Την ιδέα της ανάρτησης την πήρα απο το ιστολόγιο της φίλης μου Εlen Art όπου μας παρουσίασε τα πανέμορφα Χρυσάνθεμα τουκηπου της..
Διάβασα όμως και ενα σχόλιο  στο μπλογκ .."τα δευτεράκια μπλογκάρουν "(μπράβο στα παιδιά)που έλεγε οτι υπάρχει  ένας μύθος σχετικα ,με την ευκαιρία λοιπόν μιας και ειναι η εποχή των Χρυσανθέμων  , ιδού  αυτός ο πανέμορφος μύθος..
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στη μακρινή Ιαπωνία μια όμορφη κοπέλα που ήταν αρραβωνιασμένη μ΄ένα αρχοντόπουλο.Κοντά στην πόλη τους,στα γειτονικά βουνά,έμενε σε μια σπηλιά ένας δράκος.Ένας πελώριος δράκος που μιλούσε σαν άνθρωπος κι έλεγαν γι΄αυτόν πως δεν πείραζε
κανέναν,εκτός αν κάποιος τον ενοχλούσε.
Μια μέρα,η όμορφη Γιαπωνεζούλα,έχασε τον αρραβωνιαστικό της.Είχε γίνει άφαντος.Έψαξε παντού,ρώτησε αναστατωμένη όλο τον κόσμο,αλλά κανείς δεν μπόρεσε να της δώσει μια χρήσιμη πληροφορία για να μάθει που βρισκόταν και τι είχε γίνει ο αγαπημένος της.Μόνο ύστερα από καμμιά δεκαριά μέρες κάποιος της είπε ότι το παλικάρι είχε πέσει στα χέρια ή μάλλον στα πόδια του μεγάλου δράκου.Τη συμβούλεψε μάλιστα να μην πάει να τον αναζητήσει γιατί θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή της.Μα η κόρη αγαπούσε τόσο πολύ τον αρραβωνιαστικό της που δε δίστασε ούτε στιγμή και αποφάσισε να πάει στα βουνά και να συναντήσει το δράκο.

Ύστερα από μισής μέρα δρόμο έφθασε επιτέλους στα βουνά και μόλις πλησίασε τους μεγάλους βράχους είδε το φοβερό δράκο να βγαίνει από τη σπηλιά του.


-Δε σε φοβάμαι γιατί μου έχουν πει πως είσαι καλός και δίκαιος,του απάντησε με θάρρος η κοπέλα.Γιατί όμως αιχμαλώτισες τον αρραβωνιαστικό μου χωρίς να σου φταίξει σε τίποτα;

-Είμαι καλός με τους καλούς και κακός με τους κακούς,της απάντησε ο δράκος.Ο αρραβωνιαστικός σου μίλησε άσχημα για μένα και γι΄αυτό τον αιχμαλώτισα και θα τον κρατήσω για όλη του τη ζωή κοντά μου να με υπηρετεί σαν σκλάβος.

Η Γιαπωνεζούλα έπεσε τότε με κλάματα μπροστά στα πόδια του και τον παρακάλεσε να τους λυπηθεί και ν΄ αφήσει το παλικάρι.


-'Ακουσε,της είπε ο δράκος ύστερα από λίγη σκέψη.Θα σου κάνω τη χάρη και θ΄αφήσω ελεύθερο τον αρραβωνιαστικό σου,αρκεί να μου φέρεις ένα χρυσάνθεμο που να έχει εκατό πέταλα.

-Μην ψάχνεις άδικα,τη συμβούλεψαν όλοι.Δεν υπάρχει πουθενά χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα.

Πάνω στην απελπισία της η κοπέλα σκέφτηκε κάτι.'Εκοψε από τον κήπο της ένα χρυσάνθεμο και με μεγάλη υπομονή,άρχισε να χαράζει τα πλατιά του πέταλα,με μια καρφίτσα των μαλλιών της.'Ετσι,σιγά σιγά,με άπειρη υπομονή,κατάφερε να χαράξει τα πέταλα σε εκατό λεπτά κομμάτια.Κι όταν το κατόρθωσε αυτό,ξεκίνησε για τη σπηλιά του δράκου.

-Σου έφερα το χρυσάνθεμο με τα εκατό πέταλα,του είπε.

Ο δράκος πήρε περίεργος το χρυσάνθεμο,μέτρησε τα πέταλά του και τα βρήκε εκατό.Άφησε τότε ελεύθερο το παλικάρι,όπως είχε υποσχεθεί.Το αγαπημένο ζευγάρι,γύρισε ευτυχισμένο στην πόλη και από τότε λένε ότι τα χρυσάνθεμα δεν ξαναβγήκαν με τριάντα πέταλα αλλά με πολλά και πολύ λεπτά,σαν το χρυσάνθεμο που κατάφερε να φτιάξει η μικρή και όμορφη Γιαπωνεζούλα...

Σχόλιο του μπλογκ ,βρηκα και ενα άλλο μυθο οπου στο τέλος έλεγε ο,τι το χρυσάνθεμο λεγοταν αρχικά Χριστάνθεμο απο το όνομα του Χριστού,αλλά με τα χρόνια έγινε Χρυσάνθεμο..

http://tadefterakiablogaroun.blogspot.gr/2012/04/blog-post_24.html