Ένας δάσκαλος ρώτησε τους μαθητευόμενούς του:
" Γιατί φωνάζουμε με θυμό; Γιατί οι άνθρωποι φωνάζουν ο ένας στον άλλον όταν είναι αναστατωμένοι; "
Οι μαθητευόμενοι σκέφτηκαν για λίγο και ένας από αυτούς είπε:
" Γιατί χάνουμε την ηρεμία μας, φωνάζουμε για αυτό."
" Αλλά, γιατί να φωνάξεις όταν το άλλο πρόσωπο είναι ακριβώς δίπλα σου; Δεν είναι δυνατό να του ή
της μιλήσεις με απαλή φωνή; Γιατί φωνάζεις σε ένα άτομο όταν είσαι θυμωμένος;"

Οι μαθητευόμενοι του έδωσαν μερικές άλλες απαντήσεις αλλά καμία τους δεν ικανοποίησε το δάσκαλο.

Επιτέλους εξήγησε:
" Όταν δύο άνθρωποι είναι θυμωμένοι μεταξύ τους, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. Για να καλύψουν εκείνη την απόσταση πρέπει να φωνάξουν για να μπορέσουν να ακούσουν ο ένας τον άλλο. Όσο περισσότερο θυμωμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα χρειαστεί να φωνάξουν για να ακουστούν σε αυτή την μεγάλη απόσταση. "

Μετά ο δάσκαλος ρώτησε:
" Τι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται; Δεν φωνάζουν ο ένας στον άλλο αλλά μιλούν απαλά, γιατί; Γιατί οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι πολύ μικρή…"

Και κατέληξε:
  Όταν αγαπούν ο ένας τον άλλο ακόμη περισσότερο, τι συμβαίνει;
 Δεν μιλούν, μόνο ψιθυρίζουν και έρχονται ακόμα πιο κοντά στην αγάπη τους.
 "Στο τέλος δεν χρειάζονται καν τον ψίθυρο, μόνο κοιτάζουν ο ένας τον άλλο και αυτό είναι όλο. Τόσο κοντά είναι δύο άνθρωποι όταν αγαπιούνται."
Μια ανάρτηση απο τα παλιά ...
του Paolo Koelho