Στη χώρα των συναισθημάτων και των ιδεών η λέξη “εάν” είναι το μαγικό σύνθημα, που ανοίγει τις πόρτες του μυαλού και της καρδιάς. 

Ανοίγει τις σιδερένιες αόρατες πόρτες των “πρέπει”, του “έτσι είναι”, του “προβλέπεται”, των “χρονοδιαγραμμάτων”, των “στατιστικών δεδομένων”, της μεγιστοποίησης του “τίποτα”, εκείνου του “τίποτα”, που συνήθως έχει πολλά μηδενικά από πίσω.

 Με ένα “εάν” ας ξεκλειδώσουμε όλα εκείνα, που θέλαμε αλλά δεν έγιναν, τις επιλογές που αφήσαμε σαν “μάνα τρελή στους έρημους δρόμους”*: “εάν το είχα κάνει”, “εάν είχα μιλήσει”, εάν είχα πάει”, εάν, εάν εάν… “σαν να μουν άλλος και όχι εγώ, μεσ’ τη ζωή πορεύτηκα” *

Ας ξαναμαζέψει ο καθένας όλα τα προδομένα του “εάν”. 

Aς γνωρίσουμε, επιτέλους, τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Με πιάνει το..." παράπονο" αγαπημένο ...
και αφιερωμένο σε όλους..

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη