Αποτελεί τη μεγαλύτερη φοβία των ανδρών. Μήπως τους κερατώσει η γκόμενα, η σύντροφος, η γυναίκα. Εφιάλτης κανονικός. Και κοινωνικός. Παιδιόθεν. Μεγαλώνετε, αγαπημένοι μου, με τον ισόβιο τρόμο που καταργεί (νομίζετε) την ανδρική σας υπόσταση: μήπως πάει με άλλον η γυναίκα σας. Κι ας είναι η γκόμενα που έχετε μόνο για ικανοποιήσετε το σεξουαλικό σας ένστικτο. Φοβάστε μην τύχει και σας παρατήσει γι' άλλον. Ενθουσιαστεί με άλλον. Εντυπωσιαστεί από άλλον.
Σκέψου, πότε τελικά κινδυνεύεις να σε παρατήσει η γυναίκα σου; Όποιας σχέσης, όποιας μορφής σχέσεως. Πότε θα λακίσει για κάποιον άλλο; Μήπως όταν της προσφέρει χρήματα; Μήπως όταν της προσφέρει κοινωνική θέση; Μήπως όταν της δώσει τρυφερότητα, στοργή, αγάπη; Μήπως όταν βρει
σε κάποιον άλλο κάτι που θα την κολλήσει κοντά του;
Οι δύο πρώτες υποθέσεις είναι κλασσικές περιπτώσεις των γυναικών που δεν αξίζουν πεντάρα τσακιστή. Ξεπουλημένα θήλεα που είτε για σένα, είτε για κάποιον άλλο, θα θυσιάσουν και στιγμές και όνειρα και σχέσεις και ανθρώπους. Δεν τις πιάνεις εύκολα, γιατί είναι τα γεράκια της αρπαχτής. Αρπάζω από κάθε άνδρα αυτό που με συμφέρει: καλοπέραση, χλιδή, ψώνιο. Ποιος τάχα ασχολείται σοβαρά με δαύτες; Εκτός από τα θύματα, που δεν φιλτράρουν ό,τι βλέπουν, ασχολούνται μαζί τους μόνο κάτι σιχαμένοι, ξιπασμένοι άνδρες που γνωρίζουν πως χωρίς τα ποταπά εχέγγυά τους (αλλά τόσο σημαντικά για την υλιστική κοινωνία) δεν πιάνουν μία. Χρησιμοποιούν, λοιπόν, τα όπλα τους για να έχουν σκλάβους. Εν προκειμένω γκόμενες ανύπαρκτης αισθητικής (ψυχικής αισθητικής εννοώ). Έχουν πια ό,τι γουστάρουν για να πουλήσουν μούρη. Ο καθείς με τις απαιτήσεις του. Σε αυτές τις γυναίκες οι άνδρες, ΑΝΔΡΕΣ, βάζουν ευθύς εξαρχής "χι".

Οι γυναίκες της τρίτης κατηγορίας σαφώς και είναι περισσότερο πιστές, αλλά και πάλι η όποια ανασφάλειά τους σε συνδυασμό με μια κακή συγκυρία, το κακό timing που λένε, ίσως και να τις απομακρύνει, μετά πολλών τύψεων και ενοχών, από τον σύντροφό τους. Συνήθως και πάλι υπάρχει μια προδιάθεση δεδομένου πως οι σχέσεις περνούν κρίσεις. Σημασία πάντως έχει πως είναι πιο… σίγουρες σύντροφοι, εκτός κι αν ερωτευθούν σφόδρα. Ή αν είναι θύματα κακοποίησης, λεκτικής ή σωματικής, και βρουν τον άνθρωπο που θα τους φερθεί με σεβασμό.

Η τελευταία περίπτωση είναι η πιο δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα και η πιο ξεκάθαρη. Έχεις να κάνεις με τη γυναίκα που εμμένει στα δύσκολα, αλλά τόσο σημαντικά. Κολλάει. Σαν βδέλλα. Δεν έχει καμία σχέση με τα τσιμπούρια, τις ουρίτσες κ.λπ., που το έχουν πάρει εργολαβία το θέμα λόγω ανασφάλειας και ιδιοτέλειας. Πρόκειται για εκείνες που αναγνωρίζουν τη μαγεία του άνδρα. Είναι εκείνη που ο άνδρας της έχει γ@μήσει ο μυαλό. Αυτό δεν ξεπερνιέται. Δεν ακυρώνεται. Δεν ξεχνιέται. Ακόμα κι αν πρόκειται για γυναίκα που αρέσκεται στο φλερτ και στα ξενοπερπατήματα, πάλι σε αυτόν τον άνδρα θα γυρίσει. Σε κείνον που της πάει τη σκέψη παρακάτω, που μιλά και κρέμεται από τα χείλη του, που είναι καλλιεργημένος, ψαγμένος, περπατημένος, ευγενικός, τρυφερός, μη καταπιεστικός και σίγουρος για τον εαυτό του. Δεν παριστάνει το κοκόρι («έχω καλό πουλί, σ’ αρέσει και γι΄ αυτό μένεις μαζί μου»), δεν γκρινιάζει («πού ήσουν, με ποιον μιλούσες, ποιος ήταν αυτός, κλείσε τα φώτα, πάλι με γράφεις κ.λπ. κ.λπ.»), δίνει χώρο εξέλιξης στη γυναίκα δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να γίνει καλύτερη.

Είναι ανίατη αυτή η περίπτωση κολλήματος και υποταγής. Υπέροχης υποταγής. Εκούσιας υποταγής που γράφει με την πιο φιλελεύθερη πένα. Δεν πολεμείται. Το να της φτιάξει ο άλλος το μυαλό και η ίδια να γνωρίζει πως δύσκολα θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο, είναι η ισχυρότερη χειροπέδα για να κρατήσεις κοντά σου μια γυναίκα. Ο άνδρας αυτός δεν κινδυνεύει από κανέναν άλλο. Άσε που δεν χαραμίζει τον εαυτό του σε σκέψεις ανασφαλείς για το αν θα το σκάσει η γκόμενα. Είναι υπεράνω, γιατί διαθέτει μυαλό υπέρ άνω. Είναι μέντορας, είναι δάσκαλος, είναι εραστής και φίλος.

Ίσως γι' αυτόν τον λόγο και να επιβιώνουν κάποιες σχέσεις, χωρίς να κλείνει ο κύκλος τους. Ο κύκλος των εραστών, αν δεν στηρίζεται στο «fuck the mind», θα κλείσει. Αν στηρίζεται και στην τροφή του μυαλού, ανοίγει και αγκαλιάζει τους δύο, επιβιώνει. Ίσως ακόμα και οι γυναίκες των πρώτων κατηγοριών του άρθρου, να έβλεπαν τη ζωή αλλιώς, αν κάποιος μάγκας τους γ@μούσε τη σκέψη. Θα μου πεις: μήπως υπερβάλλεις; Μάλλον όχι, αν σκεφτεί κανείς πως οι σχέσεις που έγραψαν ιστορία ήταν αυτές που συνέδεαν ανθρώπους με πολύ ανοιχτή ματιά και πλατιά σκέψη. Είναι το καλύτερο εξαρτησιογόνο. Παντός καιρού, χρόνου, τόπου. Όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε πως κάπου αλλού παίζεται το παιχνίδι - στο σεξ, στο χιούμορ, στη συντροφικότητα, στα παιδιά, στους κοινούς φίλους - τελικά η δύναμη και η διάρκεια ενός ισόβιου δεσμού έχει να κάνει με το μυαλό. Το άλφα και το ωμέγα της ύπαρξής μας. Που εν συνεχεία βελτιώνει και το σεξ και το χιούμορ και τη συντροφικότητα και ό,τι άλλο είναι σημαντικό για τη σχέση.

Θες να έχεις μια γυναίκα για πάντα κοντά σου; Φτιάξ’ την στο μυαλό. Δεν θα σου φύγει ποτέ. Αφού πρώτα φτιάξεις το δικό σου. Γιατί το ζόρι ξεκινά από το πώς ο άνδρας θέλει να δει τον εαυτό του. Ως θάλασσα ή ως πισίνα.
http://www.protagon.gr/?i