Ο Απρίλιος πήρε το όνομά του από το λατινικό «aperire» που σημαίνει «ανοίγω», αφού, κατά μία έννοια, είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου ο καιρός ανοίγει, το ίδιο και η διάθεσή μας (όσο τουλάχιστον το επιτρέπουν οι συνθήκες γύρω μας) και έρχεται οριστικά η Άνοιξη. Λαμπριάτης ονομάστηκε από το λαό μας, αφού η μεγάλη γιορτή του Πάσχα γιορτάζεται συνήθως μέσα στον Απρίλη… Και δεν ξεχνάμε βεβαίως το πανευρωπαϊκό έθιμο της Πρωταπριλιάς με τα αθώα ψέματά της… Λέγεται, πως το έθιμο αυτό, που στην Ελλάδα έφτασε, μάλλον, την εποχή των Σταυροφοριών, έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες. Επειδή λοιπόν τον Απρίλιο ο καιρός καλοσύνευε

Είναι αρκετά τα τραγούδια που αναφέρονται στον Απρίλη και τις χάρες του. Τη δική του εκδοχή έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης σχεδόν μισόν αιώνα πριν, όταν, το 1962, στο θεατρικό έργο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» , όπου περιγράφονται τα πάθη του λαού στον Εμφύλιο, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδούσε σε μουσική και στίχους του συνθέτη:

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ

και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ 

καρδιά μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις

μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές

Γιομίζ’ η γειτονιά τραγούδια και φιλιά

την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ

την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ

την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το `χω μυστικό

Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό

του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο

στο γαϊτανο , στο γαϊτανοφρυδό σου

κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο

Γιομίζ’ η γειτονιά...

Λουλούδι μου, λουλούδι μυριστό

και ρόδο μυρωδάτο, στη μάνα σου θα ‘ρθω

στη μάνα σου, στη μάνα σου θα ‘ρθω

να πάρω την ευχή της και το ταίρι που αγαπώ