Οι σκαντζόχοιροι κατάλαβαν την κατάσταση κι αποφάσισαν να ενωθούν σε ομάδες.
Έτσι θα προστατευόντουσαν και θα ζέσταινε ο ένας τον άλλο.
Όμως τα αγκάθια του καθ' ενός πλήγωναν τους πιο κοντινούς του συντρόφους.
Γι αυτό, για ν' αποφεύγουν τις γρατσουνιές, αποφάσισαν ν' απομακρυνθούν ο ένας απ' τον άλλο....κι άρχισαν να πεθαίνουν απο κρυοπαγήματα.
Όσοι απόμειναν ζωντανοί έπρεπε να διαλέξουν: ή ν' αποδεχτούν τ' αγκάθια των διπλανών τους ή να εξαλειφτούν ως είδος. Με σοφία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν όλοι μαζί.
Έτσι έμαθαν πως για να συμβιώσεις πρέπει να φας πότε-πότε και καμιά γρατσουνιά από εκείνον που σου είναι πιο κοντινός, αλλά παρ' όλ' αυτά, το πιο σημαντικό είναι η ζεστασιά που μπορούμε να μοιραστούμε.
Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν να συμβιώνουν και ως είδος να επιβιώσουν ως τις μέρες μας
Ζήσε κι άσε τους άλλους να ζήσουν. Δέξου πως η ζωή είν' ένα σχολείο για να συμμεριστούμε, όπου όλοι μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να μας σέβονται και να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής.
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
1 Μηνύματα στην ανάρτηση "....Αληλεγγύη των Σκαντζόχοιρων...."
Ειλικρινά το τελευταίο καιρό θα προτιμούσα την ζεστασία ενός σκαντζόχοιρου παρά τα λόγια αυτών που έχουμε- που να πάρει η ευχή- στ πλάτη μας.
Πολύ όμορφο πάντως η παραβολή σου γλυκύτατη Τάνια!
Δημοσίευση σχολίου