Ο δάσκαλος ζήτησε από τους μαθητές του να πάνε και να βρουν κάτι να φάνε. Ταξίδευαν και δε μπορούσαν να βρουν κατάλληλο φαγητό.

Οι μαθητές επέστρεψαν αργότερα το ίδιο απόγευμα.

 Ο καθένας έφερε μαζί του το λίγο που είχε αλιεύσει από την ελεημοσύνη των άλλων ανθρώπων: σαπισμένα φρούτα, μπαγιάτικο ψωμί, ξινό κρασί.

Παρόλα αυτά, ένας από τους μαθητές επέστρεψε με μια σακούλα ώριμα μήλα.

''Θα κάνω πάντα ό,τι μπορώ για να βοηθήσω το δάσκαλο μου και τους αδελφούς μου.'' είπε, μοιράζοντας τα μήλα με τους άλλους.

''Από πού τα πήρες; '' ρώτησε ο δάσκαλός του.

'' Χρειάστηκε να τα κλέψω. Οι άνθρωποι ήθελαν να μου δώσουν μόνο αποφάγια, αν και γνωρίζουν ότι κηρύττουμε το λόγο του Θεού.’’

''Άσε μας αυτή τη στιγμή και πάρε τα μήλα μαζί σου, και μην επιστρέψεις ποτέ. '' είπε ο δάσκαλος. ''Οι σκοποί δεν αγιάζουν ποτέ τα μέσα, όσο ταπεινοί και αν είναι εκείνοι οι σκοποί.

 Αν κλέψεις για χάρη μου σήμερα, αύριο μπορεί να καταλήξεις να κλέβεις από εμένα.''

Μην αποδέχεστε  μικρά αδικήματα..
Paolo Koelho