tag:blogger.com,1999:blog-43426085181280509172024-03-18T10:35:23.668+02:00Άρωμα Γυναίκαςtaniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.comBlogger2471125tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-55983038627880454172020-03-30T11:08:00.001+03:002020-03-30T11:08:31.834+03:0015 Πανδημίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Πανώλη, χολέρα, λέπρα, ευλογιά, γρίπη... Μία λίστα με τις πιο σημαντικές πανδημίες που εξολόθρευσαν χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια ανθρώπους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-T1IlrKLa-tk/XoGnAC_BL5I/AAAAAAAAFIs/xFRYOOuheSgIjPKit2KsXIpoa5egVJ9JACLcBGAsYHQ/s1600/Plague-in-Rome.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="750" height="234" src="https://1.bp.blogspot.com/-T1IlrKLa-tk/XoGnAC_BL5I/AAAAAAAAFIs/xFRYOOuheSgIjPKit2KsXIpoa5egVJ9JACLcBGAsYHQ/s320/Plague-in-Rome.jpg" width="320" /></a></div>
Στον τομέα των μολυσματικών ασθενειών, μία πανδημία είναι η χειρότερη δυνατή περίπτωση. Όταν μια επιδημία εξαπλώνεται πέρα από τα σύνορα μιας χώρας, τότε η ασθένεια γίνεται επίσημα πανδημία.<br />
<br />
Οι μεταδοτικές ασθένειες υπήρξαν και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, όπου κυριαρχούσε ο κυνηγός – συλλέκτης. Η στροφή, όμως, προς την αγροτική ζωή πριν από περίπου 10.000 χρόνια δημιούργησε κοινότητες που ήταν επιρρεπείς στις επιδημίες. Η ελονοσία, η φυματίωση, η λέπρα, η γρίπη, η ευλογιά και άλλες μολυσματικές ασθένειες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.<br />
<br />
Όσο εκπολιτιζόταν ο άνθρωπος, οικοδομώντας πόλεις, ανοίγοντας εμπορικούς δρόμους και <br />
<a name='more'></a>διεξάγοντας πολέμους, τόσο πιο πιθανές ήταν οι πανδημίες. Σε αυτή τη λίστα παρουσιάζουμε κάποιες από τις σημαντικές πανδημίες που εξολόθρευσαν μεγάλο αριθμό ανθρώπων και άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.<br />
<b>Ο ΛΟΙΜΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ(430 πχ)</b><br />
Η παλαιότερη καταγεγραμμένη πανδημία συνέβη κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Αφού η ασθένεια πέρασε από τη Λιβύη, την Αιθιοπία και την Αίγυπτο, διέσχισε τα αθηναϊκά τείχη, τα οποία πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες. Τουλάχιστον τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Αθήνας έχασαν τη ζωή τους.<br />
<br />
Τα συμπτώματα περιελάμβαναν πυρετό, δίψα, αιμόπτυση και δερματικές αλλοιώσεις. Η ασθένεια, που ήταν μάλλον τυφοειδής πυρετός, εξασθένησε σημαντικά τους Αθηναίους και ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την ήττα τους από τους Σπαρτιάτες.<br />
<div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Ο ΛΟΙΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΩΝΙΝΩΝ</b></div>
<div>
Ο Λοιμός των Αντωνίνων ήταν πιθανώς μια πρώιμη εμφάνιση της ευλογιάς, που ξεκίνησε από τους Ούννους. Οι Ούννοι μόλυναν τους Γερμανούς, οι οποίοι με τη σειρά του μόλυναν τους Ρωμαίους στρατιώτες που βρίσκονταν στις περιοχές τους. Επιστρέφοντας οι στρατιώτες στις πατρίδες τους συνέβαλαν καθοριστικά στην εξάπλωση της ασθένειας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τα συμπτώματα περιελάμβαναν πυρετό, πονόλαιμο, διάρροια και, εάν ο ασθενής ζούσε αρκετά καιρό, πυώδεις πληγές. Η πανδημία αυτή συνεχίστηκε έως το 180. Από τα επιφανή θύματα της πανδημίας ήταν και δυο Ρωμαίοι αυτοκράτορες, ο Λούκιος Βέρος και ο πιο γνωστός από το φιλοσοφικό του έργο Μάρκος Αυρήλιος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η πανδημία πήρε το όνομά της από δυναστεία των Αντωνίνων που κυβερνούσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είναι γνωστή και ως ο Λοιμός του Γαληνού, από το όνομα του Έλληνα γιατρού που πρώτος την περιέγραψε.</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>13. Ο Λοιμός του Κυπριανού (250)</b></div>
<div>
Η πανδημία αυτή πήρε το όνομά της από το πιο γνωστό της θύμα, τον επίσκοπο Καρθαγένης Κυπριανό. Τα συμπτώματα περιλάμβαναν διάρροια, εμετό, έλκη στο λαιμό, πυρετό και γάγγραινα στα χέρια και τα πόδια. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη για να σωθούν, αλλά προκάλεσαν την εξάπλωση της πανδημίας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ενδεχομένως η πανδημία ξεκίνησε από την Αιθιοπία. Στη συνέχεια, όμως, μέσω της Βόρειας Αφρική πέρασε στη Ρώμη και βορειότερα. Υπήρχαν εστίες της πανδημίας και τους επόμενους τρεις αιώνες. Το 444 έπληξε τη Βρετανία και εμπόδισε τις αμυντικές προσπάθειες των Άγγλων εναντίον των Πίκτων και των Σκώτων, με συνέπεια οι ντόπιοι να ζητήσουν τη βοήθεια των Σαξώνων, οι οποίοι σύντομα απέκτησαν τον έλεγχο του Νησιού.</div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αρχικά εμφανίστηκε στην Αίγυπτο και στη συνέχεια εξαπλώθηκε μέσω της Παλαιστίνης στα λοιπά εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Ο ΛΟΙΜΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ</b></div>
<div>
Ο λοιμός άλλαξε την πορεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ανατρέποντας τα σχέδια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού για την επανάκτηση των δυτικών περιοχών της αυτοκρατορία και προκαλώντας τεράστια οικονομικά προβλήματα. Πιστεύεται, επίσης, ότι δημιούργησε μια ατμόσφαιρα Αποκάλυψης που συνετέσε στην ταχύτερη εξάπλωση του Χριστιανισμού.</div>
</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>11. Λέπρα (11ος αιώνας)</b></div>
<div>
Παρόλο που ήταν γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, η λέπρα εξελίχθηκε σε πανδημία στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, με αποτέλεσμα την κατασκευή πολλών ειδικών εγκαταστάσεων (λεπροκομείων) για να απομονώσουν τον τεράστιο αριθμό των πασχόντων.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μία αργά αναπτυσσόμενη βακτηριακή ασθένεια, που προκαλεί πληγές και παραμορφώσεις, η λέπρα θεωρήθηκε ως τιμωρία από τον Θεό. Αυτή η δοξασία οδήγησε σε ηθικές κρίσεις και εξοστρακισμό των θυμάτων. Γνωστή ως ασθένεια του Χάνσεν στις μέρες μας, εξακολουθεί να προσβάλλει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ετησίως, αλλά είναι ιάσιμη.</div>
</div>
<div>
<div>
<b>Ο ΜΑΥΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ</b></div>
<div>
Υπεύθυνος για το θάνατο του ενός τρίτου του παγκόσμιου πληθυσμού, αυτή η δεύτερη εμφάνιση της βουβωνικής πανώλης άρχισε ενδεχομένως από την Ασία και κινήθηκε δυτικά με τα εμπορικά καραβάνια. Εισήλθε μέσω της Σικελίας το 1347, όταν έφτασαν φορείς της ασθένειας στο λιμάνι της Μεσσήνης, και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η Αγγλία και η Γαλλία επλήγησαν τόσο πολύ που κήρυξαν εκεχειρία στον μεταξύ τους πόλεμο. Το βρετανικό φεουδαρχικό σύστημα κατέρρευσε όταν η ασθένεια άλλαξε τις οικονομικές συνθήκες και τα δημογραφικά δεδομένα. Βορειότερα οι Βίκινγκς έχασαν τη στρατιωτική τους ισχύ και οι εξερευνήσεις τους στη Βόρεια Αμερική σταμάτησαν.</div>
<div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Η Κολομβιανή Ανταλλαγή (1492)</b></div>
<div>
Ο όρος «Κολομβιανή Ανταλλαγή» εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1972 από τον Αμερικανό καθηγητή Ιστορίας και Γεωγραφίας Άλφρεντ Κρόσμπι στο βιβλίο του τίτλο «Η Κολομβιανή Ανταλλαγή» («The Columbian Exchange») για να περιγράψει τις πολιτισμικές και βιολογικές επιρροές μεταξύ των πληθυσμών των Ευρωπαίων και των ιθαγενών του Νέου Κόσμου. Έκτοτε επικράτησε ως όρος στην επιστήμη και τη δημοσιογραφία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μετά την άφιξη των Ισπανών κονκισταδόρες στην Καραϊβική, οι ασθένειες όπως η ευλογιά, η ιλαρά και η βουβωνική πανώλη, μεταδόθηκαν στους ιθαγενείς πληθυσμούς. Οι μεταδοτικές αυτές ασθένειες εξολόθρευσαν το 90% των ιθαγενών σε Βόρεια και Νότια Αμερική. Κατά την άφιξή του στο νησί της Ισπανιόλας (σήμερα περιλαμβάνει τα κράτη Αϊτή και Δομηνικανή Δημοκρατία), το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος και οι άνδρες του ήλθαν σε επαφή με τη φυλή των Ταϊνό, που αριθμούσε 60.000 ανθρώπους. Το 1548 είχαν απομείνει μόνο 500.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το σενάριο αυτό επαναλήφθηκε σε ολόκληρη την Αμερική. Το 1520 η αυτοκρατορία των Αζτέκων καταστράφηκε από την ευλογιά που μετέφεραν οι Αφρικανοί σκλάβοι. Βρετανική έρευνα το 2019 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξολόθρευση περίπου 56 εκατομμυρίων ιθαγενών Αμερικανών τον 16ο και τον 17ο αιώνα, από μολυσματικές ασθένειες, ενδέχεται να άλλαξε το κλίμα της Γης, καθώς η ανάπτυξη της βλάστησης σε προηγουμένως καλλιεργημένες εκτάσεις, μετέφερε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και προκάλεσε ψυχρό συμβάν, γνωστό στην επιστημονική κοινότητα «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» («Little Ice Age»).</div>
<div>
<div>
Στη δεύτερη καταγεγραμμένη εμφάνισή της, η βουβωνική πανώλη οδήγησε στο θάνατο του 20% του πληθυσμού του Λονδίνου. Καθώς οι θάνατοι αυξάνονταν και οι μαζικοί τάφοι έκαναν την εμφάνισή τους, εκατοντάδες χιλιάδες γάτες και σκυλιά σφαγιάστηκαν ως πιθανή αιτία και η ασθένεια εξαπλώθηκε μέσω των λιμανιών κατά μήκος του Τάμεση. Την καταστροφή ήλθε να αποτελειώσει η </div>
<div>
<b> Ο Μεγάλος Λοιμός του Λονδίνου (1665)</b></div>
<div>
<b>Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου, το φθινόπωρο του 1666.</b></div>
<div>
<div>
Στη δεύτερη καταγεγραμμένη εμφάνισή της, η βουβωνική πανώλη οδήγησε στο θάνατο του 20% του πληθυσμού του Λονδίνου. Καθώς οι θάνατοι αυξάνονταν και οι μαζικοί τάφοι έκαναν την εμφάνισή τους, εκατοντάδες χιλιάδες γάτες και σκυλιά σφαγιάστηκαν ως πιθανή αιτία και η ασθένεια εξαπλώθηκε μέσω των λιμανιών κατά μήκος του Τάμεση. Την καταστροφή ήλθε να αποτελειώσει η Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου, το φθινόπωρο του 1666.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b>Η πρώτη πανδημία χολέρας (1817)</b></div>
<div>
Η πρώτη από τις επτά πανδημίες της χολέρας τα επόμενα 150 χρόνια, προήλθε από τη Ρωσία, όπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Εξαπλώθηκε μέσα από το νερό και τις τροφές που είχαν μολυνθεί από τα περιττώματα και το βακτήριο μεταφέρθηκε από Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία, όπου πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η εμβέλεια της βρετανικής αυτοκρατορίας και του ναυτικού της προκάλεσε την εξάπλωση της χολέρας στην Ισπανία, την Αφρική, την Ινδονησία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Αμερική, όπου σκότωσε 150.000 ανθρώπους. Ένα εμβόλιο ήταν διαθέσιμο το 1885, αλλά οι πανδημίες συνεχίστηκαν.</div>
</div>
<div>
<div>
Ξεκινώντας από την Κίνα και μετακομίζοντας στην Ινδία και το Χονγκ Κονγκ, η βουβωνική πανώλη προκάλεσε 15 εκατομμύρια θύματα. Αρχικά εξαπλώθηκε μέσω των ψύλλων από την επαρχία Γιουνάν και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντας που προκάλεσε δύο σημαντικές εμφύλιες διαμάχες στην Κίνα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η Ινδία αντιμετώπισε τις σημαντικότερες ανθρώπινες απώλειες και η επιδημία χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για κατασταλτικές πολιτικές από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Η πανδημία θεωρήθηκε ενεργή έως το 1960, όταν τα κρούσματα έπεσαν κάτω από τα 200.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
5. Η πανδημία ιλαράς στα Φίτζι (1875)</div>
<div>
Ένα χρόνο αφότου τα νησιά Φίτζι του Νοτίου Ειρηνικού εντάχθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία, μία ομάδα ντόπιων προεστών επισκέφθηκε την Αυστραλία. Επιστρέφοντας στην πατρίδα τους έφεραν μαζί τους και την ασθένεια. Η ιλαρά εξαπλώθηκε με απίστευτη ταχύτητα και μέσα σε έξι μήνες αφάνισε το ένα τρίτο των κατοίκων των Φίτζι, συνολικά 40.000 άτομα.</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ΡΩΣΙΚΉ γΡ'ΙΠΠΗ</div>
<div>
Σκίτσο του σατιρικού περιοδικού "Le Grelot" του Παρισιού, που απεικονίζει ένα θύμα της ρωσικής γρίπης, περιτριγυρισμένο από ένα χορό γιατρών και φαρμακοποιών.</div>
<div>
Η πρώτη σημαντική πανδημία γρίπης ξεκίνησε από τη Σιβηρία και το Καζακστάν, ταξίδεψε στη Μόσχα, στη Φινλανδία και την Πολωνία, όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μέχρι το επόμενο έτος, μέσω του Ατλαντικού Ωκεανού έπληξε τη Βόρεια Αμερική και την Αφρική. Έως το τέλος του 1890, 360.000 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
3. Η Ισπανική Γρίπη (1918)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στρατιώτες με ισπανική γρίπη σε νοσοκομείο του Κάνσας</div>
<div>
Η γρίπη των πτηνών που οδήγησε σε 50 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως, φαίνεται ότι προήλθε από την Κίνα και μεταδόθηκε από Κινέζους εργάτες που μεταφέρονταν σιδηροδρομικώς μέσω του Καναδά προς την Ευρώπη. Στη Βόρεια Αμερική, η γρίπη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Κάνσας στις αρχές του 1918 και στην Ευρώπη την άνοιξη της ίδιας χρονιάς.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Την ονομασία της «ισπανική γρίπη», την οφείλει στις δημοσιογραφικές αναφορές για την έξαρση της ασθένειας στη Μαδρίτη. Η απειλή της ισπανικής γρίπης εξαφανίστηκε το καλοκαίρι του 1919, όταν το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών είχε αναπτύξει ανοσία ή είχε πεθάνει.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
2. Η Ασιατική Γρίπη (1957)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εκατοντάδες σπουδαστές άρρωστοι με ασιατική γρίπη σε ιατρείο έκτακτης ανάγκης</div>
<div>
Ξεκίνησε από το Χονγκ Κονγκ και γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Κίνα και έπειτα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη η Μεγάλη Βρετανία ήταν αυτή που επλήγη περισσότερο με 14.000 νεκρούς μέσα σε έξι μήνες. Ένα δεύτερο κύμα της ασιατικής γρίπης ακολούθησε στις αρχές του 1958, προκαλώντας συνολικά περίπου 1, 1 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως, με 116.000 θανάτους μόνο στις ΗΠΑ. Δημιουργήθηκε εμβόλιο που περιόρισε σημαντικά την πανδημία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
1. Η μάστιγα του AIDS (1981)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το AIDS, που ταυτοποιήθηκε το 1981, καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου, με αποτέλεσμα τον θάνατό του από ασθένειες που το σώμα συνήθως καταπολεμά. Όσοι έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV αντιμετωπίζουν πυρετό, πονοκέφαλο και διογκωμένους λεμφαδένες.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το AIDS παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις αμερικανικές κοινότητες των ομοφυλοφίλων, αλλά πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε από έναν ιό χιμπατζή από τη Δυτική Αφρική τη δεκαετία του 1920. Η ασθένεια, η οποία διαδίδεται μέσω ορισμένων σωματικών υγρών, μεταφέρθηκε στην Αϊτή τη δεκαετία του 1960, στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο τη δεκαετία του 1970.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκαν θεραπείες που επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου, αλλά 35 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν πεθάνει από AIDS.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πηγή: https://www.sansimera.gr/listes/26?utm_campaign=content&utm_source=newsletter&utm_medium=email</div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-72181257694571784452019-01-26T13:05:00.000+02:002019-01-26T13:11:23.401+02:00Γιατί θα παντρευτείς τον λάθος άνθρωπο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-9lVvzfiClmU/TP_EHFEkfRI/AAAAAAAACL8/p9AfffNZprQlaV7IMBiCpHqPpFuqoto0ACPcBGAYYCw/s1600/33b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="545" data-original-width="454" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-9lVvzfiClmU/TP_EHFEkfRI/AAAAAAAACL8/p9AfffNZprQlaV7IMBiCpHqPpFuqoto0ACPcBGAYYCw/s320/33b.jpg" width="266" /></a></div>
Ένα υπέροχο κείμενο του Αλέν Ντε Μποτόν που δημοσιεύθηκε στους New York Times, ίσως είναι το πιο πολυδιαβασμένο άρθρο των ημερών και εξηγεί τι είδους σύντροφο επιλέγουμε και στο τέλος καταλήγουμε δυστυχισμένοι και μόνοι.<br />
<br />
Λένε - και πολλές φορές ισχύει - ότι συνήθως δεν παντρευόμαστε αυτόν ή αυτήν που ερωτευόμαστε. Είναι μια αλήθεια, επιμένουν οι πεσιμιστές, που ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής και εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Τι μας οδηγεί στο λάθος ταίρι ή στην καλύτερη περίπτωση όχι στον άνθρωπο<br />
<a name='more'></a>που πραγματικά ερωτευτήκαμε; Οι λόγοι που παραθέτει ο Αλέν ντε Μποτόν εξηγούν και το πώς το κείμενο του έγινε δημοφιλές μέσα σε λίγες ώρες από την ανάρτηση του στη στήλη των απόψεων των "New York Times".<br />
<br />
"Είναι από εκείνα τα πράγματα που πιο πολύ φοβόμαστε ότι μπορούν να συμβούν σε εμάς. Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να το αποφύγουμε. Κι όμως τελικά κάνουμε το ίδιο λάθος που έκαναν πολλοί πριν από εμάς: παντρευόμαστε τον λάθος άνθρωπο. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει, γιατί έχουμε τεράστιο πρόβλημα, όταν προσπαθούμε να πλησιάσουμε τους άλλους. Φαινόμαστε πιο φυσιολογικοί μόνο σε όσους δεν μας γνωρίζουν πολύ καλά. Σε μία πιο σοφή κοινωνία, σε μια κοινωνία που θα γνώριζε λίγο καλύτερα τον εαυτό της, η ιδανική ερώτηση στο δείπνο του πρώτου κιόλας ραντεβού θα ήταν: 'Και πώς είσαι, όταν τρελαίνεσαι;'.<br />
<br />
Ίσως έχουμε την τάση - και πόσο λανθασμένα - να γινόμαστε έξαλλοι με κάποιον που διαφωνεί μαζί μας ή να νιώθουμε χαλαροί μόνο όταν δουλεύουμε. Συνηθίζουμε να κρατάμε καρτεργάρικη στάση σε ό,τι αφορά την οικειότητα μετά το σεξ ή ακόμη χειρότερα συνηθίζουμε να σιωπούμε, ως απάντηση στις μικροταπεινώσεις της ζωής. Κανένας δεν είναι τέλειος. Το πρόβλημα είναι ότι πριν από τον γάμο, σπάνια τολμούμε να σκαλίσουμε τα συμπλέγματα μας. Κάθε φορά που οι συνήθεις σχέσεις απειλούν να αποκαλύψουν τα ψεγάδια μας, κατηγορούμε τους συντρόφους μας. Όσο για τους φίλους μας, δεν νοιάζονται και τόσο πολύ να κάνουν όλη αυτή τη σκληρή δουλειά, ώστε να μας διαφωτίσουν για τα ελαττώματα μας.<br />
<br />
Για να καταλάβουμε τους συντρόφους μας, για να αποκομίσουμε αυτή τη ζωτική εντύπωση για εκείνους, επισκεπτόμαστε τις οικογένειες τους, κοιτάμε τις παλιές τους φωτογραφίες, γνωριζόμαστε με τους συμμαθητές και τους φίλους τους. Όλο αυτό μας δημιουργεί την εντύπωση ότι έχουμε κάνει όσα πρέπει να κάνουμε. Κι όμως, αυτό είναι λάθος. Ο γάμος τελειώνει σαν ένα ελπιδοφόρο, γενναιόδωρο, τζογαδόρικο, ωστόσο, παιχνίδι που παίζουν δύο άνθρωποι, που δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε ποιοι θα γίνουν, δένοντας τους εαυτούς σε ένα μέλλον που δεν μπορούν να αντέξουν, ένα μέλλον για το οποίο προσεκτικά απέφυγαν κάθε έρευνα.<br />
<br />
Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας του ανθρώπινου είδους, οι άνθρωποι παντρεύονται για λογικούς και συμφεροντο-λογικούς σκοπούς: επειδή η γη της κοπέλας συνόρευε με εκείνη του γείτονα, επειδή η οικογένεια της κατείχε μία επικερδή επιχείρηση, επειδή ο πατέρας της ήταν ο φύλαρχος ή ο αρχηγός της πόλης... Κι από τέτοιους λογικούς γάμους εκπορεύονταν τα εξής: μοναξιά, απιστία, κακοποίηση, σκληρές καρδιές και σκοτισμένα μυαλά. Ο γάμος από συμφέρον ποτέ δεν υπήρξε ένας λογικός γάμος. Γι' αυτό και αντικαταστάθηκε από τον γάμο από έρωτα.<br />
<br />
Αυτό που έχει σημασία σε έναν γάμο από έρωτα είναι ότι υπάρχουν δύο άνθρωποι που κυριολεκτικά έχουν βυθιστεί ο ένας στον άλλο και κατά βάθος γνωρίζουν ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό. Για την ακρίβεια, όσο πιο ανώριμος εμφανίζεται ένας γάμος (επειδή, ίσως έγινε μέσα σ' ένα εξάμηνο από τότε που γνωρίστηκε το ζευγάρι), τόσο πιο ασφαλής μπορεί να είναι. Η επιπολαιότητα στην πραγματικότητα είναι το αντίβαρο για όλα τα λάθη, ένας καταλύτης στη δυστυχία: το κύρος που εδώ διαθέτει το ένστικτο είναι μία φυσική αντίδραση σε τόσους αιώνες παράλογης λογικής.<br />
<br />
Ακόμη και έτσι, όμως, παρά το ότι θεωρούμε ότι αναζητούμε την ευτυχία, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί αυτό που πραγματικά ψάχνουμε δεν είναι η ευτυχία, αλλά η ομοιότητα, να κάτι που μπερδεύει τα σχέδια μας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον γάμο: εκείνο που πραγματικά ψάχνουμε είναι να ξαναδημιουργήσουμε, ως ενήλικες πια, το περιβάλλον και τα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας. Η αγάπη που οι περισσότεροι από εμάς γευτήκαμε ως παιδιά, ήταν αναμεμιγμένη με κάποιες δυναμικές αποδόμησης: όπως το αίσθημα του να θέλεις να βοηθήσεις έναν ενήλικα που έχει χάσει τον έλεγχο, όπως το να φοβάσαι τον θυμό του γονιού, όπως το να νιώθεις έκθετος, αν ετοιμάζεσαι να εκφράσεις όσα νιώθεις κι όσα θες. Τώρα, λοιπόν, δεν μοιάζει πιο λογικό που στην ενήλικη ζωή μας απορρίπτουμε συγκεκριμένους ανθρώπους, όχι επειδή έχουν κάποιο ελάττωμα, αλλά επειδή είναι οι σωστοί για εμάς. Για την ακρίβεια, πολύ σωστοί, πολύ ώριμοι, πολύ ισορροπημένοι, γεμάτη κατανόηση, πιστοί και αξιόπιστοι, τόσο πια που η καρδιά μας ξέρει ότι όλα αυτά τα συναισθήματα είναι απολύτως ξένα για εμάς. Παντρευόμαστε τους λάθος ανθρώπους, γιατί πολύ απλά δεν θέλουμε να σχετιζόμαστε με αυτούς που θα μας αγαπήσουν πραγματικά και θα μας κάνουν ευτυχισμένους.<br />
<br />
Και φυσικά, κάνουμε λάθη, ακριβώς επειδή είμαστε τόσο μόνοι. Πραγματικά μόνοι. Καιρό μόνοι. Και μετά από τόσο καιρό μοναξιάς, απομόνωσης σχεδόν είναι ανέφικτο να μπορέσεις να παραμείνεις επιλεκτικός. Και τελικώς, παντρευόμαστε για να δημιουργήσουμε μία ωραία αίσθηση μονιμότητας. Νομίζουμε ότι ο γάμος θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε τη χαρά που νιώσαμε, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την πρόταση: ίσως να ήμασταν τότε στη Βενετία, με τον ήλιο του απογεύματος να ρίχνει χρυσές ανταύγειες στα νερά και να εξομολογούμασταν πράγματα που δεν είχαμε ξαναπεί σε κανέναν. Παντρευτήκαμε, πιστεύοντας ότι όλο αυτό θα κρατούσε για καιρό, αλλά ούτε που μυριστήκαμε ότι όλο αυτό δεν είχε καμία σχέση με τον θεσμό του γάμου.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, ο γάμος μας πάει αλλού, σ' ένα σπίτι γεμάτο υποχρεώσεις και τρελαμένα παιδιά, που σκοτώνουν το πάθος κι ας προήλθαν απ' αυτό. Το μόνο συστατικό που απομένει σ' αυτό το μπουκάλι είναι ο σύντροφος και συνήθως είναι το λάθος συστατικό. Τα καλά νέα είναι ότι δεν πειράζει αν ανακαλύψαμε ότι παντρευτήκαμε τον λάθος άνθρωπο. Δεν χρειάζεται να τον / την εγκαταλείψουμε, ας εγκαταλείψουμε μόνο το ρομαντικό ιδεώδες του δυτικού πολιτισμού που εδώ και 250 χρόνια επιμένει ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το ιδανικό άλλο μας μισό, έτοιμο να ικανοποιήσει κάθε μας επιθυμία. Φυσικά και όχι.<br />
<br />
Χρειάζεται μόνο να απορρίψουμε και να απαλλαγούμε από αυτή την ιδεώδη θεώρηση με τη συνειδητοποίηση ότι κάποτε και θα θυμώσουμε, και θα ενοχληθούμε και θα απογοητευτούμε σε μια σχέση και θα ανταποδώσουμε κιόλας, (χωρίς να υπάρχει ίχνος κακίας σε όλο αυτό πολλές φορές). Δεν υπάρχει τέλος στο αίσθημα του κενού και της μη πληρότητας. Αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι ασυνήθιστο ή αιτίας διαζυγίου. Με το να επιλέγουμε αυτόν με τον οποίο θα δέσουμε τη ζωή μας, ουσιαστικά επιλέγουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να υποφέρουμε.<br />
<br />
Αυτή η πεσιμιστική φιλοσοφία που επικρατεί γύρω από τον γάμο προσφέρει μία λύση που μας απαλλάσσει από τα αγχωτικά, γεμάτα αναταραχή κομμάτια του θεσμού. Ακούγεται παράξενο, αλλά ακριβώς αυτή η απαισιοδοξία ανακουφίζει από την καταπιεστική φαντασίωση περί ρομαντικού γάμου. Η αποτυχία ενός συγκεκριμένου συντρόφου να μας σώσει από τη θλίψη και η μελαγχολία δεν έχει να κάνει με τον συγκεκριμένο άνθρωπο ούτε είναι σημάδι καταστροφής ή... αναβάθμισης αυτής της ένωσης.<br />
<br />
Ο άνθρωπος που μας ταιριάζει καλύτερα, δεν είναι αυτό με τον οποίο συμφωνούμε στα πάντα, με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινά γούστα και επιλογές, αλλά εκείνος που μπορεί να διαπραγματευτεί τις διαφορές μας με έναν έξυπνο τρόπο - κοινώς ένας σύντροφος που είναι καλός στις διαφωνίες και τις διαπραγματεύσεις. Πέρα από το ιδανικό του τέλειου ταιριάσματος δύο ανθρώπων, υπάρχει ένα άλλο ιδανικό κι αυτό είναι η ικανότητα να ανέχεται κάποιος τις διαφορές και τα ελαττώματα μας με γενναιοδωρία κι αυτό - ναι - είναι η μεγαλύτερη ένδειξη του ότι βρήκαμε τον περισσότερο κατάλληλο άνθρωπο. Και - ναι - η συμβατότητα είναι ένα επίτευγμα της αγάπης, αλλά όχι προαπαιτούμενο της.<br />
<br />
Ο ρομαντισμός δεν μας βοήθησε πολύ. Είναι μία μάλλον τραχιά φιλοσοφία. Είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά από αυτά που περνάμε στους γάμους μας, γεγονότα που μας φαίνεται εξωπραγματικά και κάποτε άθλια. Καταλήγουμε μόνοι και πεπεισμένοι ότι η οντότητα μας με όλες της τις ατέλειες δεν είναι φυσιολογική. Πρέπει να γίνουμε πιο "φιλόξενοι" στο "λάθος", προσπαθώντας να υιοθετήσουμε μία πιο ανάλαφρη, χιουμοριστική συμπεριφορά που θα συγχωρεί εμάς, αλλά και τους γύρω μας".<br />
<span style="background-color: #c9bf9c; font-family: "georgia" , "times new roman" , "times" , serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">προελευση: www.lifo.gr</span></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-83706232465456953782018-12-31T15:46:00.001+02:002018-12-31T15:46:04.579+02:00Αγαπητέ Άγιε Βασίλη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-eUhvBLqUG_k/XCodXjc2SEI/AAAAAAAAFEo/zuw9tjmstM4SRKF4Fo2ZNyAi9mHJMi0OQCEwYBhgL/s1600/Santa-Claus-William-Holbrook-Beard-oil-painting%2B%25282%2529.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="332" data-original-width="500" height="212" src="https://2.bp.blogspot.com/-eUhvBLqUG_k/XCodXjc2SEI/AAAAAAAAFEo/zuw9tjmstM4SRKF4Fo2ZNyAi9mHJMi0OQCEwYBhgL/s320/Santa-Claus-William-Holbrook-Beard-oil-painting%2B%25282%2529.webp" width="320" /></a></div>
<b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><i>Με λένε Μάνο είμαι 10 χρόνων και πιστεύω πως υπάρχεις. Όμως ο Θανάσης με τον Παναγιώτη και τον Κωνσταντίνο, οι κολλητοί μου δηλαδή, με κοροϊδεύουν και με λένε αφελή που πιστεύω σε τέτοιες σαχλαμάρες. Η μαμά όμως λέει πως όλοι μέσα μας σε κουβαλάμε γιαυτό και πρέπει να πιστεύουμε ότι υπάρχεις. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί η μαμά όμως την εμπιστεύομαι τυφλά.</i></b><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Τώρα εσύ θα πιστεύεις πως σου γράφω τούτο το γράμμα για να σου ζητήσω να μου φέρεις ακριβά δώρα, παιγνίδια και ηλεκτρονικά και ακριβά ρούχα και </i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><a href="https://www.blogger.com/u/1/null" name="more" style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;"></a><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>ταξίδια στην Ντίσνειλαντ και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες που σου ζητάνε συνήθως τα παιδιά</i></b></span><br />
<a name='more'></a><b><i> στα γράμματα τους. Κάνεις μεγάλο λάθος. Πάνε αυτές οι εποχές, που λέει και ο μπαμπάς. Και να ξέρεις και τον μπαμπά τον εμπιστεύομαι.</i></b><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Έχουν διαφοροποιηθεί οι ανάγκες μας πλέον, συμπληρώνει η υπέροχη γιαγιά Μαριάνθη που μένει στο νησί και που τη βλέπω λιγότερο από όσο θα ήθελα. Στην αρχή δεν καταλάβαινα τι εννοεί όταν λέει πως έχουν διαφοροποιηθεί, όμως εκείνη μου έστειλε e-mail (η γιαγιά είναι hi-tech) και μου το εξήγησε με το νι και με το σίγμα.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Πόσο δίκιο έχει η γιαγιά Μαριάνθη το κατάλαβα όταν λιγοστέψαμε στο φροντιστήριο των Αγγλικών. Ήμασταν 12 παιδάκια και τώρα είμαστε μόνο 8. Μαζί με τα παιδάκια που δεν έρχονται στα Αγγλικά είναι και η Μάτα με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλανά μάτια, που μου αρέσει πολύ και πολύ μου λείπει. Όμως έκλεισε η επιχείρηση που εργαζότανε η μαμά της και είναι πλέον άνεργη και λιγόστεψαν τα χρήματα στο σπίτι τους. Διαφοροποιήθηκαν οι ανάγκες τους.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Και της κυρίας Τούλας οι ανάγκες διαφοροποιήθηκαν, άκουσα να το λέει η μαμά, τώρα που της κόψανε την ισόβια σύνταξη που είναι πολύτεκνη. Πολλές οι άγνωστες λέξεις αλλά μου εξήγησε η μαμά και κατάλαβα. Και ο μπαμπάς αναρωτήθηκε θα σωθούμε με τα 102 ευρώ που κόψανε της κυρίας Τούλας; Δεν νομίζω πως του απάντησε κάποιος έτσι και εγώ δεν ξέρω αν θα σωθούμε.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Ύστερα, Άγιε μου Βασίλη, άκουσα την Έλενα την συμμαθήτρια μου να λέει πως στο σπίτι τους ζούνε ένα δράμα. Το μαγαζί του μπαμπά της, που κάποτε3 ήταν από τα καλύτερα της πόλης, δεν πάει καθόλου καλά, μάλλον θα βάλει λουκέτο και χρωστάει τόσα στην Τράπεζα που μπορεί και να μπει στη φυλακή. Και είναι τέσσερα αδέρφια και η μαμά δεν δουλεύει και έχουν και τον παππού που μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Η Έλενα άκουσε κρυφά τον μπαμπά της να λέει στη μαμά της πως δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκε την αυτοκτονία αλλά τους αγαπάει τόσο πολύ που δεν θέλει να τους κάνει μεγαλύτερο κακό.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Αγιε μου Βασίλη, σήμερα άκουσα κάτι που με στενοχώρησε πολύ. Στο σπίτι του συμμαθητή μου του Θέμη κόψανε το ρεύμα γιατί δεν μπορούσαν να το πληρώσουν. Ο μπαμπάς του Θέμη είναι βαριά άρρωστος και τα λίγα χρήματα της σύνταξης δεν φτάνουν ούτε για να πάρουν πετρέλαιο να ζεσταθούν. Δεν έχουν φράγκο οι άνθρωποι. Έχουν ένα διαμέρισμα και το πουλάνε για να ζήσουν αλλά ποιος το παίρνει, όπως άκουσε ο Θέμης τον μπαμπά του να λέει.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Χθές ήρθε στο σπίτι μας για καφέ η φίλη της μαμάς η κυρία Αδαμαντία. Μάλλον να πει κάπου τον πόνο της ήθελε, όπως άκουσα τη μαμά να λέει όταν έφυγε. Η αδερφή της, το καμάρι της οικογένειας, με τις καλές σπουδές , τα Μεταπτυχιακά και τα Διδακτορικά, έκανε τα χαρτιά της και φεύγει μετανάστρια στον Καναδά (πάλι ένα σωρό άγνωστες λέξεις). Όλοι στην οικογένεια της κυρία Αδαμαντίας έχουν πέσει να πεθάνουν και πιο πολύ η μάνα της που της έχει και αδυναμία. Όμως δεν υπάρχουν δουλειές πια στην χώρα μας για σπουδαγμένους και τα ξαδέρφια της της βρήκαν στον Καναδά.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Για να μην σε κουράζω Άγιε μου Βασίλη, μια και έχεις να διαβάσεις πάρα πολλά γράμματα από όλο τον κόσμο κάπου εδώ πρέπει να τελειώσω. Λοιπόν όπως σου έγραψα και στην αρχή δεν θέλω τίποτα για μένα. Μια χαρά είμαι εγώ. Οι γονείς μου έχουν ακόμη δουλειά, έστω και αν έχουν λιγοστέψει κατά πολύ τα έσοδα τους(λόγια του μπαμπά μεταφέρω). Εγώ και η αδερφή μου ακούμε τον μπαμπά και τη μαμά και ζούμε με λιγότερα, αλλά παίζουμε περισσότερο. Βρισκόμαστε με τους φίλους μας στα σπίτια μας, τέρμα οι παιδότοποι και οι πιτσαρίες και περνάμε καλύτερα. Δεν μας χρειάζονται ηλεκτρονικά παιγνίδια κονσόλες κινητά νέας τεχνολογίας και άλλα τέτοια. Ξέρεις τι ωραία είναι να παίζεις επιτραπέζια στο σπίτι ,κρυφτό και κυνηγητό στο πάρκο και να έχεις τους φίλους σου;. Τέρμα η αποξένωση όπως λέει και η γιαγιά Λέλα, η ντόπια γιαγιά.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Εκείνο που θέλω να σου ζητήσω μέσα από την καρδιά μου είναι να βοηθήσεις να ξανάρθει στα Αγγλικά η Μάτα, να πάρει πίσω τη σύνταξη της πολύτεκνης η κυρία Τούλα, να μην κλείσει το μαγαζί του μπαμπά της Έλενας, στο σπίτι του Θέμη να έχουν και ηλεκτρικό αλλά και πετρέλαιο και να μην γίνει μετανάστρια στον Καναδά η αδελφή της Αδαμαντίας και σκάσουν από τη στενοχώρια τους οι δικοί της. Αυτό σου ζητάω μονάχα και αν δεν μπορείς μόνος σου ζήτα τα από τον Πρωθυπουργό της χώρας γιατί μόνο αυτός μπορεί να σε βοηθήσει. Όπως λέει και ο μπαμπάς, αυτός τα έκανε χάλια αυτός να τα καθαρίσει. Λίγο διαφορετικά το λέει ο μπαμπάς αλλά εγώ δεν λέω κακές λέξεις.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Αν όλα πάνε καλά και μπορώ, να το ξέρεις, εγώ θα σου γράψω και του χρόνου. Γιατί υπάρχεις.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Καλή χρονιά ,Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη.</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Ο Μάνος από την Ελλάδα</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Την ομορφότερη χώρα στον κόσμο</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>Ποτούλα Πασχαλίδη</i></b></span><br style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;" /><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 14px;"><b><i>http://www.24grammata.com/?p=36521#more-36521</i></b></span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", Times, serif; font-size: 14px;"><br /><br />Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/12/blog-post_28.html#ixzz5bGj80WSd<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-52430927189931827582018-11-05T13:15:00.001+02:002018-11-05T13:15:16.133+02:00Πώς τα πας;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-fjjtoPbJljc/TZ9I6uwMHrI/AAAAAAAACbU/MUU2H__vYqUEu3-xvEuVKgXe8pBtIB43gCPcBGAYYCw/s1600/figure-studies.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="643" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-fjjtoPbJljc/TZ9I6uwMHrI/AAAAAAAACbU/MUU2H__vYqUEu3-xvEuVKgXe8pBtIB43gCPcBGAYYCw/s320/figure-studies.jpg" width="274" /></a></div>
Είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή;<br />
Ζεις μέσα σε μια μέρα, χιλιάδες χρόνια;<br />
<br />
Είναι παράξενο το πόσο πραγματικό πρόβλημα είναι για τους περισσότερους ανθρώπους η βαρεμάρα. Πρέπει να κάνουν κάτι συνέχεια, να απασχολούνται με κάτι, κάποια δραστηριότητα, μ’ ένα βιβλίο, στην κουζίνα, με τα παιδιά ή με το Θεό. Αλλιώς, μένουν μόνοι τους με τους εαυτούς τους, πράγμα πολύ βαρετό. Όταν μένουν με τον εαυτό τους γίνονται εγωκεντρικοί, μπλέκονται, αρρωσταίνουν ή γίνονται βαρύθυμοι.<br />
<br />
.Ένα μυαλό που δεν είναι απασχολημένο, όχι ένα αρνητικά άδειο μυαλό αλλά ένα ξύπνιο παθιασμένο μυαλό, ένα ολοκληρωτικά κενό μυαλό, ένα τέτοιο μυαλό είναι πάντα φρέσκο, ικανό, με<br />
<a name='more'></a> άπειρες δυνατότητες.<br />
<br />
(…) Άφησε το μυαλό χωρίς καμιά απασχόληση, χωρίς να του δίνεις σκόπιμα δουλειά· άφησε να γίνεται αυτό αντί να το καλλιεργείς.<br />
Διάβασέ το ετούτο συνειδητά κι ασ’ το να συμβεί.<br />
<br />
.<br />
(…) Εκείνο που έχει σημασία είναι να κάνεις το σωστό είδος ασκήσεων, να κοιμάσαι καλά κι η μέρα σου να ‘χει νόημα. Αλλά κανείς γλιστράει τόσο εύκολα στη ρουτίνα κι ύστερα λειτουργεί με βάση το εύκολο μοντέλο της αυταρέσκειας ή με το μοντέλο του να εξαναγκάζεις το εαυτό σου να κάνει το σωστό. Όλα όμως τα μοντέλα απονεκρώνουν, οδηγούν σε αργό μαρασμό.<br />
<br />
Να είσαι δημιουργικός σημαίνει να περάσεις μια πλούσια μέρα έχοντας απλώς επίγνωση, χωρίς κανέναν εξαναγκασμό, χωρίς σύγκρουση, φόβο ή σύγκριση.<br />
Βλέπεις, υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι φτιαγμένο από διαβρωτικές αναμνήσεις, απογοητεύσεις, μάταιες προσπάθειες κι εκείνο που είναι αληθινό, να προσπερνάει.<br />
Το σύννεφο της μονοτονίας καλύπτει τα πάντα κι εκείνο που είναι αληθινό, σβήνει.<br />
Είναι πράγματι αρκετά κοπιαστικό να διαπεράσεις αυτό το σύννεφο και να βρεθείς στο απλό, καθαρό φως.<br />
Απλώς δες τα όλα τούτα κι αυτό είν’ όλο.<br />
<br />
.Μην προσπαθήσεις να είσαι απλή.<br />
Αυτή η προσπάθεια το μόνο που καταφέρνει είναι να γεννάει περιπλοκές και δυστυχία.<br />
Προσπάθεια σημαίνει ότι θέλεις να γίνεις κάτι και το να θέλεις να γίνεις κάτι σημαίνει πάντοτε επιθυμία — με τις απογοητεύσεις της.<br />
<br />
Είναι πολύ σημαντικό να ελευθερώσει κανείς τον εαυτό του από κάθε συναισθηματική, ψυχολογική ταραχή, πράγμα που δε σημαίνει ότι πρέπει να σκληρύνει απέναντι στη ζωή. Αυτού του είδους οι ταραχές χτίζουν σταδιακά ποικίλες ψυχολογικές αντιστάσεις που επηρεάζουν και το σώμα, φέρνοντας διάφορες αρρώστιες.<br />
<br />
.Η ζωή είναι μια σειρά από γεγονότα (επιθυμητά και ανεπιθύμητα)· και όσο μαζεύουμε, όσο ξεδιαλέγουμε εκείνα που θα κρατήσουμε κι εκείνα που θα πετάξουμε, θα υπάρχει αναπόφευκτα η σύγκρουση (της δυαδικότητας) που αυτή η ίδια είναι η ταραχή.<br />
Και η σειρά από ταραχές σκληραίνει το νου, την καρδιά· είναι μια διαδικασία κλεισίματος στον εαυτό, οπότε υπάρχει πόνος.<br />
Χρειάζεται τεράστια επίγνωση για να επιτρέψεις στην κίνηση της ζωής να γίνει αποδεκτή χωρίς καμία επιλογή, χωρίς καμία κίνηση προς οτιδήποτε επιθυμητό ή ανεπιθύμητο.<br />
<br />
Το θέμα δεν είναι να προσπαθείς όλη την ώρα να έχεις επίγνωση, πράγμα που είναι κουραστικό, αλλά να δεις την αναγκαιότητα της αλήθειας που φέρνει η επίγνωση, οπότε θ’ ανακαλύψεις ότι αυτή η ίδια η αναγκαιότητα ενεργεί χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να έχει επίγνωση.<br />
<br />
.Μπορεί κανείς να ταξιδεύει, να έχει πάει στα καλύτερα σχολεία του κόσμου· να έχει διδαχτεί τέλεια, να ζει στο καλύτερο κλίμα· όμως όλα αυτά, φέρνουν νοημοσύνη;<br />
Όλοι μας γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους· είναι νοήμονες;<br />
(…) Οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, εκείνοι που κατέχουν ατέλειωτες πληροφορίες και γνώση, κι εκείνοι που έχουν επιστημονική μόρφωση, έχουν νοημοσύνη;<br />
Δεν νομίζεις ότι η νοημοσύνη είναι κάτι τελείως διαφορετικό;<br />
Στη πραγματικότητα είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο.<br />
(…) Νοημοσύνη είναι η ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο· νοημοσύνη δεν είναι να είσαι καθωσπρέπει ούτε οι διάφορες αρετές που έχουν καλλιεργηθεί από φόβο.<br />
Στην κατανόηση του φόβου υπάρχει κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από τις θεωρίες του νου.<br />
<br />
.<br />
<br />
Κρισναμούρτι.<br />
«ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΙΛΗ».<br />
<br />
Μετάφραση Νίκος Πιλάβιος.<br />
Εκδόσεις Καστανιώτη.<br />
<br />
.«Τα γράμματα σε μια νεαρή φίλη» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1986 στο βιβλίο της Pupul Jayakar KRISNAMURTI A BIOGRAPHY, στο κεφάλαιο που έχει τον τίτλο Happy is the Man who is nothing- Letters to a Young Friend.<br />
Η Pupul Jayagar σε μια μικρή εισαγωγή που κάνει στο βιβλίο της για να παρουσιάσει τα γράμματα γράφει:<br />
«… Ο Κρισναμούρτι έγραφε τα γράμματα που ακολουθούν από τον Ιούνιο του 1948 ως τον Μάρτιο του 1960 για μια νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του πληγωμένη στο σώμα και στην ψυχή. Στα γράμματα αυτά, όπου ξετυλίγεται ολόκληρη η διδασκαλία του Κρισναμούρτι, καθώς επουλώνονται οι πληγές εκείνης στην οποία απευθύνονται, αποκαλύπτεται μια σπάνια καλοσύνη και διαύγεια, ο χωρισμός και η απόσταση εξαφανίζονται, ενώ οι λέξεις κυλούν σαν χείμαρρος, ούτε μια δεν είναι περιττή, η επούλωση των πληγών και η διδασκαλία προχωρούν ταυτόχρονα…»<br />
<a href="https://ainafetst.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-71505762882486934812018-05-13T12:33:00.004+03:002018-05-13T12:36:52.649+03:00 Η σκοτεινή ιστορία πίσω από την Ημέρα της Μητέρας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="5686956611523126944"></a>
<br />
<div class="post-header">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/05/91dcb-1.jpg?w=300&h=400" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/05/91dcb-1.jpg?w=300&h=400" width="240" /></a></div>
H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά, αλλά ο θάνατος της μητέρας της
το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας
της Μητέρας το 1908. <br />
H ιστορία της γυναίκας που αρχικά πάλεψε για αυτή τη γιορτή, για να της εναντιωθεί αργότερα<br />
Με την Ημέρα της Μητέρας να κλείνει φέτος τα 104χρόνια από την πρώτη
φορά του εορτασμού της, η γιορτή παραμένει κυρίως γνωστή ως μια αφορμή
για δώρα, εκδηλώσεις αγάπης και συναισθηματικά ξεσπάσματα. Η αλήθεια
όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές<br />
<a name='more'></a><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>ρίζες. <br />
Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα
παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά
να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό
χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα
για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα
σανατόριο. <br />
1908. Στις 10 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, οικογένειες συγκεντρώθηκαν
σε εκδηλώσεις στη γενέτειρα της Jarvis στο Grafton της West Virginia –
μια εκκλησία που τώρα έχει μετονομαστεί σε Διεθνή Βωμό της Ημέρας της
Γυναίκας – καθώς και στη Φιλαδέλφεια, όπου η Jarvis ζούσε εκείνη την
εποχή, και σε πολλές άλλες πόλεις. Σε μεγάλο βαθμό κυρίως μέσω των
προσπαθειών της Jarvis η Ημέρα της Μητέρας άρχισε να γιορτάζεται σε
περισσότερες πόλεις, μέχρι που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson το 1914
καθιέρωσε επίσημα την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. <br />
«Για την Jarvis ήταν η μέρα που πήγαινες σπίτι για να περάσεις χρόνο με
τη μητέρα σου και να την ευχαριστήσεις για όσα έκανε», έγραψε η Wesleyan
Antolini από τη Δυτική Βιρτζίνια στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο
«Γιορτάζοντας τη Μητρότητα:<br />
η Anna Jarvis και η υπεράσπιση της Ημέρας της Μητέρας της». «Δεν έγινε
για να εορταστούν όλες οι μητέρες. Ήταν για να εορταστεί η καλύτερη
μητέρα που έχετε γνωρίσει ποτέ – η δική σου μητέρα – ως γιος ή ως κόρη.»
Γι’ αυτό η Jarvis επέμενε στον ενικό αριθμό «Mother’s Day» και όχι στον
πληθυντικό «Mothers’ Day», εξηγεί η Antolini. Όμως η επιτυχία της
Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε αποτυχία, τουλάχιστον στα δικά της μάτια.
Η αρχική ιδέα της Anna Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε χρυσωρυχείο για το
εμπόριο, με επίκεντρο την αγορά λουλουδιών, γλυκισμάτων και ευχετήριων
καρτών – μια εξέλιξη που ενόχλησε την Jarvis βαθιά. Έβαλε στόχο να
αφιερώσει την αρκετά μεγάλη κληρονομιά της για να επιστρέψει τη Ημέρα
της Μητέρας στις αρχικές της ρίζες. Ενσωματώθηκε στην Παγκόσμια Ένωση
της Ημέρας της Μητέρας και προσπάθησε να ανακτήσει κάποιο έλεγχο της
γιορτής.<br />
Οργάνωσε μποϊκοτάζ, απείλησε με μηνύσεις, επιτέθηκε ακόμα και στην Πρώτη
Κυρία των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, επειδή χρησιμοποίησε την Ημέρα της
Μητέρας για να αντλήσει κεφάλαια για φιλανθρωπίες. «Το 1923 εισέβαλε
σε ένα συνέδριο εμπόρων ζαχαροπλαστικής στη Φιλαδέλφεια», είπε η
Antolini. Μια παρόμοια διαμαρτυρία συνέβη δύο χρόνια αργότερα. «Οι
Μητέρες του Αμερικανικού Πολέμου», μια οργάνωση που υπάρχει ακόμα,
χρησιμοποίησαν την Ημέρα της Μητέρας για να συγκεντρώσουν κεφάλαιο και
κάθε χρόνο πουλούσαν γαρίφαλα. Η Anna αγανακτούσε, οπότε το 1925
εισέβαλε σε ένα συνέδριο που έγινε στη Φιλαδέλφεια και τελικά συνελήφθη
για διατάραξη της κοινής ησυχίας.» <br />
Οι πυρετώδεις προσπάθειες της Jarvis συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1940<br />
<br />
Το 1948 πέθανε σε ηλικία 84 ετών σε ένα σανατόριο της Φιλαδέλφεια.
«Αυτή η γυναίκα, που πέθανε απένταρη σε ένα σανατόριο σε κατάσταση
άνοιας, ήταν μια γυναίκα που θα μπορούσε να είχε ωφεληθεί από την Ημέρα
της Γυναίκας, αν το ήθελε», είπε η Antolini. «Αλλά εναντιώθηκε σε όσους
το έκαναν, και αυτό της κόστισε τα πάντα, οικονομικά και σωματικά.»
Σήμερα, φυσικά, η Ημέρα της Μητέρας συνεχίζει να είναι μια ημέρα
καταναλωτισμού. Σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Λιανικού Εμπορίου οι
Αμερικάνοι θα ξοδέψουν κατά μέσο όρο 168,94 δολάρια. Οι συνολικές
δαπάνες αναμένεται να φτάσουν τα 19.9 δισεκατομμύρια δολάρια.</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-153632515427602092018-03-23T19:45:00.002+02:002018-03-23T19:45:58.540+02:00Νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ένα τραγούδι που μειώνει το άγχος κατά 65% <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Της Carolanne Wright<br />
Άγχος – αυτό το συναίσθημα του φόβου, της ανησυχίας και του πανικού – δεν είναι σίγουρα κάτι καινούργιο. Ο Ιπποκράτης έγραψε γι’ αυτό τον τέταρτο π.Χ. αιώνα. Όπως έκανε και ο Søren Kierkegaard στη δεκαετία του 1860. Και ο Sigmund Freud ασχολήθηκε με αυτήν την διαταραχή το 1926.<br />
<br />
Ωστόσο, όταν ερχόμαστε στο παρόν βλέπουμε μια σημαντική άνοδο – ειδικά σε νέους ανθρώπους.<br />
<br />
Τα φαρμακευτικά προϊόντα είναι η κλασική και πιο διαδεδομένη θεραπεία για την αντιμετώπιση του άγχους (και πολύ κερδοφόρα). Η γνωστική θεραπεία είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης, επίσης. Τα τελευταία χρόνια πολλοί επιλέγουν τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός, η προσευχή, η γιόγκα, το μασάζ καθώς και η μουσικοθεραπεία. Τώρα, όμως, οι νευροεπιστήμονες στο Ηνωμένο Βασίλειο ανακάλυψαν ένα τραγούδι που οδηγεί σε δραματική μείωση, κατά 65 τοις εκατό, στο συνολικό άγχος<br />
<a name='more'></a> …<br />
<br />
Μια έρευνα του 2013 διαπίστωσε ότι το 57 τοις εκατό των αμερικανικών φοιτητριών πανεπιστημίου ανέφεραν επεισόδια “τρομερού άγχους”. Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, η φιλανθρωπική οργάνωση YouthNet ανακάλυψε ότι το ένα τρίτο των νεαρών γυναικών και ο ένας στους δέκα νεαρούς άνδρες – υποφέρουν από κρίσεις πανικού.<br />
<br />
Η Marjorie Wallace, CEO της φιλανθρωπικής οργάνωσης Sane, πιστεύει ότι η γενιά Υ (αυτοί που γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1980 και του 1990), ζει στην εποχή της απελπισίας. “Το να μεγαλώνεις ήταν πάντα δύσκολο, αλλά αυτή η αίσθηση της απελπισίας; Αυτό είναι καινούριο”, λέει.<br />
<br />
Η Rachael Dove γράφει στο περιοδικό Anxiety: η επιδημία που σαρώνει την γενιά Y:<br />
<br />
«Τι συμβαίνει λοιπόν? Η άνοδος της τεχνολογίας, η υπερβολικά προστατευτική ανατροφή των παιδιών και η “εκπαίδευση-εργοστάσιο” είναι μεταξύ των λόγων που οι ψυχολόγοι προτείνουν ότι οφείλεται αυτή η “επιδημία”. Ένας άλλος λόγος είναι η “πολυτέλεια” των “πολλών” επιλογών που έχουμε.<br />
<br />
Ο Pieter Kruger, ένας ψυχολόγος με έδρα το Λονδίνο, αναφέρει ότι η μέχρι τώρα έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι δεν έχουν επιλογή είναι στην πραγματικότητα πιο ανθεκτικοί – κυρίως επειδή μπορούν να κατηγορήσουν την ζωή ή τους άλλους όταν κάνουν μια λανθασμένη επιλογή. Από την άλλη, αν έχεις μια σειρά από επιλογές, στην περίπτωση του λάθους, μπορείς να κατηγορήσεις μόνο τον εαυτό σου.<br />
<br />
Η συγγραφέας Claire Eastham, συμφωνεί στο blog της We Are All Mad Here:<br />
<br />
“Ξοδεύω πολύ χρόνο να ανησυχώ για το τι πάω να κάνω με την ζωή μου. Οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν επιλογή και δεν είχαν ανησυχία. Αν μας πουν τι πρέπει να κάνουμε παίρνει την πίεση μακριά.”<br />
<br />
Στη σύγχρονη εποχή μας, η λήψη αποφάσεων μπορεί να προκαλέσει ένα είδος παράλυσης. Συχνά, ερευνούμε μανιωδώς τις πολλές διαφορετικές επιλογές για, ας πούμε, ένα ζευγάρι παπούτσια. Τελικά, η υπερφόρτωση πληροφοριών θα μπλοκάρει όλο το εγχείρημα για ψώνια, αφήνοντας μας εξαντλημένους και ένοχους γιατί υπονομεύσαμε μια τέτοια φαινομενικά απλή εργασία.<br />
<br />
Η τεχνολογία συμβάλλει επίσης στην αύξηση του άγχους. Πολλοί από μας αισθανόμαστε εκτεθειμένοι χωρίς τα smartphones μας – και σπάνια δεν τα έχουμε μαζί μας. Οι κινητές συσκευές τείνουν να είναι το παράθυρο μας προς τον κόσμο και ενισχύουν την αίσθηση της σύνδεσης. Αλλά υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην αίσθηση της ανάγκης να διατηρούμαστε στην κορυφή των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης – αλλιώς γνωστή ως “Fomo”, ή Fear of Missing Out.<br />
<br />
«Το “Fomo” είναι πραγματικό και μπορεί να είναι ένας σταθερός εθισμός που επηρεάζει τα επίπεδα του άγχους και την γενική αίσθηση της ευημερίας», λέει ο Kruger.<br />
<br />
Τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μας επιτρέπουν να συγκρίνουμε τα πάντα – τις σχέσεις, τη διατροφή, το σώμα, την ομορφιά, τον πλούτο, το επίπεδο διαβίωσης – όχι μόνο με τους φίλους μας, αλλά και με διασημότητες. Και, όπως η έρευνα έχει δείξει, τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης «μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη σε άτομα που συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλους.»<br />
<br />
Εκτός από την πλήρη αναθεώρηση του τρόπου ζωής μας και τον περιορισμό της έκθεσης μας στα κοινωνικά μέσα- και μαθαίνοντας να ζούμε με αφθονία επιλογών – νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ότι ακούγοντας ένα ειδικά σχεδιασμένο τραγούδι μπορεί να έχει βαθιά επίδραση πάνω στα επίπεδα του άγχους μας.<br />
<br />
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΞΕΑΓΧΩΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ<br />
Οι ερευνητές στο Mindlab International στο Η.Β. ήθελαν να μάθουν τι είδους μουσική προκαλεί την μεγαλύτερη κατάσταση χαλάρωσης. Στη μελέτη οι συμμετέχοντες προσπαθούν να λύσουν ένα δύσκολο παζλ – το οποίο προκαλεί έναν ορισμένο βαθμό στρες – ενώ συνδέονται με αισθητήρες. Παράλληλα, οι συμμετέχοντες ακούν μια σειρά από μουσικά κομμάτια καθώς οι ερευνητές μετρούν την εγκεφαλική δραστηριότητα, τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και τον ρυθμό της αναπνοής τους.<br />
<br />
Αυτό που βρήκαν είναι ότι ένα μουσικό κομμάτι -το «Weightless» – οδήγησε σε εντυπωσιακή μείωση 65 τοις εκατό στο συνολικό άγχος των συμμετεχόντων, και μείωση 35 τοις εκατό σε συνήθεις τιμές φυσιολογικής ηρεμίας.<br />
<br />
Είναι ενδιαφέρον, ότι το κομμάτι είχε σχεδιαστεί ειδικά για να προκαλέσει αυτή την εξαιρετικά χαλαρή κατάσταση. Δημιουργήθηκε από την Marconi Union, οι μουσικοί συνεργάστηκαν με θεραπευτές ήχου και οργάνωσαν προσεκτικά τις αρμονίες, τους ρυθμούς και το μπάσο, με αποτέλεσμα την επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης του ακροατή, ενώ μειώνονται επίσης οι ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, η μουσική είναι τόσο αποτελεσματική, που πολλές από τις γυναίκες που συμμετείχαν ένιωσαν υπνηλία – στο σημείο όπου ο επικεφαλής ερευνητής Dr. David Lewis-Hodgson συμβουλεύει να μην την ακούμε κατά την οδήγηση.<br />
<br />
Αλλά δεν χρειάζεται να πιστέψετε λέξη από τα παραπάνω. Ζήστε την εμπειρία για τον εαυτό σας<br />
<br />
εδώ:<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="300" src="https://www.youtube.com/embed/UfcAVejslrU" width="360"></iframe><br />
https://www.briefingnews.gr/video/neyroepistimones-anakalypsan-tragoydi-poy-meionei-aghos-kata-65</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-42291747079783854492017-12-31T07:19:00.002+02:002017-12-31T07:20:59.223+02:00Πριν αποχαιρετήσεις το 2017 μη ξεχάσεις να…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-q-hrMLzgrTQ/WkhzUVnnyFI/AAAAAAAAFCE/zq_1LzGCQ_wSFduCSHceVJ4WaGeGxllNwCLcBGAs/s1600/happy-new-year-2018-wallpaper.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="986" height="206" src="https://4.bp.blogspot.com/-q-hrMLzgrTQ/WkhzUVnnyFI/AAAAAAAAFCE/zq_1LzGCQ_wSFduCSHceVJ4WaGeGxllNwCLcBGAs/s320/happy-new-year-2018-wallpaper.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="color: #666699; font-family: open sans, sans-serif;"><span style="background-color: white;"><i>Της Μαριαλένας Νικολοβγένη</i></span></span><br />
Να νιώσεις ευγνώμων για όλες τις εμπειρίες, που βίωσες, είτε είναι θετικές είτε αρνητικές, γιατί μέσα από αυτές μεγάλωσες κι εξελίχτηκες, αφυπνίζοντας και ενεργοποιώντας όλο το δυναμικό σου.<br />
<br />
Να μετρήσεις τις επιτυχίες σου και τα κατορθώματα σου, είτε είναι μικρά είτε μεγάλα. Αναζήτησε τα μέσα στο χρόνο που πέρασε και νιώσε υπερηφάνεια που τα κατάφερες.<br />
<br />
Να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου κάνοντάς του ένα δώρο που συνεχίζεις με πίστη κι ελπίδα για τη <br />
<a name='more'></a>πραγματοποίηση των ονείρων σου.<br />
<br />
Να θυμηθείς πόσους ανθρώπους αγάπησες, πόσους ανθρώπους υποστήριξες, πόσους ανθρώπους φρόντισες στο πέρασμα σου με οποιονδήποτε τρόπο. Από το να πάρεις ένα απλό τηλέφωνο από ενδιαφέρον, μέχρι να προσφέρεις ένα πιάτο φαΐ σε κάποιον που το είχε ανάγκη.<br />
<br />
Να αναλογιστείς πόσο γενναιόδωρος αγάπης ήσουν, τόσο στους ανθρώπους που αγαπάς, όσο και σε εκείνους που μπορεί, εν μέρει, να σου είναι «άγνωστοι» όμως, είσαι συγκάτοικος μαζί τους στον ίδιο πλανήτη. Ακόμη και για τα υπέροχα ζώα και για το φυσικό περιβάλλον μας αναρωτήσου, εάν τα φρόντισες ή εάν τα προσέβαλες με τη συμπεριφορά σου.<br />
<br />
Να αναζητήσεις τα μαθήματα που πήρες από τις εμπειρίες που σου πρόσφερε το 2017. Αντί να επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη, μελέτησε τι αποκόμισες από το κάθε πάθημα και αξιοποίησε τη γνώση που πήρες ώστε να μην κάνεις φαύλους κύκλους επαναλαμβάνοντας τις ίδιες ιστορίες.<br />
<br />
Να ψάξεις ποιες είναι οι σκέψεις που κάνεις για σένα και δεν εξυπηρετούν πλέον την εξέλιξη σου. Να είσαι πρόθυμος να τις αφήσεις.<br />
Να μετρήσεις τις ευλογίες που είναι γεμάτη η ζωή σου. Να δεσμευτείς να τις αναγνωρίζεις καθημερινά και να τις ευγνωμονείς γιατί κάποτε προσευχόσουν για αυτές.<br />
Να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα παρατηρείς και θα θαυμάζεις περισσότερο την ομορφιά και τη μαγεία της ζωής σου.<br />
Να επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι περισσότερο ευτυχισμένος καθημερινά, με μικρές και μεγάλες απολαύσεις. ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!<br />
Να αποχαιρετήσεις με γεμάτη τη καρδιά από ικανοποίηση για όσα σου προσέφερε το 2017. Τόσα χρειαζόσουν για να εξελιχθείς.<br />
Να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για όσο πόνο του προκάλεσες μέσα από επιλογές που δεν ταίριαζαν στη προσωπικότητα σου και στην ιδιοσυγκρασία σου.<br />
Να γεμίσεις με περισσότερη αγάπη, καλοσύνη, χαρά, ειρήνη τη ζωή σου και με αυτές να πορευτείς τη νέα χρονιά.<br />
Να φροντίσεις την υγεία σου και το σώμα σου γιατί είναι ο ναός που φιλοξενεί την ψυχή σου. Να τον κρατάς καθαρό και φωτεινό.<br />
Να δημιουργήσεις ένα συναρπαστικό 2018, ξεκινώντας πρώτα από το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να βιώσει ακόμη περισσότερα συναισθήματα χαράς, δύναμης, αγάπης, αισιοδοξίας, κατανόησης, καλοσύνης, αντικαθιστώντας τις τοξικές σου σκέψεις με ενδυναμωτικές.<br />
Να σε φροντίζεις λίγο παραπάνω. Γιατί όταν εσύ υγιής σωματικά και ψυχικά, μπορείς να προσφέρεις και να υποστηρίξεις περισσότερο τους ανθρώπους που αγαπάς.</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-59838922894470087122017-12-31T06:59:00.002+02:002017-12-31T06:59:22.163+02:005 μυστικά που πάντα πρέπει να κρατάτε για τον εαυτό σας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-lZ7jRUHRibs/WkhuV2QLLgI/AAAAAAAAFB0/5Rhu2fFHz-8U18U__jdMy49ncXb9oAGVgCLcBGAs/s1600/5-mystika-pou-panta-prepi-na-kratate-gia-ton-eafto-sas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="393" data-original-width="700" height="179" src="https://3.bp.blogspot.com/-lZ7jRUHRibs/WkhuV2QLLgI/AAAAAAAAFB0/5Rhu2fFHz-8U18U__jdMy49ncXb9oAGVgCLcBGAs/s320/5-mystika-pou-panta-prepi-na-kratate-gia-ton-eafto-sas.jpg" width="320" /></a></div>
Δε θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν τα πάντα για σας, καθώς όπως ίσως ξέρετε κάποιοι μπορεί να διαδώσουν τις λεπτομέρειες της ζωής σας. Οπότε, βοηθά το να έχετε προσωπικές πληροφορίες μυστικές αντί να τις μοιράζεστε με όλους. Τις περισσότερες φορές το να πείτε στους άλλους τις λεπτομέρειες τις προσωπικής σας ζωής καταλήγει σε απογοητευτικά αποτελέσματα. Υπάρχουν πράγματα που χρειάζεται να κρατάτε μυστικά από τους υπόλοιπους ώστε να...<br />
<a name='more'></a> εξασφαλίσετε πως η ζωή σας κυλά ομαλά χωρίς να υπάρχουν άτομα που σας κουτσομπολεύουν και σας υπονομεύουν.<br />
<br />
Εδώ είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζεται να κρατάτε μυστικά και που πρέπει να προσπαθήσετε όσο είναι δυνατόν να μην αφήσετε τους άλλους να γνωρίζουν και να μοιράζονται με άλλα άτομα.<br />
<br />
<b>ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΑΣ</b><br />
Μην συζητάτε με όλους τις λεπτομέρειες της προσωπικότητας σας όπως την σεξουαλική σας ζωή, το να ξεπεράσετε μια κακιά συνήθεια, την θρησκευτικότητα σας κ.α. Και κανείς δεν θα πρέπει να ασχολείται με αυτά τα πράγματα της ζωής σας. Μην περιμένετε να μοιραστείτε τέτοιες προσωπικές πληροφορίες με τους άλλους ή να συμμετάσχετε σε μια συναισθηματική συζήτηση για τέτοιες λεπτομέρειες και να περιμένετε ότι θα επαινεθείτε. Αντίθετα, όταν οι άλλοι γνωρίζουν τέτοιες λεπτομέρειες θα τις χρησιμοποιήσουν εναντίον σας και θα αρχίζουν να σας υπονομεύουν.<br />
<br />
<b>ΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ</b><br />
Μην εκφράζετε τις σκέψεις σας σε όλους. Τα αισθήματα σας για συγκεκριμένα πράγματα, ειδικά για ευαίσθητα θέματα, θα πρέπει να παραμένουν στις ιδιωτικές σας σκέψεις. Αποφύγετε να μοιραστείτε τις σκέψεις σας σχετικά με ευαίσθητα θέματα και ζητήματα με τον οποιονδήποτε. Για παράδειγμα, τις σκέψεις σας σχετικά με την θρησκεία άλλων ανθρώπων, την ζωή, τον θάνατο κτλ. Σε κάποιους ανθρώπους μπορεί να προκαλέσει διαφορετική και εχθρική αντίδραση όταν κάνετε μια τέτοια συζήτηση μαζί τους. Οι σκέψεις σας είναι ιδιωτικές και δεν είναι η αλήθεια του ευαγγελίου. Ίσως βρεθείτε σε αντιπαράθεση με άτομα που δεν συμφωνούν με την γνώμη σας αν επιλέξετε να την μοιραστείτε ανοιχτά, ειδικότερα σε ευαίσθητα ζητήματα.<br />
<b><br /></b>
<b>ΑΣΧΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ</b><br />
Είναι ασύνετο και επίσης ασεβές το να ξεκινήσετε να συζητάτε με οποιονδήποτε αρνητικές ιστορίες για τα μέλη της οικογένειας και για τους φίλους σας. Δείχνει μια αρνητική εικόνα για εσάς, ως κάποιος που δεν εκτιμά την ζωή των μελών της οικογένειας και των φίλων και ως κάποιος που δεν μπορεί να κρατήσει εμπιστευτικά θέματα για τον εαυτό του/της. Επιπλέον, τέτοιες ιστορίες συνήθως διαδίδονται γρήγορα σε άλλους προκαλώντας ζημιά στην οικογένεια, στους φίλους σας ή σε εσάς. Όταν ζητήματα ή προβλήματα εμφανίζονται στο σπίτι ή μεταξύ φίλων, θα πρέπει πάντα να λύνονται μέσα στα όρια του σπιτιού και με τα αγαπημένα σας πρόσωπα που νοιάζονται και δεν κρατάνε κακία.<br />
<b><br /></b>
<b>ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΑΣ</b><br />
Φυλάξτε τα σχέδια σας με δέουσα επιμέλεια μέχρι να τα πραγματοποιήσετε. Αποφύγετε να μοιράζεστε τους στόχους και τα σχέδια σας με οποιονδήποτε καθώς συχνά οι άνθρωποι τείνουν να ζηλεύουν τα σχέδια και τους στόχους των άλλων, ειδικά αν συνειδητοποιήσουν πως πρόκειται να γίνετε πιο πετυχημένοι από αυτούς. Επιπλέον, κάποιοι μπορεί να κλέψουν τις ιδέες σας και να εργαστούν πάνω σε αυτές ώστε να γίνουν καλύτεροι επειδή ίσως έχουν τα μέσα και τις δυνατότητες που λείπουν από εσάς.<br />
<br />
<b>ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ</b><br />
Αποφύγετε την τάση να δημοσιοποιείτε κάθε φορά την γενναιοδωρία και το φιλανθρωπικό έργο σας. Φυσικά, το να κάνετε φιλανθρωπίες και να είστε γενναιόδωροι ανεβάζει την κοινωνία και συμβάλλει στην ανάπτυξη των ανθρώπων και της κοινωνίας ως ένα σύνολο. Αλλά έχει περισσότερη αξία για εσάς όταν δεν αναζητάτε την αναγνώριση. Το να δημοσιοποιείτε την γενναιοδωρία και την φιλανθρωπία σας τείνει να δείχνει πως θέλετε να καυχιέστε και οι άλλοι αρχίζουν να σκέφτονται πως η πρόθεση σας ήταν η αναγνώριση και το να γίνετε δημοφιλείς. Κερδίζετε περισσότερη αξία όταν βοηθάτε τους άλλους και παραμένετε ανώνυμοι.<br />
πηγη</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-26433119178225424882017-12-29T18:01:00.001+02:002017-12-29T18:01:29.945+02:00Τα περίεργα της Πρωτοχρονιάς στον κόσμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://images.fineartamerica.com/images/artworkimages/mediumlarge/1/the-spirit-of-christmas-greg-olsen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για christmas paintings" border="0" height="320" src="https://images.fineartamerica.com/images/artworkimages/mediumlarge/1/the-spirit-of-christmas-greg-olsen.jpg" width="256" /></a></div>
Την Πρωτοχρονιά περιμένουμε ότι το νέο έτος θα μας φέρει αγάπη, ευτυχία, πλούτη και καλή τύχη. Θεωρούμε πως είναι η στιγμή να ξεφορτωθούμε ό,τι μας βαραίνει, να πάρουμε τις αποφάσεις μας και να αναθεωρήσουμε τα... κακώς κείμενα.<br />
Αντιλήψεις, παραδόσεις και δοξασίες έχει ολόκληρος ο πλανήτης για την πρώτη ημέρα του χρόνου και μάλιστα τις τηρεί ευλαβικά......<br />
<b>Ιρλανδία:</b> Οι ελεύθερες γυναίκες της χώρας ανυπομονούν για τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς γιατί είναι η στιγμή που θα τους φέρει την αγάπη της ζωής τους. Βάζουν φύλλα από γκι κάτω από το μαξιλάρι <br />
<a name='more'></a>τους ελπίζοντας να ονειρευτούν και να βρουν τον μέλλοντα σύζυγό τους. Επίσης, γενικώς οι Ιρλανδοί πιστεύουν ότι έτσι ξεφορτώνονται την κακή τύχη.<br />
<br />
<b>Δανία:</b> Περίεργο είναι το έθιμο που τηρούν στη χώρα, σπάζοντας δώρα στην πόρτα του γείτονα. Αντί να… ταλαιπωρούν τον… διπλανό τους αντιθέτως αντλούν μεγάλη χαρά. Η οικογένεια που συγκεντρώνει στην πόρτα της τη μεγαλύτερη ποσότητα σπασμένων πιατικών θεωρείται ότι θα έχει τη μεγαλύτερη τύχη καθώς έχει τους πιο πιστούς φίλους.<br />
<b><br /></b>
<b>Μεξικό:</b> Το να μιλάνε σε πνεύματα είναι μέρος της μεξικανικής παράδοσης και των δοξασιών. Οι Μεξικανοί θεωρούν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με τις ψυχές με των νεκρών αγαπημένων τους. Πιστεύουν πως η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι η καλύτερη στιγμή για να το κάνουν αυτό και να ζητήσουν συμβουλή από τα πνεύματα. Κι αυτό βέβαια δεν γίνεται ερασιτεχνικά στο σπίτι του καθενός αλλά εξασκείται επαγγελματικά. Στο Τάος Ιν στο Νέο Μεξικό 15 λεπτά διαλογισμού κι επικοινωνίας κοστίζει 15 δολάρια. Επίσης, στη χώρα γιορτάζουν την ημέρα των νεκρών κάθε χρόνο στις 2 Νοεμβρίου.<br />
<br />
<b>Φιλιππίνες:</b> Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς έχουν έθιμο να φορούν ρούχα πουά και να τρώνε μόνο στρογγυλά φαγητά και φρούτα! Πιαστούν έτσι ότι θα έχουν αφθονία καθώς ταυτίζουν το στρογγυλό σχήμα με το σχήμα των κερμάτων και του πλούτου.<br />
<b><br /></b>
<b>Σκωτία:</b> Ένα επικίνδυνο φεστιβάλ διοργανώνεται κάθε χρόνο την Παραμονή στη χώρα, καθώς κυρίαρχο στοιχείο είναι… η φλόγα. Το φεστιβάλ ονομάζεται Hogmanay και διοργανώνεται στις 31 Δεκεμβρίου. Άνδρες παρελαύνουν στους δρόμους κρατώντας φλογισμένες μπάλες τις οποίες στριφογυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους. Σύμφωνα με τους ντόπιους οι μπάλες φωτιάς φέρνουν εξαγνισμό και φως και θεωρείται έθιμο από τους Βίκινγκς. Εκουαδόρ: Καίγοντας σκιάχτρα τα μεσάνυχτα γιορτάζουν τον νέο χρόνο στο<br />
<br />
<b>Εκουαδόρ</b>. Καθώς πλησιάζουν τα μεσάνυχτα κάθε οικογένεια στήνει το σκιάχτρο της, που το έχει φτιάξει από εφημερίδες και ξύλο, και του βάζει φωτιά. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούν πως καταστρέφουν όλα τα άσχημα πράγματα που συνέβησαν τους 12 περασμένους μήνες. Έτσι γεμίζουν τη νέα χρονιά με τύχη κι ευτυχία. Επίσης, συνηθίζουν να παίρνουν φωτογραφίες που τους θυμίζουν κάτι άσχημο και να τις καίνε ώστε να ξορκίσουν τις περυσινές κακές στιγμές.<br />
<br />
<b>Γερμανία:</b> Με «Δείπνο για έναν» γιορτάζουν στη χώρα από το 1972! Κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο οι Γερμανοί παρακολουθούν ακριβώς το ίδιο τηλεοπτικό σόου κάθε χρόνο τόσες δεκαετίες και από πού ξεκίνησε η συγκεκριμένη παράδοση, αλλά ακόμη και η φράση «ίδια διαδικασία κάθε χρόνο» είναι η ατάκα της εποχής και οι Γερμανοί απολαμβάνουν πραγματικά το σόου, έστω και σε επανάληψη.<br />
<br />
<b>Χιλή</b>: Στο νεκροταφείο υποδέχονται οι Χιλιανοί την Πρωτοχρονιά. Συγκεκριμένα στην πόλη Τάλκα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται εδώ και 15 χρόνια κάθε τέτοια μέρα στις 11 μ.μ. στο νεκροταφείο, που το έχουν φωταγωγήσει με απαλό φωτισμό ενώ απαλή κλασική μουσική ακούγεται από τα ηχεία. Θεωρούν πως οι αγαπημένοι τούς τους περιμένουν στο νεκροταφείο και θα πρέπει να υποδεχθούν τον νέο χρόνο μαζί τους. Η παράδοση ξεκίνησε το 1995 όταν μία οικογένεια ντόπιων παραβίασε τον φράκτη για να υποδεχθεί την πρωτοχρονιά στον τάφο του πατέρα τους κι από τότε περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται στο τοπικό νεκροταφείο.<br />
<br />
<b>ΗΠΑ:</b> Με φιλιά υποδέχονται οι Αμερικανοί τον νέο χρόνο καθώς θεωρούν ότι έτσι το καινούργιο έτος θα είναι πολύ όμορφο! Πιστεύουν ότι φιλώντας τον σύντροφό τους ή ακόμη κι έναν άγνωστο δίπλα τους θα διώξουν τις κακές αναμνήσεις και την κακοτυχία του παρελθόντος και θα σημαδέψουν μια νέα αρχή γεμάτη αγάπη και έντονη ζωή.<br />
<br />
<b>Μεξικό-Βραζιλία-Βολιβία:</b> Κι άλλες νοτιοαμερικανικές χώρες υποδέχονται τον νέο χρόνο φορώντας χρωματιστά εσώρουχα, κυρίως κόκκινα αλλά και κίτρινα ή άλλα ζωηρά χρώματα προκειμένου να «πιάσουν» την καλή τύχη. Επίσης, πιστεύουν ότι έτσι θα έρθει και ο έρωτας της ζωής τους. Το κόκκινο αντιπροσωπεύει έντονη ερωτική ζωή και το κίτρινο επιθυμία για πολλά χρήματα και πλούτη. Οι επιθυμίες των ντόπιων εκφράζονται μέσω του χρώματος που επιλέγουν.<br />
<br />
<b>Λευκορωσία:</b> Οι ανύπαντρες συναγωνίζονται για να δουν ποια θα παντρευτεί μέσα στη νέα χρονιά. Στήνει η καθεμιά μπροστά της έναν σορό καλαμποκιού και παίρνουν έναν κόκορα. Τον αφήνουν να φθάσει μέχρι έναν από τους σορούς και σε όποια ανήκει, αυτή θα είναι που θα παντρευτεί.<br />
<a href="http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=198090&catID=14">πηγη</a></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-11159003062054974772017-08-25T09:51:00.002+03:002017-08-25T09:51:53.122+03:00Οι ασθενείς…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-CPNv0IF1ITI/WZ_I6Iu113I/AAAAAAAAE_E/FqvOratLWeQ1mTWVyaSY_rWkG4OSntrUQCLcBGAs/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="426" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-CPNv0IF1ITI/WZ_I6Iu113I/AAAAAAAAE_E/FqvOratLWeQ1mTWVyaSY_rWkG4OSntrUQCLcBGAs/s320/10.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Υπάρχουν δυο είδη ασθενών.<br />
.Υπάρχουν δυο είδη ασθενών. Αυτοί που είναι υγιείς άρρωστοι και αυτοί που είναι αρρωστημένοι άρρωστοι …<br />
<br />
<b>Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αετός αν κλωσούσε αυγά κότας</b>;<br />
<br />
Στην αρχή ο αετός νομίζει ότι θα κλωσήσει μικρά αετόπουλα που θα τα αναθρέψει για να γίνουν αετοί. Αυτά όμως που βγαίνουν απ’ τ’ αυγό είναι, φυσικά, μικρά κλωσόπουλα. Απελπισμένος ο αετός συνεχίζει να πιστεύει ότι τα κλωσόπουλα θα γίνουν κάποτε αετοί. Όμως όχι, στο τέλος δε γίνονται <br />
<a name='more'></a>παρά κότες που κακαρίζουν.<br />
<br />
Όταν ο αετός το καταλαβαίνει, παλεύει σκληρά για να καταπνίξει την επιθυμία του να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις φλύαρες κότες. Αυτό που τον συγκρατεί είναι μια μικρή ελπίδα. Η ελπίδα πώς, κάποια μέρα, μέσα από το πλήθος των ανόητων κοτόπουλων θα ξεπεταχτεί ένα αετόπουλο, που θα μεγαλώσει, σαν τον ίδιο, και που, πετώντας ψηλά, θα αντέξει πέρα μακριά, ψάχνοντας για καινούργιους κόσμους, καινούργιες σκέψεις, καινούργιους τρόπους ζωής. Μόνο αυτή ή ελπίδα συγκρατεί το θλιμμένο, μοναχικό αετό απ’ το να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν.<br />
<br />
Δε βλέπουν, τα κοτόπουλα και οι κότες, πως ζουν σ’ ένα ψηλό, απόκρημνο βουνό, ψηλά πάνω από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν κοιτάζουν πέρα μακριά, σαν τον μοναχικό αετό. Το μόνο που κάνουν είναι να καταπίνουν αδιάκοπα ότι τους φέρνει ο αετός στη φωλιά. Μαζεύονται κάτω από τις δυνατές φτερούγες του, όταν έξω βρέχει και χιονίζει, αφήνοντας τον αετό να υπομένει τη θύελλα χωρίς καμιά προστασία. Ή, όταν τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, του πετάνε κρυφά μικρές κοφτερές πέτρες για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.<br />
<br />
Όταν ο αετός καταλαβαίνει την κακοήθεια αυτή, ή πρώτη του αντίδραση είναι να τα κατασπαράξει. Αλλά το σκέφτεται καλύτερα κι αρχίζει να τα λυπάται. Κάποτε, λέει μ’ ελπίδα, μέσα από το πλήθος των ανόητων, λαίμαργων και μυωπικών κοτόπουλων θα ξεπεταχτεί, πρέπει να ξεπεταχτεί, ένα αετόπουλο που θα γίνει σαν κι αυτόν τον ίδιο.<br />
<br />
<br />
Ο μοναχικός αετός, μέχρι σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα αυτή. Κι έτσι συνεχίζει να κλωσάει κοτόπουλα.<br />
<br />
Δεν θέλεις να γίνεις αετός, Ανθρωπάκο και για αυτό κατασπαράζεσαι από τα όρνια. Φοβάσαι τους αετούς, για αυτό ζεις σε κοπάδια και κατακουράζεσαι κοπαδιαστά. Γιατί μερικές από τις κότες σου κλώσησαν αυγά ορνέων. Τα όρνια έγιναν οι Ηγέτες σου ενάντια στους αετούς, τους αετούς που ήθελαν να σε οδηγήσουν σε μακρινές, καλύτερες χώρες.<br />
<br />
Τα όρνια σε δίδαξαν να τρως πτώματα και να σαι ικανοποιημένος με λίγα σπυριά σιτάρι. Κι ακόμη, σε δίδαξαν να βροντοφωνάζεις, «Ζήτω το Μεγάλο Όρνιο».<br />
<br />
Τώρα πεινάς και πεθαίνεις μαζικά, μ’ ακόμα φοβάσαι τους αετούς που κλωσάνε τα κοτόπουλα σου.<br />
<br />
Περαστικά μας…<br />
Aναδημοσίευση απο το αξιόλογο μπλογκ της καλης μαγισσας <a href="https://ainafetst.wordpress.com/">Αιναφετς</a><br />
<br />
.</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-2379832996002606072017-08-18T17:04:00.002+03:002017-12-29T18:10:18.571+02:00Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι.!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14px;">Διάσωση μικρού γατιού από αποστράγγιση κάδου απορριμάτων</span></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/K5icyqQp9YY" width="500"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Κάθε μέρα δεκάδες γατάκια εγκλωβίζονται σε ανοικτούς κάδους απορριμάτων.</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Τα γατάκια έχουν εύκολη πρόσβαση από διπλανά αφύλακτα υψώματα, χτιστές και ξύλινες περιφράξεις ή </b></span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>δέντρα. </b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Τα περισσότερα γατάκια λόγω του ότι δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά, δεν μπορούν να βγουν από τους κάδους και εγκλωβίζονται. Επειδή είναι μικρά και φοβούνται, συνήθως δεν καλούν σε βοήθεια (με το γνωστό νιαούρισμα).</b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Η συνηθισμένη κατάληξη είναι να καταπλακώνονται από σκουπίδια και να πεθαίνουν από ασφυξία ή από να καταλήξουν στο απορριμματοφόρο και να πολτοποιηθούν. Ακούγεται μακάβριο αλλά συμβαίνει καθημερινά στις γειτονιές μας.</b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Η λύση είναι απλή. </b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Δεν αφήνουμε το καπάκι του κάδου απορριμάτων ανοιχτό ποτέ.</b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Αν ο κάδος δεν έχει καπάκι, ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να τον αντικαταστήσει για λόγους υγιεινής.</b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Σε περίπτωση που συναντήσουμε ανοιχτό κάδο απορριμάτων πριν πετάξουμε τα σκουπίδια ελέγχουμε αν βρίσκεται κάποιο ζωντανό. Επειδή συνήθως δεν κάνουν θόρυβο χτυπάμε τον κάδο και περιμένουμε να ακούσουμε κάποια κίνηση. Έπειτα κλείνουμε το καπάκι. </b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<b style="color: #333333; font-family: 'youtube noto', roboto, arial, sans-serif; line-height: 14px; text-align: center;">Αν κάποιοι γείτονες αφήνουν ανοιχτό το καπάκι κολλάμε μια επισήμανση επάνω στον κάδο να παραμένει κλειστό για λόγους υγιεινής. </b><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Το συγκεκριμένο γατάκι απεγκλωβίστηκε από τη πυροσβεστική μετά από ώρα. </b></span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b>Το επόμενο;</b></span><br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=K5icyqQp9YY">ΠΗΓΗ</a><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; line-height: 14px;"><b><br /></b></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "youtube noto" , "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14px;">
</span></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-2275475347280481302017-07-10T07:14:00.000+03:002017-07-10T07:14:07.613+03:00 Eva Ekeblad, η αριστοκράτισσα που έμαθε τους Σουηδούς να χρησιμοποιούν τις πατάτες!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-O6s5wZZrHSU/WWL-7hdvfYI/AAAAAAAAE-U/mLL-qMi8nlcnG2PrFxepWkREdc2n549GgCLcBGAs/s1600/eva_ekeblad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="820" height="187" src="https://2.bp.blogspot.com/-O6s5wZZrHSU/WWL-7hdvfYI/AAAAAAAAE-U/mLL-qMi8nlcnG2PrFxepWkREdc2n549GgCLcBGAs/s320/eva_ekeblad.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
H Eva Ekeblad γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1724, και η Google τιμά την επέτειο<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ήρθε στη ζωή στις 10 Ιουλίου 1724 και η Ιστορία έγραψε για εκείνη ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, σε ηλικία 24 ετών. Η Σουηδή αριστοκράτισσα Eva Ekeblad διαχειρίστηκε μερικά από τα οικογενειακά κτήματα (ο λόγος ήταν η<br />
<a name='more'></a> συχνή απουσία του συζύγου της), και γενικά θεωρήθηκε δίκαιη ως προς τους αγρότες προστατεύοντάς τους από τις κατασχέσεις. Μάλιστα, όταν έμεινε χήρα το 1771 αποσύρθηκε στην εξοχή.<br />
Ο λόγος, όμως, για τον οποίο η Google τιμά την 293η επέτειο από τη γέννηση της Eva Ekeblad είναι για την ανακάλυψή ότι από τις πατάτες μπορεί να παραχθεί αλεύρι και αλκοόλη.<br />
<br />
Το 1746 έγραψε στην Ακαδημία σχετικά με το συγκεκριμένο φυτό που είχε εισαχθεί τη Σουηδία ήδη από το 1658, αλλά βρισκόταν μόνο στα θερμοκήπια της αριστοκρατίας. Και μπορεί τα ευρήματά της σήμερα να θεωρούνται αυτονόητα, ωστόσο τον 18ο αιώνα η καθιέρωση της πατάτας στο τραπέζι των Σουηδών σήμαινε ότι βελτιώθηκαν οι διατροφικές τους συνήθειες και επιπλέον μειώθηκε η συχνότητα των λιμών. Άλλωστε, μιας και οι πατάτες μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την απόσταση, το σιτάρι, η σίκαλη και το κριθάρι «περίσσευαν».<br />
<br />
<br />
<br />
Επιπλέον, το 1751 η Eva Ekeblad ανακάλυψε μια μέθοδο λεύκανσης με σαπούνι των βαμβακερών υφασμάτων και νημάτων, ενώ έναν χρόνο μετά σκέφτηκε ότι τα επικίνδυνα συστατικά στα καλλυντικά της εποχής θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από άλευρο πατάτας. Λέγεται μάλιστα ότι είχε… διαφημίσει το φυτό χρησιμοποιώντας τα λουλούδια του για να στολίσει τα μαλλιά της.<br />
<br />
Η εκλογή της στη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών έγινε το 1748, αν και η πρώτη αναφορά του ονόματός της είναι το 1751 ως επίτιμο και όχι ως πλήρες μέλος. Θεωρείται, δε, αμφίβολο να είχε λάβει μέρος σε κάποια συνεδρίαση, εξαιτίας του καταστατικού που όριζε ότι δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι άνδρες.</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-73902197778840775642017-07-07T17:18:00.002+03:002017-07-07T17:18:45.655+03:00Πώς να σχεδιάσετε τις τέλειες ψεύτικες διακοπές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-LJXXTitT2hY/WV-YIMsjG0I/AAAAAAAAE-E/d4ZDfhZBNosiqUBdt4bCNG1P6qtcjt_uwCLcBGAs/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AD%25CF%2582%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%2B%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="321" data-original-width="450" height="228" src="https://4.bp.blogspot.com/-LJXXTitT2hY/WV-YIMsjG0I/AAAAAAAAE-E/d4ZDfhZBNosiqUBdt4bCNG1P6qtcjt_uwCLcBGAs/s320/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AD%25CF%2582%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%2B%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
όλο το επίδομα θα παέι στην εφορία;<br />
Ή ακόμη καλύτερα, μόλις χάσατε τη δουλειά σας, είστε μακροχρόνια άνεργος ή απλήρωτος<br />
επί μήνες και δεν έχετε λεφτά όχι για διακοπές αλλά ούτε μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς να πάτε;<br />
<br />
Πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε και να είστε μελαγχολικοί επειδή θα μείνετε νηστικοί και μαντρωμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού σας αυγουστιάτικα.<br />
Το Αρωμα Γυναίκας σε συνεργασία με το γραφείο ταξιδιών Moufa Travel, ετοίμασε για εσάς τον <br />
<a name='more'></a>απόλυτο οδηγό για τις καλύτερες ψεύτικες διακοπές της ζωής σας.<br />
<br />
Γιατί ας μη γελιόμαστε, σημασία δεν έχει το τί πραγματικά μας συμβαίνει αλλά το τί πιστεύουν οι άλλοι για μας (βλ. success story και διθυραμβικά σχόλια διεθνών πιστωτών και ευρωπαίων εταίρων υπέρ του κυβερνητικού έργου, παρά την ανεργία και την φτώχεια που έχουν πιάσει «ταβάνι»)<br />
<br />
Ακολουθείστε πιστά τα παρακάτω απλά - και προπάντων ανέξοδα - βήματα και ξεγελάστε τους πάντες.<br />
<br />
1. Το βασικότερο όλων είναι να μπείτε στην ψυχολογία του ανθρώπου που θα πάει όντως διακοπές φέτος το καλοκαίρι. Προσπαθείστε να φέρετε στο μυαλό σας γλυκές αναμνήσεις από προηγούμενες χρονιές. Διαλέξετε τον ή τους παραθεριστικούς προορισμούς της αρεσκείας σας, επιλέξτε τις ιδανικές ημερομηνίες που θα θέλατε να φύγετε, ελέγξτε τιμές ακτοπλοϊκών/αεροπορικών εισιτηρίων (ή κόστος βενζίνης αν θα πηγαίνατε οδικώς) και κάντε λίστα με τα πράγματα που θα παίρνατε μαζί σας.<br />
<br />
2. Μην ξεχνάτε να γκρινιάζετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθ' όλα τα παραπάνω στάδια. Για παράδειγμα: «Αν είναι δυνατόν! Είπα φέτος να μην πάρω πλοίο για οικονομία και τελικά θα δώσω 300 ευρώ μόνο σε βενζίνη πήγαινε-έλα Μάνη για διακοπές» ή/και «Αυτό που πάντα λες ότι θα πάρεις λίγα πράγματα φέτος στις διακοπές και τελικά καταλήγεις να γεμίζει φορτηγό μετακόμισης».<br />
<br />
3. Οταν φτάσει η ημερομηνία των ψεύτικων διακοπών σας, αποφύγετε για τουλάχιστον τρία 24ωρα την οποιαδήποτε δραστηριότητα σε facebook, twitter και instagram.<br />
<br />
4. Μετά την πάροδο του πρώτου κρίσιμου 3ημέρου κάντε την επανεμφάνισή σας γράφοντας στο προφίλ σας κάτι του στυλ: «Κάτι μου λέει ότι την πρέζα πιο εύκολα θα την έκοβα από το facebook/twitter» (προσαρμόστε το ελεύθερα ανάλογα με ύφος των αναρτήσεών σας). Κατόπιν εξαφανιστείτε και πάλι αφού πρώτα κάνετε τα ελάχιστα απαραίτητα like, comment, share, RT, fav.<br />
<br />
5. ΠΡΟΣΟΧΗ Οποιαδήποτε δραστηριότητά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από το κινητό σας ώστε να εμφανίζεται το σχετικό εικονίδιο/μήνυμα (from mobile) δίπλα στις κοινοποιήσεις σας.<br />
<br />
6. Την πέμπτη ημέρα των ψεύτικων διακοπών σας αναρτήστε την πρώτη φωτογραφία σας από κάποια παραλία. Ανατρέξτε σε παλιότερες ενσταντανέ που έχετε από προηγούμενες διακοπές. Αν αυτό δεν είναι εφικτό πηγαίνετε στην πλησιέστερη παραλία (ακόμη και λιμάνι π.χ. του Πειραιά), πάρτε ένα ποτήρι φραπέ από το σπίτι και τραβήξτε μια πολύ κοντινή φωτογραφία* του καφέ με τη θάλασσα να φαίνεται ως φόντο. Επίσης καλοκαιρινό must θεωρούνται και οι γυμνές σας πατούσες, λερωμένες με άμμο ιδανικά. (Προσοχή! Φροντίστε να μην αποκαλύψετε καμία άλλη λεπτομέρεια της πραγματικής τοποθεσίας π.χ. πλοία της γραμμής, Καστέλα, τερματικό σταθμό ΗΣΑΠ κτλ).<br />
<br />
* Αν είστε χρήστης instagram, αγοράστε έναντι 0,20 ευρώ τραπεζομάντιλα ταβέρνας μιας χρήσης που να έχουν πάνω τυπωμένο το χάρτη κάποιου νησιού. Στρώστε προσεχτικά το τραπεζομάντιλο στο τραπέζι του μπαλκονιού (για να εξασφαλίστε φυσικό φωτισμό), τοποθετήστε το πιάτο με τα αποφάγια από το μεσημεριανό γεύμα, μια πιατέλα με δύο-τρία μισοφαγωμμένα κομμάτια καρπούζι, τέσσερα πιρουνάκια ακουμπισμένα τρυγύρω, τουλάχιστον ένα κρασοπότηρο (ή μπουκάλι μπύρας), λερώστε επιμελώς ατημέλητα το χάρτινο τραπεζομάντιλο με ελαιόλαδο και στη συνέχεια τραβήξτε κοντινές φωτογραφίες την σύνθεσή σας. Επαναλάβετε αυτό το βήμα όσες φορές κρίνεται ότι είναι απαραίτητο.<br />
<br />
7. Ακολουθείστε τις οδηγίες που θα βρείτε εδώ και κάντε ψεύτικο check in σε παραλίες, beach bar, club και ταβέρνες της περιοχής όπου έχετε επιλέξει για τις ψεύτικες διακοπές σας. Παρακαλέστε στενούς συγγενείς και φίλους (που ξέρουν την αλήθεια) να σας κάνουν tag στις δικές τους φωτογραφίες.<br />
<br />
8. Μην ξεχνάτε ότι η γκρίνια και η ταλαιπωρία είναι απαραίτητο συστατικό των διακοπών. Μην παραλείψετε να κάνετε αναρτήσεις σε facebook και twitter, που θα παραπονιέστε για το πολύ φαγητό ή για το πόσο ήπιατε το προηγούμενο βράδυ διασκεδάζοντας. Καλοδεχούμενες είναι αναρτήσεις όπως «Μου φυγε ο κ@λος να κατέβω τα γκρέμια μέχρι την παραλία.Ποιος ξανανεβαίνει τώρα! Εδώ θα αφήσω τα κοκαλάκια μου» ή «Είμαι σίγουρος ότι οι φουσκάλες που έβγαλα στα πόδια μετά από 5 ώρες σερί περπάτημα στο φαράγγι της Σαμαριάς φαίνονται από το διάστημα».Επίσης μπορείτε να προβείτε σε καταγγελία των κακώς κειμένων της περιοχής όπου δεν έχετε πάει διακοπές. Π.χ. «Να θυμηθώ του χρόνου πριν ξανάρθω Μύκονο να πάρω δάνειο για να πληρώσω την ξαπλώστρα» κ.ο.κ.<br />
<br />
9. Λίγο πριν ετοιμαστείτε για την επιστροφή από τις ψεύτικες διακοπές σας, αρχίστε να γκρινιάζετε κα πάλι. Για παράδειγμα μπορείτε να γράψετε: «Ωχ, ποιος γυρνάει πάλι πίσω στο γραφείο;», «Και τί δεν θα δινα να έμενα εδώ για πάντα να βλέπω αυτό το μαγικό ηλιοβασίλευμα» κτλ.<br />
<br />
10. Το παν είναι να καλύψετε όλες τις μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες για να πείσετε και τους πιο καχύποπτους. Επ' ουδενί μην παραλείψετε να κάνετε τροπικό μαύρισμα. Δικαιολογίες του τύπου «Δεν κάνω ποτέ ηλιοθεραπεία. Κάθε φορά που κάθομαι στον ήλιο, από μικρό παιδί, γίνομαι ροζ σαν Σκανδιναβός τουρίστας» δεν θα σας βοηθήσουν να κρατήστε καλά κρυμμένο το μυστικό σας όταν σας αντικρίσουν φίλοι και συνάδελφοι για πρώτη φορά μετά τις ψεύτικες διακοπές σας και αρχίσουν τις ερωτήσεις για το γαλακτερό σας χρώμ. Ανεβείτε λοιπόν από σήμερα κιόλας στην ταράτσα της πολυκατοικίας και κάντε τουλάχιστον 3 ώρες ηλιοθεραπεία ΜΕ το μαγιώ σας, μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα των γειτόνων.<br />
<br />
Είστε έτοιμοι.<br />
Καλές ψεύτικες διακοπές σε όλους..!<br />
<br />
παλιά αναρτηση..<br />
<br />
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2014/07/blog-post_17.html#ixzz4m9gAVZ3</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-35322590448739274332017-07-03T13:50:00.001+03:002017-07-03T14:00:53.537+03:00 Η Σωστή Διαδρομή!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-960v13l60FM/WVoj3ITN9tI/AAAAAAAAE9w/kdgaS9UDipwwHBOD_X4Umca-y8RJ9kE1ACLcBGAs/s1600/Alike-Short-Film-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="620" height="217" src="https://2.bp.blogspot.com/-960v13l60FM/WVoj3ITN9tI/AAAAAAAAE9w/kdgaS9UDipwwHBOD_X4Umca-y8RJ9kE1ACLcBGAs/s320/Alike-Short-Film-.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Σ’ έναν πολυάσχολο κόσμο όπου όλα είναι μια ρουτίνα και τίποτα και κανείς δεν ξεχωρίζει, ένας πατέρας προσπαθεί να δείξει το σωστό δρόμο στο γιο του.<br />
Ομως ποιά είναι η σωστή διαδρομή;<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/194276412" webkitallowfullscreen="" width="540"></iframe>Alike<br />
Μια ταινια μικρου μήκους απο τους <br />
Daniel Martínez Lara & Rafa Cano Méndez<br />
<a href="http://www.alike.es/">πηγη</a><br />
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-25997858196132977682017-06-26T19:41:00.001+03:002017-06-26T19:41:45.251+03:00Eckhart Tolle: το εγώ στις ερωτικές σχέσεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-_rmuEpM1nCE/WVE5NKM-AzI/AAAAAAAAE9g/FgNYhf74ZwYpEAf5uxKToLqwrWCzLFQzQCLcBGAs/s1600/Love.Me_.if_.You_.Dare_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="640" height="160" src="https://2.bp.blogspot.com/-_rmuEpM1nCE/WVE5NKM-AzI/AAAAAAAAE9g/FgNYhf74ZwYpEAf5uxKToLqwrWCzLFQzQCLcBGAs/s320/Love.Me_.if_.You_.Dare_.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></i></b>
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Εγώ είναι η αίσθηση της ανεπάρκειας και του ανολοκλήρωτου. Για να αντισταθμίσει αυτή την αίσθηση το Εγώ αναπτύσσει διάφορες στρατηγικές και ψάχνει για ευκαιρίες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Κάθε φορά που “γεμίζει το κενό” αισθάνεται μια παροδική πληρότητα, η οποία όμως λήγει πολύ σύντομα, και έτσι η προσπάθειά του να το ξαναγεμίσει συνεχίζεται. Αυτή η αίσθηση της ανεπάρκειας εκφράζεται με λόγια όπως “δεν είμαι ο εαυτός μου”, “δεν είμαι ολοκληρωμένος όπως είμαι”, “δεν αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου” ή “δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί που θέλω”. Μεταξύ </span></i></b><br />
<a name='more'></a><b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">άλλων λοιπόν, ένας τομέας που χρησιμοποιεί πολύ συχνά το Εγώ για να αντισταθμίσει την αίσθηση της ανεπάρκειάς του είναι οι ερωτικές σχέσεις.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μόλις το Εγώ βρει ένα άτομο που κρίνει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να γεμίσει το κενό του, εστιάζει όλη την προσοχή του πάνω του και ασυνείδητα το εξιδανικεύει. Πιστεύει πλέον ότι βρήκε το άτομο που θα του γεμίσει αυτό το κενό και θα το ολοκληρώσει. Εξού και η έκφραση “αυτός (ή αυτή) είναι ο ένας και μοναδικός (ή η μία και μοναδική)”. Δημιουργείται μια εμμονή με την εικόνα του άλλου ατόμου. Και τότε λέει κανείς ότι είναι ερωτευμένος. Και μερικές φορές, αν είσαι τυχερός, θα βρεις έναν άνθρωπο που θα νιώθει το ίδιο για σένα: δηλαδή εσύ θα είσαι εκείνος που θα τον ολοκληρώνει. Και θα αισθάνεσαι τέλεια. Μπορεί να τον παντρευτείς κιόλας, αφού πρώτα βέβαια τον βάλεις να υπογράψει ένα συμβόλαιο που θα λέει ότι για την υπόλοιπη ζωή του θα ολοκληρώνει και εκείνος εσένα και δεν θα σε εγκαταλείψει.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και σ’ αυτό το σημείο τελειώνει συνήθως η ρομαντική ταινία. Εδώ είναι που ο σκηνοθέτης λέει “cut”. Αλλά η πραγματική ζωή συνεχίζεται. Και αφού παντρευτείτε, ή ακόμα και κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού, εμφανίζονται οι πρώτες αμφιβολίες για το αν ο άλλος θα μπορέσει να ικανοποιήσει αυτή την τεράστια απαίτηση να σε ολοκληρώσει. Σιγά-σιγά επιστρέφεις στην καθημερινότητά σου, στη δουλειά σου ή στην οικογένειά σου, και βλέπεις ότι η αίσθηση της ανεπάρκειας είναι ακόμα εκεί. Σταδιακά αντιλαμβάνεσαι ότι ο άλλος δεν συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις προσδοκίες σου για να σε κάνει ευτυχισμένο. Την προσδοκία αυτή τη βλέπεις γραμμένη ακόμα και σε αγγελίες: π.χ. “άντρας μόνος ψάχνει γυναίκα που θα τον κάνει ευτυχισμένο”.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με τον καιρό λοιπόν, η ίδια αίσθηση της ανεπάρκειας και του φόβου επιστρέφει, ενώ η αυταπάτη της εξιδανίκευσης του άλλου σβήνει. Με τον νου σου όμως, αρχίζεις να κατηγορείς τον άλλον για τη δυστυχία σου και λες “αυτός φταίει που εγώ είμαι δυστυχισμένος”. Αναβιώνεις και ξαναβιώνεις την ίδια κατάσταση του Εγώ, αυτή τη φορά όμως σε πιο έντονο βαθμό, γιατί για αρκετό καιρό την είχες καταπιέσει. Κάθε φορά που ο άλλος δεν ικανοποιεί την ανάγκη σου να νιώσεις ολοκληρωμένος, η υποτιθέμενη αγάπη μετατρέπεται σε μίσος ή επιθετικότητα. Μπορεί να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να σε ρωτάει ο άλλος “τι έχεις;” και εσύ να μη μιλάς, ή μπορεί ακόμα και να του πετάς αντικείμενα για να τον εκδικηθείς.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και έτσι η σχέση μπορεί να λειτουργεί καλά για ένα διάστημα και μετά να περνάει μια κρίση, μετά να ξαναλειτουργεί για λίγο και μετά να ξαναπερνάει μια κρίση, κ.ο.κ. Και όσο περνάει ο καιρός οι περίοδοι που δεν λειτουργεί η σχέση μεγαλώνουν και διαρκούν περισσότερο. Η ευτυχία του γάμου μετατρέπεται σε δυστυχία μέσα στη σχέση και πολλές φορές ακολουθεί και το διαζύγιο. Όλα αυτά είναι οι διάφορες μορφές που πηγάζουν από την ίδια αιτία: την προσπάθειά σου να ολοκληρωθείς μέσα από έναν άλλον άνθρωπο, μια άλλη μορφή. Και ο πόνος που αναδύεται είναι ο πόνος του Εγώ.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στις περιπτώσεις όπου το ενδιαφέρον και ο έρωτας δεν βρίσκουν αντίκρυσμα στον άλλον, ο νους δημιουργεί διάφορες φαντασιώσεις και ιστορίες, όπου ο εαυτός και το Εγώ νιώθουν πολύ άσχημα και μειονεκτικά. Γι’ αυτό είναι πολύ πιθανό μετά τον μονόδρομο έρωτα να ακολουθήσει το μίσος και η αντιπάθεια για το άλλο πρόσωπο. Και εκεί φαίνεται ξεκάθαρα ότι ποτέ δεν υπήρχε αγάπη, αλλά ήταν απλά μια βαθιά ανάγκη του Εγώ που ήθελε να ικανοποιηθεί.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">*Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Έκχαρτ Τόλλε.</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μετάφραση: Ν. Μπάτρας</span></i></b><br />
<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG10422">πηγη</a></span></i></b></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-60400823053444277902017-05-14T10:36:00.000+03:002017-05-14T10:37:05.316+03:00Γιορτή της Μητέρας 2017<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-NyF8XLQZX5A/WRgI9vkOeRI/AAAAAAAAE80/9ZHLPmIqz7cTCvHkaIi-nLEZC9S40lYSACLcB/s1600/mhtera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-NyF8XLQZX5A/WRgI9vkOeRI/AAAAAAAAE80/9ZHLPmIqz7cTCvHkaIi-nLEZC9S40lYSACLcB/s320/mhtera.jpg" width="259" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ιστορική αναδρομή</div>
Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.<br />
Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του<br />
1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους<br />
<a name='more'></a>έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις<br />
μητέρες τους.<br />
<br />
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.<br />
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.<br />
<br />
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.<br />
<br />
Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακότης χαρακτήρα. Βλέπετε πρώτοι οι Αμερικάνοι, χωρίς να υστερούμε οι υπόλοιποι, ανααν έννοια, ήταν παρόλα αυτά μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του για την δική του μητέρα. Γρήγορα το εμπόριο και διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς εκτός από τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών.<br />
<br />
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/05/blog-post_09.html#ixzz2T1S5WRbn<br />
<br />
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2013/05/2013_12.html#ixzz4h2JBQPl6</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-16533385840717145622017-05-01T06:34:00.004+03:002017-05-01T06:37:16.177+03:00Πρωτομαγιά 2017<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/prot-sikago.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/prot-sikago.jpg" height="225" width="320" /></a></div>
Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς -Ο ματωμένος Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη<br />
Την Κυριακή 2 Μαΐου 1893 περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα και διαδήλωσαν, ζητώντας την καθιέρωση της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας. Ήταν η Πρώτη «Εργατική Πρωτομαγιά» στην Ελλάδα. Την κινητοποίηση είχε οργανώσει ο Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Σταύρου Καλλέργη, ο οποίος είχε ιδρύσει τον Σύλλογο τρία χρόνια πριν, ενώ εξέδιδε παράλληλα την <br />
<a name='more'></a>εφημερίδα «Σοσιαλιστής».<br />
<br />
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον Πρόεδρο της Βουλής. Με το ψήφισμα ζητούσαν, εκτός από το οκτάωρο, την καθιέρωση της αργίας της Κυριακής και τη χορήγηση σύνταξης στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων. Η άρνηση του προέδρου να το εκφωνήσει, προκάλεσε τη θορυβώδη αντίδραση του Καλλέργη και τελικά τη σύλληψη και την καταδίκη του σε φυλάκιση 10 ημερών «για διατάραξη της συνεδρίασης».<br />
<br />
Ο δεύτερος εορτασμός<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-XVuxizVVlVQ/WQatVYBaj5I/AAAAAAAAE8Y/D2X_M_U_4f0Cf6Es2LgvIfusypQ-w-7kwCLcB/s1600/prvto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://4.bp.blogspot.com/-XVuxizVVlVQ/WQatVYBaj5I/AAAAAAAAE8Y/D2X_M_U_4f0Cf6Es2LgvIfusypQ-w-7kwCLcB/s320/prvto.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Τον επόμενο χρόνο, οι σοσιαλιστικές ενώσεις επανέλαβαν τον εορτασμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με ομιλητές τον Πλάτωνα Δρακούλη και τον Σταύρο Καλλέργη. Στα αιτήματα προστέθηκε και η κατάργηση της θανατικής ποινής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι αρχές έκαναν συλλήψεις και ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς απαγορεύτηκε.<br />
<br />
Η καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως παγκόσμιας ημέρας εργατικών διεκδικήσεων<br />
<br />
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε σαν τη παγκόσμια μέρα των εργατικών διεκδικήσεων, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, (Β' Σοσιαλιστικής Διεθνούς) τον Ιούλιο του 1889, στο Παρίσι. Σκοπός ήταν να οργανώνεται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, μια διεθνής εκδήλωση κατά την οποία οι εργάτες να θέτουν στις αρχές των κρατών το αίτημα για νομοθετική μείωση της εργασίας σε οκτώ ώρες την ημέρα, καθώς και την εφαρμογή των άλλων αποφάσεων της διεθνούς. Η συγκεκριμένη ημέρα επιλέχθηκε προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων της αιματηρής καταστολής των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου του 1886.<br />
<br />
Οι κινητοποιήσεις του Σικάγου με τους νεκρούς<br />
<br />
Την άνοιξη του 1886, ο «Σύνδεσμος για την Καθιέρωση του Οκτάωρου», ο οποίος ακoλουθούσε το πολιτικό πρόγραμμα της Διεθνούς, ξεκίνησε μεγάλες κινητοποιήσεις στο Σικάγο και σε άλλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, με βασικό αίτημα την καθιέρωση του οκτάωρου. Την τελευταία Κυριακή πριν από την Πρωτομαγιά, οργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στην οποία πήραν μέρος περίπου 20.000 άτομα. Την 1η Μαΐου, εκατοντάδες από χιλιάδες εργάτες πήραν μέρος στην απεργία που είχε προκηρύξει ο «Σύνδεσμος» και περισσότεροι από 90.000 στην απεργιακή συγκέντρωση στην πόλη του Σικάγου. Η απεργία συνεχίστηκε τις επόμενες ημέρες, ενώ οι συμπλοκές στα εργοστάσια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών ήταν καθημερινό φαινόμενο.<br />
<br />
<br />
<br />
Σε μια τέτοια συμπλοκή στις 3 Μαΐου, έξω από το εργοστάσιο Μακ Κόρμικ στο Χάρβεστερ, η αστυνομία πυροβόλησε κατά των απεργών. Σκοτώθηκαν έξι εργάτες και την επομένη (4 Μαΐου) περίπου 3.000 εργάτες συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αγοράς για να διαμαρτυρηθούν. Η συγκέντρωση ήταν ειρηνική, ενώ ήταν παρών και ο δήμαρχος της πόλης Χάρισον, ο οποίος είχε δώσει την άδεια να πραγματοποιηθεί.<br />
<br />
Κατά τη διάρκειά της, ξέσπασε δυνατή βροχή που ανάγκασε τους περισσότερους να αποχωρήσουν. Και ενώ ο 'Αλμπερτ Πάρσον ολοκλήρωνε την ομιλία του, μέσα από ένα αυτοκίνητο, κάποιος πέταξε μια χειροβομβίδα προς την πλευρά των αστυνομικών. Από την έκρηξη τραυματίστηκαν 66 αστυνομικοί, εκ των οποίων οι επτά πέθαναν αργότερα.<br />
<br />
Ύστερα από αυτό, οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν κατά του πλήθους. Από τα πυρά αυτά, σκοτώθηκαν τέσσερις διαδηλωτές και τραυματίστηκαν 200. Ακολούθησαν συλλήψεις των ηγετών του κινήματος και στη δίκη που ακολούθησε οκτώ συνδικαλιστές καταδικάσθηκαν σε θάνατο.<br />
<br />
Ο Αύγουστος Σπάις, ο 'Αλντολφ Φίντεν, ο Τζορτζ Ένγκελ και 'Αλμπερτ Πάρσον, κρεμάστηκαν στις 11 Νοεμβρίου του 1887. Ο Λούις Λινγκ αυτοκτόνησε στο κελί του, ενώ οι ποινές των υπολοίπων μετατράπηκαν σε ισόβια και αργότερα, μετά την αναθεώρηση της δίκης απελευθερώθηκαν. Η υπεράσπιση των συνδικαλιστών υποστήριξε την εκδοχή της προβοκάτσιας, όμως έως σήμερα δεν έχει εξακριβωθεί ποιος έριξε τη βόμβα.<br />
<br />
Το συλλαλητήριο της Φεντερασιόν στη Θεσσαλονίκη το 1911<br />
<br />
Στην Ελλάδα, θα χρειαστεί να περάσουν δεκαεπτά χρόνια, έως ότου επιχειρηθεί εκ νέου η οργάνωση εργατικών εκδηλώσεων την Πρωτομαγιά. Την 1η Μαΐου του 1911, η Φεντερασιόν στη Θεσσαλονίκη, οργανώνει συλλαλητήριο. Στην Αθήνα, την ίδια μέρα, πραγματοποιείται συγκέντρωση στο Μετς με πρωτοβουλία της σοσιαλιστικής ομάδας του Νίκου Γιαννιού και σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο».<br />
<br />
<br />
<br />
Στη Θεσσαλονίκη, επεμβαίνει η Αστυνομία και συλλαμβάνονται οι ηγέτες της Φεντερασιόν, Αβραάμ Μπεναρόγια, Σαμπετάι Λεβί και Σαμουήλ Γιονά. Ο πρώτος μαζικός εορτασμός της Πρωτομαγιάς θα γίνει ταυτόχρονα σε δώδεκα πόλεις το 1919, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς επαναλαμβάνονται τα επόμενα χρόνια, με κοινό χαρακτηριστικό τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, τη χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων και την καταστολή.<br />
<br />
Το ελληνικό «Σικάγο»<br />
<br />
Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης την Πρωτομαγιά του 1936, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το «ελληνικό Σικάγο». Η διεθνής ύφεση του 1929 είχε προκαλέσει σημαντική πτώση στις εξαγωγές του καπνού και της σταφίδας. Η πτώχευση του 1932 είχε επιδεινώσει την κατάσταση και από τις αρχές του 1936, ξεσπούν απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αθήνα, στην Καλαμάτα, στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα και στην Ξάνθη. Από την αρχή του έτους και έως την επιβολή της δικτατορίας στις 4 Αυγούστου, είχαν προκηρυχθεί περισσότερες από 200 τοπικές και γενικές απεργίες.<br />
<br />
Ειδικότερα, στη Βόρεια Ελλάδα η αλλαγή στον τρόπο παραγωγής του καπνού είχε επιφέρει μεγάλη ανεργία στον κλάδο. Παράλληλα, ο μεγάλος αριθμός των προσφύγων που αναζητούσαν εργασία είχε μειώσει τις αμοιβές των καπνεργατών, τουλάχιστον κατά 50%, ενώ η συλλογική σύμβαση του κλάδου δεν είχε ανανεωθεί από το 1924. Οι καπνεργάτες αποτελούσαν στη βόρεια Ελλάδα ένα συμπαγή κλάδο, ο οποίος αριθμούσε την εποχή εκείνη περισσότερους από 40.000 εργαζομένους με αναπτυγμένη συνδικαλιστική συνείδηση, ήδη από την εποχή της Φεντερασιόν.<br />
<br />
<br />
<br />
Στις 29 Απριλίου ο κλάδος ξεκίνησε γενική απεργία. Τα βασικά αιτήματα ήταν η αναπροσαρμογή του ημερομισθίου, το οποίο είχε φθάσει τις 65 έως 70 δραχμές για τους άνδρες και τις 24 έως 30 για τις γυναίκες. Η εφαρμογή του νόμου «περί Τόγκας» όριζε υψηλότερες κατώτερες αμοιβές, η βελτίωση των παροχών του κλαδικού ταμείου για τους «παρήλικας και τους φυματικούς» και τη χορήγηση έκτακτου επιδόματος 500 δραχμών στους άνεργους καπνεργάτες ενόψει των εορτών του Πάσχα. Στις διεκδικήσεις είχαν ενταχθεί και πολιτικά αιτήματα, όπως «η χορήγηση γενικής αμνηστίας εις τους πολιτικούς φυλακισμένους, εξορίστους και καταδικασμένους και ιδιαίτερα των καπνεργατικών στελεχών».<br />
<br />
Από την 1η και έως τις 8 Μαΐου, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις επεκτείνονται στις Σέρρες, στη Δράμα, στην Ξάνθη, στον Λαγκαδά, στον Βόλο και στην Καρδίτσα. Ταυτόχρονα οι βιομήχανοι και οι έμποροι καπνού έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους κηρύσσοντας λόκ άουτ. Στις 9 Μαΐου ξεκινά γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, στην οποία συμμετέχουν και άλλοι κλάδοι σε ένδειξη συμπαράστασης στους καπνεργάτες. Οργανώνονται συλλαλητήρια και πορείες, ενώ η Χωροφυλακή προσπαθεί να εμποδίσει τους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το Διοικητήριο (το κτίριο που στεγάζεται σήμερα η γραμματεία Μακεδονίας Θράκης).<br />
<br />
Οι 16 νεκροί στη Θεσσαλονίκη και ο θρήνος της μάνας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Τα επεισόδια ξεκίνησαν από τη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, όπου το συνδικάτο των αυτοκινητιστών είχε στήσει οδόφραγμα. Οι αυτοκινητιστές προσπάθησαν να απελευθερώσουν συνάδελφό τους που είχε συλληφθεί και η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς. Σκοτώθηκε ο Τάσος Τούσης. Ο νεκρός μεταφέρεται πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονται προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύονται.<br />
<br />
Ο απολογισμός είναι 16 νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Την επομένη, οι κηδείες των θυμάτων μετατρέπονται με μαζικές διαδηλώσεις. Στις 11 Μαΐου κηρύσσονται απεργίες διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις της χώρας και στις 13 Μαΐου πανελλαδική απεργία. Η αναταραχή τερματίζεται την επομένη, με σημαντικές υποχωρήσεις από την πλευρά των καπνεμπόρων, ενώ το κράτος υπόσχεται να χορηγήσει συντάξεις στις οικογένειες των θυμάτων.<br />
<br />
<br />
<br />
Ο θρήνος της μητέρας πάνω από το νεκρό γιο της, απαθανατίστηκε από τον φωτογραφικό φακό και ενέπνευσε τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο, στο έργο «Επιτάφιος».<br />
<br />
Τον Ιούλιο ξεσπούν νέες απεργίες και μετά τη δημοσίευση του διατάγματος, το οποίο καθιστά υποχρεωτική την διαιτησία σε κάθε περίπτωση εργατικής διαφοράς, τα συνδικάτα κηρύσσουν γενική πανελλαδική απεργία για τις 5 Αυγούστου του 1936.<br />
<br />
Με αφορμή την απεργία αυτή, ο Ιωάννης Μεταξάς ζητά από τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β' την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος, που προστατεύουν τις ατομικές ελευθερίες και στις 4 Αυγούστου επιβάλλει δικτατορία.<br />
<br />
Οι συγκεντρώσεις και οι απεργίες απαγορεύονται και επιβάλλεται κρατικός έλεγχος στα συνδικάτα. Λίγους μήνες αργότερα, στις 7 Απριλίου του 1937, με τον Αναγκαστικό Νόμο 606/1937 το καθεστώς καθιερώνει την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου σαν «Εβδομάδα Εργατικής Αλληλεγγύης» και την 1η Μαΐου σαν «Ημέρα Εορτασμού της Εργασίας».<br />
<br />
Ο νόμος προβλέπει, μεταξύ άλλων, ηθικές αμοιβές σε εργαζόμενους αλλά και σε εργοδότες, οι οποίοι θα κριθούν από τους υπευθύνους της Εργατικής Εστίας αν έχουν προσφέρει στην βελτίωση της εθνικής παραγωγής, «ώστε να απονέμονται αι προσήκουσαι τιμαί εις την εργασίαν εν τη εθνική ιδεολογική και πραγματική αυτής έννοια λαμβανομένης». Οι αμοιβές απονέμονται την 1η Μαΐου παράλληλα με οργανωμένες εκδρομές εργαζομένων στην ύπαιθρο και πολιτιστικές εκδηλώσεις στα εργατικά κέντρα. Επιβάλλεται, επίσης, ειδική εισφορά στους εργοδότες προς την Εργατική Εστία, πέντε δραχμών ανά μισθωτό, προκειμένου να καλυφθούν οι δαπάνες για τις δραστηριότητες αυτές.<br />
<br />
Η πρωτομαγιά στην Κατοχή<br />
<br />
Το 1942 και το 1943 τα παράνομα συνδικάτα επιχειρούν να σπάσουν τις απαγορεύσεις των αρχών κατοχής με μικρές κινητοποιήσεις σε ορισμένους κλάδους, όπως τα μηχανουργεία, με συμβολικούς κυρίως στόχους.<br />
<br />
Η πρωτομαγιά του 1944 θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη, όχι λόγω των εργατικών κινητοποιήσεων, αλλά εξαιτίας ενός τρομερού εγκλήματος, το οποίο συνδέεται, με την «Εργατική Πρωτομαγιά».<br />
<br />
Στις 27 Απριλίου του 1944 διμοιρία του 8ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου σκοτώνει, σε ενέδρα στον δρόμο Μολάων Σπάρτης στη Λακωνία, τον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή Πελοποννήσου, στρατηγό Φράντς Κρεχ και τρεις άνδρες της συνοδείας του. Σε αντίποινα, ο στρατός κατοχής αποφάσισε «την εκτέλεση 200 κομμουνιστών, καθώς και την εκτέλεση όλων των ανδρών που θα συλλαμβάνονται μεταξύ Μολάων και Σπάρτης».<br />
<br />
Παρά τις προσπάθειες των οργανώσεων του ΕΑΜ και του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού για τη διάσωσή τους, η απόφαση υλοποιήθηκε και οι εκτελέσεις των 200 έγιναν την 1η Μαΐου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Από αυτούς, οι 170 ήταν πρώην κρατούμενοι των φυλακών της Ακροναυπλίας και οι 30 πρώην εξόριστοι από την Ανάφη, που είχαν συλληφθεί για «κομμουνιστική δράση» πριν από την Κατοχή. Ανάμεσά τους πολλά συνδικαλιστικά στελέχη και ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Στέλιος Σκλάβαινας.<br />
<br />
Ο δήμος Καισαριανής οργανώνει κάθε χρόνο σειρά εκδηλώσεων, για να τιμήσει τα θύματα της ομαδικής εκτέλεσης. Ο αριθμός των εκτελεσμένων στη Λακωνία τις ίδιες μέρες δεν έχει εξακριβωθεί με βεβαιότητα, υπολογίζεται πάντως στους 100.<br />
<br />
Η πρώτη ανοικτή συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά μετά τον πόλεμο γίνεται στο Παναθηναϊκό Στάδιο, σχεδόν αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου, ο εορτασμός γίνεται με πολλές δυσκολίες, κυρίως σε κλειστούς χώρους, καθώς υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί στις δημόσιες συναθροίσεις και την πολιτική δράση. Οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ διορίζονται από τα δικαστήρια, τακτική που θα συνεχισθεί έως τη Μεταπολίτευση και σε ορισμένες περιπτώσεις μετά από αυτήν.<br />
<br />
Με την κήρυξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου του 1967, επιβλήθηκε ο στρατιωτικός νόμος και απαγορεύτηκε κάθε συγκέντρωση.<br />
<br />
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 15 Απριλίου του 1968, το καθεστώς καθιερώνει την Πρωτομαγιά ως αργία με τον Αναγκαστικό Νόμο 380/68. Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του νόμου, η πρωτομαγιά μπορεί να κηρύσσεται υποχρεωτική αργία με απόφαση του υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες.<br />
<br />
Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε συνθήκες νομιμότητας<br />
<br />
Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, σε συνθήκες νομιμότητας θα γίνει τον Μάιο του 1975. Η 1η Μαίου συνέπιπτε με τη Μεγάλη Παρασκευή και η διοίκηση της ΓΣΕΕ με το Εργατικό Κέντρο, όρισαν σαν ημέρα του εορτασμού τις 9 Μαΐου. Η απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μπροστά από το δημαρχείο της Αθήνας και ήταν ιδιαίτερα μαζική. Ανάλογη συγκέντρωση έγινε και στη Θεσσαλονίκη μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Πόλης.<br />
<br />
<br />
<br />
Πηγή: Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς -Ο ματωμένος Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/204144/i-istoria-tis-ergatikis-protomagias-o-matomenos-mais-toy-1936-sti-thessaloniki-eikones#ixzz4fnJGCeeh</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-26630437128533413882017-04-22T08:42:00.001+03:002017-04-22T08:42:09.888+03:00 Ημέρα της Γης 2017: Η γιορτή της ζωής <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Ji6oGQGikTU/WPrsnwmcJLI/AAAAAAAAE74/CYzKzswqkn0q6iTGXHnW1yRUbrEIZEWnACLcB/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-Ji6oGQGikTU/WPrsnwmcJLI/AAAAAAAAE74/CYzKzswqkn0q6iTGXHnW1yRUbrEIZEWnACLcB/s320/%25CE%25B3%25CE%25B7.jpg" width="320" /></a></div>
Σήμερα, Ημέρα της Γης 2017, η Google τιμάει τον πλαήτη με ένα ιδιαίτερο Doodle. Είναι μια επέτειος ηλικίας 47 ετών, καθώς η πρώτη της φορά ήταν στις 22 Απριλίου του 1970, στις ΗΠΑ, όπου και γεννήθηκε η ιδέα για μια ετήσια, μαζική κινητοποίηση, αποκλειστικά με οικολογικά αιτήματα.<br />
Σήμερα, 22 Απριλίου, είναι η Ημέρα της Γης 2017. H Google τιμάει την ιδιαίτερη αυτή μέρα με ένα Doodle. Στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, αυτή η ΓΗ μας θέλει κοντά της, να την <br />
<a name='more'></a>προστατεύσουμε, να την υπερασπιστούμε - είναι το σπίτι μας, ο ξενιστής μας, μας φιλοξενεί αιώνες τώρα. Εμείς το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ενήμεροι για τις ανάγκες της, που είναι και ανάγκες μας και με κάθε ευκαιρία και τρόπο να την προστατεύουμε. Διαβάστε όσα πρέπει να γνωρίζετε για την Ημέρα της Γης 2017.<br />
<br />
Τους τελευταίους δύο αιώνες, από τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προστεθεί στην ατμόσφαιρα 2,3 τρισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, εντείνοντας τις κλιματικές αλλαγές. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ το 42% των αυτοχθόνων θηλαστικών, 43% των πτηνών, 45% των πεταλούδων, 30% των αμφιβίων, 45% των ερπετών και 52% των ψαριών του γλυκού νερού κινδυνεύουν να εκλείψουν στην Ευρώπη. Αντίστοιχη είναι και η υποβάθμιση του θαλάσσιου πλούτου από την υπεραλίευσης και την μόλυνσης. Το 65% των εμπορικών ιχθυαποθεμάτων κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της εντατικής αλιείας.<br />
<br />
Όλο και περισσότερες χώρες του πλανήτη λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση των εκπομπών των αερίων και αυτή την περίοδο γίνεται μια συζήτηση για να καταλήξουν οι κυβερνήσεις σε μια παγκόσμια συμφωνία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Για την διάσωση του πλανήτη μας έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης και όλοι θα πρέπει να ενεργούμε με γνώμονα την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, την εξοικονόμηση ενέργειας, και την αντιμετώπιση φυσικών κινδύνων.<br />
<br />
<br />
<b><br /></b>
<b>Ημέρα της Γης 2017 και βιώσιμη κοινωνία</b><br />
<br />
Η Ημέρα της Γης 2017 αποτελεί μια συλλογική έκφραση της επιθυμίας του κόσμου για τη δημιουργία μιας πιο βιώσιμης και ανθρώπινης κοινωνίας. Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά πως τα παιδιά εξαρτώνται άμεσα από την ποιότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και αναπτύσσονται. Η ίδια τους η επιβίωση, η υγεία και η ανάπτυξη είναι αλληλένδετες με την ύπαρξη ενός ασφαλούς και καθαρού περιβάλλοντος.<br />
<br />
<b>Σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο:</b><br />
- Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε παραγκουπόλεις.<br />
- Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε μια απλή τουαλέτα.<br />
- 425 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές καθαρό νερό.<br />
- 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.<br />
<br />
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η έλλειψη νερού και υγιεινής σε συνδυασμό με τις κακές συνθήκες διαβίωσης παραμένουν οι κύριες περιβαλλοντικές αιτίες που απειλούν τα παιδιά. Τα παιδιά είναι επίσης περισσότερο ευάλωτα από τους ενήλικες σε περιβαλλοντικούς κινδύνους και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. Για παράδειγμα ο μόλυβδος βλάπτει σοβαρά την εγκεφαλική ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά απορροφούν μέχρι και το 50% του μολύβδου που εισέρχεται στο σώμα τους ενώ οι ενήλικες μόλις το 10%-15%.<br />
<br />
<b>Δείτε ένα εντυπωσιακό βίντεο για τη ζωή στον πλανήτη Γη και την Ημέρα της Γης.</b><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Η έμπνευση του θεσμού για την Ημέρα της Γης αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο. Η δράση του Παγκόσμιου Δικτύου για την Ημέρα της Γης δεν εξαντλείται όμως τη συγκεκριμένη μέρα.<br />
<br />
Τα «Πράσινα Σχολεία» και η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, η Παγκόσμια Πράσινη Οικονομία, η καμπάνια για τις Πράσινες Πόλεις είναι κάποιες μόνο από τις περιπτώσεις μέσω των οποίων χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν και προσπαθούν ακούραστα να ενημερώσουν τους συνανθρώπους τους σχετικά με το πώς το περιβάλλον επηρεάζει την υγεία μας, τις κοινωνίες μας, τη ζωή μας την ίδια.<br />
<a href="http://www.newsit.gr/kosmos/Imera-tis-Gis-2017-I-giorti-tis-zois-pics/716335">πηγη</a></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-82082254088626501292017-04-16T19:15:00.001+03:002017-04-16T19:15:58.631+03:00Broken Montage..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/mC3uRfFJqCY" width="560"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-27653315049604858682017-04-13T10:32:00.001+03:002017-04-13T10:32:38.637+03:00Γιατί βάφουμε κόκκινα αβγά το Πάσχα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-GjjR-vnqFS4/WO8pjFoCu5I/AAAAAAAAE6Q/6ACvn8VXbPAw5HTeEBKU3knt8sUmvqGzQCLcB/s1600/ayga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://3.bp.blogspot.com/-GjjR-vnqFS4/WO8pjFoCu5I/AAAAAAAAE6Q/6ACvn8VXbPAw5HTeEBKU3knt8sUmvqGzQCLcB/s320/ayga.jpg" width="320" /></a></div>
Σύμφωνα με την Ορθοδοξία μας βάφουμε κόκκινα αυγά για τους εξής λόγους:<br />
Τα βάφουμε κόκκινα, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού που έδωσε για την σωτηρία του κόσμου.<br />
Η παράδοση λέει ότι, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε με πολύ θάρρος ότι αναστήθηκε ο Χριστός και όλα τα γεγονότα περί της Ανάστασης του Χριστού.<br />
Εκείνη την ώρα κάποιος κρατούσε δίπλα από τον Καίσαρα ένα καλάθι αυγά. Ο Τιβέριος Καίσαρας,<br />
<a name='more'></a> βέβαια, έδειξε απορημένος και λέει στην Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα.<br />
Έξαφνα τα αυγά έγιναν κόκκινα και έμεινε άναυδος ο Καίσαρας. Έτσι κατά την Παράδοση αυτή τα αυγά βάφονται κόκκινα.<br />
Το γεγονός αυτό μαρτυρείται στο Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα. Το Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής χτίστηκε το 1885 από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Γ’ και τους αδελφούς του εις μνήμη της μητέρας του αυτοκράτειρας Μαρίας και το οποίο βρίσκεται στη Γεθσημανή.<br />
Μέσα στο Ναό του Μοναστηριού και πάνω από το Ιερό Τέμπλο του Ιερού Βήματος, υπάρχει μεγάλη τοιχογραφία όπου παρουσιάζεται η Μαρία η Μαγδαληνή μπροστά στον Τιβέριο Καίσαρα και του χαρίζει ένα κόκκινο αυγό.<br />
<br />
Η Παράδοση θέλει τα αυγά που βάφονται κόκκινα την Μ. Πέμπτη αντέχουν 40 ημέρες εκτός ψυγείου, χωρίς να παρουσιάσουν καμία αλλοίωση;<br />
Η Παράδοση θέλει τα αυγά που βάφονται κόκκινα την Μ. Πέμπτη και τα διαβάζει ο ιερέας την Κυριακή του Πάσχα, αντέχουν 1 χρόνο εκτός ψυγείου, χωρίς να παρουσιάσουν καμία αλλοίωση;<br />
<br /></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-29224455890249009822017-04-08T10:21:00.000+03:002017-04-08T10:26:07.584+03:00Ανεμώνη-Ανεμολούλουδο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-YZfG8FrwXUA/WOiO-s1K2gI/AAAAAAAAE58/dEbxlev0ySEw1-OUmQ_6uulOSt_dONiNwCLcB/s1600/anemonh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-YZfG8FrwXUA/WOiO-s1K2gI/AAAAAAAAE58/dEbxlev0ySEw1-OUmQ_6uulOSt_dONiNwCLcB/s320/anemonh.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
'Ενα λουλούδι ταπεινό πανέμορφο λουλούδι της εξοχής και προσκλητήριο της 'Ανοιξης που απλώνεται....<br />
Πίσω του κι αυτό κουβαλάει το δικό του μύθο!<br />
Παραμύθι ονειρεμένο........<br />
Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνι και της Αφροδίτης. Ο <br />
<a name='more'></a>μύθος είναι πολύ γνωστός. Ενέπνευσε μάλιστα και μεγάλους ποιητές όπως ο Οβίδιος και αρκετά αργότερα ο Σαίξπηρ να γράψουν ύμνους σ’ αυτόν τον έρωτα. Εμείς θα αναφερθούμε στο σημείο εκείνο του μύθου που έχει σχέση με το λουλούδι. Σύμφωνα με το μύθο λοιπόν ο Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί όμως τον παραφύλαγε ο θεός Άρης ο προηγούμενος εραστής της Αφροδίτης που ζήλευε τον Άδωνι αφού η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου. Ο Άρης μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι και τον πλήγωσε θανάσιμα. Η Αφροδίτη άκουσε τα βογκητά του Άδωνι και έσπευσε να τον βρει. Όμως ήταν πια αργά.<br />
<br />
Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή. Και από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-12449952727491735692017-04-01T10:11:00.002+03:002017-04-01T10:11:40.020+03:00Η Αξία του Ψέμματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-F_1thLicib8/WN9Si7BSd9I/AAAAAAAAE5o/5CvgrJCL27wArYJS3qrEX02219Wy7UoAQCLcB/s1600/cema.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://2.bp.blogspot.com/-F_1thLicib8/WN9Si7BSd9I/AAAAAAAAE5o/5CvgrJCL27wArYJS3qrEX02219Wy7UoAQCLcB/s320/cema.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Πόσο βαρετή και αβάσταχτη θα ήταν η ζωή αν λέγαμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια;<br />
Η ζωή είναι σκληρή και αυτό είναι κάτι που το συνειδητοποιείς από πολύ νωρίς. Σε στέλνουν σχολείο, κλαις επειδή δεν είσαι ακόμη έτοιμος να αποχωριστείς τη μαμά σου, το στρουμπουλό παιδί σού τρώει το κολατσιό στο διάλειμμα και, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, πρέπει να μάθεις να γράφεις και να διαβάζεις. Το κουλουράκι είναι το όμικρον, το κουλουράκι με τη μαγκούρα στο πλάι <br />
<a name='more'></a>είναι το άλφα, με μαγκούρα προς τα κάτω είναι το ρο, με μαγκούρα προς τα πάνω το δέλτα. Για να χτυπήσει μια ωραία ημέρα το κουδούνι, να σχολάσεις και να σε προδώσει το ίδιο σου το ταλέντο<br />
στην ανάγνωση, που θα σε αναγκάσει να κοιτάξεις τον τοίχο απέναντι και να διαβάσεις τη φράση γραμμένη με μαύρο σπρέι και όχι με λευκή κιμωλία: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΔΩΡΑ». Το είδαμε γραμμένο απέναντι από παιδικό σταθμό στο Μετς. Ξεκαρδιστικό αν είσαι ενήλικος, εφιαλτικό αν είσαι παιδί.<br />
Η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης είναι στην ουσία το πρώτο<br />
δυνατό χαστούκι της ζωής μας. Είναι πιο ηχηρό και πολύ πιο επώδυνο από εκείνο που θα σου δώσει ο πατέρας σου αν κάνεις σκανδαλιά. Η πρώτη μας αφύπνιση από την ψευδαίσθηση, η πρώτη φούσκα που σπάει με κρότο, το πρώτο ψέμα-υπερπαραγωγή (ο καλοκάγαθος παππούλης με τα άσπρα γένια που μπαίνει από την καμινάδα, και ας μην έχετε τζάκι, έχει παρκάρει το έλκηθρο από κάτω και σου φέρνει δώρα με το τσουβάλι). Από εκεί και έπειτα, τίποτε δεν είναι το ίδιο. Οι παιδοψυχολόγοι λένε ότι το παιδί περνά από δύο βασικά στάδια: αυτό της απόλυτης ειλικρίνειας («μαμά, ο μπαμπάς σε κοροϊδεύει όταν μιλάς / μαμά, έριξα τα κεφτεδάκια στη λεκάνη γιατί δεν μου άρεσαν») και, αμέσως μετά, αυτό του απόλυτου ψεύδους («όχι δεν το έκανα εγώ, το άλλο παιδάκι το έκανε»). Και όλα αυτά, προτού καλά καλά κλείσει τα πέντε.<br />
<br />
<br />
Οσο για τους ενηλίκους, υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο λέμε 15-20 ψέματα την ημέρα. Μπορεί να είναι μικρά και ανώδυνα, «λευκά ψέματα» όπως λέγονται: «Δεν έχω ψιλά...» στην ταμία του σουπερμάρκετ, «θα αργήσω, κάτι μου έτυχε», σε έναν φίλο που έχεις στήσει, «μια χαρά είσαι», σε μια φίλη που έχει παχύνει, «αγάπη μου, είσαι πιο όμορφη όταν είσαι άβαφη», στην εκλεκτή, πλην όμως ανασφαλή, της καρδιάς σου. Και φυσικά υπάρχουν τα πιο σοβαρά, όταν θέλεις να καλύψεις μια απιστία, μια οικονομική απάτη, ένα μυστικό που θα κάψει πολλούς αν αποκαλυφθεί, κτλ. κτλ. Το Internet μοιάζει να μας έχει εξασκήσει πολύ στην τέχνη και στην τεχνική του ψέματος: Xιλιάδες άνθρωποι κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα, φτιασιδωμένα προφίλ και κολακευτικές φωτογραφίες, συζητώντας online με άλλους τόσους που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Οι γυναίκες θα πουν ψέματα για την ηλικία και το βάρος τους, οι άνδρες για το ύψος τους και για το τι ψάχνουν σε μια σχέση – το «θέλω σεξ και τίποτε άλλο» συχνά φοράει το αποκριάτικο κοστούμι του «ψάχνω το απάνεμο λιμάνι μου». «Το να φλερτάρεις ή να επικοινωνείς διαδικτυακά είναι σαν να πηγαίνεις ταξίδι στο εξωτερικό και να συστήνεσαι για πρώτη φορά σε ανθρώπους που δεν θα ξαναδείς ποτέ. Μπορείς να πεις ότι είσαι μεγαλοβιομήχανος, αστροναύτης, ή και τα δύο μαζί, και όλοι να σε πιστέψουν» εξηγεί ο ψυχολόγος Γιάννης Εγγλέζος: «Το σύνδρομο του ταλαντούχου κυρίου Ρίπλεϊ περνάει από τη μεγάλη οθόνη σε αυτή του ηλεκτρονικού υπολογιστή και από εκεί στην πραγματική ζωή».<br />
<br />
Οίδιος θεωρεί ότι «ένας κόσμος χωρίς ψέμα θα ήταν αβάσταχτος. Και σίγουρα πολύ βαρετός. Ο ανθρώπινος ψυχισμός δεν είναι φτιαγμένος για να αντέχει υπέρμετρες δόσεις αλήθειας. Το ψέμα, όταν είναι ελεγχόμενο, ακονίζει το μυαλό και την ευρηματικότητά μας και μας βοηθά να επιβιώσουμε σε μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα». Πριν από κάποιον καιρό, ένα 27χρονο κορίτσι μπήκε στο γραφείο του με το εξής αληθινό αίτημα: «Θέλω να μάθω να λέω ψέματα». Είχε συνειδητοποιήσει ότι η ανικανότητά της να ψεύδεται της δημιουργούσε προβλήματα στη δουλειά, στις σχέσεις, στα πάντα. «Το αντιμετωπίσαμε σαν παιχνίδι. Συνειδητοποίησε ότι της ήταν πιο εύκολο να λέει ψέματα σε ανθρώπους που δεν την αφορούσαν άμεσα και ήξερε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά στη ζωή της. Ετσι άρχισε να λέει ψέματα σε οδηγούς ταξί, φτιάχνοντας κάθε φορά μια διαφορετική περσόνα. Ακούγεται περίεργο, αλλά αυτό τη βοήθησε να ξεκλειδώσει ένα κομμάτι του εαυτού της που είχε ατροφήσει».<br />
<br />
<br />
Υπάρχει, βέβαια, και το αντίθετο άκρο, αυτό της μυθομανίας. Τα σκήπτρα αυτής της μυστηριώδους πάθησης κρατούν οι γυναίκες, καθώς η φύση τις έχει προικίσει με καλύτερη μνήμη και μεγαλύτερη ευρηματικότητα. Συναντήσαμε την Ελένη σε ένα διάλειμμα από την ομαδική ψυχοθεραπεία της. Από μικρή έλεγε ψέματα. Οτι οι γονείς της είναι πλούσιοι, ότι μένει σε βίλα και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Μόνο που, μεγαλώνοντας, τα πράγματα σοβάρεψαν: «Κατάλαβα ότι είχα τεράστιο ταλέντο στο να κάνω τους άλλους να πιστέψουν οτιδήποτε τους έλεγα. Αυτό με τα χρόνια μού δημιούργησε ένα είδος εξάρτησης, σαν ναρκωτικό. Ηξερα πως, ό,τι και αν έκανα, ένα φρικτό ψέμα, το οποίο θα υποστήριζα με τον καλύτερο τρόπο, θα με γλίτωνε από οτιδήποτε. Κάποτε είχα πει σε έναν πρώην μου που είχε μυριστεί ότι τον απατούσα ότι δεν είχα πάει ταξίδι με άλλον, αλλά ότι ήθελα να ηρεμήσω επειδή συνάντησα έπειτα από χρόνια τον πατέρα μου, ο οποίος με κακοποιούσε σεξουαλικά. Κάτι αντίστοιχο έκανα και με τους συναδέλφους μου. Τους έλεγα ότι ετοιμαζόμουν να παντρευτώ, περιέγραφα με κάθε λεπτομέρεια το νυφικό και όλα τα συναφή, προκειμένου να πάρω άδεια από το γραφείο. Αν έπειτα από καιρό χώριζα με τον φίλο μου, θα έστελνα συντετριμμένη ένα μήνυμα ότι σκοτώθηκε σε τροχαίο. Από ένα σημείο και μετά, τους είχα σκοτώσει όλους. Είχα αρχίσει με τους παππούδες και έφτασα σε μητροκτονία και πατροκτονία. Κάθε φορά που δεν είχα διάθεση να δουλέψω, κάτι τραγικό θα μου συνέβαινε. Το μυστικό είναι ένα: όσο πιο απίστευτο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται». Εχοντας αρχίσει να τρομάζει με τη δύναμη που της δίνουν τα τερατώδη ψέματα, απευθύνθηκε σε ψυχίατρο. Εκείνος τη διαβεβαίωσε ότι δεν είναι τρελή, καθώς κάθε φορά που έλεγε ψέματα είχε επίγνωση του τι έκανε, όπως ένας ηθοποιός, που όσο καλά και αν υποδύεται τον Αμλετ, ξέρει ανά πάσα στιγμή ότι δεν είναι ο Αμλετ. Επειδή, όμως, όσο αβάσταχτο είναι να ζεις μόνο με αλήθειες, άλλο τόσο αβάσταχτο είναι να ζεις μόνο με ψέματα, η θεραπεία της συνεχίζεται.<br />
<br />
<br />
Στην εποχή μας, το μεγαλύτερο ψέμα-σλόγκαν ειπώθηκε από τον τέως πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου: «Λεφτά υπάρχουν». Συνειδητοποιώντας λίγο αργότερα ότι, όπως δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης, δεν υπάρχουν ούτε λεφτά, καλούμαστε ως Ελληνες να βγούμε από τη συλλογική πλάνη. Ο Γιάννης Βούρος, βουλευτής του ΠαΣοΚ αλλά και ηθοποιός, συχνά έρχεται αντιμέτωπος με την κλισέ ερώτηση: «Αληθεύει ότι όποιος υποκρίνεται καλά στο σανίδι υποκρίνεται ακόμη καλύτερα στα έδρανα της Βουλής;». Ο ίδιος γνωρίζει πλέον καλά ότι «το ψέμα, στην ασφάλεια του κοινοβουλευτισμού, λειτουργεί σαν παραβάν πίσω από το οποίο γιγαντώνονται οι αμαρτίες του πολιτικού συστήματος και αυτές οι αμαρτίες μαρτυρούν ότι ο πολιτικός δεν ενδιαφέρεται να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο, αλλά τις προσωπικές φιλοδοξίες του». Και ποιον από τους δύο, άραγε, ξεγελάς πιο εύκολα; Το θεατρικό κοινό ή το εκλογικό σώμα; «Και στις δύο περιπτώσεις λειτουργεί η ψευδαίσθηση. Μπαίνεις σε μια παράσταση προετοιμασμένος να κλάψεις για τον θάνατο του ήρωα, ξέροντας ότι στο τέλος θα σηκωθεί και θα τον χειροκροτήσεις. Οι ψηφοφόροι είναι εξίσου επιρρεπείς γιατί θέλουν να πιστέψουν, θέλουν να μη διαψευστούν στην επιλογή που έχουν κάνει, αλλά είναι και οι μόνοι που μπορούν να αναγνωρίσουν το λάθος που έκαναν στο παρελθόν και να βάλουν τον σταυρό προτίμησής τους κάπου αλλού». Ξέρει ότι το ψέμα είναι ταλέντο, αλλά «δεν είναι αποκλειστικό ταλέντο των πολιτικών: άπειροι επιχειρηματίες, και όχι μόνο, γίνονται πωλητές άυλων ιδεών». Οσο για το μεγαλύτερο ψέμα στο οποίο πίστεψε η γενιά του: «Το ρήμα “πλουτίζω” είχε αντικαταστήσει τα ρήματα “δημιουργώ”, “ρισκάρω”. Είναι ωραίο να κυνηγάς ανεμόμυλους και να πιστεύεις σε φρούδες ελπίδες. Τη χρυσή εποχή της τηλεόρασης είχα φτάσει να παίρνω 5.000 ευρώ το επεισόδιο. Κανείς από εμάς δεν αναρωτήθηκε τότε από πού έρχονταν όλα αυτά τα λεφτά. Τώρα που το πάρτι τελείωσε, ακόμη και αν πολλοί δεν ήταν καν προσκεκλημένοι, πρέπει να μείνουν για να μαζέψουν τις τσαλαπατημένες σερπαντίνες και τα κομφετί».<br />
<br />
<br />
Ηθικοί αυτουργοί πολλών φωτογενών ψεμάτων είναι, όμως, και οι διαφημιστές. Ο Πέτρος Βουνισέας, creative director στην BBDO Athens, έχει πολλά να πει: «Η αλήθεια της διαφήμισης είναι όπως το ρουζ στα μάγουλά σου. Οπως το φαρδύ πουκάμισο που καλύπτει διακριτικά τη μεγαλύτερη ανασφάλειά σου. Η διαφήμιση δεν λέει ψέματα. Απλώς λέει την αλήθεια με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί. Ακολουθεί την αρχή του φλερτ. Σου λέει μια προϊοντική αλήθεια το βράδυ (μεγάλο, καλοβαμμένο χαμόγελο με αδιάβροχο κραγιόν, σπιρτόζικα γαλάζια μάτια με μάσκαρα που διπλασιάζει τον όγκο των βλεφαρίδων) και σε αφήνει να ανακαλύψεις το πρωί αν αυτά τα χείλη τελικά ταιριάζουν με τα δικά σου και αν αυτά τα μάτια δεν χρειάζονται τις ακτίνες των βλεφάρων τους για να λάμψουν. Είμαστε όντα πολύπλοκα, αλλά με μια ιδιαίτερα απλή λειτουργία που εκμεταλλεύεται η διαφήμιση: το συναίσθημα που κρύβεται κάτω από τόνους δανεικών ή ψεύτικων ιδανικών και ενεργοποιείται με μια εικόνα, μια μυρωδιά, ένα χρώμα. Η ομορφιά είναι μεγάλη υπόθεση. Είτε πρόκειται για αισθητική είτε για καλοακονισμένα λόγια που λαξεύουν τη φαντασία μας, η ομορφιά που έχει εντυπωθεί μέσα μας είναι ο κινητήριος μοχλός μας. Μια συσκευασία που δεν είναι αδιάφορη είναι μια συσκευασία που τολμά. Και η τόλμη μάς αρέσει. Ο καθένας από εμάς, όμως, εκφράζει την παρόρμηση με διαφορετικό τρόπο. Γιατί το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι υπάρχει μια αλήθεια για όλους. Και η μεγαλύτερη αλήθεια είναι εν τέλει αυτό που πιστεύουμε τούτη εδώ τη στιγμή που διαβάζουμε τα λόγια ενός “κίβδηλου” διαφημιστή».<br />
<br />
<br />
Οι ψαράδες επέστρεφαν και επιστρέφουν σπίτι χωρίς ψάρια, αλλά με ιστορίες που θα ζήλευε ακόμη και ο μεγαλύτερος παραμυθάς. Ζητάς από κάποιον να σου ανοιχτεί με το να παραδεχτεί ένα ελάττωμα που θα ρίξει φως στην περιφρουρημένη εικόνα του και εκείνος σου απαντάει: «Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα είναι ότι είμαι ειλικρινής». Κάποιοι άλλοι έχουν για τα καλά μπερδέψει την ειλικρίνεια με τον κυνισμό και την ωμότητα, πολιορκώντας σε με «αλήθειες» που μόνο να σε πληγώσουν μπορούν. Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς ψέματα, που από το πρωί ως το άλλο πρωί θα τα λέγαμε και θα τα εννοούσαμε όλα. Τα παιδιά θα μεγάλωναν χωρίς τη γλυκιά ψευδαίσθηση του Αγιου Βασίλη. Κάθε οικογενειακή συγκέντρωση θα μετατρεπόταν σε πολεμική σύρραξη. Οι ερωτικές σχέσεις θα ήταν ακόμη πιο δύσκολες. Δεν θα υπήρχε φλερτ. Στο Facebook θα είχαμε τρεις φίλους το πολύ. Δεν θα υπήρχαν διαφημίσεις. Δεν θα υπήρχε το «θα σ’ αγαπώ για πάντα» το «αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις», το «χάρηκα για τη γνωριμία» και άλλες τόσες φτιασιδωμένες φρασούλες, που, αν και ξέρεις πόσο ψεύτικες είναι, ακόμη και τη στιγμή που τις ξεστομίζεις, νιώθεις σαν τον ηθοποιό που ξέρει τον ρόλο του απέξω κι ανακατωτά. Κανείς δεν θα ήθελε να μπει στη Νομική και να γίνει δικηγόρος. Η γυναικεία φιλία θα ήταν εξίσου ανύπαρκτη με τον Αγιο Βασίλη. Καμία θρησκεία δεν θα φάνταζε γοητευτική στους επίδοξους πιστούς της. Οι πολιτικοί θα μας έλεγαν κατάμουτρα «λεφτά δεν υπάρχουν» και εμείς δεν θα ξέραμε πώς να εκτονωθούμε. Τελικά, η Πρωταπριλιά είναι για τους μεγάλους ό,τι η Πρωτοχρονιά για τους μικρούς: Μαζευόμαστε όλοι κάπου περιμένοντας τον ψεύτη για να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ψεύτης είναι ένας από εμάς. Ενας Αγιος Βασίλης που φοράει ανοιξιάτικα και κρύβει δράκους στο σακί του.<br />
<br />
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/04/blog-post_02.html#ixzz2xbh4QhRU<br />
<br />
Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2014/04/blog-post.html#ixzz4cymSWnkP</div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-49847293706407367332017-03-25T15:11:00.001+02:002017-03-25T15:37:51.849+02:00 ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.zarpanews.gr/wp-content/uploads/2016/03/25-martiou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για 25 μαρτιου" border="0" src="http://www.zarpanews.gr/wp-content/uploads/2016/03/25-martiou.jpg" height="271" width="400" /></a></div>
Διπλή γιορτή, Εθνική και Θρησκευτική, ημέρα εορτασμού της επανάστασης του 1821, αλλά και ημέρα κατά την οποία εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.<br />
<br />
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, είναι και η μόνη από τις πέντε μεγάλες θεομητορικές εορτές, η οποία βασίζεται στην Καινή Διαθήκη, καθώς οι υπόλοιπες βασίζονται στην απόκρυφη γραμματεία.<br />
Ωστόσο, δε γνωρίζουμε πότε ακριβώς άρχισε να εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Η εορτή εμφανίζεται στη Συρία, την Μ. Ασία, αλλά και την Κωνσταντινούπολη πριν το 431.<br />
<br />
Το 560 ο Ιουστιανιανός ο Α’ πρότεινε την 25η Μαρτίου, ως την κατάλληλη ημέρα για τον εορτασμό<br />
<a name='more'></a>του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μια πληθώρα όμως διαφορετικών λόγων οδήγησαν στη συγκεκριμένη καθιέρωση. Στην Κωνσταντινούπολη μάλιστα, κατά το έθιμο, την ημέρα του Ευαγγελισμού ο αυτοκράτορας με πομπή από την Αγία Σοφία πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου εν τω Φόρω και από εκεί κατέληγε στο ναό της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων, όπου γινόταν μεγαλοπρεπής εορτασμός.<br />
<br />
Κάθε χρόνο βεβαίως, τέτοιες μέρες πολλά λέγονται και πολλά γράφονται για τη γιορτή της Εθνικής Παλιγγενεσίας την 25η Μαρτίου. Είναι όμως όλα αλήθεια;<br />
Ξεκίνησε ή δεν ξεκίνησε η επανάσταση του 1821 στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να σηκώνει τη σημαία;<br />
Πάνω από 10 χρόνια είχαν περάσει για το νέο μικρό Ελληνικό κράτος που το κυβερνούσε ο Βασιλιάς Όθωνας και μια επίσημη γιορτή που να τιμά την επανάσταση του 21 -χάρη στην οποία έγινε το κράτος- δεν είχε καθιερωθεί.<br />
Ο Ιωάννης Κωλέττης σαν υπουργός εξωτερικών το 1835 συνέλαβε πρώτος την ιδέα «περί κανονισμού εθνικών εορτών, αγώνων και πανηγύρεων». Ετοίμασε συγκεκριμένο νομοσχέδιο για να καθιερωθεί η 25η Μαρτίου Εθνική γιορτή αλλά ο διορισμός του στο Παρίσι σαν πρεσβευτή δεν τον άφησε να την υλοποιήσει.<br />
<br />
Ωστόσο μόλις στις 15 Μαρτίου 1838 ο βασιλιάς Όθωνας μετά από πρόταση του υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης Γλαράκη υπογράφει το βασιλικό διάταγμα που καθιερώνει «την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής».<br />
Στους ιστορικούς μελετητές δ’ είναι γνωστό το κείμενο του “Διατάγματος” 980/1838 που καθιέρωνε τη μεγάλη εθνική εορτή.<br />
Πριν από την υπογραφή του διατάγματος όμως έχουν γίνει διάφορα γεγονότα στην Ελλάδα όπως η κίνηση της Ελληνικής Εκκλησίας να ανακηρυχθεί αυτοκέφαλη, χωρίς τη συγκατάθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έτσι εύκολα συμπεραίνεται ότι το διάταγμα ήταν και ένα μήνυμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ότι η επανάσταση ξεκίνησε από τον Ελλαδικό χώρο.<br />
Με την πρόταση δε για την ημερομηνία 25 Μαρτίου που γιορταζόταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, υπογραμμιζόταν, από τη μια πλευρά ο κοινός αγώνας του 1821 «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και από την άλλη η προσπάθεια για ήρεμη σύμπνοια της Πολιτείας με την Εκκλησία, εξ άλλου ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.<br />
<br />
<br />
Είναι πασίγνωστο ότι η Φιλική Εταιρία είχε ορίσει την 25η Μαρτίου σαν μέρα έναρξης της επανάστασης, ίσως για να την συνδυάσουν με μια πολύ σημαντική γιορτή της Χριστιανοσύνης. Ο Παπαφλέσσας στη μυστική σύσκεψη της Βοστίτσας (26 – 30 Ιανουαρίου 1821) κάνει γνωστό ότι η 25η Μαρτίου θα είναι η πρώτη μέρα της επανάστασης. Παρ’ όλα αυτά όμως τα γεγονότα ακολούθησαν διαφορετική πορεία. Ο Υψηλάντης «αναγκασθείς εκ των περιστάσεων να μην περιμένει την ορισθείσαν 25η Μαρτίου» διάβηκε τον Προύθο ποταμό στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και κήρυξε πρόωρα την επανάσταση.<br />
<br />
Στην Πελοπόννησο επίσης ξεκίνησαν νωρίτερα από την 25η και στις 20 – 21 Μαρτίου έχουμε την πολιορκία στα Καλάβρυτα. Στις 21 αρχίζουν οι συμπλοκές στην Πάτρα. Ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός στα απομνημονεύματα του λέει ότι από τις 19 Μαρτίου, μαζί με πρόκριτους των γύρω περιοχών, κρύβονται σε μέρη ασφαλή «πεφοβισμένοι». Το απόγευμα της 24ης ή 25ης Μαρτίου ο επίσκοπος Γερμανός ευλογεί τις σημαίες και τα όπλα των επαναστατών και στις 26 Μαρτίου απευθύνουν «Διακήρυξη προς τους Προξένους των Ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Πάτρα». Όλη η Μάνη είναι ξεσηκωμένη όταν στις 22 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με τους Μανιάτες του και με τον Κολοκοτρώνη πολιορκεί την Καλαμάτα και την καταλαμβάνει στις 23. Στην υπόλοιπη Ελλάδα η επανάσταση γίνεται σοβαρή μετά την 25η Μαρτίου.<br />
<br />
Οι περισσότεροι Έλληνες διδάχτηκαν στο σχολείο ότι η Επανάσταση κατά του τουρκικού ζυγού ξεκίνησε από τα Καλάβρυτα ή την Καλαμάτα στις 23-25 Μαρτίου 1821.<br />
Η αλήθεια όμως είναι ότι στις 16 Μαρτίου στα θέση Μαραθιάς του Λεωνιδίου, οι Τσάκωνες ύψωσαν πρώτοι την επαναστατική σημαία, που είχε ως σύμβολο ένα Σταυρό στη μέση, ένα φίδι και πάνω του μια κουκουβάγια να του τρώει το κεφάλι.<br />
Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.<br />
Ο ηρωισμός και η θυσία των Τσακώνων του 1821 δεν άφησε ασυγκίνητη τη λαϊκή μούσα, όπως δείχνει και το ακόλουθο δημοτικό τραγούδι:<br />
<div style="text-align: center;">
"Εσείς χελιδονάκια μου που πάτε στον αέρα</div>
<div style="text-align: center;">
Δώστε χαμπέρια στο Μωριά , σ΄όλα τα βιλαέτια</div>
<div style="text-align: center;">
βγήκαν τα Τσακωνόπουλα κι΄ο Καπτάν Γιωργάκης</div>
<div style="text-align: center;">
πατήσαν τη Μονεβασιά το παινεμένο Κάστρο</div>
<div style="text-align: center;">
Καρτέρα μας Τροπολιτσά σε πέντε-δέκα μέρες</div>
<div style="text-align: center;">
να ΄ρθούν τα Τσακωνόπουλα κι ο Καπτάν Γιωργάκης</div>
<div style="text-align: center;">
να δείς Πραστιώτικο σπαθί, Τσακώνικο τουφέκι.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Περδικοπούλες του Μωριά εκεί ψηλά που πάτε</div>
<div style="text-align: center;">
Δώστε χαμπέρι στο Μωριά σ΄όλα τα βιλαέτια</div>
<div style="text-align: center;">
Βγήκαν τα Τσακωνόπουλα του Καπετάν Γιωργάκη</div>
<div style="text-align: center;">
Πατήσαν τη Μονεμβασιά το παινεμένο Κάστρο</div>
<div style="text-align: center;">
Καρτέρα μας Τροπολιτσά σε πέντε-δέκα μέρες</div>
<div style="text-align: center;">
ναρθούν τα Τσακωνόπουλα και ο Καπετάν Γιωργάκης</div>
<div style="text-align: center;">
να δείς Πραστιώτικο σπαθί, Τσακώνικο τουφέκι</div>
<div style="text-align: center;">
πως πολεμούν και χαίρονται και σιγοτραγουδάνε.</div>
<br />
Τα χρόνια όμως πέρασαν …και τώρα είμαστε «υπόδουλοι», στον Σόϊμπλε και τα τσιράκια του….<br />
<br />
Και τώρα; Τι γίνεται τώρα; Έχουμε εθνική συνείδηση; …Όπως και τότε;<br />
<br />
Αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο;<br />
<br />
Πρέπει να θυμόμαστε. Πρέπει να κάνουμε προσπάθεια να θυμόμαστε αυτούς που κόντρα σε όλα τα δεδομένα πίστεψαν στις ακατάλυτες δυνάμεις της φυλής μας. Προστάτεψαν την τιμή και την αξιοπρέπεια του Έθνους μας. Έδωσαν τα πάντα για να κάνουν πράξη τα όνειρα και τις ελπίδες όλων των προηγούμενων γενεών, και δίδαξαν σε όλο τον κόσμο πως «ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!». Γιατί κατά πως είχε πει και ο Ναπολέοντας «κεφάλι χωρίς μνήμη είναι θέση αφρούρητη!»<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο. Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.<br />
Τον αφορισμό που εξέδωσε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ επικαλούνται οι αρνητές του όποιου θετικού ρόλου της Εκκλησίας κατά την Επανάσταση, για να υποστηρίξουν τις απόψεις τους.<br />
Η μισή αλήθεια όμως είναι χειρότερη από το ψέμα.<br />
Όταν επικαλείσαι εκ του ασφαλούς ένα (αναμφισβήτητο) ιστορικό γεγονός, αποκόπτοντάς το από το φυσικό περιβάλλον του και τα μετέπειτα συμβάντα, δεν λειτουργείς ως ιστορικός, αλλά ως στυγνός προπαγανδιστής. Βεβαίως, ο καθένας δικαιούνται να είναι προπαγανδιστής. Όχι όμως να παριστάνει τον ιστορικό.<br />
<br />
Ο αφορισμός της Επανάστασης βεβαίως υπήρξε, ουδείς το αμφισβητεί αυτό. Όσοι τον επικαλούνται όμως, ξεχνούν ότι το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης τελούσε από την αρχή της Τουρκοκρατίας υπό ομηρία και ως εκ τούτου ήταν υποχρεωμένο να συντάσσεται πάντοτε με την «γραμμή» της Οθωμανικής Πύλης. Ο αφορισμός –ο οποίος δεν ήταν ο πρώτος κατά των επαναστατημένων Ελλήνων- εξυπηρετούσε κατ’ ουσίαν την αποφυγή των διώξεων κατά των χριστιανικών πληθυσμών εκ μέρους της τουρκικής εξουσίας.<br />
Ο απαγχονισμός του Γρηγορίου του Ε’ ένα μήνα με το ξέσπασμα της Επανάστασης δηλώνει κατηγορηματικά τον υπόγειο ρόλο τού μαρτυρικού εκείνου Πατριάρχη υπέρ της Εθνεγερσίας, ρόλος που όταν αποκαλύφθηκε από τις τουρκικές αρχές, τον οδήγησαν στον θάνατο.<br />
<br />
Πέρα όμως από την ανωτάτη εκκλησιαστική ηγεσία -που δεν αμφιβάλλουμε ότι μέρος αυτής είχε προσκυνήσει τον Δυνάστη-, υπάρχει και ο απλός κλήρος, ο οποίος συμμετείχε αποφασιστικά στον Αγώνα. Χιλιάδες παπάδες του λαού, που πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ήταν Έλληνες, πήραν κι αυτοί τα καριοφίλια και έβαψαν το ράσο με ελληνικό αίμα, θυσιαζόμενοι για την απελευθέρωση του Γένους. Θρυλικά ονόματα όπως του Κοσμά του Αιτωλού, του Αθανάσιου Διάκου, του Παπαφλέσσα και πολλών άλλων ιερέων, πριν και κατά την Επανάσταση, απέδειξαν με το ηρωικό παράδειγμά τους, ότι η Ορθοδοξία, όταν δεν μένει αποκομμένη από τους αγώνες του ποιμνίου της, μπορεί πράγματι να αποτελέσει το στήριγμα και το «ομόθρησκον» του λαού μας…<br />
<br />
«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»<br />
<br />
Αυτό είναι το σύνθημα που έριξε ο Γέρος του Μωρηά για τους προδότες….<br />
Σε μια εποχή που ο λαός μας σαπίζει κάθε μέρα και περισσότερο στον βούρκο της Λήθης και της Υποταγής, το να επικαλούνται οι υπεύθυνοι της κατρακύλας μας την εθνική ανεξαρτησία αποτελεί ένα είδος υποκρισίας. Όλα δείχνουν ότι ζούμε την αρχή μιας νέας, ακόμη πιο ύπουλης κατοχής, πολύ χειρότερης της οθωμανικής –κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, δεν μπορεί παρά να είναι άθλιος δημοκόπος και αερο-επιβήτορας –κιρκινέζι-..<br />
Όσο περισσότερο απλώνεται η δυστυχία και η απελπισία στο συννεφιασμένο ουρανό της σκλαβωμένης μας πατρίδας, τόσο η ώρα του ξεσηκωμού μιας επαναστατικής μειοψηφίας θα πλησιάζει, γιατί από τη μεγαλύτερη απελπισία, γεννιέται η μεγαλύτερη Ελπίδα.<br />
<br />
Σκέφτομαι πόσο θυμόμαστε πια οι επιλήσμονες, άθλιοι και μοιραίοι και μικροί Έλληνες της φθοράς και της αδιαφορίας, αλλά και του χλευασμού και της άρνησης, τον ηρωισμό και τη θυσία. Πόσο σεβόμαστε πλέον το ήθος και τη μεγαλοσύνη των ολίγων εκείνων, που επέλεξαν να αναμετρηθούν με την οθωμανική παντοδυναμία, επιλέγοντας την οδό του θανάτου, προσδοκώντας την ελευθερία της πατρίδος. Την κοινή, ιστορική, Ανάσταση.<br />
<br />
Πόσο αλήθεια θυμόμαστε και τα απλά και φτωχά ράσα που ποτίστηκαν με το αίμα αυτών των μικροσχήμων που τα φορούσαν. Γίνονται πάμπολλες εκδηλώσεις από την διοικούσα Εκκλησία για τους Αρχιερατεύσαντας και καλώς γίνονται…και πρέπει να γίνονται, αλλά να γίνονται και για τους παπάδες που θυσιάστηκαν υπέρ βωμών και εστιών.<br />
Ή μήπως αληθεύει το: Μικρός άγιος δοξολογιά δεν έχει!............<br />
<a href="http://agiosdimitriosromanou.blogspot.gr/">πηγη</a></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-82873800646628015602017-02-09T15:16:00.000+02:002017-02-09T15:16:12.280+02:00Από το Α έως το Ω: Δημήτρης Νανόπουλος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JyHCNJnukXY/WJxrQV3wT3I/AAAAAAAAE4s/W6_2o27jspksZC_9ML_TnQWX5rlMYgd4wCLcB/s1600/nano.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="92" src="https://1.bp.blogspot.com/-JyHCNJnukXY/WJxrQV3wT3I/AAAAAAAAE4s/W6_2o27jspksZC_9ML_TnQWX5rlMYgd4wCLcB/s320/nano.jpg" width="320" /></a></div>
Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και (πρώην) Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν» και τάσσεται απερίφραστα κατά της δήλωσης του Υπουργού Παιδείας Αριστείδη<br />
<br />
<a name='more'></a> Μπαλτά «η αριστεία είναι ρετσινιά» ως «επαίσχυντη» και «ακυρωτική».<br />
<br />
Απολαμβάνω: «O πατέρας μου μού έλεγε: «Παιδί μου, αυτό που έχουμε είναι από εδώ μέχρι εκεί. Ό,τι έχεις, λοιπόν, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις». Η απόλαυση είναι μια πραγματικά ουσιαστική λέξη. Σε αντίθεση με την ευτυχία, η οποία είναι φευγάτη, στιγμιαία. Εγώ προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη, τη φύση, το καλό φαγητό, τους φίλους μου, τις παρέες, το πιοτό, το πούρο, μέσα στην έννοια του μέτρου προφανώς, εν γένει την καλή απλή ζωή. Από κει και πέρα, είμαι ευχαριστημένος που διάλεξα να κάνω κάτι στη ζωή μου, τη φυσική, που με γεμίζει εντελώς».<br />
<br />
Βεβαιότητες: «Το χαρακτηριστικό της μοντέρνας φυσικής είναι η αβεβαιότητα. Η φυσική μας λέει ότι τα πάντα είναι αβέβαια. Και όπως θα πω και στην ομιλία μου στο Εθνικό Θέατρο, αν δεν υπήρχε αυτή η αρχή της αβεβαιότητας, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Παρόλο, όμως, που είμαι υπερασπιστής του παραλόγου και της κβαντικής αβεβαιότητας, στην καθημερινή μας ζωή πρέπει να έχουμε κάποιες βεβαιότητες, κάποιες σταθερές, γιατί αν είναι όλα ρευστά και αβέβαια, πάμε στο χάος και χαθήκαμε. Τώρα, αν έχω μία βεβαιότητα, αυτή είναι ότι αγαπώ τη ζωή και ότι η φυσική είναι η ζωή μου. Νομίζω πως όταν έρθει η ώρα μου, μέχρι την τελευταία μου ανάσα, το χέρι μου όλο και κάποια εξίσωση ή παρατήρηση θα γράφει. Επίσης, μια και μιλάμε για βεβαιότητες, οι Αμερικανοί λένε: ‘Δύο πράγματα είναι βέβαια στη ζωή: ο θάνατος και η εφορία’». (γελάει)<br />
<br />
Γεννήθηκα: «Στην Αθήνα, στο μαιευτήριο ‘Έλενα’, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1948. Απέναντι από το ‘Έλενα’, στο τότε 3ο Γυμνάσιο και νυν 2ο Πειραματικό, έβγαλα το σχολείο. Δίπλα, ήταν το γνωστό αναμορφωτήριο ‘Στεφανία’, απ’ όπου και η ομώνυμη ταινία. Πιο πέρα, το γήπεδο του Παναθηναϊκού, οπότε καταλαβαίνετε είμαι Παναθηναϊκός. Η μητέρα μου με γέννησε στα 19 της –μια πανέξυπνη γυναίκα, κοντούλα αλλά σπίθα. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ πράος άνθρωπος. Εγώ έχω πάρει το νεύρο και την ενεργητικότητα της συγχωρεμένης της μάνας μου. Λοιπόν, πίσω στη γέννησή μου, ήταν να γεννηθώ στις 11 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν μπορούσα να γεννηθώ, γιατί είχα πολύ μεγάλο κεφάλι και έπρεπε να γίνει καισαρική, αλλά ο γιατρός έλειπε και τελικά έγινε η επέμβαση δύο μέρες μετά. Απ’ ό,τι μου έλεγε η μάνα μου, βγήκα κυριολεκτικά οριακά ζωντανός, καθώς γεννήθηκα μωβ, μπλαβής από την ασφυξία και φυσικά με πολύ μεγάλο κεφάλι. Τόσο μεγάλο στα πρώτα μου παιδικά χρόνια, που όταν με έβλεπαν τα άλλα παιδιά, έφευγαν. Ευτυχώς, πριν πάω στο δημοτικό, πήρε κανονικές διαστάσεις, γιατί το μέγεθός του είχε γίνει βραχνάς για τη μητέρα μου».<br />
<br />
Δραπετεύω: «Θεωρώ πως είμαστε από γεννησιμιού μας δραπέτες. Γεννιόμαστε δραπετεύοντας από τη μήτρα της μάνας μας και ζούμε δραπετεύοντας από τον θάνατο. Σκανταλιάρηδες και σκασιάρχες εκ προοιμίου, λοιπόν. (γελάει) Από μικρός, λοιπόν, είχα μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τους περιθωριακούς, όχι για κάτι νούμερα που περιφέρονται ως τέτοιοι, αλλά για τους αυθεντικούς, οι οποίοι, λόγω ιδεολογίας, ενσυνείδητα, δεν επιθυμούν να βρίσκονται στο κέντρο των πραγμάτων αλλά δημιουργούν και υπάρχουν στις παρυφές της κοινωνίας. Μιλάω για μεγάλους καλλιτέχνες και λογοτέχνες, που έζησαν ως δραπέτες της κοινωνίας. Γι’ αυτό, το ‘δραπετεύω’ μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».<br />
<br />
Ελλάδα: «Είναι πολλά πράγματα για μένα. Καταρχάς, είναι μια πνευματική ιδιότητα, μια υψηλή ιδέα που δημιούργησε τη δημοκρατία, τις επιστήμες και τις τέχνες και αυτή την Ελλάδα φέρω μαζί μου και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και διατήρησα και διατηρώ πάντα την επαφή μου με τη ρίζα μου, την πατρίδα μου. Για μένα, η Ελλάδα είναι κάτι που σχεδόν δεν συνδέεται με τον παρόντα ελληνικό χωροχρόνο. Γι’ αυτό θλίβομαι βαθύτατα με τις πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ετών. Είναι μια κατάντια που δεν μας αξίζει. Νομίζω πως ο ελληνικός λαός, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, είμαστε πιο έξυπνοι, πιο έντιμοι από ό,τι μας παρουσιάζουν και δικαιούμαστε καλύτερης τύχης. Οι Έλληνες διαπρέπουν όπου και αν βρεθούν στο εξωτερικό. Μαγιά ικανών ανθρώπων υπάρχει, λοιπόν. Τώρα, πως καταφέραμε και έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει, πρέπει να το δούμε πολύ σοβαρά. Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Γιατί αυτοί οι κύριοι που ήταν και είναι στη Βουλή εκλέγονται και δρουν με ‘εντολή λαού’, με δημοκρατικές διαδικασίες».<br />
<br />
Ευτυχία: «Για να είναι κανείς ευτυχισμένος, πρέπει να του λείπουν μερικά data. Καμιά φορά δε, μπορεί να αφήνουμε εσκεμμένα απ’ έξω μερικά data, για να νιώσουμε κάποια στιγμιαία ευτυχία».<br />
<br />
Ζηλεύω: «Εχω ζηλέψει στη ζωή μου, με την έννοια του θαυμασμού και όχι του φθόνου, τους καλούς επιστήμονες. Θα ήθελα να είμαι καλύτερος επιστήμονας, όπως ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ, ο Πολ Ντιράκ. Έχω, επίσης, θαυμάσει και ζηλέψει το έργο του Τζέιμς Τζόις, του Αλμπέρ Καμί, του Ορσον Ουέλς».<br />
<br />
Ήρωες: «Το ότι ζούμε μας καθιστά όλους μικρούς ήρωες. Ο καθένας στον χώρο και στον χρόνο του και ανάλογα με τις δυνατότητές του κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Όμως, η έννοια του ήρωα είναι συνυφασμένη με κείνη της ήττας. Συχνά, πρέπει να ηττηθεί κάποιος για να φανεί το μεγαλείο του, η ηρωική του διάσταση».<br />
<br />
Θεός/ Θάνατος: «Το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου γέννησε στον άνθρωπο την ανάγκη για την αναζήτηση του Θεού. Τώρα, λέω πως τον θάνατο δεν τον φοβάμαι ή έτσι, τουλάχιστον, έχω πείσει τον εαυτό μου. Ενδεχομένως, δεν τον πολυσκέφτομαι τον θάνατο, γιατί προσπαθώ να ζω έντονα. Πάντως, στην κηδεία μου θα ήθελα να παίζει του Νίνο Ρότα ένα κομμάτι από το ‘Αμακορντ’ του Φελίνι, όταν μπαίνει το μεγάλο πλοίο, το Ρεξ, στο λιμάνι του Ρίμινι. Θυμάμαι, όταν είχα δει την ταινία στην Αγγλία, σκέφτηκα πως αυτή η μουσική θέλω να παίζει στην κηδεία μου».<br />
<br />
Ιστορία: «Είμαστε στο Δημοτικό, στου Ζωγράφου, το 1960 ακριβώς, εγώ 12 ετών. Κάθε Κυριακή, μας πήγαιναν υποχρεωτικά στο Κατηχητικό, στην εκκλησία του Αγίου Θεράποντα. Μια μέρα, μας μίλησαν για τον Ιωσήφ, όχι τον σύζυγο της Παναγίας, αλλά τον γιο του Ιακώβου, τον οποίο αγαπούσε πολύ ο πατέρας του αλλά όχι και τα αδέρφια του. Τον Ιωσήφ κάποια στιγμή τον πέταξαν σε ένα πηγάδι και μετά βρέθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε πρίγκιπας. Για να μην μακρηγορούμε, λόγω Ιωσήφ, βρέθηκαν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο. Όταν τελείωσε η ιστορία στο κατηχητικό και μας ζήτησαν να γράψουμε το ηθικό δίδαγμα, εγώ έδωσα λευκή κόλλα, γιατί διαφωνούσα ότι ήταν θέλημα Θεού και επέμενα ότι ήταν βασικό ότι τον μισούσαν τα αδέρφια του και του έκαναν κακό. Το τι έγινε στο Κατηχητικό, δεν περιγράφεται! Με έβγαλαν έξω και δεν ξαναπήγα, γεγονός, βέβαια, που πολύ χάρηκα».<br />
<br />
Καθρέφτης: «Από το μόνο από το οποίο δεν μπορούμε να κρυφτούμε είναι ο εαυτός μας. Λέω, λοιπόν, συχνά στους φίλους μου ότι θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, να μην κάνω κακό σε άνθρωπο, γιατί όταν ξυρίζομαι το πρωί μπροστά στον καθρέφτη, θέλω να μου χαμογελάω και να σφυρίζω ωραίες, αγαπημένες μουσικές. Θέλω να μην ντρέπομαι, όταν με αντικρύζω στον καθρέφτη. Γιατί όλοι μας ξέρουμε βαθιά μέσα μας ποιοι πραγματικά είμαστε και τι έχουμε ή δεν έχουμε κάνει. Ισως, αυτοί που αφήνουν γένια να μην θέλουν να αντικρύζουν συχνά τον καθρέφτη τους».<br />
<br />
Λάθη: «Όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: ‘Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας δίνει στα λάθη του’. Αν δεν κάνεις λάθη, δεν ζεις. Ο Φάινμαν, που είχε κάνει πολλά λάθη, ακόμα και στα δικά του διαγράμματα –και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, έλεγε και γέλαγε: ‘ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθη είναι να μην κάνεις τίποτα’».<br />
<br />
Ματαίωση: «Από μικρό παιδί, όταν έλεγα κάτι, το έκανα. Έχω, λοιπόν, ένα κόκκινο πανί, μία απίστευτα σκληρή στάση όταν μου ματαιώνουν κάτι. Είμαι ανηλεής όταν αισθάνομαι ότι με ματαιώνουν, μου ακυρώνουν κάτι εσκεμμένα. Έχω καταστρέψει σχέσεις λόγω αυτού, όταν ήμουν μικρότερος».<br />
<br />
Νέα Γενιά: «Πρέπει να στηριζόμαστε στους νέους. Η νέα γενιά, εξ ορισμού, έχει υποχρέωση να αντιμετωπίζει τα πράγματα και ναι, να τα αλλάζει. Λέμε συχνά ότι παραδίδουμε στους νέους έναν κατεστραμμένο κόσμο, αλλά μήπως και εμείς στα μέσα του περασμένου αιώνα τι βρήκαμε; Δεν είχαμε να φάμε, τρώγαμε ψωμί με αλάτι, αλλά πολεμήσαμε. Πρέπει να πολεμήσουν και οι σημερινοί νέοι για τη ζωή που θέλουν να έχουν. Ας δουν το κινέζικο ιδεόγραμμα της κρίσης, το οποίο σημαίνει ταυτόχρονα και ευκαιρία. Να κάνουν αυτή την κρίση μια μεγάλη ευκαιρία».<br />
<br />
Ξαγρυπνώ: «Συνεχώς, συνήθως λόγω δουλειάς. Κατά κάποιον τρόπο, είμαι εθισμένος στο ξενύχτι –τα ελληνικά γονίδια, βλέπετε. Ως θεωρητικός φυσικός, θέλω ησυχία για να δουλέψω και η νύχτα προσφέρεται για δημιουργική εργασία. Βάζω χαμηλά μουσική ή μια ταινία στην τηλεόραση και δουλεύω. Οι καλύτερες ιδέες μου έχουν έρθει νύχτα, ξαγρυπνώντας».<br />
<br />
Όχι: «Έχω πει πολλά όχι και σε προσωπικό και σε δημόσιο επίπεδο. Και τώρα τελευταία, έχω πει όχι σε πρόταση μεγάλου κόμματος να κατέβω για βουλευτής επικρατείας. Έχω πει όχι σε διάφορες θέσεις. Κοιτάξτε, εγώ είμαι γεννημένος φυσικός. Δεν έχω πάστα πολιτικού. Δεν μπορώ να αναλάβω θέσεις που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενό μου. Οπότε δεν έχω μετανιώσει που έχω αρνηθεί διάφορες δημόσιες θέσεις, αν και κάποιες ήταν πραγματικά τιμητικές και ήταν δύσκολο να αρνηθώ. Σε προσωπικό επίπεδο, ναι, έχω μετανιώσει για κάποια όχι μου. Γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερα να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει, παρά για κείνα που δεν έχεις κάνει».<br />
<br />
Παιδεία: «Πέρα από την εγκύκλια παιδεία, πιο σημαντική είναι η ευρύτερη καλλιέργεια και κουλτούρα κάθε ανθρώπου. Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά δεν σου εξασφαλίζουν ότι έχεις παιδεία. Η παιδεία ξεκινά μέσα από την οικογένεια, από τα ‘μαθήματα’ που θα πάρει το παιδί πρακτικά, δια της μίμησης και του παραδείγματος, από τη μητέρα του και τον πατέρα του, και μετά έρχεται το σχολείο. Αυτά που υποφέρει σήμερα η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ελλειμματικής παιδείας, σε όλα τα επίπεδα».<br />
<br />
Ρίσκο: «Στη ζωή πάντα πίστευα πως για να πετύχει κάποιος πρέπει να έχει αίσθηση του ρίσκου, λαγνεία για τη ζωή και άγρια φαντασία. Άρα, το ρίσκο για μένα είναι συνυφασμένο με τις επιλογές μου. Όπως έχει πει και ο Καμί, μου αρέσουν οι άνθρωποι που ρισκάρουν και που πάνε μέχρι την άκρη του γκρεμού, αλλά ταυτόχρονα έχουν και τη σοφία να κάνουν πίσω, όταν πρέπει».<br />
<br />
Ραγιαδισμός: «Αυτή η χαρακτηριστική ιδιότητα του νεοέλληνα, της ‘τζάμπα μαγκιάς’, υποθάλπει ένα είδος ραγιαδισμού. Επειδή ξέρει ότι είναι εγκλωβισμένος, νομίζει ότι με τέτοιου είδους ξεσπάσματα αποκτά υπόσταση. Όμως, όπως έχει πει και ο Σεφέρης, ‘είμαστε πολύ για το τίποτα και λίγο για το κάτι’. Και κάπου εδώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος της απομόνωσης της Ελλάδας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Eurogroup, αλλά σε επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο, γιατί έχουμε μια τάση εγκλωβισμού και γεωγραφικά και ψυχολογικά. Σαν να αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Ευρωπαίους και κλεινόμαστε πίσω στο καβούκι μας. Αλλά η Ελλάδα έχει δώσει τα φώτα της στη Δύση και δικαιωματικά εκεί ανήκει».<br />
<br />
Σιωπώ: «Από μικρός, δύσκολα σιωπούσα, όταν έβλεπα ή άκουγα κάτι παράλογο ή άδικο. Δεν μπορώ να αντιστέκομαι στον πειρασμό να παίρνω θέση για πράγματα για τα οποία έχω ισχυρή γνώμη. Για παράδειγμα, πρόσφατα που ακούστηκε μέσα στη Βουλή από τον υπουργό Παιδείας ότι ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’, απορώ πως δεν έγινε της κακομοίρας. Μα, είναι ντροπή για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αυτή η κουβέντα ειπώθηκε από άτομο με επίσημη, θεσμική θέση, από τον υπουργό Παιδείας. Δεύτερον, η δήλωση έγινε από έναν ‘μαρξιστή της Αριστεράς’, όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται. Μου κάνει τρομακτική εντύπωση αυτή η επαίσχυντη δήλωση. Πιστεύω θα μείνει στην ιστορία της Βουλής ότι ο υπουργός Παιδείας το 2015 δήλωσε πως ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’ και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όταν η επιστήμη έχει κάνει τόσα θηριώδη άλματα, όταν αυτά τα άλματα έχουν γίνει χάριν κάποιων αρίστων, μια τέτοια δήλωση είναι τουλάχιστον ακυρωτική».<br />
<br />
Τρέλα: «Καλά, είμαι γνωστός τρελός! (γελάει) Πιστεύω πως οι ‘τρελοί’ πάνε αυτόν τον κόσμο μπροστά. Ο Αρχιμήδης, ο Ντα Βίντσι, ο Μότσαρτ είναι ιδιοφυείς τρελοί που άλλαξαν τον ρουν της επιστήμης και της τέχνης».<br />
<br />
Τύχη/ Τίποτα: «Το σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τυχαία διακύμανση του τίποτα. Εδώ, ενώνεται η κβαντική φυσική και κοσμολογία με την υπαρξιακή φιλοσοφία».<br />
<br />
Υπονόμευση: «Την έχω νιώσει στο πετσί μου την υπονόμευση, τον φθόνο. Είναι πραγματικά απίστευτο πως κάποιοι άνθρωποι, αντί να ζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους, ζουν μισανθρωπικά και τοξικά υπονομεύοντας τον διπλανό τους. Βρε, ζήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν. Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το, προχωρήστε το, εξελίξτε το».<br />
<br />
Φόβοι: «Επειδή το μυαλό μου τρέχει πολύ γρήγορα –και αυτό είναι και καλό και κακό, καμιά φορά όταν ακούσω ή μάθω ένα άσχημο μαντάτο, αυτό το ρημάδι το μυαλό τρέχει τόσο γρήγορα στην πιο αρνητική εξέλιξη του πράγματος, που με διαλύει. Αυτή, όμως, η πρακτική έχει αποδειχτεί ενίοτε τόσο λάθος, που έχω περάσει φοβερές στεναχώριες δημιουργώντας τέρατα, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων. Κι ενώ στεναχωρήθηκα σφόδρα, χωρίς λόγο τελικά, το σύστημά μου, τα κύτταρά μου σίγουρα έχουν πληρώσει και έχουν καταγράψει όλο αυτό το στρεσάρισμα. Πολύ φοβάμαι αυτή την πλευρά μου».<br />
<br />
Χρόνος-Χώρος: «Ζούμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο εντελώς τυχαία, αλλά ο καθένας από εμάς θα πρέπει να κάνει όσο καλύτερη χρήση μπορεί αυτού του χωροχρονικού του δεδομένου, πέρα από μισαλλοδοξίες, δόγματα ή δοξασίες που μας εγκλωβίζουν. Αυτή η τυχαιότητα του χωροχρόνου και πόσο αυτή μας καθορίζει είναι εκπληκτική, αν τη σκεφτεί κανείς».<br />
<br />
Ψάχνω: «Ψάχνω να καταλάβω τον κόσμο. Όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν, η φυσική είναι ένα ραφινάρισμα της καθημερινής σκέψης. Το ρήμα ‘ψάχνω’ είναι το raison d’être του ερευνητή, με παραφυάδες του την οξυδέρκεια και τη φαντασία, ώστε να μένει η ουσία, ο πυρήνας της έρευνας».<br />
<br />
Ωρα να…: «…ζήσουμε».<br />
<br />
Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα μουσικά κομμάτια του Δημήτρη Νανόπουλου:<br />
<br />
« Piano concerto n. No. 21 in C major», Wolfgang Amadeus Mozart<br />
«Bolero», Maurice Ravel<br />
«As Time Goes By», «Casablanca» soundtrack<br />
«The Windmills Of Your Mind», Michel Legrand, «The Thomas Crown Affair» soundtrack<br />
«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», Στράτος Διονυσίου<br />
<a href="https://ad-hoc-productions.org/2017/02/09/dimitris-nanopoulos/">πηγη</a><br />
<br /></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4342608518128050917.post-8793734144332262512017-01-18T07:13:00.002+02:002017-01-18T07:27:16.656+02:00Το στυλ είναι πιο σημαντικό από την ομορφιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-0woXylrQSTw/WH75Qd5FBxI/AAAAAAAAE4I/-A2uFbE79Ug_HBnlLJzt1ObWtqNmxK9YQCLcB/s1600/redhat_by_janaschi-d5sclj0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="https://1.bp.blogspot.com/-0woXylrQSTw/WH75Qd5FBxI/AAAAAAAAE4I/-A2uFbE79Ug_HBnlLJzt1ObWtqNmxK9YQCLcB/s320/redhat_by_janaschi-d5sclj0.jpg" width="320" /></a></div>
Λουκία<br />
Η μεγάλη κυρία της ελληνικής μόδας μιλάει στο BHMA για την τέχνη, τον έρωτα και τα παράτολμα βήματα που έκανε στη ζωή της<br />
Το ραντεβού μας δόθηκε στο ιστορικό ατελιέ της, στον αριθμό 24 της οδού Κανάρη, στο Κολωνάκι. Η Λουκία με υποδέχθηκε ντυμένη στα μαύρα. «Ποτέ δεν φορώ τα ρούχα που σχεδιάζω για τους άλλους» μου εξήγησε με εκείνη τη σιγανή, εύθραυστη, σχεδόν κοριτσίστικη φωνή της. Καθίσαμε <br />
<a name='more'></a>στον καναπέ. Μπροστά της βρισκόταν ένα φλιτζάνι με σκέτο γαλλικό καφέ. Παρατήρησα ότι έκοβε πάντα ένα μικρό κομματάκι από κάθε τσιγάρο πριν το ανάψει.<br />
<br />
Βρισκόμασταν στον δημιουργικό της χώρο. Εκεί που κάποτε αντηχούσε η φωνή της Μελίνας, όταν της σχεδίαζε την περίφημη ρόμπα που φόρεσε ως Αλεξάνδρα ντε Λάγκο στο «Γλυκό πουλί της νιότης» ή τα βραδινά φορέματα με τα οποία εντυπωσίαζε ως υπουργός. Εκεί ακόμη αντηχούσαν και τα παράπονά της, γιατί η Λουκία δημιουργούσε ταγέρ για την Κάτια Δανδουλάκη και όχι για εκείνη. Εκεί από όπου πέρασαν η Δέσπω Διαμαντίδου, η Μαλβίνα και τόσες άλλες σπουδαίες Ελληνίδες. Και πάντα τα ρούχα της Λουκίας. Γήινα και ταυτόχρονα αέρινα, οι δαντέλες της και οι περίφημες μουσελίνες, που καθεμία έχει μια ιστορία να σου διηγηθεί, αποκαλύπτοντας έναν σύμπαν τέχνης.<br />
<br />
Η συζήτησή μας ξεκίνησε παράδοξα, με μια ερώτηση δική της και όχι δική μου. «Πείτε μου, πώς σας φάνηκε η επίδειξη;» ζήτησε να μάθει, αναφερόμενη στο σχεδόν μυσταγωγικό fashion show που παρουσίασε στο Παλαιό Χρηματιστήριο τον περασμένο Νοέμβριο - ένα ντεφιλέ με το οποίο μάλιστα γιόρτασε τα σαράντα χρόνια της στη μόδα. «Μου άρεσε. Ηταν παραμυθένιο» απάντησα. «Ελπίζω, όμως, να ήταν ένα μοντέρνο παραμύθι» αντέτεινε. «Δεν μου αρέσει να με συνδέουν με παλιά παραμύθια. Γιατί εγώ προσπαθώ να πηγαίνω μπροστά. Και όταν με αποκαλούν "η ρομαντική Λουκία" θυμώνω. Είμαι ρομαντική, αλλά όχι και τόσο. Νομίζω ότι πάντα στις συλλογές μου υπάρχει και κάτι το αιχμηρό. Αλλωστε, τα παραμύθια είναι σκληρά. Χαίρομαι, πάντως, που σας άρεσε. Αλήθεια, θα φορούσατε κάποιο ρούχο μου;».<br />
<br />
Οταν δημιουργείτε ένα ρούχο, σχεδιάζετε έχοντας στον νου σας μια συγκεκριμένη γυναίκα; «Το σίγουρο είναι ότι δεν σχεδιάζω για εμένα. Δεν φορώ ποτέ τα ρούχα μου. Ναι, έχω στο μυαλό μου κάποιες γυναίκες, αλλά δεν αποκλείω τις υπόλοιπες που ίσως δεν έχουν αυτό που ονομάζεται ιδανική, κομψή σιλουέτα. Εμένα με ενδιαφέρει πολύ το στυλ, γιατί το στυλ είναι πιο σημαντικό από την ομορφιά. Ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται. Αν δεν το έχεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα». <br />
<br />
Είναι δύσκολο να βλέπετε τα ρούχα σας πάνω σε ανθρώπους χωρίς στυλ; «Είναι δύσκολο, γιατί κάνεις μια δουλειά από την οποία ζεις κιόλας. Αλλά εγώ ευτυχώς δεν βρίσκομαι στην πώληση. Μπορεί να μπω μέσα να ρίξω μια ματιά. Αν μου αρέσει κάτι, θα το πω. "Τι ωραίο είναι αυτό που φοράτε". Παλαιότερα εξέφραζα και την αρνητική μου άποψη. "Αυτό δεν σας πηγαίνει". Πολλές θύμωναν. Και οι γυναίκες θυμώνουν εύκολα. Ο θυμός δεν με ενοχλεί, δεν θέλω όμως να στεναχωρώ κάποιον. Και επειδή στο παρελθόν έχω στεναχωρήσει ανθρώπους, αν δεν μου αρέσει κάτι πλέον, φεύγω».<br />
<br />
Αναρωτιέστε ποτέ για την τύχη των ρούχων σας; «Βρίσκομαι σαράντα χρόνια σε αυτό το επάγγελμα. Πελάτισσές μου έχουν μια ολόκληρη ντουλάπα "Λουκία". "Χθες φόρεσα αυτό το φόρεμα που μου είχες κάνει πριν από δεκαπέντε χρόνια και όλοι μου έλεγαν με γεια". Για εμένα αυτή η κουβέντα έχει πολύ μεγάλη σημασία. Το ρούχο πρέπει να είναι και ένα ωραίο αντικείμενο. Πρέπει να αντέχει στον χρόνο, με έναν τρόπο να είναι άχρονο. Νομίζω πως οι πελάτισσές μου τα αγαπάνε τα ρούχα μου και δεν θέλουν ούτε να τα δώσουν, ούτε να τα πετάξουν, ούτε να τα κακοποιήσουν. Τουλάχιστον οι περισσότερες έτσι μου λένε. Τώρα, τι να σας πω; Δεν ξέρω».<br />
<br />
Πώς μετουσιώνετε την έμπνευση σε πράξη; «Δουλεύω με ένα μπλοκάκι δίπλα στο κρεβάτι μου. Αυτό μού έχει γίνει συνήθεια. Γιατί νομίζω ότι την ώρα που πας να κοιμηθείς έχεις τις πιο όμορφες ιδέες. Οταν σκεφτώ κάτι δεν θέλω να το χάσω και κάνω ένα μικρό σχεδιάκι στο μπλοκάκι μου, σημειώνω μερικά πράγματα. Και αυτό μού είναι χρήσιμο για την επόμενη ημέρα. Μπορεί τελικά να μην κάνω αυτό που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτό που σημείωσα μπορεί να με οδηγήσει κάπου αλλού. Το ατελιέ αυτό έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί. Γνώρισα πάρα πολύ σημαντικές προσωπικότητες και ανθρώπους που αγάπησαν εμένα και αγάπησαν και αυτό που έκανα. Γελάσαμε πολύ, πολλές φορές κλάψαμε. Φίλοι με έβαλαν στη ζωή τους και με τις δικές τους ιστορίες ζούσα. Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα γίνει αν εγώ πάψω να δουλεύω. Είναι μια μελαγχολική σκέψη. Αλλά πρέπει να την κάνω. Πλέον προετοιμάζω κάποιους ανθρώπους για να συνεχίσουν αυτό που κάνω».<br />
<br />
Πιστεύετε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει η έμπνευσή σας; «Οχι, δεν νομίζω ότι θα τελειώσει. Με έναν περίεργο τρόπο, νομίζω ότι σκέφτομαι με καινούργια ματιά. Πιστεύω, όμως, ότι κάποια στιγμή μπορεί να κουραστώ. Για παράδειγμα, τώρα, αφού τελείωσα την κολεξιόν, έπρεπε να σχεδιάσω τα κοστούμια για την παράσταση "Aνκόρ" του Θεόδωρου Τερζόπουλου, αυτού του ανθρώπου που σέβομαι τόσο πολύ. Και είχα και το μεγάλο άγχος της συνεργασίας με αυτό το ιερό τέρας της έβδομης τέχνης, τον Ανγκ Λι, για τον θεατρικό μονόλογο "...και Ιουλιέτα" που παρουσιάζεται έως τις 5 Μαρτίου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με την Πέμη Ζούνη. Αυτός ο άνθρωπος είδε δουλειά μου και με εμπιστεύθηκε. Οπως καταλαβαίνετε, αυτά τα πράγματα δημιουργούν αγωνίες και επειδή ανήκω στο ανθρώπινο είδος, μαζί με τον μεγάλο μου ενθουσιασμό έρχεται και η κούραση».<br />
<br />
Εχετε πολλά χρόνια να πάτε διακοπές; «Πολλά. Εχω ένα κτήμα στην Εύβοια. Παλαιότερα πήγαινα τα Σαββατοκύριακα, τώρα δεν προλαβαίνω να κάνω ούτε αυτό. Μεγαλώνοντας χρειαζόμαστε πιο πολλή ξεκούραση. Το καλοκαίρι πήγα μόνο δέκα ημέρες. Τώρα πρέπει να πω στον εαυτό μου: "Κοίτα, θα πρέπει να ξεκουραστείς λιγάκι"».<br />
<br />
Μήπως η ξεκούραση σας προκαλεί ανία; «Μάλλον. Ισως πάσχω από ένα είδος ψυχασθένειας, μολονότι τα πηγαίνω πολύ καλά με τον εαυτό μου. Μου αρέσει να μένω μόνη, να διαβάζω τα Σαββατοκύριακα. Βλέπω πολύ κινηματογράφο, πάρα πολύ. Εκτός, όμως, από το να διαβάζω, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Σαν να είμαι τσιγγάνα, έχω μάθει να ζω έξω από το σπίτι μου. Φανταστείτε, για σαράντα χρόνια σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και τον πρώτο μου καφέ τον πίνω εδώ, στο ατελιέ. Δεν γκρινιάζω, είμαι από τους τυχερούς που κάνουν αυτό που τους αρέσει. Οι περισσότεροι Ελληνες κάνουν δουλειές που τους δυσαρεστούν. Το βλέπεις το πρωί στο πρόσωπό τους, στενοχωρημένο, αγχωμένο».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//AEFCA76B90B4A09869326323B2B4807F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Λουκία: Το στυλ είναι πιο σημαντικό από την ομορφιά" border="0" src="http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//AEFCA76B90B4A09869326323B2B4807F.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
Στους νέους σχεδιαστές διακρίνετε ταλέντα; «Βέβαια. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουν ευκαιρίες. Κανείς δεν τους βοηθάει. Εδώ εγώ, που βρίσκομαι τόσα χρόνια στη μόδα, και για να κάνω την επίδειξη χρειάστηκα χορηγούς. Το κράτος δεν βοηθά. Θα έπρεπε να κάνει μια σχολή, μια ακαδημία μόδας, γιατί οι νέοι βγαίνουν από τις υπάρχουσες σχολές στην Ελλάδα και δεν μπορούν να διακρίνουν καν τα υφάσματα. Να γίνει μια σχολή, να πηγαίνουν καλλιτέχνες να διδάσκουν, να γίνονται ανταλλαγές με το εξωτερικό, γιατί η μόδα είναι όλες οι τέχνες μαζί. Και τα περισσότερα παιδιά, λυπάμαι που το λέω, είναι εντελώς ακαλλιέργητα και μάλιστα δεν θεωρούν και την πνευματική καλλιέργεια απαραίτητη. Δεν θεωρούν αναγκαίο να δουν εκθέσεις ζωγραφικής, παραστάσεις, σινεμά, συναυλίες. Είναι απελπιστική η κατάσταση, αλλά γενικότερα στην Ελλάδα επικρατεί πολλές φορές το ακαλαίσθητο».<br />
<br />
Η Ελλάδα απαξιώνει τη μόδα; «Ποτέ δεν της έδωσαν σημασία. Σκεφτείτε, εμένα με είχαν στείλει δυο-τρεις φορές στο εξωτερικό να δείξω τη δουλειά μου. Ξέρετε τι γινόταν; Αντί να καλέσουν ανθρώπους που είχαν σχέση με τη μόδα, ο πρέσβης καλούσε τη συμπεθέρα και τον συμπέθερό του, κερνούσαν σουβλάκια και για ντεκόρ είχαν τσολιαδάκια. Πήγα δύο φορές. Μετά δεν ξαναπήγα, ήταν σαν να πετούν τα λεφτά τους στον κάλαθο των αχρήστων. Γιατί να πήγαινα; Σε τι θα με ωφελούσε;».<br />
<br />
Το κράτος δεν σας βοήθησε όταν δεχτήκατε και μια μεγάλη παραγγελία από το Ηarrods... «Ηταν τραγικό, γιατί ήταν κάτι που συνέβη στην αρχή της καριέρας μου. Είχα στείλει δείγματα στο Harrods και είχαν αποφασίσει να μου αφιερώσουν μία βιτρίνα τους. Μου έδωσαν, λοιπόν, μια τεράστια παραγγελία για την εποχή. Τότε βρισκόταν το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Με τα χαρτιά της παραγγελίας τρέχω και τους ζητώ επιχορήγηση. Φυσικά δεν την πήρα, και μάλιστα ύστερα από αυτό μπήκα στη μαύρη λίστα του Ηarrods και ακόμη και σήμερα δεν παίρνουν τα ρούχα μου. Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι ένα φόρεμα από τα δείγματα που είχαν κρατήσει το αγόρασε η πριγκίπισσα Νταϊάνα. Τι τα θέλετε; Και πριν από μερικά χρόνια, στην Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι, παρουσίασα prêt-à-porter δημιουργίες. Ενώ όλα τα περίπτερα ήταν άδεια, όταν ανοίξαμε και είδε ο κόσμος τα ρούχα μας, κάναμε τεράστιες παραγγελίες. Γύρισα στην Ελλάδα να τις κατασκευάσω, τις έφτιαξα και καταστράφηκα οικονομικά, γιατί το αποτέλεσμα ήταν άθλιο, τα στείλαμε στο Παρίσι και μας τα επέστρεψαν. Τα καλά εργοστάσια ραφής ρούχων στην Ελλάδα που παλαιότερα έκαναν υπέροχη δουλειά έχουν κλείσει. Είναι τόσο κρίμα που δεν επενδύσαμε στη μόδα. Δεν απαιτείται υψηλή τεχνολογία. Θα μπορούσαν να έρθουν πολλά χρήματα στη χώρα».<br />
<br />
Είναι αλήθεια ότι αρχικά φύγατε στο Λονδίνο για να σπουδάσετε εσωτερική διακόσμηση; «Ναι. Υστερα έκανα θέατρο, μετά μαγεύτηκα από τα υφάσματα. Βρισκόμουν στο Λονδίνο των 60s. Τα έβλεπα όλα γύρω μου και είχα ένα γρήγορο μυαλό, ρουφούσα τα πάντα. Ελεγα θα τα μάθω όλα και ύστερα θα διαλέξω αυτό που θέλω. Είχα γνωριστεί, θυμάμαι, με παιδιά από αριστοκρατικές οικογένειες. Πήγαινα και στόλιζα τραπέζια πλούσιων οικογενειών. Διακοσμούσα το δείπνο, έβαζα στο τραπέζι κρύσταλλα, γλάστρες, και με πλήρωναν. Με αυτά τα χρήματα κάλυπτα πολλές από τις υποχρεώσεις μου. Ημουν ένα κορίτσι της εποχής μου, με τις μακριές φούστες, τα χαϊμαλιά στον λαιμό. Με φώναζαν, μάλιστα, Τούγια, σαν το φυτό, γιατί τα μαλλιά μου ήταν μακριά, σγουρά και κόκκινα».<br />
<br />
Γιατί επιστρέψατε στην Ελλάδα; «Γιατί είχα τη μητέρα μου εδώ. Μεγάλωσα χωρίς τον πατέρα μου, πέθανε πάρα πολύ νωρίς. Είχα την ευθύνη της. Δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη. Ο φίλος μου ο Γιάννης ο Τσεκλένης πάντα λέει: "Την κακομοίρα τη Λουκία! Τι κρίμα που γεννήθηκε στην Ελλάδα". Στο Λονδίνο είχα αποκτήσει έναν ολόκληρο κύκλο τότε. Ισως δεν έπρεπε να γυρίσω. Αλλά δεν το μετανιώνω, γιατί ίσως να έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι στην ελληνική μόδα».<br />
<br />
Το Atelier Loukia πώς το δημιουργήσατε; «Οταν επέστρεψα στην Ελλάδα έπρεπε από κάπου να αρχίσω. Βρέθηκε κάποιος που μου ζήτησε να διακοσμήσω το σπίτι του. Αναζητώντας πράγματα για τον χώρο βρέθηκα στο αντικάδικο του Ζαχαράκη, το οποίο βρισκόταν στην οδό Κανάρη, στο ισόγειο του κτιρίου που στεγάζεται το ατελιέ μου, ενώ εκεί που είναι το ατελιέ μου βρισκόταν η αποθήκη του Ζαχαράκη. "Δεν μου το νοικιάζεις;" τον ρωτάω ξαφνικά. "Μα, τι θα το κάνεις;" μου λέει. "Ρούχα" του απαντώ αυθόρμητα. Το νοικιάζω 5.000 δραχμές. Κάθε βράδυ οι παλιατζήδες έρχονταν και ξεφόρτωναν πράγματα και εμείς θυμάμαι ότι τα κουβαλούσαμε στο μέσα δωμάτιο για να μείνει ο χώρος ανοιχτός και να δουλέψουμε».<br />
<br />
Θυμάστε τις πρώτες σας δημιουργίες; «Ηταν κάποιες φούστες μακριές, που φορούσα κι εγώ, μερικές φαρδιές χρωματιστές μπλούζες και κάποια παλτό. Θυμάμαι έρχονταν οι άνθρωποι, κοίταζαν τα ρούχα μου, γελούσαν και έφευγαν. Ηταν εντελώς διαφορετικά από αυτά που είχαν συνηθίσει. Χρωστάω πολλά, πάντως, στην Κατερίνα Τερζοπούλου. Ηρθε, είδε τα παλτό και τα πήρε για φωτογράφιση στη "Γυναίκα". Ετσι ξεκίνησε το παραμύθι».<br />
<br />
Τα παιδικά σας χρόνια ήταν ευτυχισμένα; «Χονδρικά θα σας πω ότι δεν είχα καλά παιδικά χρόνια. Εχασα τον πατέρα μου πολύ νωρίς, όπως σας είπα. Δεν ήξερα καν πώς είναι να έχεις πατέρα, και έτσι έφερα ένα είδος κόμπλεξ απέναντι στα άλλα παιδιά. Προερχόμουν από πολύ φτωχή οικογένεια. Η μάνα μου με μεγάλωνε μόνη της, δεν είχε χρόνο για πολλά χάδια. Ημουν πολύ καλή μαθήτρια, αλλά πολύ μαζεμένο παιδί. Δεν θυμάμαι να έχω παίξει πολύ. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορούσα να έχω εγώ αυτά που είχαν οι άλλοι. Ισως γι' αυτό όταν έφυγα από την Ελλάδα άνθησα. Εδειξα τον πραγματικό μου χαρακτήρα, ότι είμαι ένας επικοινωνιακός άνθρωπος δηλαδή».<br />
<br />
Τον έρωτα τον ζήσατε; «Είμαι χορτασμένη ερωτικά. Με ερωτεύτηκαν, ερωτεύτηκα, με απέρριψαν, απέρριψα. Είχα δύο πάρα πολύ καλές σχέσεις. Εκανα έναν γάμο. Αλλά νομίζω κανείς άνδρας δεν μπορεί να αντέξει μια γυναίκα που δουλεύει τόσο έντονα και γυρίζει το βράδυ κουρασμένη. Ημουν όμως τυχερή, ο πρώην άνδρας μου, ο Γιάννης Κούκης, είναι ένας εξαιρετικά καλλιεργημένος άνθρωπος. Καθηγητής αρχιτεκτονικής, μου άνοιξε άλλους δρόμους. Με έμαθε να ακούω μουσική και να καταλαβαίνω γιατί μου αρέσει. Στο τέλος, όμως, η δουλειά μου κούρασε και εκείνον και εμένα. Εκείνος ήταν πολιταξιδευτής, εγώ δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω. Ακόμη αγαπιόμαστε. Και μολονότι είμαστε σε διάσταση αυτή τη στιγμή, τον φιλοξενώ στο σπίτι μου». <br />
<br />
Ο έρωτας μπορεί να διαρκέσει για πάντα; «Υπάρχει αρχή, μέση και τέλος. Είναι θνησιγενής».<br />
<br />
Αρα ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ον; «Οχι, δεν είναι, και θα ήταν και περίεργο να είναι. Γιατί να είναι; Οταν χώρισα με τον Γιάννη εκείνος βρήκε μια άλλη γυναίκα να τον συνοδεύει στα ταξίδια του. Μου έκανε εντύπωση. Στεναχωρήθηκα. Λέω: "Για κοίτα, ο δικός μου ο Γιάννης με μια άλλη γυναίκα". Μετά, όμως, κατάλαβα ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Aυτό ήταν το φυσιολογικό». <br />
<br />
Στις φιλίες επενδύσατε; «Πολύ. Οι φίλοι μου είναι όλη μου η περιουσία. Εχω ένστικτο με τους ανθρώπους. Μόνο μια-δυο φορές απογοητεύτηκα».<br />
<br />
Η Κάτια Δανδουλάκη τι είναι για εσάς; «Η Κάτια είναι η αδελφή που δεν μου έδωσε ο Θεός. Αυτό νομίζω τα λέει όλα».<br />
<br />
Ποιος άλλος άνθρωπος σας καθόρισε; «Η Μαρία Μπέικου, αυτή η σπουδαία αγωνίστρια της Αριστεράς. Ηταν θεία μου. Βέβαια, μπήκε πολύ αργά στη ζωή μου και δεν τη χόρτασα. Μυθιστορηματική ζωή: ΕΠΟΝ, αντίσταση κατά των Γερμανών, ΕΛΑΣ, φυματίωση, κατάταξη στον Δημοκρατικό Στρατό στον Εμφύλιο και τελικά φυγή στην ΕΣΣΔ το 1949, ενώ ο άνδρας της, ο σπουδαίος δημοσιογράφος Γεωργούλας Μπέικος, είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα σε ισόβια. Εκεί η θεία επιλέχθηκε για τη θέση της εκφωνήτριας στον ελληνόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας. Φοίτησε στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Γνώρισε τον Αντρέι Ταρκόφσκι. Εγινε, μάλιστα, και κουμπάρα του. Αυτές τις ιστορίες την έβαζα να μου τις διηγείται ξανά και ξανά. Τον άνδρα της τον είδε ξανά το 1961. Εκείνη την ημέρα ο Ταρκόφσκι τής χάρισε ένα πιρούνι που είχε σκαλισμένη τη λέξη "Αράγκουι", έτσι λέγεται ένα ποτάμι στην Τιφλίδα, για να θυμάται τη στιγμή που συνάντησε τον άνδρα της ύστερα από τόσα χρόνια. Από τότε που τη γνώρισα δεν χωρίσαμε ποτέ. Την έβλεπες και έλεγες ότι είναι από τους ανθρώπους που δεν θα πεθάνουν ποτέ. Και ξαφνικά μια ημέρα έφυγε. Ηταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα τόση μοναξιά. Και ας ακουστεί παράξενο, ίσως πόνεσα περισσότερο και από τον θάνατο της μητέρας μου».<br />
<br />
Με την πολιτική ασχολείστε; «Οταν ήμουν νέα, όπως οι περισσότεροι νέοι, πίστευα ότι θα σώσουμε τον κόσμο. Ημουν αυτό που θα λέγαμε αριστερή. Τώρα δεν θέλω να ασχολούμαι, γιατί νομίζω ότι σε όποια πλευρά και να είσαι είναι το ίδιο πράγμα. Οχι, δεν πιστεύω στις ιδεολογίες. Οι ιδεολογίες χάθηκαν μετά τον Εμφύλιο, όπως μαζί τους και οι τελευταίοι ιδεολόγοι που θυσίασαν τη ζωή τους για έναν σκοπό».<br />
<br />
Απωθημένα κουβαλάτε; «Ισως ένα απωθημένο μου ήταν ότι δεν έκανα παιδί. Πλέον δεν είναι. Δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για γονείς. Εγώ φαίνεται ότι προτίμησα την καριέρα μου. Γιατί, αν πραγματικά το ήθελα, θα το είχα κάνει».<br />
<br />
Εχετε κάνει παράτολμα πράγματα; «Εχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου και κυρίως με οτοστόπ. Θυμάμαι, διάβαζα το βιβλίο "Σάλκα Βάλκα" του ισλανδού συγγραφέα Χάλντορ Λάξνες. Μου είχε κάνει τόση εντύπωση που αποφάσισα να πάω στο Ρέικιαβικ, περνώντας από χίλια βάσανα. Ομως, ήμουν πολύ νέα...».<br />
<br />
Αλήθεια, γιατί επιλέξατε να σας γνωρίσουμε ως Λουκία, μόνο με το μικρό σας όνομα; «Δεν το διάλεξα, έτσι έγινε, από μόνο του. Τώρα, όμως, πώς να με λέτε, κυρία Μπέικου; Δεν γίνεται. Βέβαια, τρελαίνομαι όταν με φωνάζουν κυρία Λουκία. Δεν μου αρέσει καθόλου».<br />
<a href="http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=857358">πηγη</a></div>
taniahttp://www.blogger.com/profile/18236482680548328265noreply@blogger.com0