Ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει για το σύκο, το οποίο αποτελεί σημαντικό φάρμακο της φύσης.
Το σύκο καταναλώνεται κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο.
Περιέχει βιταμίνες Α, C,χλώριο, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και μαγνήσιο.
Πρόκειται για ένα φρούτο που είναι ήδη γνωστό και αγαπημένο από την αρχαιότητα. Όπως είναι ευρέως γνωστό, η λέξη «συκοφάντης» χαρακτήριζε όλους εκείνους που πρόδιδαν όσους εξήγαγαν κρυφά σύκα από την  Αττική. Τα αττικά σύκα ήταν τα πιο νόστιμα στο είδος τους, ωστόσο
απαγορευόταν η εξαγωγή τους λόγω περιορισμένης παραγωγής τους.
Επίσης, στην αρχαιότητα υπήρχε η πεποίθηση πως η συκιά αλλάζει την κατεύθυνση του κεραυνού.
Οι ιδιότητές του είναι κυρίως μαλακτικές και καθαρτικές.
Το αφέψημά του θεραπεύει τα κρυολογήματα, τη φαρυγγίτιδα, την ουλίτιδα, την κυστίτιδα και την πλευρίτιδα.
Το γάλα της συκιάς μαραίνει τις μυρμηγκιές, τους κάλους και γενικά καυτηριάζει τα σπυράκια.
Επίσης, εισπνέοντας τη σκόνη από ξερά φύλλα συκιάς από την μύτη σταματάει η ρινορραγία.
Τέλος, σε περίπτωση που έχουμε διάρροια βράζουμε φύλλα συκιάς και δυόσμο και στη συνέχεια πίνουμε το ζωμό.
Το σύκο είναι εδώ και τουλάχιστον 3000 χρόνια βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής.

Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου, το σύκο αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης. Το άφηναν συνήθως να ξεραθεί στον ήλιο ή σε κάποιο φούρνο και θεωρείτο σε τέτοιο βαθμό αναπόσπαστο μέρος του τοπικού διαιτολογίου, ώστε ενίοτε αντικαθιστούσε ακόμη και το ψωμί. Συκιές υπήρχαν ακόμα και στους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας.
alt
Στην Αρχαία Ελλάδα, αποδιδόταν τέτοια σημασία στον καρπό της συκιάς-όχι μόνο για την διατροφή αλλά και το εμπόριο-ώστε υπήρχαν αυστηρές διατάξεις που ρύθμιζαν την καλλιέργεια του. Για παράδειγμα, αυτόν τον οποίο συνελλάμβαναν να επιχειρεί να εξάγει σύκα παρανόμως, τον κατήγγειλαν στις αρχές οι συκοφάντες. Στους Δειπνοσοφιστές , ο Αθηναίος παραθέτει γύρω στις 20 ποικιλίες αυτού του φρούτου. Στις μέρες μας, αριθμεί πάνω από 600 τοπικές ποικιλίες εκ των οποίων όμως οι περισσότερες δεν έχουν ιδιαίτερη εμπορική αξία. Ο μόνος τρόπος δε για να τις γευτεί κανείς είναι να έχει ένα δέντρο στην αυλή του. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύκα και ως τροφή στους χοίρους και στις χήνες-ιδίως τις τελευταίες. Από τις χήνες που τάιζαν με σύκα γινόταν το φουαγκρά, ένας εκλεκτός μεζές τον οποίο γεύονταν από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι Ρωμαίοι το έμαθαν από τους Έλληνες και κάπως έτσι διαδόθηκαν η συνταγή και οι τεχνικές παρασκευής του στη Γαλατία. Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου.

Οσο θρεπτικό άλλο τόσο συμβολικό είναι το σύκο. Γεμάτο με όλους αυτούς τους μικροσκοπικούς σπόρους, κατέληξε να συμβολίζει την γονιμότητα και την ευημερία, την ενότητα και την γνώση. Ο παχύρευστος λευκός οπός του χύνεται σιγά-σιγά αποκτώντας σεξουαλικές προεκτάσεις με αναφορά τόσο στο ανδρικό σπέρμα όσο και στο μητρικό γάλα. Κάτω από μια συκιά, άλλωστε, ήταν που βύζαινε η λύκαινα το Ρώμο και το Ρωμύλο και από ένα παρόμοιο δέντρο κρεμάστηκε ο Ιούδας αφού πρόδωσε τον Ιησού.

Η ομορφιά ενός αφράτου και ώριμου σύκου, έτοιμου να πέσει από το κλαρί του δέντρου, είναι σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού. Για κάποιον βόρειο, τα σύκα είναι άλλο ένα εξωτικό φρούτο, κάτι το παράξενο και ακριβό, κάτι που αγοράζει με το κομμάτι και το γεύεται σαν μια σπάνια λιχουδιά.
Για όλους εμάς όμως, το σύκο είναι μέρος της κληρονομιά μας.

Συκοφαντίες 3000 χρόνων...

ΕΧΕΤΕ ΠΟΤΕ παρκάρει το αυτοκίνητο σας κάτω από συκιά Αύγουστο μήνα; Αν σας συμβεί αυτές τις μέρες και βρείτε το καπό γεμάτο μεγάλους λεκέδες, μια και είναι ο καιρός των σύ­κων, μην εκνευριστείτε, απλώς σκεφτείτε ότι η εικόνα που έχε­τε μπροστά σας εμπεριέχει χιλιάδες αναγωγές στην αρχαιότητα και στον ελληνικό πολιτισμό.
Το σύκο, να ξέρετε, είναι γεμάτο συμβολισμούς. Οι μικροσκοπικοί σπόροι του συμβολίζουν τη γονιμότητα και την ευημερία, την ενότητα και τη γνώση. Γονιμό­τητα συμβολίζουν και ο λευκός οπός του, που παραπέμπει τόσο στο ανδρικό σπέρμα όσο και στο μητρικό γάλα. Η συκιά είναι το πρώτο δένδρο που αναφέρεται στη Βί­βλο, ο Αδάμ και η Εύα δοκίμασαν φύλλα συκής ως το πρώτο ένδυμα από τη δημιουργία του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που και ο Ιούδας σε συκιά κρε­μάστηκε. Σκληρό δένδρο, σαν πολεμιστής, λέγεται ότι είναι η γήινη μορ­φή του μοναδικού επιζήσαντος Τιτά­να, του Συκέα, που όταν οι σύντροφοί του ηττήθηκαν από τους συμμάχους του Δία ήταν ο μόνος που κατόρθω­σε ν' ανέλθει από τα Τάρταρα, αλλά -δεν μπορούμε να τα έ­χουμε όλα- έγινε δένδρο. Άλλη ιστορία αναφέρει ότι ο Διόνυσος και ο Πρίαπος είχαν ως αγαπημένο δένδρο τη συκιά και μια άλλη λέει ότι η Δήμητρα ήταν αυτή που χάρισε τη συκιά στους Αθηναίους όταν διήγε την περίοδο πένθους λόγω της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Στην Αθήνα, πάντως, το σύκο εθεωρείτο όχι μόνο ιερό αλλά και πολύτιμο για την υγεία φρούτο, αφού όπως αναφέρεται σε πηγές, οι πελταστές (στρατιώτες με ελαφρύ οπλισμό) που περπατούσαν 10-15 παρασάγγες την ημέρα (1 παρασάγγης = 5,5 χιλιόμε­τρα) κουβαλούσαν, μαζί με την ασπίδα, την περικεφαλαία και το δόρυ, οπωσδήποτε αποξηραμένα σύκα μαζί τους.
Αλλά και για το εμπόριο τα σύκα στην αρχαία Αθήνα ήταν υπερπολύτιμα και ως εκ τούτου απαγορευόταν με ειδικό νό­μο η εξαγωγή των σύκων από την Αθήνα. Κατά τον Πλούταρχο, όπως αναφέρεται στο λεξικό Μπαμπινιώτη, συκοφάντης ήταν αυτός που κατήγγελλε τους παράνομους εξαγωγείς σύκων, αλλά η απλούστερη εξήγηση φαίνεσαι και λογικότερη, δηλαδή συκοφάντης ήταν αυτός που καταδεί­κνυε κάποιον που είχε κλέψει και κρύψει σύκα κάτω από τα ρούχα του, άρα αυτός που κατήγγελλε μικροκλοπές.

Το σύκο έχει παίξει το ρόλο του και στην καταστροφή της Καρχηδόνας. Ο Κάτων (234-149 π.Χ.), μιλώντας στη ρωμαϊκή γερουσία, σήκωσε ψηλά ένα σύκο και το έδει­ξε σε όλους: «Πότε νομίζετε ότι κόπηκε αυτό το σύκο; Κρίνοντας από το πόσο φρέσκο είναι, θα πρέπει να είναι λίγος καιρός. Ε, λοιπόν αυτό το σύκο πριν από τρεις η­μέρες ήταν στην Καρχηδόνα. Τόσο κοντά μας είναι ο "εχθρός", είπε ο Κάτων και επιτόπου πάρθηκε απόφαση για πόλεμο.
πηγη