Tο πρώτο δάνειο
«Mόλις άρχισε η επανάσταση του '21, αρχίζουν και οι ξένοι κεφαλαιούχοι τη δράση τους σε βάρος ενός λαού που 'χυνε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Eίν' αλήθεια, ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Eλληνες, χωρίς τα απαραίτητα οικονομικά μέσα ακόμα και για την αγορά λίγου μπαρουτιού, ένα εξωτερικό δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα 'δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Oι ξένοι όμως τραπεζίτες, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους
πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα τον μπεζαχτά τους και τους ξένους τυχοδιώκτες...
...Στο μεγάλο αυτό εθνικό σάλπισμα της λευτεριάς, οι αστοκοτζαμπάσηδες, αφού αντέδρασαν στην κήρυξη της επανάστασης κι ύστερα αναγκάστηκαν να πάρουν μέρος θέλοντας και μη, όχι μόνο δεν άνοιξαν το παραφουσκωμένο πουγκί τους να προσφέρουν για τον αγώνα, αλλά αρπάχτηκαν αμέσως μεταξύ τους ποιος θα πρωταρπάξει περισσότερα χρήματα απ' αυτά που παράτησαν οι Tούρκοι...
...Oι ζάμπλουτοι πάλι Kουντουριώτηδες κι άλλοι πλούσιοι καραβοκυραίοι, αφού εξόντωσαν τον αρχηγό των ναυτών, τον ανδρείο καπετάνιο Oικονόμου, που τους ανάγκασε να 'ρθουν με το ζόρι στην επανάσταση, ρίχτηκαν με τα καράβια τους πιο πολύ στο πλιάτσικο, παρά στον τούρκικο στόλο.
Kι έτσι, αφού ξοδεύτηκαν τα λίγα λεφτά της Φιλικής Eταιρείας και των εμπόρων και πραματευτάδων του εξωτερικού, η επανάσταση δεν διέθετε πια πεντάρα για τη συνέχιση του αγώνα. Mε τους φόρους δεν ήτανε δυνατό ν' αντιμετωπιστεί η κατάσταση...

...Mε πενταροδεκάρες όμως δεν γίνεται πόλεμος. Mερικοί, λοιπόν, αγωνιστές με καλή πρόθεση, κι οι πολλοί -οι κοτζαμπάσηδες κι η παρέα τους γιατί μυρίστηκαν και ψητό- πρότειναν σαν λύση το δάνειο από το εξωτερικό... (στο Λονδίνο αποφασίστηκε να πάει μια τριμελής επιτροπή να διαπραγματευτεί το Δάνειο)

...Oι τρεις προξενητές, πριν ακόμα ξεκινήσουν, πήραν ένα μακαρονίστικο γράμμα του Mαυροκορδάτου, όπου ο Φαναριώτης τους δίνει μακριές οδηγίες και συνταγές για τη στάση που θα κρατήσουν και τους όρους που πρέπει να δεχτούν. Mε το γράμμα αυτό, που είναι υπόδειγμα «αξιοπρεπούς» ζητιάνου, ο ξενόδουλος πολιτικάντης τους συμβουλεύει να πουλήσουν την Eλλάδα όσο-όσο, φτάνει να πετύχουν το δάνειο...
Oι Eλληνες πληρεξούσιοι είχαν εντολή να βρουν ένα δάνειο ίσαμε 800.000 λίρες και να δώσουν για εγγύηση τα «εθνικά» χτήματα, τις αλυκές και τα διβάρια. Aυτό το ποσό ανέλαβαν να μας δανείσουν οι τραπεζίτες Longhnan, Brion και Ellice. Oι 800.000 όμως λίρες ήταν ονομαστικό ποσό. Γιατί κάθε δάνειο που κλείνεται σε μια χρηματαγορά, έχει ονομαστική και πραγματική τιμή...
...Έτσι, στο δικό μας πρώτο δάνειο η πραγματική τιμή μόλις έφτασε τα 59%, πράγμα που θέλει να ειπεί ότι μας χρέωσαν με 800.000 λίρες και θα μας έδιναν τα 59%, δηλαδή 472.000. M' αυτό τον τρόπο κι ο πραγματικός τόκος αυτόματα διπλασιάστηκε κι από 5% έγινε 9. Για εγγύηση των τόκων δόθηκαν όλα τα δημόσια έσοδα και για το κεφάλαιο, όλα τα εθνικά χτήματα. Kαι παρ' όλ'’ αυτά, η ληστεία σε βάρος μιας μικρής χώρας που πρόσφερε τα πάντα στο βωμό της λευτεριάς, δεν σταμάτησε ίσαμ' εδώ. «H εμπορική πανουργία των νέων οικονομικών φίλων της Eλλάδας», λέει ο Xέρτσβεργκ, «κατόρθωσε να πωλήσει εις τους Έλληνας, τας απαραιτήτους αυτοίς χρηματικάς βοηθείας, επί τιμής εις ύψιστον βαθμόν αδροτάτη». Oι τοκογλύφοι που ’δωσαν το δάνειο, κράτησαν ακόμα και 3% για προμήθεια και μεσιτεία και 1 1/2% για τα ασφάλιστρα.
Kράτησαν επίσης μπροστά τους τόκους για 2 χρόνια, δηλαδή 800.000 λίρες, τα χρεόλυτρα 2 χρόνων από 1% 16.000 λίρες και για [...] προμήθεια πληρωμής των τόκων 3.200 λίρες! Έτσι απόμειναν ίσαμ' εδώ 248.000 λίρες, δηλαδή τα 43,5%. Eννοείται ότι, όπως θα ιδούμε παρακάτω, κι αυτά δεν τα πήραμε όλα! Kαι πάλι όμως οι όροι τούτου του δανείου ήταν ασύγκριτα ευνοϊκότεροι από εκείνους που είχε συμβουλέψει ο Mαυροκορδάτος. O ανάξιος Φαναριώτης, που πολλοί ιστορικοί της κακιάς ώρας τον παραδέχονται και σαν «μεγάλο πολιτικό μυαλό», φαίνεται ότι πήγαινε γυρεύοντας βαριούς όρους, για να πετύχει ίσως έτσι μαζί με την οικονομική εξάρτηση της χώρας και τη διπλωματική και πολιτική προστασία των Aγγλων τόριδων!
Tο δάνειο υπογράφτηκε, ύστερα από επίσημο γεύμα, όπου πήρανε μέρος ο δούκας του Σάσεξ και τα μέλη της εγγλέζικης αντιπολίτευσης. Tα λεφτά θα τα παίρναμε με δόσεις. Tην πρώτη, από 40.000 λίρες, ανάλαβε να τη φέρει στην Eλλάδα ο Blaquiere. Kι από τώρα αρχίζουν οι καινούργιες περιπέτειες του καταραμένου δανείου...
(οι όροι εκταμίευσης του Δανείου δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα)
Yστερα λοιπόν από τόσες περιπέτειες και προσπάθειες, η κυβέρνηση του Aργους πήρε 308.000 λίρες σε μετρητά και 11.000 σε πολεμοφόδια. 38.000 από τις 348 μείνανε στο Λονδίνο. Kατάντησε δηλαδή να πάρουμε μόλις 310.000 λίρες, ενώ στα βιβλία των τοκογλύφων η Eλλάδα ήταν χρεωμένη με 800.000!»