Ινδικός Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας..
Τι κοινό έχουν ένα αυτοκίνητο, ένα μηχανάκι, ένα ποδήλατο και ένα τρένο, μ' ένα άλογο, έναν ελέφαντα, μια καμήλα και ένα βόδι; Είναι τα μέσα μεταφοράς της Ινδίας!
Η Εμπνευση ηρθε όταν ο Τζερυ μου έστειλε εικονες απο την Ινδία ,οπότε και  η αναζητηση στην παλιά μου αναρτηση...

Στην Ινδία χρειάζεται τόλμη για να ανέβεις σε αυτοκίνητο ενώ το να οδηγήσεις ο ίδιος αποτελεί μάλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Βλέπετε, μερικοί λαοί οδηγούν στα δεξιά, όπως οι Ελληνες. Αλλοι πάλι οδηγούν στα αριστερά, όπως
οι Αγγλοι. Οι Ινδοί οδηγούν στη μέση ή καλύτερα όπου να ναι και όπως να ναι.

Φαντασθείτε ότι τα αυτοκίνητα δεν έχουν πλαϊνούς εξωτερικούς καθρέπτες! Είτε είναι σπασμένοι είτε οι αυτοκινητοβιομηχανίες βγάζουν ειδικές εκδόσεις των μοντέλων τους χωρίς καθρέπτες, ειδικά για την Ινδική αγορά!! Απίστευτο!;

Οδικοί -άγραφοι- νόμοι

Πρώτος: «Ο μεγάλος έχει πάντα δίκιο».

Η μοτοσικλέτα έχει προτεραιότητα επί του πεζού, το αυτοκίνητο επί της μοτοσικλέτας και το φορτηγό επί όλων! Και όταν λέμε προτεραιότητα εννοούμε ότι δε σταματάνε με τίποτα!

Δεύτερος: «Οδηγείς χωρίς χέρια. Με το ένα...
 χέρι κορνάρεις και με το άλλο αλλάζεις ταχύτητες».

Είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο στην οποία όλα τα οχήματα σε προτρέπουν να τους κορνάρεις, αφού έχουν γραμμένο στο πίσω μέρος με μεγάλα μάλιστα γράμματα το εξής «HORN PLEASE». Είναι μαζόχες δεν εξηγείται διαφορετικά.

Τρίτος: «Τα φανάρια φτιάχτηκαν για να τα αγνοείς». Ξέρεις τι θα πει, να γεμίζει το κράτος με φανάρια σαν αυτά της φόρμουλα ένα, την πιο μεγάλη διασταύρωση της Βομβάης, να κοκκινίζει ο τόπος, να υπάρχουν δυο μάλιστα τροχονόμοι και με τα δυο τους χέρια προτεταμένα σε χειρονομία στοπ και κανείς να μην σταματά και να φωνάζουν και από πάνω;

Εμ, σου λέει, άμα πάθω κάτι φταίει το κάρμα. Κάτι θα έκανα σε προηγούμενη ζωή, αναπόφευκτο είναι, τι να κάνεις; Δε θα φταίει αυτός που περνάει βλαστημώντας με κόκκινο αλλά ούτε και ο άλλος που αποφασίζει, επίσης βλαστημώντας, να διεκδικήσει την προτεραιότητα του.

Τέταρτος: «Οι δρόμοι φτιάχτηκαν για όλους και για όλα».

Στους δρόμους, ακόμα και σε αυτούς της μεγαλούπολης Βομβάης, όλοι συνυπάρχουν και διεκδικούν το δικαίωμα της ύπαρξης και του σουλάτσου.

Εσύ, μέσα σε ένα ταξί με την κόρνα μονίμως πατημένη! Από δεξιά μόλις σας προσπερνάει ένα τουκ τουκ (θα μιλήσουμε για αυτό σε λίγο) ενώ από τα αριστερά μόλις προσπεράσατε εσείς ένα κάρο φορτωμένο με σακιά που το σέρνει ένα βόδι. Ακριβώς μπροστά του μια ιερή αγελάδα που βρίσκεται στις «ανήσυχες» μέρες της (καταλαβαίνετε τι εννοώ)!

Που να φορτσάρει το βόδι; Και ας το μαστιγώνει το αφεντικό του! Μποτιλιάρισμα, κουδουνίσματα, κόρνες, βρισίδια, κι όλα δείχνουν να λειτουργούν «φυσιολογικά». Σφήνες, αγελάδες, κάρα, τουκ τουκ (είπαμε σε λίγο), ποδήλατα, άνθρωποι (ζεμένοι και άζευτοι) άντε και καμιά καμήλα ζεμένη και αυτή, πιθανόν και κατσίκες, γουρούνια και κοκόρια στην άκρη ή και στη μέση του δρόμου! Ο δρόμος έχει ανοίξει, το ίδιο και η ταχύτητα του ταξί, φανάρι μπροστά, είναι κόκκινο, το ταξί συνεχίζει τη γρήγορη πορεία του, ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά ένας τεράστιος….. ελέφαντας, τριπλάσιος από το αυτοκίνητο.

Σας ακούγεται υπερβολική η ιστορία; Πηγαίνετε στην Ινδία και θα έχετε πολλές τέτοιες να διηγείστε!
Τουκ τουκ, ποδήλατο ή καμήλα;
Θα έχετε να λέτε και για τα τουκ τουκ (επιτέλους), τις στολισμένες με χαϊμαλιά, ζωγραφιές και φωτογραφίες βέσπες, που μαζί με το κουβούκλιο τους λειτουργούν σαν μικρά ταξί για μεσαίες αποστάσεις. Είναι και πιο ευέλικτα και πιο οικονομικά από τα αυτοκίνητα ταξί. Χωράνε πολύ στριμωχτά τέσσερα άτομα αλλά θα δεις και ολόκληρες οικογένειες έξι, επτά ίσως και οκτώ ατόμων, να μεταφέρονται από την καημένη βέσπα. Ως γνωστόν, χίλιοι καλοί χωράνε!

Πιο οικονομικό και γουστόζικο είναι το ποδήλατο ταξί που μοιάζει με τρίκυκλο, αλλά η απόσταση που μπορεί να διανύσει εξαρτάται από τη φυσική κατάσταση του ποδηλάτη οδηγού. Θα το δεις να λειτουργεί και σαν σχολικό, με ή και χωρίς μετατροπές, μεταφέροντας πολλούς μαθητές!

Τώρα, καμήλες, ελέφαντες, άλογα, βόδια (όχι αγελάδες) και γαϊδούρια είναι τα κλασικά μεταφορικά μέσα, όπως και εργαλεία δουλειάς, των φτωχών Ινδών. Μπορείς βέβαια να πληρώσεις για μια τουριστική βόλτα, καθώς ιδιαίτερα οι καμήλες και οι ελέφαντες αποτελούν τουριστική ατραξιόν. Για τις μεγάλες μετακινήσεις θα πρέπει αναγκαστικά θα νοικιάσεις αυτοκίνητο με οδηγό.

Τα πράγματα γίνονονται ακόμη πιο δύσκολα το βράδυ, όταν ο δρόμος έτσι και αλλιώς δεν φωτίζεται αλλά και τα οχήματα είτε δεν έχουν καθόλου φώτα είτε έχουν σε λειτουργία μόνο την εκτυφλωτική μεγάλη σκάλα. Το βραδινό ταξίδι λοιπόν με αυτοκίνητο ή λεωφορείο μπορούμε να το θεωρήσουμε απαγορευτικό!

Τελικά το πιο δημοφιλές, «γρήγορο», «άνετο» και ασφαλές μέσο είναι το τραίνο. Θυμάστε τους δικούς μας «καρβουνιάρηδες»; Ε, τέτοια είναι τα τραίνα εκεί. Και πολύ χειρότερα! Ασε που πρέπει να απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα, όπως πώς θα βρεις εισιτήρια, από πού, πότε έρχεται βάση του προγράμματος το τραίνο, πότε έρχεται πραγματικά, και άλλα τέτοια.

Συμπέρασμα
α. Τα μέσα μεταφοράς στην Ινδία αποτελούν μια ξεχωριστή εμπειρία!
 β. Για να οδηγήσεις στην Ινδία χρειάζεσαι καλό αυτοκίνητο, καλά αντανακλαστικά, καλά φρένα και …καλή τύχη!!