Μοχάμεντ Άλι
Είμαι ο καλύτερος, είπα, πριν καν καταλάβω ότι ήμουν.

Στο σπίτι είμαι καλός, αλλά δε θέλω να το μάθει ο κόσμος

. Οι ταπεινοί άνθρωποι, κατάλαβα, ότι δε φτάνουν πολύ μακριά.

Ο αγώνας νικάται ή χάνεται μακριά από τους μάρτυρες - πίσω από τις γραμμές, στο γυμναστήριο, και έξω στο δρόμο, πολύ πριν χορέψω κάτω από εκείνα τα φώτα.

Η φιλία...δεν είναι κάτι που μαθαίνεις στο σχολείο. Αλλά, αν δεν έχεις μάθει το νόημα της φιλίας, δεν
έχεις μάθει τίποτα.

Ο άνθρωπος που βλέπει τον κόσμο στα πενήντα του, όπως τον έβλεπε στα είκοσί του, ξόδεψε τριάντα χρόνια από τη ζωή του.

Η εξυπηρέτηση που κάνεις στους άλλους είναι το νοίκι που πληρώνεις για τον χώρο σου στη γη.

Δεν σκέφτηκα ποτέ να χάνω, αλλά τώρα που έγινε, το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω, είναι να το κάνω σωστά. Αυτή είναι η υποχρέωση προς όλους τους ανθρώπους που με πίστεψαν. Πρέπει όλοι να δεχτούμε τις ήττες στη ζωή μας.

Αν μπορούν να φτιάξουν πενικιλλίνη από μουχλιασμένο ψωμί, σίγουρα μπορούν να κάνουν κάτι με εσένα.

Δεν είναι τα βουνά που έχεις να σκαρφαλώσεις που σε κουράζουν. Είναι το πετραδάκι μέσα στο παπούτσι σου.

Είναι η επανάληψη των επιβεβαιώσεων που οδηγεί στην πίστη. Και μόλις η πίστη γίνει βαθειά βεβαιότητα, αρχίζουν να συμβαίνουν πράγματα.

Μισούσα κάθε λεπτό της προπόνησης, αλλά έλεγα: «Μην παραιτείσαι. Υπόφερε τώρα και ζήσε την υπόλοιπη ζωή σου ως πρωταθλητής».

Επίπλεε σαν πεταλούδα, τσίμπα σαν μέλισσα.