Λίγες ώρες ακόμα συμβίωσης μας μενουν με το 2012
Μια χρονιά που απο όλους μας χαρακτηρίζεται πάρα πολύ δύσκολη και για πολλούς συναθρώπους μας έως και μοιραία , σε σχέση με την ίδια τους τη ζωή.
Και οχι μόνο εξαιτίας της βιολογικής φθοράς αλλά κυρίως λόγω των επιπτώσεων που είχαν σάυτήν οι εξελίξεις σε οικονομικό επίπεδο.
Χιλιάδες απο εμας,ε'ίδαμε την ζωή μας να κάνει στροφή 180 μοιρών αντίστροφα όμως .Πολλοί βρεθήκαμε στα αζήτητα,στις λίστες αναζήτησης εργασίας ,ενω αρκετοί ζούμε σ'ενα καθεστώς ανασφάλειας.
Για την Ελλάδα,το έτος που εκπνέει ήταν σίγουρα το πιο δυσάρεστο -στη μεταπολιτευτική

τουλάχιστον ιστορία του τόπου. Οι εξελίξεις, ραγδαίες, επαχθείς, απρόβλεπτες πολλές φορές, στοιχειοθέτησαν το πιο ζοφερό οικονομικά, και όχι μόνο, τοπίο για χιλιάδες ανθρώπους, που παρακολουθούν καταθλιπτικά τη μετάβαση από εποχές ‘τεχνητής’ ευφορίας σε χρόνια αβεβαιότητας, σκότους και κατάφωρης μιζέριας. Επρόκειτο για το τίμημα που έπρεπε να καταβληθεί για την ψευδεπίγραφη ευημερία που μας έταζαν άνωθεν. Αλλά και το τίμημα για όσα KAI οι ίδιοι οι πολίτες έπρατταν, είτε παρασυρμένοι από ένα ενορχηστρωμένο και αδηφάγο οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικό σύστημα, είτε με την ανοχή τους, και ενεργώντας στο όνομα μιας βραχυπρόθεσμης -και άρα, ληξιπρόθεσμης- προσωπικής ευδαιμονίας.

Το καινούριο έτος φυσικά και δεν προδιαγράφεται ευνοικό. Κάθε άλλο. Άλλωστε, εμείς οι άνθρωποι βλέπουμε τη συμβατική αλλαγή των αριθμών του χρόνου ως -δήθεν- πανάκεια για την εξάλειψη των ημαρτημένων του προσωπικού ή συλλογικού παρελθόντος. Η αλλαγή ωστόσο του χρόνου από μόνη της ως κοσμικό γεγονός δεν συνεπάγεται ποτέ απαραίτητα και αλλαγή καταστάσεων. Πόσο μάλλον υπό τις παρούσες, εξόχως επαχθείς, συνθήκες. Ας αποτελέσει, ωστόσο, αφορμή για έναν απολογισμό, ατομικό του καθενός καταρχήν, και έπειτα συλλογικό, που θα αναδείξει τις προυποθέσεις για ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Και, πάνω από όλα, για ένα πιο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ μέλλον. Ας δώσει, δηλαδή, την ευκαιρία η παρούσα κρίση, να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι. Όχι προσβλέποντας μόνο στο ατομικό συμφέρον και όφελος, στον βωμό του οποίου το κόστος για όλους υπήρξε τεράστιο- αλλά κοιτάζοντας -ανιδιοτελώς ο καθένας, και όλοι μαζί- πώς θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες για την ανάταξη.
Όμως, μαζί με αυτά, ας κρατήσουμε κάποιες ‘αξιακές’ σταθερές: γιατί, βέβαια, η κρίση μπορεί να είναι στην επιφάνειά της οικονομική. Κατά βάθος, όμως, είναι πολυεπίπεδη (είναι κοινωνική, ηθική, πολιτική, πνευματική): και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ο χρόνος λοιπόν αλλάζει (κατά σύμβαση, τουλάχιστον). Ας μείνουν όμως κάποιες αξίες. Ας μην διακυβευτούν, εν τέλει, οι ποιοτικές σταθερές που καταξιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη..

Θα ήθελα ,και σε πείσμα των καιρών να σας δώσω πολλές ευχές ,για πολλή διάθεση να το παλέψουμε ,ώστε έστω και κάποιες απο αυτές , να γίνουν η αλήθεια της καινούριας χρονιάς.!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!