Δεν θα πω άλλα για τον Χριστόφορο που γνώρισα ( άλλωστε οι περισσότεροι τον "ξερετε "μέσα απο τις αναρτήσεις του και την παρουσία του στον χώρο των μπλογκς)κάποια θέλω να τα κρατησω για μένα..,ακολουθεί μια παρουσίαση που μου άρεσε ιδιαίτερα,και με εκφράζει απόλυτα ...
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μέσα στην πεζή καθημερινότητα παραμένουν πεζοί κι αυτοί, καμουφλαρισμένοι σα χαμαιλέοντες για να κρυφτούν από τον εαυτό τους κυρίως. Υπάρχουν κι άλλοι
που το μυαλό τους, έστω και μερικές κλεμμένες στιγμές, ξεφεύγει και περιπλανιέται σ’ ένα κόσμο μυστικό, δικό τους, ασφαλισμένο και μονωμένο από την πραγματικότητα και ζουν μέσα εκεί για μερικές στιγμές. Είτε κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν απαρνιούνται για λίγο τους ρυθμούς της ζωής, είτε λίγο πριν κοιμηθούν, την ώρα που το μυαλό αδειάζει και δίνει χώρο στη φαντασία για να μπορέσει να πλάσει ερωτήματα αλλά και να πλαστεί από αυτά, με ρομαντική πάντα και ιδανική διάθεση. Σε τούτη την κατηγορία νομίζω ότι ανήκει ο Χριστόφορος Παπαχαραλάμπους ο οποίος, αν και δεν τον γνωρίζω προσωπικά, κατάφερε με το βιβλίο του “Ο διάδρομος” να με ταξιδέψει σε μέρη οριακά για την ανθρώπινη λογική αλλά παραδεισένια για την ελεύθερη φαντασία. Ίσως όχι μόνο γι’ αυτή…
Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο, άθελά μου μάλλον, προσπαθώ να μπω στο μυαλό του ανθρώπου που το έγραψε, στο σκεπτικό του, για να κατανοήσω καλύτερα και το ίδιο το έργο. Σ’ αυτή μου την προσπάθεια συνήθως εξάγω κάποια συμπεράσματα, σωστά ή λανθασμένα δεν ξέρω, τα οποία θεωρώ ότι τελικώς προδίδουν το χαρακτήρα συγγραφέα. Αυτή τη φορά λοιπόν, νομίζω πως έπεσα πάνω σε έναν άνθρωπο με πνεύμα ανήσυχο, από εκείνους που δεν αφήνουν το μυαλό τους να ξεκουραστεί ούτε για μια στιγμή. Γεμάτο ερωτήματα που μόνο τη λογική εμπιστεύεται για να πάρει απαντήσεις αν και κατά βάθος ο συναισθηματικός του κόσμος είναι γεμάτος κι έτοιμος να “εκραγεί” σκορπίζοντας απλόχερα γύρω του όλα όσα νιώθει. Νομίζω πως το καλύτερο πράγμα για τον ίδιο πρέπει να είναι η συζήτηση με άλλους ανθρώπους για οποιοδήποτε ζήτημα αλλά πάντα με βάση τον ορθολογισμό και τις απτές αποδείξεις. Κι από όλα τα ζητήματα, εκείνα που αφορούν τη ζωή και την ειμαρμένη φαντάζομαι ότι είναι τα αγαπημένα του.
Πως τα κατάλαβα όλα αυτά; Περιπλανήθηκα στις τέσσερις ιστορίες που έχει αποτυπώσει στο βιβλίο του, σε τέσσερις ουσιαστικά διαδρομές, τουλάχιστον υπό τη δική μου οπτική των πραγμάτων, και βρέθηκα να ακολουθώ τους πρωταγωνιστές σε τέσσερις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ακολουθίες συμβάντων κι αλληλουχίες γεγονότων. Όλες έχουν ένα κοινό σημείο και γυρίζουν γύρω από αυτό. Δε θα σας αποκαλύψω βεβαίως ποιο είναι αυτό γιατί θα σας χαλάσω την έκπληξη, αλλά πρόκειται για ζήτημα λεπτό και οριακό. Δεν ξέρω αν αυτό έγινε συνειδητά ή όχι από το συγγραφέα αλλά ο Χριστόφορος καταφέρνει να “παίζει” πότε με το πριν και πότε με το μετά, πότε και με τα δυο μαζί και πότε με το οριακό σημείο εκείνο της μετάβασης από τη μια πλευρά στην άλλη και το κάνει με πολύ ωραίο τρόπο και μαεστρία εξαιρετική. Ένα κοινό γνώρισμα επίσης όλων των ιστοριών είναι ότι πρέπει να φτάσεις στο τέλος για συνειδητοποιήσεις την αρχή, κάτι που δύσκολα συναντιέται σε πολλά λογοτεχνικά έργα καθόσον συνήθως από την αρχή ξεκαθαρίζει ο στόχος και η πλοκή της ιστορίας.
Το συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα σε όλα τα ελεύθερα πνεύματα αλλά με μια παρατήρηση. Πριν το πιάσετε στα χέρια σας φροντίστε να έχετε διαθέσιμο χρόνο γιατί θα σας αιχμαλωτίσει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά…
http://teleytaios.wordpress.com/
Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012 στις 19:00 από το βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ (Ανδρέα Παπανδρέου 11, εντός της στοάς, στο Χαλάνδρι) και τις εκδόσεις BOOKSTARS, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου του Χριστόφορου Παπαχαραλάμπους
"Ο διάδρομος".
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας Γιώργος Παυλίδης. Αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους και Φάνης Μουρατίδης.
http://4diastasi.blogspot.gr/
Του εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Θα ακολουθήσει και παρουσίαση απο το μπλογκ, του βιβλίου της αγαπημένης μου ποιήτριας ΚΑΚΙΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpg)
