Κάποτε, ο Βούδας περπατούσε από μια πόλη σε μια άλλη πόλη με μερικούς από τους οπαδούς του .. Αυτό ήταν τις πρώτες ημέρες. Ενώ ταξίδευαν, έτυχε να περάσουν από μια λίμνη. Σταμάτησαν εκεί και ο Βούδας είπε σε έναν από τους μαθητές του, "Διψάω. Πάρε για μένα λίγο νερό από εκείνη την λίμνη."
Ο μαθητής περπάτησε μέχρι τη λίμνη. Όταν έφτασε, παρατήρησε ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ένα
κάρο με ταύρους ξεκίνησε να διασχίζει τη λίμνη. Ως αποτέλεσμα, το νερό έγινε πολύ λασπωμένο, πολύ θολό. Ο μαθητής σκέφτηκε, "Πώς μπορώ να δώσω αυτό το λασπωμένο νερό στο Βούδα, για να πιει!"

Έτσι ήρθε πίσω και είπε στο Βούδα, ''Το νερό εκεί είναι πολύ λασπωμένο. Δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλο για πόση." Μετά από περίπου μισή ώρα, και πάλι ο Βούδας ζήτησε από τον ίδιο μαθητή να πάει πίσω στη λίμνη και να πάρει λίγο νερό για να πιει. Ο μαθητής υπάκουα πήγε πίσω στη λίμνη.

Αυτή τη φορά πάλι βρήκε ότι η λίμνη ήταν λασπωμένη. Επέστρεψε και ενημέρωσε το Βούδα για το ίδιο. Μετά από λίγη ώρα, πάλι ο Βούδας ζήτησε από τον ίδιο μαθητή να πάει πίσω. Ο μαθητής έφτασε στη λίμνη και τη βρήκε απόλυτα καθαρή και διαυγή με καθαρό νερό μέσα. Η λάσπη είχε κατακαθίσει και το νερό πάνω φαινόταν κατάλληλο για να το πάρει. Έτσι, μάζεψε λίγο νερό σε ένα δοχείο και το έφερε στο Βούδα.


Ο Βούδας κοίταξε το νερό, και στη συνέχεια κοίταξε το μαθητή και είπε, "Είδες τι έκανες για να γίνει το νερό καθαρό. Το άφησες όπως ήταν... και η λάσπη κατακάθισε από μόνη της -.. Και πήρες καθαρό νερό. Το μυαλό σου είναι το ίδιο! Όταν διαταραχθεί, απλά άστο. Δώσε του λίγο χρόνο. Θα ηρεμήσει από μόνο του. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις, για να ηρεμήσει. Θα συμβεί. Είναι αβίαστο.