Όταν έφθασε ο καιρός για να παντρευτούν τα κορίτσια, η κακιά μητριά σκέφτηκε ότι τα παλικάρια θα
κοιτούσαν την Marusa και όχι τη Holena. Από τη στιγμή εκείνη η μητριά και η κόρη της, συνεχώς, σχεδίαζαν πώς θα απαλλαγούν από τη Marusa. Μια μέρα-ήταν στα μέσα του Ιανουαρίου- η Holena διέταξε την αδελφή της, να της φέρει μερικές βιολέτες από το δάσος. Τι να κάνει, λοιπόν και αυτή, πήρε το δρόμο για το δάσος και περιπλανήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, υποφέροντας από την πείνα και το κρύο. Επιτέλους, μετά από ώρες, είδε ένα φως στο βάθος.Μια μεγάλη φωτιά έκαιγε, στην κορυφή του βουνού και δώδεκα άνδρες συνεδρίαζαν γύρω από αυτήν. Ήταν οι δώδεκα μήνες. Τρομοκρατημένη, στάθηκε μπροστά τους και είπε: «Σας παρακαλώ, κύριοι, επιτρέψτε μου να ζεστάνω τα χέρια μου στη φωτιά». Ο γηραιότερος όλων, ο Μεγάλος Ιανουάριος κούνησε το κεφάλι του και ρώτησε:

- Γιατί ήρθες εδώ, αγαπητό κοριτσάκι μου; Τι ψάχνεις;

- Ψάχνω για βιολέτες, απάντησε η Marusa.

- Δεν είναι ώρα να ψάχνεις για βιολέτες, γιατί τα πάντα είναι καλυμμένα με χιόνι, απάντησε ο Μεγάλος Ιανουάριος.

- Ναι, ξέρω. Αλλά η Holena η αδερφή μου και η μητριά μου, είπαν ότι πρέπει να τους φέρω μερικές βιολέτες από το δάσος, αλλιώς θα με σκοτώσουν.Πείτε μου, παρακαλώ, πού μπορώ να βρω.

Ο Μεγάλος Ιανουάριος σηκώθηκε και πήγε σε έναν από τους νεότερους μήνες, στο Μάρτιο και τον διέταξε να φέρει την άνοιξη. Μετά από λίγο το χιόνι άρχισε να λιώνει, τα δέντρα άρχισαν να ανθίζουν και το έδαφος να καλύπτεται από χόρτα και πορφυρά μπουμπούκια. Ήταν άνοιξη και οι βιολέτες μοσκοβολούσαν.

- Γρήγορα, Marusa, μάζεψε τα λουλούδια σου, διέταξε ο Μάρτιος.

Η Marusa ευχαρίστησε τους μήνες με όλη την καρδιά της και επέστρεψε χαρούμενη στο σπίτι. Η Holena και η μητριά δεν πίστευαν στα μάτια τους και ρώτησαν τη Marusa που μπορούσαν να βρουν και άλλες βιολέτες. Η Marusa τους διηγήθηκε τι συνέβει και έμειναν με ανοιχτό το στόμα.

Την άλλη μέρα, η Holena διέταξε στην αδελφή της να της φέρει μερικές φράουλες. Τι να κάνει και η καημένη η Marusa πήγε στο δάσος και ξαναβρήκε τους δώδεκα μήνες. Τους παρακάλεσε να την ξαναβοηθήσουν. Τότε ο Μεγάλος Ιανουάριος διέταξε τον Ιούνιο να φέρει το καλοκαίρι. Σε λίγο το χιόνι έλιωσε και τα πάντα γύρω μύριζαν καλοκαίρι.

- Γρήγορα Marusa, μάζεψε τις φράουλες, διέταξε ο Ιούνιος.

Για άλλη μια φορά τους ευχαρίστησε και χαρούμενη γύρισε στο σπίτι. Η Holena και η μητριά αναρωτήθηκαν πάλι, πως τα κατάφερε η Marusa να βρει φράουλες, μες το χειμώνα.. Εκείνη με τη σειρά της τις είπε ότι τη βοήθησαν και πάλι οι δώδεκα μήνες.

Την τρίτη μέρα, η Holena ζήτησε από τη Marusa να της φέρει κόκκινα μήλα. Μια και δυο, πήρε και πάλι το δρόμο για τους δώδεκα μήνες και ζήτησε να τη βοηθήσουν άλλη μια φορά. Ο Μεγάλος Ιανουάριος ζήτησε από το Σεπτέμβριο να φέρει το φθινόπωρο, για να μαζέψει το κορίτσι τα μήλα. Έτσι και έγινε και αφού τους ευχαρίστησε, επέστρεψε στο σπίτι, έχοντας στην ποδιά της δύο κατακόκκινα μήλα.

Η Holena και η μητριά αναρωτήθηκαν πάλι, όταν είδαν τη Marusa φέρνοντας τα μήλα, πως τα κατάφερε. Εκείνη τους είπε για τους δώδεκα μήνες και τη βοήθεια που της έδωσαν. Άπληστες, καθώς, ήταν και οι δυο, αποφάσισαν να πάνε να βρουν οι ίδιες τους δώδεκα μήνες και να πάρουν περισσότερα μήλα. Όταν κατάφεραν να τους βρουν ψηλά στο βουνό, τους μίλησαν πολύ άσχημα και απαίτησαν να τις δώσουν τα μήλα. Τότε ο Μεγάλος Ιανουάριος, δυνάμωσε τόσο πολύ το κρύο, ώσπου μάνα και κόρη πάγωσαν και πέθαναν.

Η Marusa προσευχόταν όλο το βράδυ, μάταια όμως. Ούτε η μητριά της, ούτε η αδελφή της ήρθαν ποτέ πίσω. Παντρεύτηκε έναν καλό άντρα και οι δύο έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.
τσέχικο παραμύθι
http://czechmatediary.