Την επόμενη ημέρα, ένα σκυλί πέρασε από εκείνο το δρόμο και χρησιμοποίησε το ίδιο μονοπάτι για να περάσει το δάσος. Μετά ήταν η σειρά ενός κριαριού, του αρχηγού ενός κοπαδιού, το οποίο, βλέποντας να έχει ήδη ανοιχθεί το μονοπάτι, οδήγησε τους συντρόφους του εκεί.
Αργότερα, άρχισαν και άνθρωποι να χρησιμοποιούν αυτό
το μονοπάτι. Πηγαινοέρχονταν, στρίβοντας δεξιά και αριστερά, υποχρεωμένοι να σκύβουν για να αποφύγουν εμπόδια, όλα αυτά ενώ παραπονιόντουσαν και καταριόντουσαν - και μάλιστα δικαίως.
Αλλά δεν έκαναν κάτι για να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό.
Μετά από όλη αυτή την έντονη χρήση, το μονοπάτι έγινε ένας μικρός δρόμος στον οποίο κουρασμένοι φτωχοί, βαριά φορτωμένα ζώα, υποχρεώνονταν να ξοδεύουν τρεις ώρες καλύπτοντας μια απόσταση, η οποία, εάν δεν είχε χαραχθεί από το μοσχαράκι, θα μπορούσε εύκολα να καλυφθεί μέσα σε τριάντα λεπτά.
Πολλά χρόνια πέρασαν, και ο μικρός δρόμος έγινε η κύρια οδός μιας μικρής πόλης, και αργότερα η βασική λεωφόρος μιας πόλης. Όλοι παραπονιόντουσαν για την κίνηση, επειδή ο δρόμος ακολουθούσε την χειρότερη δυνατή πορεία.
Καθ' όλη τη διάρκεια αυτού, το σοφό παλαιό δάσος γέλασε βλέποντας πόσο τυφλά οι άνθρωποι ακολουθούν το μονοπάτι που έχει ήδη φτιαχτεί, χωρίς να ρωτούν ποτέ τους εαυτούς τους εάν αυτή είναι πράγματι η καλύτερη επιλογή.
Paolo Koelho
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpg)
No Response to "...Το Μονοπάτι.."
Δημοσίευση σχολίου