Η Ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη απο ηρωϊκές γυναίκες, που στάθηκαν ισάξια στο πλευρό των ανδρών, όταν χρειάστηκε...
Ελληνίδες που έμειναν στην Ιστορία για να μας θυμίζουν πως η Λευτεριά πάντα κερδίζεται με αγώνα ..
Eνα αφιέρωμα απο το Αρωμα Γυναίκας στις ηρωίδες του 1821 ...

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ
Κόρη του εγκατεστημένου στην Τεργέστη έλληνα μεγαλέμπορου Νικόλαου Μαυρογένους, γεννήθηκε το 1796. Μεγαλώνει στο άνετο αστικό περιβάλλον του πατρικού σπιτιού, που την εξοπλίζει με ξεχωριστή μόρφωση και την επηρεάζει με τις ιδέες του διαφωτισμού. Η μορφωσή της, ο εκρηκτικός χαρακτήρας της και η φλόγα για την ελευθερία της Ελλάδας την ανέδειξαν σε μια ξεχωριστή μορφή της επανάστασης.

Μόλις άρχισε ο αγώνας πήγε στη Μύκονο όπου εξόπλισε με δικά της χρήματα δύο πλοία, με τα οποία καταδίωξε η ίδια τους πειρατές που σάρωναν εκείνη την εποχή τη θαλάσσια περιοχή της Μυκόνου. Αργότερα δημιούργησε στόλο από έξι πλοία και συγκρότησε σώμα πεζικού που αποτελούνταν από 16 λόχους των πενήντα ανδρών και πήρε μέρος στην επιχείρηση της Καρύστου καθώς και στις μάχες του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λειβαδιάς. Επέστρεψε κατόπιν στη Μύκονο και ασχολήθηκε με τη τροφοδοσία του ναυτικού αγώνα και ...
τη συγγραφή των απομνημονευμάτων της.Γνωρίζοντας τη γαλλική γλώσσα ήταν η συντάκτρια της συγκινητικής έκκλησης προς τις γυναίκες της Γαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον αγώνα και τα δεινά των Ελλήνων.


Οταν έληξε η επανάσταση εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Της απονεμήθηκε από τον Καποδίστρια ο βαθμός της αντιστρατήγου. Το 1840 εγκαταστάθηκε στην Πάρο.


Στην απελευθερωμένη Ελλάδα, οι πολιτικές ίντριγκες του Κωλλέτη έχουν σαν στόχο και τη Μαντώ. Aποσύρεται απογοητευμένη στην Πάρο το 1840, όπου πέθανε το 1848, φτωχή και λησμονημένη, έχοντας διαθέσει όλη της την περιουσία στον αγώνα της Ελλάδας για απελευθέρωση.


Η Μαντώ Μαυρογένους είχε στην κατοχή της από οικογενειακή κληρονομιά ένα πολύτιμο σπαθί. Λένε πως το σπαθί αυτό ήταν απ’τα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου. ΄Αλλοι λένε πάλι πως η Μεγάλη Αικατερίνη το είχε χαρίσει στον πατέρα της Μαντώς. ΄Ηταν «Χρυσοποίκιλτον και Αδαμαντοκόλλητον». Είχε χαραγμένη την επιγραφή «Δίκασον Κύριε τους αδικούντας με, τους πολεμούντας με, βασίλευε των Βασιλευόντων».


Σαν κατέβηκε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας, η Μαντώ του χάρισε το «πατροπαράδοτον μου και πολυτιμότατον δια την αρχαιοτητά του σπαθίον», όπως γράφει και η ίδια. Ο Κυβερνήτης την ευχαρίστησε για το ιστορικό αυτό δώρο, «σπάθην οπλίσασαν την χεριά γενναίου τίνος προμάχου του Σταυρού».


Στον τιμητικό αποχαιρετιστήριο χορό, που δώσανε στο σπίτι του Αλεξάνδρου Κοντοσταύλου στην Αίγινα, για χάρη του στρατάρχη Μαιζών που θα έφευγε από την Ελλάδα, ο Καποδίστριας πρόσφερε το ιστορικό αυτό σπαθί στον Μαιζών, «ως τεκμήριον της προς αυτό ευγνωμοσύνης του ΄Εθνους».
" Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ"



πηγή