Χριστούγεννα είναι
να είσαι ακόμα ένα παιδί.
Χριστούγεννα
να πλάθεις το χιόνι στην αυλή
χωρίς αυτή να είναι αληθινή.
Πρωί παραμονής τα κάλαντα
να ψάλλεις στις χάρτινες τις γειτονιές.
Χριστούγεννα
να ζεις μονάχα τη στιγμή,
να προσμένεις το δώρο σου
κι ας μη σου το ‘ταξε κανείς.
Χριστούγεννα
να ταξιδεύεις με ένα έλκηθρο
που το ‘βαψες λευκό.
Χριστούγεννα είναι
την αλήθεια εσκεμμένα να αγνοώ.
Χριστούγεννα όλους τους ανθρώπους
αληθινούς να θεωρώ.
Χριστούγεννα
να μ’ αγαπάς όσο κι εγώ
μα όλο φεύγεις από εδώ.

Χριστούγεννα
τις μυρωδιές σου να φυλώ
σαν έλατο γυμνό
που οι άνθρωποι το κρύψανε
σε έναν κάδο από χρυσό.
Απο την συμπολίτισά μου ποιήτρια
Νοπη Χατζηιγνατιάδου
(Από την ποιητική συλλογή "Ιέρεια ουρανού και θάλασσας",
εκδ. Βεργίνα, 2011)