Πρωτομαγιά του 1909 γεννήθηκε. Ημέρα σύμβολο των μακρόχρονων αγώνων και των απροσμέτρητων θυσιών των ταπεινών και καταφρονεμένων, των προλεταρίων όλης της Γης. Ο Γιάννης Ρίτσος χαιρόταν που γεννήθηκε την ημέρα της παγκόσμιας εργατιάς. Aξιώθηκε να πορευτεί μαζί της, να υμνήσει τους αγώνες, να θρηνήσει τους θυσιασμένους ήρωές της. Μέρα Μαγιού έγραψε και το υπέρτατου, μοναδικού, αθάνατου κάλλους ποίημά του «Επιτάφιος». Εργο πανανθρώπινο, διαχρονικό και επίκαιρο. Οσο κι αν προσπάθησαν οι εχθροί της εργατιάς να ξεστρατίσουν την Πρωτομαγιά της, να σβηστεί η μνήμη των ηρώων της και να χαθεί, η μνημείωσή της ακολουθεί τους
συνεχιζόμενους αγώνες της εργατικής τάξης, δαφνοστεφανωμένης πάντα με τον αριστουργηματικό θρήνο, τον «Επιτάφιο», έτσι όπως δοξολογεί ο ποιητής διά στόματος της μάνας του Τάσου Τούση. Του νεκρού καπνεργάτη κομμουνιστή στους απεργιακούς αγώνες, στη Θεσσαλονίκη, την Πρωτομαγιά του ’36.

Το έργο του Γιάννη Ρίτσου συνδέθηκε με το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους. Η ριζοσπαστική διαμαρτυρία του αταλάντευτου κομμουνιστή, του διεθνιστή ποιητή της Ρωμιοσύνης και της παγκόσμιας Ειρήνης, ενάντια στον πόλεμο, στον καπιταλισμό και στην αστική ηθικολογική υποκρισία, τον καταξίωσε παντοτινό ποιητή της επαναστατικής εξύψωσης του ανθρώπου. Το πλήθος των μεγάλων διεθνών βραβείων και τιμητικών τίτλων από ξένες Ακαδημίες, Πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς, των κρατικών παρασήμων και των ξένων εκδόσεων με έργα του, «προσυπογράφουν» την καταξίωσή του μαζί με την αγάπη του ελληνικού λαού. Μια αγάπη που τίμησε τον ποιητή όσο και ο ίδιος ο ποιητής τίμησε τον πόνο και τον πόθο, τον αγώνα και το όνειρο του λαού με το έργο του.


Τα ποιητικά μηνύματα του μεγάλου, διεθνούς ακτινοβολίας, κομμουνιστή ποιητή εξελίσσονται με κάθε ανάγνωση, σε κάθε εποχή, μέσα σε νέες ή διαφορετικές συνθήκες από εκείνες που τον ενέπνευσαν, που επηρέασαν τον οραματιστή της ζωής, τον ποιητή, το θαμώνα της καρδιάς και της διαλεκτικής σκέψης. Ο ποιητής έχει συνείδηση της κοινωνικής, της ανθρώπινης αποστολής του, που του αναθέτει η ποίηση και που αυτός αναθέτει στην ποίησή του. Εξυμνεί την επανάσταση, την επαναστατική συμπεριφορά, το μεγαλείο των κοινωνικών αγώνων.
Ο ποιητής της ζωής και του ανθρώπου, ο ποιητής του αγώνα και του έρωτα, που ανασαίνει από το σύμπαν και θεώνει τη δύναμη του ανθρώπου, είναι εδώ μαζί μας, πάντα δίπλα μας, για να μας θυμίζει πως «μέσα στη φούχτα της αγάπης/ χωράει το σύμπαν». Πρωτομαγιά, σημερα συμπληρώνονται 105 χρόνια από τη γέννηση του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος με τόλμη και πίστη, με υπερηφάνεια και σθένος διήνυσε τον αιώνα μας παρηγορητικά και δοξαστικά, μιλώντας σε όσους ακούν και σε όσους δε φοβούνται να ακούσουν. Μπορεί να «έφυγε» από κοντά μας χρόνια τώρα αλλά το έργο του θα συνεχίσει να μας ζεσταίνει στους σημερινούς και τους αυριανούς αγώνες. Ο μέγας ποιητής, το «σπλάχνο των σπλάχνων» του λαού, ο παντοτινός δάσκαλος στις σκέψεις και τα αισθήματά μας, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο ραψωδός κάθε ματωμένης Πρωτομαγιάς στον τόπο μας και στον κόσμο, παραμένει ο Ποιητής των οραμάτων μας.

Τον ακούμε να μας γνέφει: «Σύντροφοι, σύντροφοι…/μαζί σηκώσαμε στους ώμους μας/τις γκρεμισμένες πολιτείες/σηκώσαμε τις τσακισμένες/πόρτες/σηκώσαμε τη φωτιά (…) ΚΚΕ/τρία κόκκινα γράμματα…/δικό μας αίμα/τρία κόκκινα γράμματα/σεμνή υπογραφή του λαού μας/στις λεωφόρους του μέλλοντος (…)ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ»…
πηγη