Σε ένα βασίλειο της Αραβίας ζούσε μία βασίλισσα που λεγόταν Λέιλα.

 Η σοφία της φώτιζε τη γη σαν ήλιος, η ομορφιά της τύφλωνε τους άντρες και ο πλούτος της ήταν μεγαλύτερος από κάθε άνθρωπό της.

  Ένα πρωί, ο βασικός της σύμβουλος ζήτησε να τη δει, και είπε: " Μεγάλη βασίλισσα Λέιλα! Είσαι η πιο σοφή, η πιο όμορφη και πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο. Αλλά έχω ακούσει δυσάρεστα πράγματα. Μερικοί άνθρωποι γελούν, και άλλοι παραπονιούνται για τις αποφάσεις σου. Γιατί, παρ' όλα τα πράγματα που έχεις κάνει για τους ανθρώπους σου, δεν είναι ακόμη ευχαριστημένοι;

  Η βασίλισσα γέλασε και απάντησε: 

"Πιστέ σύμβουλε, γνωρίζεις πόσα έχω κάνει για το βασίλειο μου. Εφτά περιοχές είναι υπό τον έλεγχό μου και όλες τους απολαμβάνουν ειρήνη και ευημερία. Σε όλες τις πόλεις, οι αποφάσεις του δικαστηρίου μου είναι δίκαιες και θεόπνευστες.

  Μπορώ να κάνω σχεδόν όλα όσα επιθυμώ. 

Μπορώ να διατάξω να κλειστούν τα σύνορα, να κλειδωθούν οι πύλες του παλατιού , τα χρηματοκιβώτια με τους θησαυρούς να σφραγιστούν επ' αόριστον.

  Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δε μπορώ να κάνω: να αναγκάσω τους ανθρώπους να κλείσουν τα στόματά τους. 

Δεν έχουν σημασία τα άσχημα πράγματα που θα πουν οι άνθρωποι.

Το σημαντικό πράγμα είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό, το οποίο θεωρώ πως είναι σωστό.