Άρωμα Γυναίκας: ..... Frida Kahlo -Φρίντα Κάλο.....

0 ..... Frida Kahlo -Φρίντα Κάλο.....

"Τι χρειάζομαι τα πόδια εφόσον έχω φτερά για να πετάξω”

Frida Kahlo, μεξικανή ζωγράφος 1907- 1954

Η Φρίντα Κάλο (Magdalena del Carmen Frida Kahlo y Calderón, 6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954) ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση Ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός. Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.
Το 1929 η Φρίντα Κάλο παντρεύτηκε το Μεξικάνο τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, με τον οποίο μοιράζονταν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το "Γαλάζιο Σπίτι" της στο Coyoacán, στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο.

Νεανικά χρόνια
Γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο Coyoacán στην Πόλη του
Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν μορφωμένος, άθεος και είχε έρθει σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό όπου είχε γίνει φωτογράφος. Η μητέρα της ήταν Καθολική.
Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολυομυελίτιδα , με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι
μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Παρακολούθησε την Escola Preparatoria μία από τα 35 κορίτσια ανάμεσα σε 2000 άτομα όπου και είδε για πρώτη φορά το μετέπειτα σύζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε τους τοίχους της σχολής.

To 1925, στα 18 ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και έκτοτε η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.

Πρώτα ΈργαΤο 1926, ενώ ανάρρωνε από το ατύχημα η Φρίντα Κάλο ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής. Η οικογένειά της δε μπορούσε να υποστηρίξει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα οικονομικά, για αυτό και την προέτρεψαν να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής. Το 1929 έδειξε τη δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα, τον οποίο είχε γνωρίσει στους καλλιτεχνικούς κύκλους του

Μεξικού που σύχναζε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκαν.

Οι πίνακές της είναι αντιδιαμετρικοί από τους πίνακες του Ριβέρα. Eνώ ο Ριβέρα αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα (retablos) και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής.

Ο Ριβέρα ήταν ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α.. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίντα απέβαλλε, η θλίψη της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακες "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρυ Φόρντ".

Αναγνώριση

Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν κυρίως γνωστή ως γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως ξεχωριστή καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε την Κάλο και το Ριβέρα κατά το ταξίδι του στο Μεξικό. Εκείνος εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά της, την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρρεαλιστές ζωγράφους και οργάνωσε μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Εκείνη ωστόσο τόνισε πως οι πίνακές της δεν ήταν όνειρα, αλλά η δική της πραγματικότητα. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό.

Το 1939 χώρισε προσωρινά από τον Ριβέρα και αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο Σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίντες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για το διαζύγιο. Σε όλη τη διάρκεια του 1930 διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Nickolas Muray, τον οποίο είχε γνωρίσει μαζί με τον Ριβέρα στη Νέα Υόρκη. Σύντομα μετά το διαζύγιο, το 1940 χώρισε με τον Muray και ξαναπαντρεύτηκε με τον Ριβέρα[.

Το 2010, η κυβέρνηση του Μεξικού, σε αναγνώριση της συνεισφοράς της Φρίντα Κάλο αλλά και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρας και της 100ής επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ

Ο Rivera Kahlo είχε αναφέρει: «Είναι η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της τέχνης που προσεγγίζει, με απόλυτη και ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, θα λέγαμε ακόμη με απάθεια και σκληρότητα, τα γενικά και ειδικά θέματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τις γυναίκες».

Η Ευγενία Καραμούζη – μία από τις έξι εικαστικούς που παρουσιάζουν τη δουλειά τους στην ομαδική έκθεση με θέμα τη μεγάλη Μεξικανή ζωγράφο Frida Kahlo – ισχυρίζεται πως η ζωγράφος κατάφερε να «δημιουργήσει μία προσωπική γλώσσα, γεμάτη σύμβολα, μεταφορές και διαχρονικές αλήθειες, με σκοπό να εκφράσει τις ιδέες, τις εμπειρίες, και τα συναισθήματα της». Η Ελληνίδα εικαστικός εντυπωσιάστηκε από την εσωτερική δύναμη της Frida Kahlo «να αντιμετωπίζει ακραίες καταστάσεις της ζωής της», και ταυτίστηκε «με κάποια από τα συναισθήματά της, ιδίως στα θέματα των διαπροσωπικών σχέσεων και στην προσπάθεια της ατομικής εξέλιξης της, σαν ανθρώπινη ύπαρξη, σε αρμονία με την κοινωνία και τη φύση-Κόσμος».

Η Τερψιχόρη Ξανθοπούλου υποστηρίζει πως «ο έρωτας, ο ανεκπλήρωτος πόθος της για μητρότητα, η συνεχής πάλη με τον θάνατο και τέλος η επανάσταση και η βαθιά αφοσίωση στην παράδοση της χώρας της» είναι στοιχεία στο έργο της Frida Kahlo που αποτέλεσαν πρωτόλειο υλικό για τη σειρά έργων που η ίδια πραγματοποίησε με θέμα τη Μεξικανή ζωγράφο.

Η Ηρώ Φαρμακά εμπνέεται από τις αυτοπροσωπογραφίες της Frida Kahlo, πορτρέτα που συμβολίζουν, σύμφωνα με την εικαστικό, «την πάλη ανάμεσα στο δυτικό και μεξικάνικο κόσμο της, πορτρέτα που αποκαλύπτουν, καταγράφουν τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής της – εκφράζουν την ένταση του πόνου της, τις ερωτικές απογοητεύσεις της, άγχος, αδυναμία, απόγνωση, όλα τα συναισθήματα της».

Η Νίκη Πάσσιου επίσης εμπνέεται από τη χρήση αυτοβιογραφικών στοιχείων, «από την ποιότητα της αλήθειας και το ξεγύμνωμα του εσωτερικού μας κόσμου, τη σκληρότητα και τις ταλαιπωρίες», που αποτελούν – σύμφωνα με την ίδια – βασικά χαρακτηριστικά που ενυπάρχουν στο έργο της Frida Kahlo. Η καλλιτέχνης ισχυρίζεται πως «στα πορτραίτα της Φρίντας τα μάτια της σε κοιτάζουν σταθερά και απτόητα. Στα έργα μου τα πρόσωπα έχουν τη ματιά θολή, κρυμμένη, σβησμένη αλλά την ίδια στιγμή ευθεία και σταθερή».

Η Χρυσάνθη Φαρμακά συνθέτει συμβολικά πορτρέτα εμπνεόμενα από το έργο της Frida Kahlo ενώ τέλος η Μαρία Καραλουκά χρησιμοποιεί αφηγηματικά στοιχεία από το προσωπικό εικαστικό λεξιλόγιο της Frida Kahlo για να τα ανασυνθέσει με την ιδιο-προσωπική γραφή της σε έργα που ενώ αποτελούν φόρο τιμής στη μεγάλη Μεξικανή ζωγράφο, ταυτόχρονα αυτονομούνται πλήρως και διηγούνται τη δική τους ιδιαίτερη ιστορία, αντικατοπτρίζοντας βιώματα και σκέψεις της δημιουργού της.
Wikipedia