Δεν ξέρω αν μπορώ να πω κι ευτυχισμένη! Ίσως αυτό ποτέ να μη μπορούμε να το πούμε… Ίσως πάλι η ευτυχία να υπάρχει και μέσα στον πόνο… Ίσως το χαμόγελο μαζί με το δάκρυ να είναι, τελικά, ο μόνος αληθινός δρόμος για την ευτυχία… Ίσως, απλά, να είμαι…Κάπου εκεί, έχεις αρχίσει να περπατάς δειλά – δειλά το δρόμο σου. Έχει αρχίσει η διαδρομή σου. Και ξαφνικά, εμφανίζεται κάποιος και σου κόβει τη φόρα!! Σε κοιτάει στα μάτια και βλέπει αυτό που θέλεις να γίνεις. Βλέπει αυτό που μπορείς να γίνεις!
Σε τραβάει απότομα απ’ τα μαλλιά και αναλαμβάνει να σε μάθει να περπατάς σωστά και γρήγορα!! Κι εσύ δεν ξέρεις από πού σου ‘ρθε και αν υπάρχει, τελικά, ένας λόγος για το κάθε τι που γίνεται στη ζωή σου…
Κι όταν η ζωή σου αρχίζει να μοιάζει με ταινία, τότε είσαι σίγουρη πως στο σενάριο αυτό υπάρχει και κάποιος άλλος συγγραφέας εκτός από εσένα!
Κι εσύ χρόνια χαμένη μέσα στα «βαλς των χαμένων ονείρων»… Σήμερα βλέπεις από τις στάχτες των ονείρων σου να φυτρώνουν τριαντάφυλλα… Και δεν πιστεύεις στα μάτια σου… Πιστεύεις μόνο στη μυρωδιά τους!
Διαβάζω, ξαναδιαβάζω και ξαναδιαβάζω όλα εκείνα τα κατεβατά…
Μήπως υπήρξε κάπου λέξη που δεν έπρεπε, κάποια λέξη που γεννήθηκε και πέθανε στον λόγο της στιγμής! Δεν βρήκα τίποτα… Για μένα ο λόγος της στιγμής δεν είχε οργή… Ο λόγος μου είχε ευθύτητα. Δεν βρήκα τίποτα…
Δεν έκανες καν το κόπο να γυρίσεις το βλέμμα σου στην εικόνα μου… Πήρες τις λέξεις για όχημα και άνοιξες άλλα μονοπάτια! Για λίγο παρασύρθηκα κι εγώ μαζί σου!
Μη γράφεις πως πονάς όταν αγνοείς την εικόνα! Καταδικάζεις εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό…
Μην πιστεύεις πως είσαι ελεύθερος άνθρωπος.
Ο άνθρωπος που δεν έχει ανάγκη κανέναν ζει πάντα με τον εγωισμό και τη χάρτινη περηφάνια του παρέα.
Μην πιστεύεις πως είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν φοβάσαι να βγεις έξω από τον εαυτό σου και να ακούσεις, να μιλήσεις…
Μην πιστεύεις πως είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν ζεις αρματωμένος. Όταν με πανοπλία «προστατεύεις» τη ψυχή σου.
Μην πιστεύεις πως είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν μέσα σου αδειάζεις.
Έχω ανάγκη τους ανθρώπους στη ζωή μου για να προχωρήσω! «Η επιστροφή» ήταν πάντα μία πληγή…
Δεν φοβήθηκα ποτέ να ακούσω και να μιλήσω, ούτε για τους άλλους αλλά προπάντων για εμένα! Έπαψα να «προστατεύω» τη ψυχή μου με σίδερα!
Δεν επιτίθεμαι σ’ ότι αγαπώ επειδή διαφωνώ ή δεν αντέχω! Έμαθα να αντέχω! Να μη γεννάω λέξεις της στιγμής! Και όλα αυτά, με γεμίζουν!
Ένα μπουκέτο μαραμένα τριαντάφυλλα αρχίζει και λιώνει… Γίνεται βροχή από στάχτη που σκονίζει τα όνειρά μου… Φυσάω και σκορπίζει… Δεν το πιστεύουν τα μάτια μου… Αλλά δεν υπάρχει πια η μυρωδιά τους…
Αυτό είναι το τίμημα. Για να βρεις μία αγάπη πρέπει να χάσεις κάποια άλλη. Και εγώ κοιτώ τη πρώτη μου αγάπη…
Κι εκεί πάνω θα γράψω τραγούδια για μένα, για σένα και για όλη την αγάπη του κόσμου!
Σας αγαπώ… πάντα!
Γράφει η Ράνια Αηδώνη
πηγή
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpg)
7 Μηνύματα στην ανάρτηση "Είμαι Θεά…"
Η Γυμνή Ψυχή μας είναι Θεός.....
Το Γυμνό Κορμί κρύβει ένα Άγαλμα ΑρχαιοΕλληνικής Γοητείας.....
αρκεί να πιστέψουμε σε Μας...
και το Ιδανικό μας θα αγγίξει Επαλήθευση!!!
φιλακι...γλυκό..
Αυτό το ξέρουμε...
Ευχή μας να παραμείνετε..!
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΜΕ ΓΥΜΝΟ ΟΦΘΑΛΜΟ ,ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ!!!
Εισαί σίγουρα θέα.....
την καλημέρα μου και πολλα φιλιά!!!!
@geoaman Χάρηκα που πέρασες!! καλό Σ/Κ !! ΦΙΛΙΆ!!
@reflection Πολύ ωραίο Κάκια μου!! Καλό Σ/Κ!! ΦΙΛΙΑ!
@stathis Ναστε καλά!! Καλό Σ/Κ!!
@aoratos Ευχαριστώ που περνάς!! Καλό Σ/Κ! ΦΙΛΙΑ!
ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΝΝΕΡ?
@KASTANIA TRIKALA καλώς ήρθες !! Είναι λίγο δυσκολο αλλά κάτι θα κάνουμε!!
Καλό Σ/Κ!! ΦΙΛΙΆ!!
Δημοσίευση σχολίου