Συμβαίνει ό,τι βλέπουμε γύρω μας και ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μια περιγραφή είναι ότι τα οικονομικά προβλήματα ή και αδιέξοδα απομακρύνουν τα πρόσωπα από την αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από τις σχέσεις/τον άλλο και τα στρέφουν σε μια αγωνιώδη προσπάθεια για την επιβίωση.
Τα έξω επηρεάζουν τα μέσα. Όταν το άγχος και η κούραση κυριαρχούν, υποχωρεί η ρομαντική διάθεση, γίνεται εύκολος ο εκνευρισμός, εκτονώνονται οι εσωτερικές εντάσεις με καταστροφικό τρόπο, προβάλλονται πάνω στη σχέση τα προβλήματα της ζωής. Υπάρχει και άλλη περιγραφή: ότι οι δυσκολίες μάς φέρνουν πιο κοντά, γίνεται μεγαλύτερη η ανάγκη της συντροφικότητας, καταλήγει ανυπόφορη η μοναξιά και έτσι πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο μήπως και μαζί σωθούν ευκολότερα.


Στο σινεμά και στα βιβλία θα βρούμε και τις δύο εκδοχές, προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες κάθε εποχής. Οι ειδικοί μπορούν να υποστηρίξουν πειστικά και τις δύο θεωρίες, ότι ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης είναι πιο δυνατός και ότι ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης είναι πιο λίγος.

Δεν έχει αποδειχθεί ότι όταν κανείς έχει τις ανέσεις του αγαπάει περισσότερο, ούτε πως οι αντιξοότητες μεγαλώνουν το πάθος. Είναι, άλλωστε, τόσο προσωπικό και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει με τους γύρω του, αν έχουν μία, δύο ή περισσότερες παράλληλες ζωές, όπως δεν ξέρουν όλοι πάντα τι ακριβώς συμβαίνει με τον εαυτό τους, αν διάλεξαν ή τους διάλεξαν, αν αυτό που ζουν είναι ευτυχία ή ησυχία, αν θέλουν να ζήσουν με τον άλλο ή απλώς δεν μπορούν να ζήσουν μόνοι, αν γνωρίζουν ποιος είναι απέναντί τους ή αν έχουν μπερδευτεί, πόσα δίνουν και πόσα παίρνουν, τι τους λείπει και τι ψάχνουν, πόσα φαντάζονται και πόσα συμβαίνουν.

 Όσα λένε οι αριθμοί
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα διαζύγια, που μειώνονταν τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των διαζυγίων πανελλαδικά μειώθηκε από το 2009 έως το 2011 από 13.607 σε 13.275 το 2010 και 12.705 το 2011. Το 2012, όμως, ο αριθμός εκτινάσσεται στα 14.880 διαζύγια, ξεπερνώντας ακόμα και τις λύσεις γάμων στις «εποχές της ευημερίας» (για παράδειγμα, το 2006 τα εκδοθέντα διαζύγια ήταν 13.218). Μια πρόχειρη εκτίμηση είναι ότι στην αρχή της κρίσης και να ήθελε κάποιος να πάρει διαζύγιο, θα το σκεφτόταν δυο και τρεις φορές, γιατί πού να ανοίγεις δεύτερο σπίτι. Αλλά μια καταναγκαστική συμβίωση μπορεί εύκολα να γίνει εκρηκτική και αυτό ίσως αποτυπώνεται στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί γάμοι διαλύθηκαν.

Όμως ποτέ οι απαντήσεις δεν είναι τόσο απλές όταν πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις, πάντα κάτι μπορεί να ξεφεύγει από τις αναλύσεις που γίνονται. Με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, είναι εντυπωσιακή η αύξηση του αριθμού των Συμφώνων Συμβίωσης. Το 2014 υπογράφηκαν 1.568 Σύμφωνα Συμβίωσης, ενώ τον πρώτο μήνα του 2015 143, περίπου όσα είχαν συναφθεί το 2009 (161), που ήταν και η πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου θεσμού. Αυτό προφανώς και δείχνει ότι στην πορεία του χρόνου υποχωρεί η συμβατική αντίληψη για τη δέσμευση και οι νέοι άνθρωποι επιλέγουν όλο και περισσότερο να μην το κάνουν όπως θα ήθελε ο μπαμπάς και η μαμά τους, με παπά και με κουμπάρο, αλλά να επιλέξουν πιο απλές διαδικασίες που είναι λιγότερο δαπανηρές, λιγότερο θεαματικές και περισσότερο, ενδεχομένως, ουσιαστικές.

Οι γεννήσεις, πάντως, μειώνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια και αυτό έχει οπωσδήποτε να κάνει με την οικονομική ανασφάλεια. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι γεννήσεις στην Ελλάδα το 2013 ανήλθαν σε 94.134 (48.430 αγόρια και 45.704 κορίτσια), παρουσιάζοντας μείωση κατά 6,21% σε σχέση με το 2012, που ήταν 100.371 (51.654 αγόρια και 48.717 κορίτσια).

 Όλα αλλιώς
Το βέβαιο είναι ότι η κρίση αλλάζει τις συνήθειες. Το ξέρουμε πως πολλοί τριαντάρηδες μένουν στο σπίτι των γονιών τους γιατί δεν μπορούν να συντηρηθούν διαφορετικά, το ξέρουμε πως η μεγάλη πλειονότητα των νέων δεν έχει δουλειά και αρκετοί υποαπασχολούνται με αμοιβές που δεν τους φτάνουν ούτε για τα βασικά. Προφανώς και ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να συγκατοικήσει δυσκολεύεται να εμβαθύνει στη σχέση του, προφανώς μια σχέση από απόσταση, αν, για παράδειγμα, ο άλλος έχει φύγει στο εξωτερικό ψάχνοντας για δουλειά, δεν κρατιέται εύκολα.
Οι εικόνες που βλέπουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, με τα ζωηρά ζευγάρια να χαίρονται –ή και να διαφημίζουν– τον έρωτά τους, δεν είναι οι μόνες αντιπροσωπευτικές. Πίσω από τα κεριά και τα λουλούδια, όταν φύγουν από το κάδρο οι σοκολάτες και τα λούτρινα αρκουδάκια, υπάρχει μοναξιά, φόβος, ακόμη και απελπισία.
Είτε μαζί είτε μόνοι, ζούμε σε μια εποχή πολύ σκληρή για τις ανθρώπινες σχέσεις, και ειδικά για τη νέα γενιά, που πρωταγωνιστεί στο μεγάλο έργο του έρωτα γιατί έχει τη ζωή μπροστά της, γιατί ο κόσμος τής ανήκει, γιατί ερωτεύεσαι πιο δυνατά όταν δεν ξέρεις πως μάλλον δεν θα είναι για πάντα.
http://www.free-sunday.gr/