Σχεδόν η μισή κυβέρνηση είναι γένους θηλυκού, υπάρχουν ψηφοφόροι που ανήκουν στο «ασθενές» φύλο από το 1915 και για περισσότερα από 50 χρόνια πίσω από το τιμόνι της χώρας βρισκόταν γυναίκα. Η Ισλανδία, και γενικότερα η Σκανδιναβία, αποτελεί πρότυπο ισότητας. Το παράδειγμά της όμως, δεν φαίνεται να συγκινεί άλλα μέρη στον κόσμο, τα οποία συνεχίζουν, στον 21ο αιώνα, να συντηρούν συγκεκριμένα στερεότυπα και να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες σαν πλάσματα ενός κατώτερου θεού.
Σύμφωνα με έρευνες, ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες, οι γυναίκες εργάζονται πιο σκληρά από τους
άντρες και πληρώνονται λιγότερο, ενώ ακόμα και στο διαζύγιο τα αρσενικά φαίνεται να έχουν το πάνω χέρι. Αυτά τα ζητήματα όμως, αν και επηρεάζουν τη ζωή πολλών κοριτσιών, μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στην ασύστολη καταπάτηση των δικαιωμάτων, που καταγράφεται σε ορισμένες ξεχασμένες γωνιές του πλανήτη. Πρακτικές που θυμίζουν μεσαίωνα, γάμοι ανηλίκων και ξυλοδαρμοί είναι κάποια μόνο από τα περιστατικά που σοκάρουν τη διεθνή κοινότητα και αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας στις τέσσερις χώρες, οι οποίες σύμφωνα με το World Economic Forum's Gender Gap Report του περασμένου χρόνου είναι οι λιγότερο φιλόξενες για όσες είχαν την ατυχία να γεννηθούν γυναίκες.

Υεμένη
Στη χώρα που κατετάγη στην τελευταία θέση της λίστας με τα περισσότερα «κενά» μεταξύ των δύο φύλων, το 14% των γυναικών ανοίγει σπίτι πριν κλείσει τα 15, ενώ πολλά είναι τα κορίτσια που αναγκάζονται να παντρευτούν σε ηλικία οκτώ ετών, καθώς δεν υπάρχει κατώτατο όριο, που να έχει θεσπιστεί από το κράτος, για την τέλεση του γάμου. Υπό αυτές τις συνθήκες, το μορφωτικό τους επίπεδο παραμένει ιδιαίτερα χαμηλό και οι περισσότερες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Την ίδια ώρα, η σεξουαλική βία αποτελεί συχνό φαινόμενο, ενώ στον εργασιακό τομέα οι υπάλληλοι γένους θηλυκού καταλαμβάνουν μόλις το 2% των υψηλά ιστάμενων θέσεων.

Τσαντ
Σε ένα από τα φτωχότερα έθνη στον κόσμο, οι γυναίκες παντρεύονται στα 12, μετατρέπονται σε υποχείρια των συζύγων τους –σύμφωνα με την παράδοση- και γεννούν κατά μέσο όρο έξι παιδιά. Οι ευκαιρίες για εκπαίδευση είναι εξαιρετικά περιορισμένες και οι άντρες φοιτητές στα πανεπιστήμια είναι τρεις φορές περισσότεροι. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φαίνεται να υπάρχει και ελπίδα για ανατροπή της παρούσας κατάστασης, αφού η πρόοδος που σημειώνει το Τσαντ στο συγκεκριμένο τομέα είναι η μικρότερη και από τις 135 χώρες της λίστας. Το χειρότερο; Ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων, αν και είναι απαγορευμένος, εφαρμόζεται πριν την εφηβεία -ακόμα και σήμερα- περίπου στο 60% του γυναικείου πληθυσμού, ενώ μία ακόμα πιο επώδυνη διαδικασία, που περιλαμβάνει και τη συρραφή πραγματοποιείται συχνά, κυρίως στις περιοχές που βρίσκονται κοντά στα ανατολικά σύνορα με το Σουδάν.

Πακιστάν
Η βία σε βάρος των γυναικών αποτελεί καθημερινότητα, ενώ περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, ξυλοδαρμοί και βιασμοί καταγράφονται κάθε χρόνο. Αρκετές είναι οι γυναίκες που πιστεύουν ότι δεν έχουν περιθώριο επιλογών, παραμένουν αναλφάβητες και βλέπουν το διαζύγιο ως ατιμωτική διαδικασία, σε μια χώρα που οι δικαστές τάσσονται –συχνά- ανοιχτά υπέρ των αρσενικών σε ζητήματα καταπάτησης των δικαιωμάτων, ιδιαίτερα αν δεν δουν σημάδια στο σώμα. Και παρόλο που οι γυναίκες του Πακιστάν υπερέχουν σε πολιτική δύναμη από τις Βρετανίδες, στους τομείς της οικονομίας, της υγείας και της εκπαίδευσης, υστερούν κατά πολύ.

Μάλι
Περισσότερες από τις μισές γυναίκες του κράτους δένονται με τα δεσμά του γάμου πριν καν ενηλικιωθούν και το 69% του συγκεκριμένου πληθυσμού είναι αναλφάβητο. Η σύζυγος πρέπει –βάσει νόμου- να υπακούει τον άντρα της και να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να τον ευχαριστήσει, αλλά μπορεί να κληρονομήσει μόνο ένα μικρό μέρος της περιουσίας του, αν πεθάνει. Εκείνος αντίθετα, μπορεί να τη χωρίσει για το παραμικρό και να καταφύγει στη λύση του διαζυγίου αν η σύντροφός του αρνηθεί να συνευρεθεί σεξουαλικά μαζί του. Και εδώ, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων εφαρμόζεται ευρέως σε κορίτσια μέχρι έξι ετών, μιας και δεν υπάρχει νόμος που να τον απαγορεύει.