ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
Από την αρχαιότητα υπήρχε σε όλες τις θρησκείες η παράδοση να στολίζονται δέντρα ή κομμάτια δέντρων.
Οι πρόγονοι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου μπορούν να αναζητηθούν στα ειδωλολατρικά έθιμα της λατρείας των δέντρων. Οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν το δέντρο στις τελετές τους ως σύμβολο αναγέννησης που σηματοδοτούσε το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό της Άνοιξης και της

Στην καθημερινή μας ζωή αποφασίζουμε σχεδόν για καθετί που κάνουμε και καθετί που σταματάμε να κάνουμε.

Η συμμετοχή στη ζωή μας είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και αναπόφευκτη.

Είμαστε αναγκαστικά συνένοχοι για όλα όσα μας συμβαίνουν, γιατί με τον άλφα ή βήτα τρόπο έχουμε επιλέξει να μας συμβούν.

“Ε, καλά…εγώ όμως πρέπει κάθε μέρα να πάω στη δουλειά…. δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι’ αυτό…ακόμη κι αν δεν θέλω και δεν το επιλέγω, πάλι πρέπει να πάω. Δεν μπορώ να δώσω στον εαυτό μου

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη και το έργο του

Ο Γιάννης Νίκου, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, από το 1965 ως το 1970, με δασκάλους τους Γ. Μαυροειδή, Ν. Νικολάου, και Γ. Μόραλη στη ζωγραφική και την Έλλη Βοΐλα στο ψηφιδωτό. Εκείνη την περίοδο σπούδασε παράλληλα υποκριτική και σκηνογραφία στη Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου Αθηνών, καθώς και κλασσική κιθάρα. Ασχολήθηκε επίσης με την τοιχογραφία κι

Ποϊνσέττια ή Αλεξανδρινό?
Μια χαριτωμένη ιστορία μιλάει για για την Πεπίτα, ένα φτωχό κοριτσάκι από το Μεξικό που δεν είχε δώρο να προσφέρει στο νεογέννητο Χριστό σύμφωνα με το έθιμο των καθολικών την παραμονή των Χριστουγέννων. Καθώς η Πεπίτα πήγαινε σιγοπερπατώντας στο παρεκκλήσι με τον ξάδελφό της τον

Τα Χριστούγεννα είναι μια παγκόσμια γιορτή. Γιορτάζεται ωστόσο διαφορετικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το κλίμα, την ιστορία ή τη νοοτροπία του κάθε λαού. Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στα πιο παράξενα για μας χριστουγεννιάτικα έθιμα. Γιατί δεν στολίζουν όλοι χριστουγεννιάτικο δέντρο ούτε τρώνε γαλοπούλα.

Στην Ιρλανδία, τα παιδιά μάλλον δεν αρκούνται στα λίγα δώρα αφού κρεμούν στο τζάκι

Ούσα μοναχοπαίδι με υπερπροστατευτικούς γονείς, μεγάλωσα χρησιμοποιώντας το «όχι» σαν προεπιλεγμένη απάντηση στα πάντα. Πάμε έξω να παίξουμε στη βροχή; Όχι. Να μπούμε στο βαθύ μέρος της θάλασσας με ένα καράβι και να βουτήξουμε; Όχι. Να κάνουμε κοπάνα να πάμε στο εμπορικό κέντρο; Όχι. Έτσι, φυσικά, σαν αποτέλεσμα μεγάλωσα προστατευμένη από τα πάντα. Ούτε πληγές, ούτε γρατζουνιές, ούτε ατυχήματα, ούτε τιμωρίες, ούτε μεγάλα λάθη. Αυτό δούλεψε καλά για μένα (και τους γονείς μου!) - ήμουν το ιδανικό παιδί, δεν μπήκα ποτέ σε μπελάδες σαν κάποια από τα

Του Δημ. Σταθακόπουλου
Πειραιάς 29.11.2016
Επειδή, τα τελευταία χρόνια και ειδικά φέτος, σχεδόν όλοι βάλθηκαν να φέρουν τις γιορτές ένα (1) μήνα νωρίτερα, στ’ όνομα τάχα της καλής διάθεσης και κατανάλωσης ( η οποία θα έχει ξεφουσκώσει όταν έρθουν οι γιορτές ) , λεκτέα τα εξής , άν ενδιαφέρει κάποιον:
Ομολογώ πως μου αρέσει η Άνοιξη. Ομολογώ επίσης πως μου αρέσει η πρασινάδα και η πισίνα και όχι το τραχύ ξερό τοπίο, ή η αλμύρα της παραλίας με πέτρες και χωρίς γλυκό νερό. Επίσης προτιμώ ήπιο καιρό και όχι πολύ κρύο ή πολλή ζέστη.
Τέλος ομολογώ πως αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στις 2 μεγάλες γιορτές, προτιμώ το Πάσχα (και δη στο χωριό ) και όχι τα Χριστούγεννα ( οπουδήποτε: πόλη, χωριό, εξωτερικό ). Ενώ δεν μπορώ τα

 Τζένη Μπαλατσινού: «Εσύ ποια ετικέτα κουβαλάς»; (vid) -
Στερεότυπα, προκαταλήψεις και ετικέτες που σου κολλάνε, η οικογένεια, ο περίγυρος, η κοινωνία, ο συνάδελφος, ο αντίπαλος, ο φίλος, ο εχθρός, αυτός που απλά θέλει να τελειώνει με σένα βάζοντάς σε σε μία κατηγορία. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος εκεί έξω που δεν του έχει φορεθεί από μια