πώς το σκάκι, ένα από τα αρχαιότερα παιχνίδια του κόσμου, σχετίζεται με τη
διαπαιδαγώγηση, την ευφυΐα και το ακόνισμα του μυαλού.
Η 28η Δεκεμβρίου του 2013 είναι μια ημέρα που θα θυμάται για πάντα η 13χρονη Σταυρούλα
Τσολακίδου. Στο εξωτικό Αλ Αϊν των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων όπου διεξήχθη το παγκόσμιο τουρνουά νέων, η τελευταία ημέρα έκλεισε με νίκη της απέναντι στην παίκτρια από το Αζερμπαϊτζάν. «Ηρθες πρώτη», της έλεγαν από την ελληνική αποστολή. Η Σταυρούλα, όμως, όταν σηκώθηκε από τη σκακιέρα, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε συμβεί. Για την ακρίβεια, μέσα της δεν ήταν σίγουρη, καθώς το μόνο που σκεφτόταν ήταν η ισοβαθμία με την ουζμπέκα παίκτρια. Η αγωνία της παρατάθηκε για τέσσερις ακόμη ώρες, μέχρι την τελετή απονομής. Το αποτέλεσμα τη δικαίωσε. Με εννέα βαθμούς σε έντεκα αγώνες (οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα), όχι μόνο κέρδισε με το κριτήριο ισοβαθμίας, αλλά ήρθε και πρώτη ανάμεσα σε 124 αθλήτριες από 63 χώρες. Οι πρώτοι άνθρωποι στους οποίους έσπευσε να ανακοινώσει το νέο ήταν οι γονείς της. Λίγο αργότερα η φωτογραφία της να κρατά την ελληνική σημαία κυκλοφόρησε στον ελληνικό Τύπο, φέρνοντας το σκάκι ξανά για λίγο στο προσκήνιο.

«Θέλω να γίνω προπονήτρια»
Οταν λίγες ημέρες μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα μιλήσαμε στο τηλέφωνο, η Σταυρούλα μού έδωσε την εντύπωση ενός πολύ ώριμου κοριτσιού. «Το σκάκι είναι πολύ σημαντικό για μένα», αναφέρει. «Θέλω να ασχοληθώ μαζί του για πολλά χρόνια. Να γίνω προπονήτρια». «Οχι πρωταθλήτρια; Δεν θέλεις περισσότερες νίκες σε παγκόσμιους αγώνες;», τη ρωτώ. «Είναι κάτι που το ελπίζω», μου απαντά σοβαρά.

 Οσοι παρακολουθούν το ελληνικό σκάκι δεν άκουσαν για πρώτη φορά το όνομα της νεαρής πρωταθλήτριας του Σκακιστικού Ομίλου Καβάλας. Μάλιστα, συνηθίζουν να τη βλέπουν ως τη συνέχεια της Αννας-Μαρίας Μπότσαρη, της σπουδαίας, επίσης Καβαλιώτισσας, σκακίστριας. Η πρόσφατη μεγάλη νίκη της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν ήταν λοιπόν πυροτέχνημα. Η μικρή Σταυρούλα το 2009 και το 2010 είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας στα κορίτσια κάτω των δέκα ετών, ενώ την ίδια χρονιά ήρθε 6η και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κοριτσιών κάτω των δέκα ετών. Οι δεκάδες νίκες της είχαν αποτέλεσμα να την καλέσουν τελικά και στην Εθνική ομάδα τον περασμένο Νοέμβριο. Μάλιστα, στην Πολωνία, στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, είχε εκπληκτική απόδοση και πέτυχε νόρμα Διεθνούς Μετρ Γυναικών.

 Η πρώτη κίνηση
Η ιστορία της Σταυρούλας είναι μάλλον τυπική των μικρών ταλαντούχων σκακιστών. Ο πατέρας της ήταν εκείνος που της έδειξε πρώτος τις κινήσεις επάνω στη σκακιέρα όταν πήγαινε στη Β΄Δημοτικού. Η μικρή συνέχισε να παίζει και στο σχολείο ένας προπονητής διέγνωσε το ταλέντο της και της πρότεινε να γραφτεί στον Σκακιστικό Σύλλογο Καβάλας. Αρχισε λοιπόν να μελετά εντατικά, τουλάχιστον δύο με τρεις ώρες την ημέρα. Σήμερα, έχοντας προπονητή τον Θάνο Μαστροβασίλη, καθημερινά διαβάζει τεχνικές, μελετά παιχνίδια και βλέπει βίντεο με παρτίδες από μια ειδική βάση δεδομένων. Ακόμη και στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πέρασε αρκετές ώρες μπροστά στον υπολογιστή παρακολουθώντας τις κινήσεις των μελλοντικών αντιπάλων της. Η Σταυρούλα είναι, άλλωστε, μεθοδική. Ετσι, αν και δεν ξεκίνησε καλά στους πρώτους αγώνες, κατάφερε τελικά να ανακάμψει και να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια. «Στον τρίτο γύρο είχα κάνει μία ήττα και πίστευα ότι δεν ήταν δυνατόν να πάρω την πρώτη θέση. Ηλπιζα, όμως, να μπω τουλάχιστον στην εξάδα. Αποφάσισα να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, να κάνω κάποιες συγκεκριμένες νίκες που έπρεπε για να ξαναέρθω μπροστά».

Μια επίμονη σκακίστρια
Η Σταυρούλα έχει ως πρότυπο την 37χρονη ουγγαρέζα αθλήτρια Τζούντιθ Πόλγκαρ, η οποία θεωρείται η καλύτερη σκακίστρια όλων των εποχών. Είναι φανερό ότι δεν μετανιώνει στιγμή για την ενασχόλησή της με το σκάκι, ακόμη και αν ο ελεύθερος χρόνος της φαίνεται να είναι ελάχιστος. «Το σκάκι με βοηθάει και στο σχολείο. Παραδείγματος χάριν, στα μαθηματικά, γιατί μπορούμε πιο εύκολα να υπολογίζουμε, να κάνουμε πράξεις, και γενικά ακονίζει το μυαλό», αναφέρει.

Οπως σημειώνουν οι άνθρωποι του χώρου, η Σταυρούλα έχει το ταλέντο, τη θέληση αλλά και την πειθαρχία, ώστε να πρωταγωνιστήσει στην παγκόσμια σκακιέρα τα επόμενα χρόνια. Βέβαια, εκτός από αυτούς τους παράγοντες, η πεζή πραγματικότητα απαιτεί και τα απαραίτητα κονδύλια ώστε η νεαρή πρωταθλήτρια να μπορεί να ταξιδεύει και να λαμβάνει μέρος στα διεθνή τουρνουά. Η ίδια, πάντως, είναι αισιόδοξη. Οταν τη ρωτώ πώς φαντάζεται τον εαυτό της ύστερα από δέκα χρόνια - στα 23 της δηλαδή -, μου απαντά: «Δεν ξέρω ακριβώς. Ελπίζω απλώς να ασχολούμαι περισσότερο με το σκάκι».
Απο το ΒΗΜΑ