Η ζωή είναι όπως ένας μεγάλος ποδηλατικός αγώνας, στόχος του οποίου είναι να εκπληρώσει τον προσωπικό μύθο κάποιου - αυτό που, σύμφωνα με τους αρχαίους αλχημιστές, είναι η πραγματική αποστολή μας στη Γη.

Κατά την έναρξη του αγώνα, είμαστε όλοι μαζί - μοιράζοντας τη συντροφικότητα και τον ενθουσιασμό.

Αλλά καθώς ο αγώνας εξελίσσεται, η αρχική χαρά δίνει προτεραιότητα στις πραγματικές προκλήσεις: κόπωση, μονοτονία, αμφιβολίες για την ικανότητά του καθένα.

Παρατηρούμε ότι κάποιοι φίλοι έχουν ήδη παραιτηθεί, βαθιά μέσα στην καρδιά τους - είναι ακόμα

Αυτή η ομάδα συνεχίζει να αυξάνεται σε αριθμό, κάνοντας όλοι τους πεντάλ μακριά, κοντά στο αυτοκίνητο υποστήριξης - επίσης γνωστό ως Ρουτίνα - όπου συζητούν μεταξύ τους, εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά ξεχνάνε την ομορφιά και τις προκλήσεις κατά μήκος του δρόμου.

Τελικά αποστασιοποιούμαστε από αυτούς. Και μετά είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά, τις εκπλήξεις των άγνωστων στροφών στο δρόμο, και τα προβλήματα με το ποδήλατο.

Μετά από καιρό, όταν θα έχουμε πέσει πολλές φορές, χωρίς κανέναν κοντά για να μας βοηθήσει, καταλήγουμε να αναρωτιόμαστε αν μια τέτοια προσπάθεια αξίζει τον κόπο.

Ναι, φυσικά και αξίζει.

Paolo Koelho