Τα δέντρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα. Κάτω από τα δέντρα κάθεται η σκιά τους, φιλοξενεί πουλιά και ανθρώπους, κόβει τη μανία του ήλιου. Μερικά βουνά κουβαλούν πολλά δέντρα στη ράχη τους, δάση ολόκληρα, το πράσινό τους κατηφορίζει στις πλαγιές σαν καταρράχτης. Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες παίρνουν μαζί τους τα δάση και μένουν τα βουνά γυμνά, γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν, πάνε αλλού να ζήσουν. Όλοι; Όχι όλοι. Κάποιος μένει πίσω στο ερημικό τοπίο, ένας άνθρωπος μόνος, μένει και επιμένει: ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα.
Aφιερώστε λίγο απο το χρόνο σας και δείτε το βίντεο....Σύμφωνα με τον ίδιο τον συγγραφέα, που έπλασε αυτό τον ακέραιο χαρακτήρα, ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα είναι ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άντρας που αφήνει τα σημάδια του, τα δέντρα, από το πέρασμά του στον κόσμο, χωρίς να περιμένει καμιά ανταμοιβή.
Σχεδιάζοντας τον ήρωα ο Ζιονό είχε αποφασίσει ότι ήθελε να πείσει τους ανθρώπους όχι μόνο να αγαπούν τα δέντρα αλλά κυρίως να αγαπούν την πράξη, το φύτεμά τους, δηλαδή να αγαπούν τη δημιουργία.
Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα, με λόγο μεστό, παρουσιάζει στον αφηγητή τα προβλήματα που απορρέουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος: την έλλειψη δουλειάς, τη φτώχεια, τη μιζέρια, την απελπισμένη αναχώρηση των πολλών για αναζήτηση καλύτερης τύχης στην πόλη και τελικά την ερήμωση της υπαίθρου. Εκείνο όμως που διατρέχει και δίνει ρυθμό στη διήγηση, και τελικά βάθος στο κείμενο καθιστώντας το μοναδικό, είναι η αληθινή αγάπη για τη φύση και τα δώρα της.
Αυτό το εξαιρετικό βιβλίο έχει τη δική του δύσκολη ιστορία. Ο Ζιονό το έγραψε το 1953 κατόπιν παραγγελίας ενός αμερικανού εκδότη, ο οποίος είχε ζητήσει ένα σύντομο κείμενο για ένα σύγχρονο πρόσωπο που είχε σημαδέψει τον συγγραφέα. Ο Ζιονό ανταποκρίθηκε, και μάλιστα πρόσφερε το χειρόγραφο χωρίς να ζητήσει χρήματα για τη δουλειά του, γιατί έτσι πίστευε ότι ολοκλήρωνε τον σκοπό για τον οποίο είχε γραφεί.
Το κείμενο που παρέλαβε ο εκδότης ήταν λίγο διαφορετικό. Μιλούσε για ένα φανταστικό πρόσωπο που θα έπρεπε να είχε σημαδέψει τον συγγραφέα. Το απέρριψε λοιπόν με την αιτιολογία ότι ο άντρας στον οποίο αναφερόταν ο Ζιονό δεν υπήρξε ποτέ. Το κείμενο παραχωρήθηκε στο περιοδικό Vogue και δημοσιεύθηκε τον επόμενο χρόνο με τίτλο «Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα και καλλιεργούσε τη χαρά». Μετά το βιβλίο εκδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γαλλία.
Μαρίζα Ντεκάστρο, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 11-03-2001
Νικητής του Acadamy Award for Best Animated Short Film and Short Film Palme d'Or το 1987, είναι ένα γοητευτικό αριστούργημα κινουμένων σχεδίων για έναν
άνθρωπο ο οποίος αφιερώνει τη ζωή του στο να φυτεύει δέντρα.
Σε σκηνοθεσία του Frederick Back και επιμέλεια απο τον Norbert Pickering, αυτή είναι η πλήρης έκδοση στην αγλλική γλώσσα μεταφρασμένη απο τον Jean Roberts
και αφήγηση απο τον Christopher Plummer (η αρχική έκδοση είναι στην γαλλική γλώσσα με αφήγηση απο τον Philippe Noiret).
Ο Jean Giono, ο συγγραφέας του διηγήματος πάνω στο όποίο βασίστηκε η ταινεία, έγραψε την ιστορία μετά απο αίτημα των American editors το 1953 οι οποίοι του
Το αίτημα τους ήταν για έναν αληθινό χαρακτήρα, αλλά ο Jean Giono δημιούργησε τον φανταστικό Elezeard Bouffier. Όταν οι εκδότες διαμαρτηρήθηκαν ότι κανένας
με αυτό το όνομα δεν είχε πεθάνει στη Banon, ο συγγραφέας χάρισε το διήγημα στην ανθρωπότητα. Αυτό έγινε λίγο μετά την έκδοση του το 1954 απο την Vogue.
Πολλοί θεωρούν ότι ο Elezeard Bouffier ήταν πραγματικό πρόσωπο.
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpg)
No Response to "Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα .!"
Δημοσίευση σχολίου