γράφει ο Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς
Είναι γεγονός ότι η Rock μουσική σκηνή ήταν και είναι ανδροκρατούμενη. Η γυναικεία παρουσία στη μουσική αυτή σκηνή, ήταν πάντα κάτι σαν νεωτερισμός, σαν κάτι όχι και τόσο σοβαρό, σαν κάτι που …θα περάσει. Τις γυναίκες τις θέλαμε να είναι θαυμάστριες ή μανεκέν. Το πολύ-πολύ να είναι τραγουδίστριες, ανδρών τραγουδοποιών.
Ας κοιτάξουμε λίγο πίσω. Πόσες γυναίκες θα βρούμε; Κι αν για παράδειγμα αναφέρω τις

Πορτρέτο του Παύλου Μελά από τον Γεώργιο Ιακωβίδη

Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Νότιας Γαλλίας . Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός υλικού πολέμου το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του

Ο αμερικανός αρχαιολόγος και επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ μιλάει για την πολυσυζητημένη πιλοτική πρόταση ιδιωτικής ανάπτυξης ανεκμετάλλευτων αρχαιολογικών χώρων
Ο Στέφανος Μίλλερ είναι ένας υπομονετικός άνθρωπος. Είναι μια αρετή ωφέλιμη σε κάθε αρχαιολόγο, αλλά ακόμη και αν εκείνος δεν τη διέθετε εγγενώς, όταν το 1942 γεννιόταν στο Γκόσεν της Ιντιάνα, τα σαράντα χρόνια διαμονής του στην Ελλάδα οπωσδήποτε τον προίκισαν με αυτήν. Με την ίδια υπομονή με την οποία με ξεναγεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεμέας, στον ναό του Δία, στο αρχαίο στάδιο, στα λουτρά, στο ιερό του Οφέλτη, σε όλα όσα υπό τη διεύθυνσή του ήρθαν στο φως μεταξύ 1973 και 2004.
 Ο Μίλλερ απεχθάνεται τους κλειστούς χώρους, τις κλειστές κοινωνίες, τις κλεισμένες στον εαυτό τους ιδέες. Κληρονομιά ίσως του λίαν προοδευτικού Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, του οποίου

Η Καταστροφική μόδα των ημερών, η οποία καθόλου αθώα δεν είναι, στα επόμενα χρόνια θα έχει σίγουρα καταστρέψει μεγάλο μέρος του μοναδικού πολιτισμού μας!
Δυστυχώς, η πλειοψηφία θεωρεί το θέμα μη επικίνδυνο και συνεχίζει να το στηρίζει εφόσον δεν καταλαβαίνει την σημαντικότητα του...

Την ίδια ώρα που σε άλλα μέρη του κόσμου η Αρχαία Ελληνική γλώσσα θεωρείται η βάση και το μέλλον των υπολογιστών και ψηφίζεται η θέση της στα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως, η νεολαία (κυρίως) της Ελλάδας επιμένει Greeklish-τικα!

Το ποσοστό των αποφοίτων σχολών ανωτάτης εκπαίδευσης (ΑΕΙ και ΤΕΙ) που χρησιμοποιεί τα Greeklish είναι εκτός από αρκετά μεγάλο και απαράδεκτο. Δεν είναι δυνατόν ένας απόφοιτος ανωτάτης σχολής -όποια και αν είναι αυτή- να χρησιμοποιεί τα Greeklish και να τα αντικαθιστά έναντι της μητρικής του γλώσσας της Ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας γλώσσας της Αγγλικής. Αν θέλετε να θεωρείστε και να αποκαλείστε

Αν σεβασμός είναι η αναγνώριση της αξίας ενός ανθρώπου ή ενός συστήματος, τότε οι σχολικές και στρατιωτικές φιέστες δεν έχουν καμία σχέση με το σεβασμό στη μνήμη των ηρώων του 1821. Είναι σχεδόν αυταπόδεικτο ότι η μαθητική και στρατιωτική παρέλαση ενώπιον των δημοτικών και πολιτικών εκπροσώπων δε βοήθησε ποτέ κανένα να αναγνωρίσει την αξία (δηλ. να σεβαστεί) τους ήρωες στο Δραγατσάνι, στη Μονή Σέκκου, του Γαλατσίου (ας αναρωτηθείτε πρώτα, που βρίσκονται αυτά τα τοπωνύμια;) στο Μανιάκι, στη Γράνα, στο Λάλα, στη Δόμβραινα κ.ά.
Γι αυτό και η η συμμετοχή σε πανηγυράκια / παρελάσεις, δίχως την

Ο τίτλος της έκθεσης που διοργανώνεται αυτές τις ημέρες στην γκαλερί Paul Kasmin στη Νέα Υόρκη δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρανοήσεις: «Alexander the Great: Τhe Iolas Gallery 1955-1987» (Ο Μέγας Αλέξανδρος: Γκαλερί Ιόλα 1955-1987) το όνομα αυτής, με ένα μεγάλο αφιέρωμα σε έργα καλλιτεχνών την πορεία των οποίων σημάδεψε και καθόρισε ο γκαλερίστας και συλλέκτης Ιόλας: Μαξ Ερνστ, Ρενέ Μαγκρίτ, Ιβ Κλάιν, Μαν Ρέι, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, Αντι Γουόρχολ, Τάκις και πολλοί άλλοι.
«Οι ιδιωτικές δουλειές ενός γκαλερίστα που άλλαξε την τέχνη για πάντα» είναι ο τίτλος του μεγάλου

Η Τουρκοκρατία εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλλευση και καταπίεση. Γι' αυτό η Επανάσταση του 1821, εκτός από εθνική υπήρξε και βαθύτατα κοινωνική. Αυτή είναι μια αλήθεια που οφείλουμε να την....

Στην Ελληνική Επανάσταση η γυναικεία συμμετοχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποφασιστική. Αυτοί που συγκροτούν τη σιδερένια γροθιά της Επανάστασης είναι οι άνδρες. Όμως, η σποραδική έστω παρουσία των γυναικών σε κρίσιμες περιόδους πολέμου είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων του γυναικείου φύλου, το οποίο έτσι ενέγραψε στο κεφάλαιο των δικαιωμάτων του μια μακροπρόθεσμη υποθήκη. Όσες γυναίκες ξεχώρισαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 επέβαλαν άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών. Με το απαράμιλλο θάρρος τους, την αξιοθαύμαστη γενναιότητα, τις περιπέτειες και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους.
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ...

15 Μαρτίου (αι ειδοί του Μαρτίου): αποφράδα ημέρα των Ρωμαίων
Τι είναι οι ειδοί
Αι ειδοί (από τα Λατινικά: idus : ήμισυ, δηλαδή η μέρα που διαιρεί το μήνα σε δύο, σχεδόν, ίσα μέρη).
Ο όρος “ειδοί” (έχει μόνο αιτ.: “τις ειδούς”) δεν προσδιόριζε μόνο τον Μάρτιο , αλλά τη 15η ημέρα του Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου και τη 13η μέρα των άλλων μηνών, πάντα κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Οι Ειδοί του Μαρτίου, στα Λατινικά Idus Martii ή Idus Martiae ήταν αργία για τους Ρωμαίους αφιερωμένη στο Θεό Άρη και γι αυτό εκείνη τη μέρα τελούνταν στρατιωτικές παρελάσεις. Άλλωστε,

Ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος που ήταν πολύ πλούσιος. Σ΄ όλη του τη ζωή αγωνιζόταν να πλουτίσει περισσότερο και περισσότερο κι ακόμη περισσότερο. Μη φανταστείτε όμως πως χαιρόταν τα πλούτη και τ‘  αγαθά του. Αντίθετα, αγωνιούσε κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή για το πώς θα τα φυλάξει  καλύτερα. Ούτε στον ύπνο ούτε στον ξύπνιο ησύχαζε. Μια μέρα λοιπόν τ’ αποφάσισε: εξαργύρωσε όλη την περιουσία του, πούλησε δηλαδή ό,τι είχε και δεν είχε, μάζεψε όλο το έχει του σε χρυσά νομίσματα και στη συνέχεια όλα τα έλιωσε και τα έκανε μια μπάλα χρυσάφι. Ύστερα έσκαψε έναν

Ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος που ήταν πολύ πλούσιος. Σ΄ όλη του τη ζωή αγωνιζόταν να πλουτίσει περισσότερο και περισσότερο κι ακόμη περισσότερο. Μη φανταστείτε όμως πως χαιρόταν τα πλούτη και τ‘  αγαθά του. Αντίθετα, αγωνιούσε κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή για το πώς θα τα φυλάξει  καλύτερα. Ούτε στον ύπνο ούτε στον ξύπνιο ησύχαζε. Μια μέρα λοιπόν τ’ αποφάσισε: εξαργύρωσε όλη την περιουσία του, πούλησε δηλαδή ό,τι είχε και δεν είχε, μάζεψε όλο το έχει του σε χρυσά νομίσματα και στη συνέχεια όλα τα έλιωσε και τα έκανε μια μπάλα χρυσάφι. Ύστερα έσκαψε έναν

Για άλλη μια φορά τα λουλούδια κυριαρχούν σε ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα. Ο δυναμικός συμβολισμός τους και η πρόσθετη αξία που δίνουν σε οτιδήποτε σχετίζονται τα έχει καθιερώσει σαν σύμβολα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν λοιπόν από την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Και μη νομίζετε ότι χαρίζοντας λίγα τριαντάφυλλα σε μια γυναίκα δείχνετε τα λεπτά σας αισθήματα και εκπληρώνετε μια πράξη αναγνώρισης. Υπήρξαν καιροί που οι γυναίκες αγωνίστηκαν για να διεκδικήσουν λίγα

Πάλι θα χάσουμε. Το προαίσθημα της ήττας είναι το πρώτο που έρχεται πριν η ίδια η ήττα μπει θριαμβεύτρια στην αλωμένη πόλη. Δεν έχει σημασία που δεν κουβαλήσαμε όπλο και δεν ακούσαμε ήχο σφαίρας να περνάει δίπλα από το κεφάλι μας, εμείς πολεμήσαμε.
Δεν έχει καμία σημασία που δεν θα γραφούν ένδοξες ιστορίες για μας τους Έλληνες της πρώτης και δεύτερης 10ετίας του 21ου αιώνα. Δεν έχει σημασία που δεν έχουμε εμφανή ίχνη καταπόνησης στο κορμί μας, ούτε που δεν τραγουδούμε θούριους όλοι μαζί πριν την κάθε μάχη, εμείς πολεμήσαμε.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας προσπεράσει γράφοντας απλά σε μια παράγραφο τα ποσοστά ανεργίας της χρονικής περιόδου, τα νούμερα του πληθωρισμού και ίσως τους αριθμούς των τυχαίων

Δημοσιεύουμε την ιστορική ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, για τη στάση μας απέναντι στο καρναβάλι και την υποκρισία. Η Ομιλία δόθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, την Κυριακή της Τυροφάγου, 8 Μαρτίου 1970.
Τίποτε δεν καυτηρίασε ο Κύριος τόσο πολύ, όσο την υποκρισία. Και ορθώς, εις αυτήν είδεν, ότι υπάρχει πάντοτε ο μεγαλύτερος παραπλανητικός κίνδυνος, δηλαδή το εωσφορικόν αγγελοφανές φως. Είναι πράγματι φοβερή η δύναμις της υποκρισίας. Τόσο γι  αὐτὸν που τη ζη και την ασκεί, όσο και γι  αὐτοὺς που την υφίστανται. Και είναι επικίνδυνη η υποκρισία, διότι ανταποκρίνεται προς βαθύτατον ψυχολογικόν αίτημα του ανθρώπου.
 Ο άνθρωπος θέλει να φανή αυτό που δεν είναι. Ακόμη και ενώπιον του εαυτού του και ενώπιον του

​Τα Κούλουμα μπορεί να έχουν ρίζες στην Αθήνα, ωστόσο οι εορτασμοί γίνονται σε όλη την Ελλάδα.
Στα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά έχει ήδη ξεκινήσει το νηστίσιμο… φαγοπότι της Δευτέρας, από το οποίο δεν λείπουν φυσικά οι λαγάνες, ο ταραμάς, ο χαλβάς και τα καλαμαράκια. Και επειδή, ως γνήσιοι Έλληνες, δεν χάνουμε ποτέ την αισιοδοξία μας, έχουμε ήδη προμηθευτεί το χαρταετό που θα πετάξουμε, ενώ σε πολλές περιοχές της χώρας πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις.
Για την ιστορία ετυμολογικά η λέξη ...
Ετυμολογικά για την λέξη «Κούλουμα» υπάρχουν πολλές εκδοχές ως προς την προέλευση και τη