Inge Lehmann γεννήθηκε πριν από 127 χρόνια, και έμελλε να ανατρέψει τα δεδομένα στην επιστήμη της... Η "μοναδική" Δανή σεισμολόγος γεννήθηκε το έτος 1888 και στην πορεία της ζωής της έκανε ανακαλύψεις που την κατέστησαν πρωτοπόρα.
"Ξέρεις πόσους ανίκανους άνδρες έπρεπε να ανταγωνιστώ στη ζωή μου και μάλιστα μάταια καθώς ήταν άντρες κι εγώ γυναίκα;", ρωτούσε η Inge Lehmann τον ανηψιό της, Niles Groles, χωμένη ανάμεσα στα εκατοντάδες χαρτάκια για σεισμούς σε όλο τον κόσμο που καταχωρούσε για να κάνει τις μελέτες της. Και όλο αυτό, σε μία εποχή που η ανθρώπινη φαντασία δεν μπορούσε καν να... συλλάβει την
ύπαρξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, πόσο μάλλον το ίντερνετ, που εμφανίστηκε αρκετά χρόνια αργότερα.
Η "μοναδική" Δανή σεισμολόγος, όπως περιέγραφε η ίδια πολλές φορές τον εαυτό της, γεννήθηκε το έτος 1888 στη Δανία και στην πορεία της ζωής της έκανε ανακαλύψεις που την κατέστησαν πρωτοπόρα ανάμεσα στις γυναίκες των επιστημών.
Η σημαντικότερη από αυτές τις ανακαλύψεις ήταν η εξής: ο πυρήνας της γης διαθέτει δύο μέρη, έναν εξωτερικό υγρό πυρήνα που περιβάλει  έναν εσωτερικό συμπαγή πυρήνα στο κέντρο.
Η μελέτη της δομής του εσωτερικού της Γης γίνεται με γεωφυσικές μεθόδους. Μελετάται η κατακόρυφη μεταβολή της πυκνότητας και των ελαστικών σταθερών. Αυτό επιτυγχάνεται με τη μέτρηση των ταχυτήτων διάδοσης των σεισμικών κυμάτων.
Το εσωτερικό της Γης είναι διαχωρισμένο σε ένα πυριτικό εξωτερικό φλοιό, ο οποίος είναι συμπαγής, έναν ημίρρευστο μανδύα, έναν ρευστό εξωτερικό πυρήνα ο οποίος είναι αρκετά πιο ιξώδης από τον μανδύα, καθώς και έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα. Ο ρευστός εξωτερικός πυρήνας δημιουργεί ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο λόγω της θερμικής μεταφοράς του ηλεκτρικά αγώγιμου υλικού του. Οι θερμοκρασίες στο εσωτερικό της Γης φθάνουν ως τους 5.650 ± 600 βαθμούς K. Η εσωτερική θέρμανση του πλανήτη είχε ως έναρξη την διαδικασία της συσσωμάτωσής του, έπειτα συνεχίστηκε μέσω της διάσπασης των ραδιενεργών στοιχείων όπως του ουρανίου, θορίου και κάλιου. Η ροή θερμότητας από το εσωτερικό του πλανήτη προς την επιφάνεια είναι μόνο το 1/20.000 (0,005%) της ενέργειας που λαμβάνεται από τον Ήλιο. Παρόλ' αυτά αυτή η εσωτερική θερμότητα είναι αρκετή ώστε να λιώσει το υλικό το οποίο αναβλύζει συνεχώς στην επιφάνεια της Γης από το εσωτερικό, με την βοήθεια των ηφαιστείων και των ρωγμών στις μεσοωκεάνειες ράχες με τη μορφή μάγματος. Το μεγαλύτερο μέρος του γήινου φλοιού δεν είναι γηραιότερο από 100 εκατομμύρια (1*108) έτη. τα αρχαιότερα τμήματα του φλοιού είναι περί τα 4,4 δισεκατομμύρια (4,4*109) έτη.
Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο μέρη: ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα σιδήρου ακτίνας 1.220 χιλιομέτρων (λίγο μικρότερος από τη Σελήνη), και τον εξωτερικό πυρήνα, ένα κέλυφος από λιωμένο σίδηρο, πάχους 3.500 χιλιομέτρων.
Το 1909, ο Σέρβος Mohorovicic εντόπισε την ασυνέχεια ταχύτητας µεταξύ του φλοιού και του µανδύα, η οποία φέρει το όνοµά του, ενώ ο εσωτερικός πυρήνας της Γης ανακαλύφθηκε από την Inge Lehmann (από τη ∆ανία) το 1939.
Το κέντρο της Γης -ο πυρήνας της- είναι πάρα πολύ ζεστό. Η θερμοκρασία φτάνει τους 6.000 βαθμούς Κελσίου.
Ήδη από το 1692 ο αστρονόμος Edmund Halley είχε δείξει πως το μαγνητικό πεδίο της Γης κινείται με φορά προς τα δυτικά, υπονοώντας μια σχετική κίνηση του πυρήνα, όμως είναι η πρώτα φορά που οι επιστήμονες κατανοούν το πώς το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας επηρεάζει διαφορετικά τα δύο μέρη του πυρήνα της.
Το 1936 η σεισμολόγος Inge Lehmann (πέθανε το 1993 σε ηλικία 104 ετών) ανακάλυψε την ασυνέχεια μεταξύ του εξωτερικού υγρού πυρήνα και του εσωτερικού στερεού πυρήνα, η οποία επίσης φέρει το όνομά της.