Πάντοτε αγαπούσα αυτή την ιστορία:
Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και, από εκείνη την ημέρα, ο ήλιος τρέχει πίσω από το σκοτάδι. Και το σκοτάδι δεν μπορεί να καταλάβει. Δεν έχει κάνει τίποτε κακό στον ήλιο ούτε που του έχει μιλήσει. Για την ακρίβεια, δεν τον έχει καν συναντήσει ποτέ και όμως, ο ήλιος συνεχώς το παρενοχλεί.
Ύστερα από παρενόχληση εκατομμυρίων ετών, το σκοτάδι κουράστηκε και πήγε στο Θεό και του
είπε: “Είναι έλλειψη ευγνωμοσύνης να παραπονιέμαι, αλλά σε όλα υπάρχει ένα όριο. Ταλαιπωρούμαι εδώ και εκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν βλέπω να κάνω κάτι κακό. Ο ήλιος εξακολουθεί να με διώχνει από παντού. Ούτε μια ανάσα δεν μπορώ να πάρω από την αγωνία. Στέκομαι μια στιγμή κι ο ήλιος πλησιάζει, ανατέλλει. Έχω να κοιμηθώ εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Μ’ έχει φάει η αγωνία. Ο ήλιος με βασανίζει συνεχώς και χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Απλώς θα ήθελα να ξέρω, τί κάνω λάθος;”
ΨυχόδραμαΟ Θεός είπε: “Έπρεπε να είχες έρθει νωρίτερα. Δεν υπήρχε λόγος να περιμένεις τόσο πολύ. Αυτό είναι μεγάλη αγένεια εκ μέρους του ήλιου. Θα τον καλέσω αμέσως, για να απολογηθεί.”
Κάλεσαν, λοιπόν, τον ήλιο κι εκείνος ρώτησε, απορημένος: “Μα, τί έκανα; Δεν έχω κάνει κανένα κακό! Κάθε μέρα κάνω το ίδιο δρομολόγιο. Από τότε που μ’ έφτιαξε ο Θεός, δεν κάνω τίποτε άλλο. ”
Ο αγγελιοφόρος του είπε:
“Ο Θεός είναι πολύ θυμωμένος. Συνέχεια παρενοχλείς, ταλαιπωρείς και βασανίζεις αυτό το κακόμοιρο παιδί, το σκοτάδι.”
Πηγαίνει, λοιπόν, ο ήλιος, στο Θεό: “Θεέ μου, ούτε που έχω ακούσει γι’ αυτό το σκοτάδι. Δεν το έχω δει ποτέ μου!”
Τη στιγμή, όμως, που ο ήλιος μπήκε στο σπίτι του Θεού, το σκοτάδι εξαφανίστηκε. Δέει ο Θεός: “Μα, πού πήγε;” Άρχισαν να ψάχνουν, έψαξαν παντού, αλλά το σκοτάδι δεν βρέθηκε.
Εκατομμύρια χρόνια πέρασαν και πάλι το σκοτάδι παρουσιάστηκε και είπε: “Δεν έκανες τίποτα και το μαρτύριό μου συνεχίζεται. ”
Ο Θεός είπε: “Είσαι πολύ παράξενο! Όταν ήταν εδώ ο ήλιος, εσύ πού πήγες;”
Του λέει το σκοτάδι: “Συμπεριφέρεσαι σαν κανένας χαζός. Όταν είναι εδώ ο ήλιος, δεν μπορώ να είμαι κι εγώ εδώ. Αν είμαι εγώ εδώ, δεν μπορεί να είναι εδώ ο ήλιος. Δεν αντέχουμε ο ένας τον άλλον! Πρέπει ν’ ακούσεις χωριστά τις ιστορίες μας και ν’ αποφασίσεις.”
Λέει ο Θεός: “Α! Δεν είναι αυτός ο δικός μου τρόπος. Πρέπει να είστε εδώ… παρόντες και οι δύο, για να είμαι σίγουρος ότι κανένας σας δεν λέει ψέματα. ”
“Τότε,” λέει το σκοτάδι, “είναι προτιμότερο να πάρω πίσω την καταγγελία μου. ”
Από τότε, το σκοτάδι δεν ξαναεμφανίστηκε. Πότε-πότε έρχεται ο ήλιος και ρωτάει: “Τί απέγινε εκείνο το παιδί, το σκοτάδι; Θέλω να ξεκαθαρίσω το θέμα, γιατί με πιάνει πονοκέφαλος στην ιδέα ότι κάποιος έχει πάθει κακό από μένα, έστω και χωρίς να το ξέρω.”
Ο Θεός είπε: “Μην ανησυχείς! Το πρόβλημα είναι τέτοιο, που δεν μπορεί να λυθεί. Δεν μπορώ να βγάλω καμιά απόφαση, αν δεν παρουσιαστείτε ταυτόχρονα και οι δύο, στο δικαστήριό μου. Μην ανησυχείς! Όλα καλά τα κάνεις! Και το παιδί δεν πρόκειται να σου κάνει μήνυση ξανά. Ο φάκελος της υπόθεσης έκλεισε…
πηγη