εκφωνήθηκε και ο θρυλικός λόγος του Βαπτιστή ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τζούνιορ, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 1964 θα βραβευόταν με το Νόμπελ Ειρήνης από τη Σουηδική Ακαδημία. Είχε προηγηθεί η υπογραφή του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που καθιστούσε παράνομο τον φυλετικό διαχωρισμό τόσο στους δημόσιους όσο και στους εργασιακούς χώρους. Σαράντα πέντε χρόνια αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου 2009, στο ίδιο μνημείο, ο Μπαράκ Ομπάμα θα γινόταν ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ με μαύρο χρώμα δέρματος. Η πρόοδος υπήρξε

Δεν ξέρω καλή μου, αν τόχεις ποτέ σκεφτεί, εγώ όμως θλίβομαι συχνά, σαν βλέπω τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση μας , να κολυμπάνε τόσο στα ρηχά, ώστε κάθε φορά που χρειάζεται να καταφύγουμε για προσωπική μας υπόθεση, στης επιστήμης τη δάδα, της εμπιστοσύνης αξιότερος να είναι σχεδόν πάντα, ο άντρας ειδικός.
Για σκέψου λίγο σε παρακαλώ. Όταν ήρθε η ώρα να φέρεις στον κόσμο το παιδί σου, που κατέφυγες; Μα εκεί που κατέφυγα κι εγώ, μέσα απ΄τον ‘’ευνουχισμό’’. Στον κύριο καθηγητή, τον υφηγητή, σε κάποιον κύριο επιφανή και όχι σε συνάδελφο κυρία.
Τι, γιατί; Γιατί δεν σκέφτηκα, ούτε για μια στιγμή, πώς είναι δυνατόν όταν η επίτοκος

Ο ήρωας του Kώστα Kαρυωτάκη στον «Ονειροπόλο», ρομαντικός και αφηρημένος, περιπλανιέται άσκοπα άλλοτε στο σπίτι των παιδικών του χρόνων και άλλοτε σε έναν χορό μεταμφιεσμένων. Στους «Ονειροπόλους» του Μπερτολούτσι, ένα παράξενο ερωτικό τρίγωνο ζει τον Μάη του ’68. Στην πραγματική ζωή, που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την τέχνη, όταν αναφερόμαστε σε ονειροπόλους, εννοούμε κάποιους που αδυνατούν να συγκεντρωθούν. Ο ονειροπόλος, σύμφωνα με τον μέσο άνθρωπο, είναι ένας αργόσχολος, ένα άτομο που δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, ένας τύπος αθεράπευτα ρομαντικός. Κάποιος που πιθανόν θα ήθελες να έχεις για φίλο, αλλά δεν θα ήθελες με τίποτε να έχεις για συνάδελφο. Αλλά αν η ονειροπόληση – ειδικά το καλοκαίρι – θεωρείται αμάρτημα, ο

Ζωντανεύει το πληκτρολόγιο στα δάχτυλα μου επάνω, ξαφνικά,  το νιώθω να φουσκώνει, σαν το στήθος σου, να ανασαίνει,  να ξεφυσά τον αέρα από μέσα του και να φτύνει κατάμουτρα το συναίσθημα σου.
Τσικναέρικο και κακιασμένο αυγουστιάτικο φεγγάρι, μιας πόλης που όλοι κάπου κρύφτηκαν, παραχωμένοι μέσα στο καβούκι των πληγών τους.
Δεκαπενταύγουστος, μακριά από το θάμα, από τον γκρεμό που δεν άφησε να πέσουμε, από τον αγκαλιά της Παναγιάς που σαν μάνα παραστέκεται.
Με χίλια δυο ονόματα βαφτισμένη, προσμονά, περιμένει τα παιδιά της. Ακόμη κι αν δεν πιστεύεις, αν στέκεσαι στην βιομηχανία της θρησκείας απέναντι, για κείνη κάτι θα ‘χεις, για να βγάλεις,  να κατεβάσεις ένα δάκρυ.
Έσβησαν οι εποχές που οι μαυροφόρες έκλαιγαν, έσερναν, τραβούσαν τα μαλλιά τους,

Ενα αφιέρωμα στην Παναγία ανα την Ελλάδα
1η Αυγούστου ξεκινάει η προετοιμασία των Ορθόδοξων χριστιανών με  νηστεία ,για να τιμήσουν τη μητέρα του Θεανθρώπου, αλλά και όλων των ανθρώπων, την αειπάρθενο Μαρία, που στις 15 Αυγούστου γιορτάζεται η Κοίμησή της.
Ετσι από την πρώτη του μήνα οι πιστοί αρχίζουν τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, που αποτελεί για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην
Ελλάδα γιορτάζεται από τη μία άκρη ως την άλλη με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια.

Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη

Πώς οι ανθρώπινες σχέσεις στην Ελλάδα του 2013 λυγίζουν υπό το βάρος του οικονομικού κραχ και πώς ο έρωτας μπορεί να σκοτώσει το τέρας του φόβου
«Ερωτας ή τίποτα». Το παλιό δίπολο του Πολ Ελυάρ και του Αντρέ Μπρετόν αναβιώνει στην Αθήνα της κρίσης ανάμεσα σε οργισμένα συνθήματα, κραυγές απόγνωσης και σκληρά στένσιλ. Παρά τον φαινομενικά αντιπολιτικό χαρακτήρα του, ανακηρύχθηκε το πιο δημοφιλές γκραφίτι και ενέπνευσε πλούσια αρθρογραφία, παραγωγή λόγου και τέχνης. Ισως επειδή στο «τίποτα» της υψηλής ανεργίας, της εργασιακής επισφάλειας, των λουκέτων, των άδειων δρόμων, της απότομης φτωχοποίησης, ο έρωτας εξακολουθεί να αποτελεί μια δυνατότητα απεγκλωβισμού και ανανοηματοδότησης, «μια κατασκευή αλήθειας», όπως το κωδικοποιεί ο γάλλος φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού ως «μια εμπειρία του κόσμου, μια επανεπινόηση της ζωής μέσα από τη σκοπιά του Δύο και όχι της μοναχικής

Η ιστορία του Μάκη, ενός ερασιτέχνη αθλητή που μαθαίνει ότι η πάλη καταργείται στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Το βράδυ ο πατέρας του γύρισε βαρύς κι ασήκωτος. Είχε πάει για το καθιερωμένο του τρέξιμο, μια ώρα στο αλσάκι, πίσω από τις ψηλές πολυκατοικίες στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Ο Μάκης τον ρώτησε τι συνέβη. Εκείνος κάθησε με φόρα στην καρέκλα, κόντεψε να τη διαλύσει: «Ακουσα ότι καταργείται η πάλη στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εγινα 57 χρόνων και δεν περίμενα ν’ ακούσω τέτοια μαντάτα». Ο Μάκης τού απάντησε: «Κι εγώ κάτι είχα ακούσει, όμως δεν ήμουν σίγουρος. Τι τους έφταιξε το πιο αρχαίο αγώνισμα;».
Ο πατέρας του, ο Κυριάκος, πάλευε από παιδί σε μικρά σωματεία, από μεγάλες διοργανώσεις δεν

ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΥΜΩΣΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΥ ΠΟΝΑΣ 

Μάθετε το κρυφό μήνυμα που περιέχει κάθε ασθένεια. 

Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε ; Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε; Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε; Η απάντηση είναι κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα....

Ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Το ΒΗmagazino συμπληρώνει 666 τεύχη και εισχωρεί στην παγκόσμια Ιστορία σταχυολογώντας τη σημειολογία του αριθμού
Το ΒΗmagazino έφτασε το 666ο τεύχος του. Διαβολικός αριθμός! Μήπως θα έπρεπε να οργανώσουμε καμιά σύναξη μαγισσών; Ή ένα μεσαιωνικού τύπου Σαμπάτ; Δυστυχώς το Σαμπάτ (το εβραϊκό Σάββατο), όπου οργανώνονται οι συνάξεις των μαγισσών, ήταν χθες – και με τέτοια ζέστη («θείος Ιούλιος μήνας γαρ», για να θυμηθούμε τον Καβάφη) οι πτήσεις πάνω σε σκουπόξυλο αντενδείκνυνται. Να μην πω ότι αν αποφάσιζε να έρθει στα μέρη μας ο Ακατονόμαστος θα προτιμούσε να εγκατασταθεί στο χρηματοκιβώτιο κάποιας τράπεζας και να μετατρέψει τα χαρτονομίσματα σε άχρηστα χαρτιά. Το είχε κάνει, άλλωστε, παλαιότερα, στο μυθιστόρημα του Μπουλγκάκοφ «Ο μετρ και η Μαργαρίτα», όταν αποφάσισε να χώσει τη μύτη του στις υποθέσεις της Σοβιετικής Ενωσης. Ανάμεσα στα διάφορα εξωφρενικά που διέπραξε ήταν και η επίσκεψή του σ’ ένα

Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗ «ΓΗΡΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟ».
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΤΟΥ.
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ.
Α. «Ο ΚΑΠΝΟΣ, ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΘΑΓΕΝΩΝ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΠΕΙΡΟ. Η ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ, Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ, ΜΙΑ ΛΑΟΦΙΛΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑ.»
«…Ένα πνεύμα ξάπλωσε δίπλα στη φωτιά του στο δάσος για να κοιμηθεί. Ενώ κοιμόταν ο εχθρός ήρθε και πλησιάζοντας αθόρυβα, τον κύλησε μες στη φωτιά. Ο θόρυβος της φωτιάς ξύπνησε το καλό πνεύμα, που έτρεξε να κρυφτεί στο δάσος. Καθώς έτρεχε, ο άνεμος του πήρε τα μαλλιά και τα έθαψε στο χώμα. Στο σημείο εκείνο, άρχισε να φυτρώνει ο καπνός.»
Μελετώντας κανείς την ιστορία του καπνού και την εξαιρετικά πλούσια αρθρογραφία που σχετίζεται

AYΓΟΥΣΤΟΣ :
Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τιμήθηκε από την
Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία