Σε μια μικρή πόλη της Φωτεινοχώρας ζούσε πολύ παλιά μια πανέμορφη κοπέλα η Ρητορεία. Το όνομά της ήταν πασίγνωστο σε όλους από την ικανότητά της να μιλά και να πείθει ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Πολλές νεράιδες έρχονταν να την ακούσουν και να την μιμηθούν. Η Ρητορεία δεν σταματούσε να καυχιέται ότι δεν υπήρχε άλλος στο κόσμο σαν αυτή. Είχε τόσο αποθρασυνθεί που έλεγε:
 -Την ρητορεία και την πειθώ δεν την έλαβα από τον Λαό για το Λαό αλλά από εμένα για το Λαό.
Μόνη μου έχω καταφέρει να μιλώ και να πείθω. Για αυτό τον λόγο με το λαό μπορώ να παραβγώ στην τέχνη της ρητορείας.
Αν θέλει και τολμάει ας έρθει (ο Λαός) να μετρηθούμε για το ποιός μιλάει πιο ωραία.
Ο Λαός μόλις άκουσε τα λόγια της Ρητορείας αγανάχτησε και θύμωσε πολύ.
Μεταμορφώθηκε σε ασπρομάλλα γριούλα και
 εμφανίστηκε μπροστά της.
-Κόρη μου της είπε, άκουσε την συμβουλή μου που είμαι γερόντισσα με πείρα στη ζωή…
Μη δοκιμάσεις να παραβγείς με το Λαό. Το Λαό κανείς δεν μπορεί να το φθάσει πόσο μάλλον στην τέχνη της ρητορείας.
-Μόνο ότι φτιάχνει ένας Λαός κόρη μου είναι τέλειο για αυτόν. Και πρέπει ο άνθρωπος να το σέβεται να το εκτιμά και να προσπαθεί για το καλύτερο για αυτόν χωρίς στο τέλος να τα καταφέρνει πάντα*.
Τα μάτια της Ρητορείας άστραφταν από θυμό. Αμέσως γεμάτη από κακία γυρνώντας στη γριούλα, της είπε:
Τις συμβουλές σου να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου ή για την κόρη σου.
Ξέρω πολύ καλά τι κάνω. Να με αφήσεις ήσυχη, αν ο Λαός θέλει ας έρθει να μετρηθεί μαζί μου….
Δεν πρόλαβε τα λόγια της να τελειώσει και η γριούλα πήρε την πραγματική μεγαλόπρεπη μορφή του Λαού.
Εδώ είμαι, Ρητορεία, είπε ο Λαός.
Μόλις οι Νεράιδες, που έτυχε να βρίσκονται εκεί αντίκρισαν το Λαό, γονάτισαν αμέσως και προσκύνησαν.
Μόνο η Ρητορεία δεν κουνήθηκε από τη θέση τους και έμεινε σιωπηλή και ξαφνιασμένη.
Το μόνο που ήθελε ήταν να μετρηθεί με το Λαό.
Έτσι άρχισαν να αναμετριούνται μεταξύ τους.
Ο Λαός ξεκίνησε με τους αγώνες που είχε κάνει για ψωμί παιδεία ελευθερία και δημοκρατία. Συνέχισε με το πως τιμώρησε και πως τιμωρεί τους αλαζόνες και τους ανυπάκουους κυβερνήτες αυτού του κόσμου.
Από την άλλη μεριά η Ρητορεία παρουσίασε σκηνές από την ζωή του Λαού. Την διαφθορά την ασωτία την σπατάλη τον ευδαιμονισμό τα πάθη και τις ίντριγκες….
Μόλις το είδε ο Λαός θύμωσε και τρέμοντας από θυμό ράπισε την Ρητορεία.
Αυτή μη μπορώντας να αντέξει την προσβολή του Λαού πήρε ένα σκοινί για να κρεμαστεί.
Ο Λαός τη λυπήθηκε:
Πρέπει να ζήσεις, ανόητη και φαντασμένη. Αλλά πάντα να είσαι δεμένη με τους κυβερνώντες του κόσμου και να πείθεις εσύ και τα παιδιά σου τους δύσπιστους αυτού του Λαού.