Πρόκειται για μια από τις δύο πλέον εμβληματικές φωτογραφίες του Πολέμου, από τον διάσημο φωτογράφο W.Eugene Smith, πολεμικό ανταποκριτή του περιοδικού LIFE το 1944 στον Ειρηνικό. Η μία έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό το 1944, και εξώφυλλο και στο λεύκωμα που κυκλοφόρησε για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και η άλλη κυκλοφόρησε σε γραμματόσημο της Αμερικής.
Η μία δείχνει τον αμερικανό στρατιώτη να πίνει νερό από το παγούρι του. Η άλλη που ίσως είναι η διασημότερη φωτογραφία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, δείχνει το θάρρος του ανώνυμου
Αμερικάνου στρατιώτη που πολέμησε. Με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη, αυτός ο στρατιώτης έγινε σύμβολο των Αμερικάνων. Μόνο που και στις δύο φωτογραφίες ο στρατιώτης... ήταν Έλληνας! Το όνομά του Βαγγέλης Κλωνής, και όπως αποδείχτηκε αργότερα όχι κάποιος τυχαίος, αλλά πραγματικός ήρωας, με συμμετοχή στις σπουδαιότερες πολεμικές επιχειρήσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!


Η αποκάλυψη του πρωταγωνιστή της φωτογραφίας έγινε το 1991, όταν o Νίκος, δεύτερος γιος του, τυχαία είδε το περιοδικό: «Κάποια στιγμή βλέπω τον Νίκο να έρχεται τρέχοντας. "Μάνα, τρέχα!Ο πατέρας!", φώναζε έκπληκτος. Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού "Life", αναγνώρισα τον άνδρα μου, με στρατιωτικό κράνος και ένα τσιγάρο στο στόμα, ο οποίος κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω θυμάται η σύζυγός του, η Κική Κλωνή.

Ωστόσο αυτό που πραγματικά εγείρει το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο η φωτογραφία , όσο η πλούσια βιογραφία του, καλύτερη για σενάριο και από την διασημότερη πολεμική ταινία εποχής!

Μία πλούσια βιογραφία που ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια, αλλά καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου ως προς την πορεία του και τις πιθανές μυστικές αποστολές του κατά την διάρκεια του πολέμου. Ο άνθρωπος αυτός εμφανίζεται παντού! Σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη των μεγαλύτερων πολεμικών επιχειρήσεων.

Η ΒIΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β. ΚΛΩΝΗ (28/10/1916 - 18/2/1989) ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ:
Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στην Κεφαλονιά στις 28 Οκτωβρίου του 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας που συνολικά θα αποκτούσε οκτώ. Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου δούλευε ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε σαν εισπράκτορας σε λεωφορείο. Ότι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα.

Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρονών, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα προς την Αμερική. Χαιρετά τον αδελφό του «Εγώ φεύγω, πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική», και κρύφτηκε στα αμπάρια ενός καραβιού στο Πειραιά με προορισμό την Αμερική.

Έμεινε κρυμμένος 3 μέρες, όταν η δίψα, η πείνα, και οι αρουραίοι τον ανάγκασαν να παραδοθεί. Είχαν ήδη περάσει το Γιβραλτάρ, και ο καπετάνιος δεν είχε επιλογή απ’ το να τον βάλει στη δουλειά, μέχρι να πιάσουν λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συμπάθησε το νεαρό. Όταν έφτασαν στο Λος Άντζελες, ο καπετάνιος προσφέρθηκε να εξασφαλίσει χαρτιά στον Βαγγέλη, για να τον κάνει ναυτικό, αλλά αυτός δεν ήθελε. Έτσι τον αποχαιρέτησε δίνοντάς του ένα τελευταίο δώρο, που θα τον διευκόλυνε να περάσει από τον τελωνειακό έλεγχο, ένα ολοκαίνουργο κουστούμι!

Ο Βαγγέλης δεν ήξερε λέξη αγγλικά, και δεν είχε κανένα χαρτί πάνω του, έτσι όταν ήρθε η σειρά του, έκανε τον κωφάλαλο, και δεν απαντούσε σε καμία ερώτηση. Οι υπάλληλοι τον άφησαν να περάσει, επειδή ήταν όμορφος και σοβαρός, και επειδή φορούσε ένα εντυπωσιακό, επίσημο κοστούμι.

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ:

Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά σε ένα ανθοπωλείο, η πόλη όμως δεν του άρεσε –είχε πολύ κόσμο- και δεν είχε συνηθίσει. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλευε σαν πιατάς σε ένα εστιατόριο. Κάποια στιγμή πήρε και μια δικιά του καντίνα με χοτ-ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο.

Στη συνέχεια ο Βαγγέλης φεύγει για το Σικάγο. Αιτία, όσο ήταν στο Ντένβερ, μια ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε, και ήθελε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε, υποστήριξε ότι ήταν μικρός ακόμα. Αυτή τον απείλησε ότι θα τον καταδώσει στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει στη χώρα παράνομα.

Στο Σικάγο δούλεψε σε εστιατόρια και μπαρ, αλλά δεν του άρεσε καθόλου το κρύο. Έφυγε και πήγε στο Χιούστον. Εκεί τον ενοχλούσε η υγρασία, οπότε επέστρεψε στο Ντένβερ. Εκεί ένας κεφαλλονίτης φίλος του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρούνε κάποιους φίλους , και τον ακολούθησε.

Η Σάντα Φε τότε είχε 8000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες. Η κοινότητα ήταν πολύ ζωντανή. Ένας Ζακυνθινός, τον πήρε στη δουλειά του, σε ένα μπαρ-εστιατόριο που είχε. Αυτός και η γυναίκα του Ελένη τον δέχτηκαν σαν παιδί τους, και ο Βαγγέλης τους το ανταπέδωσε δουλεύοντας σκληρά. Τελικά, ο Βαγγέλης έγινε συνέταιρος στο μαγαζί.

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Εξακολουθούσε να είναι παράνομος. Όταν άρχισε ο Πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Έτσι ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.

Η ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ H ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ:
Η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο, όχι τόσο για τα (πολλά) πράγματα που δεν ξέρουν ούτε οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, αλλά για τις λεπτομέρειες που είναι γνωστές και επιβεβαιωμένες, οι οποίες συνθέτουν μια ημιτελή, αλλά απίστευτη ιστορία.

Αυτά που ξέρουμε, από τις ιστορίες που είπε στα παιδιά του, από τα αντικείμενα που άφησε πίσω του, και από διάφορα στοιχεία από επίσημα αρχεία που έχουν ανακαλύψει οι δικοί του, πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες αλλά πιθανότατα αληθινές, είναι τα εξής:

Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας όπου εκπαιδεύτηκε με το στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στην Βιρτζίνια, στη Βάση των Πεζοναυτών. Εκεί τον κορόιδευαν επειδή δεν ήξερε καλά αγγλικά και επειδή δεν ήταν μεγαλόσωμος. Χωρίς να είναι δεκτικός σε τέτοιου είδους εκπαίδευση, πλακώθηκε με κάμποσους σκληροτράχηλους marines, και τελικά μετατέθηκε πίσω στο Στρατό Ξηράς.

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη Βάση της Βιρτζίνια με το Στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει, και περίμενε να ακούσει που θα τον στείλουν, πιθανότατα στον Ειρηνικό.

Τότε, ένας βαθμοφόρος ήρθε και τον βρήκε. «Σου έχω άσχημα νέα, οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στην Σάντα Φε». Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στην Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Ο πρώτος σταθμός του Κλωνή στον πόλεμο ήταν στην Βόρεια Αφρική. Πολέμησε στην Τυνησία με την 1η Μεραρχία Πεζικού, η οποία «καθάρισε» αυτό το μέτωπο στις 9 Μαΐου του ’43, με την παράδοση 40.000 Γερμανών των «Afrika Korps».

AΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ – Η "ΣΥΝΑΤΗΣΗ" ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΪΖΕΝΧΑΟΥΕΡ:

Στη συνέχεια η Big Red One προχώρησε στη Σικελία την οποία απελευθέρωσε, και μετά επέστρεψε στην Αγγλία, για να προετοιμαστεί για μια άλλη μεγάλη αποστολή: Την απόβαση στη Νορμανδία.

Στο Σαουθάμπτον ο Κλωνής γνωρίστηκε με τον Ιρλανδό φίλο του (το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο). Καθώς έμπαινε το καλοκαίρι του ’44, οι συμμαχικές δυνάμεις προετοιμάζονταν για την μαζική απόβαση στις ακτές τις Γαλλίας. Σε έναν από τους βομβαρδισμούς, ο Βαγγέλης πήρε στα χέρια του ένα 12χρονο τραυματισμένο κορίτσι και το πήγε στον Ερυθρό Σταυρό. Το κορίτσι πέθανε λίγα λεπτά αργότερα και ο Βαγγέλης πήρε το θέμα προσωπικά: καβάλησε ένα αντιαεροπορικό και άρχισε να ρίχνει γερμανικά αεροπλάνα μόνος του.

Στις 4 Ιουνίου του 1944, δύο μέρες πριν από την D-Day, ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, που είχε αναλάβει τη διοίκηση της συμμαχικής στρατιάς, επισκέφθηκε τους στρατιώτες στο Σαουθάμπτον και κουβέντιασε μαζί τους. Ο Βαγγέλης έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του σε μια συνομιλία που μου μετέφερε ο γιος του:
«Εγώ δεν είμαι Αμερικανός» είπε. «Έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη και δεν με νοιάζει αν πεθάνω».

«Είσαι Αμερικανός γιατί φοράς τη στολή μας» του απάντησε ο Άϊκ. «Θα πολεμήσεις για την καινούρια σου πατρίδα, αλλά μετά θα γυρίσεις, για να γευτείς τους καρπούς της νίκης». Και ο Βαγγέλης Κλωνής έκανε ακριβώς αυτό.

ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ:

Μετά την απόβαση στην Νορμανδία, ο Βαγγέλης πολέμησε στη Μάχη των Αρδεννών στο Βέλγιο. Μέχρι εκείνο το σημείο πιθανότατα εξακολουθούσε να υπηρετεί με την Big Red One, αλλά στα πράγματά του οι δικοί του βρήκαν και ένα άλλο σήμα, το σήμα των Tigers, που επισήμως ήταν γνωστοί ως 10η Μεραρχία Τεθωρακισμένων και επίσης συμμετείχαν στη Μάχη.

Στα προσωπικά του αντικείμενα βρέθηκαν ακόμα τρεις διαφορετικές στολές, και τα στοιχεία συμφωνούν ότι υπηρέτησε επίσης στην 82η ( AA – All American ) και την 101η ( Screaming Eagles ) Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, και στην 654η Μεραρχία Πυροβολικού.
Δεν υπάρχει ακόμα εξήγηση για το πώς ένας στρατιώτης θα μπορούσε να πολεμήσει με τόσες διαφορετικές Μεραρχίες.

Οι ενδείξεις δείχνουν ότι η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή δεν ήταν καθόλου τυπική ή φυσιολογική.

Ο Κλωνής ακόμα πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ – TA METAΛΛΙΑ:

Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια, και δέχτηκε και μια θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον Πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή.

Ο Νίκος Κλωνής, έχει ρωτήσει για τον πατέρα του δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανένα που να έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1945 - ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΟΚΕΙΟ:
Κάτι άλλο που ξέρουμε είναι ότι κάποια στιγμή, το 1945, βρέθηκε έξω από το Βερολίνο και υψηλόβαθμος πλέον, πήρε μια απόφαση που έμελλε να τον οδηγήσει στο στρατοδικείο.

Σύμφωνα με την ιστορία που εξομολογήθηκε στους γιους του, η ομάδα του, που συνοδευόταν από τεθωρακισμένα, είχε αποκλειστεί από έναν ορμητικό χείμαρρο που είχε 6-7 μέτρα βάθος, και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Οι Γερμανοί πλησίαζαν. Σε εκείνο το σημείο είχε γίνει μια μάχη, και υπήρχαν πολλοί νεκροί τριγύρω. «Ήταν απάνθρωπο», ομολόγησε ο Βαγγέλης Κλωνής, «αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο, έδωσα τη διαταγή, και γεμίσαμε το χείμαρρο με πτώματα Αμερικάνων και Γερμανών, για να μπορέσουμε να περάσουν τα τεθωρακισμένα από πάνω τους»...

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΑ ΦΕ:
Το Γενάρη του 1946, ο Βαγγέλης Κλωνής βγήκε μαζί με τους άλλους βετεράνους από το λεωφορείο και προχώρησε προς το μαγαζί του στη Σάντα Φε. Τον θεωρούσαν νεκρό γιατί είχε χάσει την μεταλλική του ταυτότητα, και την είχαν βρει δίπλα σε ένα πτώμα.
Μετά τον πόλεμο ο Βαγγέλης συνέχισε να δουλεύει με τους Πομόνηδες, και πάντα έστελνε λεφτά στο θείο του, τον Σταβέρη στην Ελλάδα. Ξαφνικά ένα απόγευμα όταν πήγε στο μαγαζί να δουλέψει, ήρθε ένα γράμμα από την Ελλάδα.

Το γράμμα έγραφε: «Αγαπημένε μας Βαγγέλη. Δεν ξέρουμε που είσαι, εδώ και 6-7 χρόνια. Ο Στάβερης μας βοηθά, αλλά δεν ξέρουμε αν είσαι καλά και που βρίσκεσαι. Εμείς είμαστε καλά. Περάσαμε δύσκολες στιγμές στο πόλεμο, αλλά είμαστε όλοι καλά, και θέλουμε να σε δούμε. Οι γονείς σου»!

Ο Βαγγέλης δεν δούλεψε εκείνο το απόγευμα. Πήρε μια μπουκάλα ουίσκι και έκατσε σε μια γωνιά με ένα φίλο και έκλαιγε. Όπως είπε αργότερα: «Έκανα και ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς. Σκότωσα πολλούς που δεν έπρεπε να σκοτώσω»...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΓΑΜΟΣ - ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΑ ΦΕ:
Το 1950, ο Βαγγέλης 34 χρονών, γύρισε στην Κεφαλονιά και είδε ξανά την οικογένειά του. Εκεί γνώρισε και την μέλλουσα γυναίκα του την Κική. «Όταν τον είδα, εμένα μου άρεσε», θυμάται η Κική Κλωνή. «Ήταν πολύ όμορφος, σαν movie star, σαν τον Κλαρκ Γκέιμπλ, και ακόμα καλύτερος. Ήταν μάγκας». Μέσα στο μήνα παντρεύτηκαν. Επέστρεψαν στην Αμερική, και έκαναν τρία παιδιά, στη Σάντα Φε.