Αγαπητό μου παιδί,



ξέρω πως έρχεσαι όντας αθώο, απονήρευτο, χαμογελαστό και γεμάτο ελπίδες.


Ίσως θα έπρεπε να μη σου γράψω αυτό το γράμμα για να μη σου χαλάσω τη διάθεση από την πρώτη σου κιόλας μέρα.


Ίσως θα έπρεπε να σε αφήσω να πορευτείς μόνος σου τις 365 αυτές μέρες και να μαθαίνεις κάθε μέρα, να παθαίνεις και να μαθαίνεις και σιγά σιγά να αντρειώνεσαι.


Δε μου παέι όμως καρδιά. Δε θέλω να σε φοβίσω, αλλά να σε προειδοποιήσω. Δες το σαν την κληρονομιά μου προς εσένα...


Αγόρι μου οι άνθρωποι τα έχουν κάνει σκατά. Ναι, καλά άκουσες, σκατά! Έχουν κάνει τη χειρότερη δυνατή διαχείριση αυτών που απλόχερα τους... δόθηκαν.


Έχουν καταστρέψει τη φύση και το περιβάλλον γύρω τους. Δεν εκτιμούν αυτά που τους προσφέρονται και τα καταστρέφουν. Δεν βλέπουν την ομορφιά γύρω τους, παρά βλέπουν μόνο ευκαιρίες για εκμετάλλευση και πλουτισμό.


Πήραν ένα παράδεισο και τον μετέτρεψαν στη χειρότερη κόλαση.


Ξέχασαν την έννοια του συνανθρώπου και της συμβίωσης. Δεν νοιάζονται για τους άλλους , ούτε καν για τους διπλανούς τους. Τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός τους, η οικογένειά τους, το χωριό τους, η χώρα τους, ο εαυτός τους και τίποτα άλλο, και κανείς άλλος.


Δεν σέβονται τίποτα. Ούτε καν εμάς αγόρι μου. Εμένα, εσένα και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν... Πράττουν λες και θα ζήσουν για πάντα και δε συνειδητοποιούν πως η ύπαρξή τους μπορεί να τερματίσει σήμερα, αύριο, οποιαδήποτε στιγμή. Δεν γνωρίζουν πως κάθε λεπτό που περνάει πεθαίνουν 80 άνθρωποι παγκοσμίως.


Έχουν μπερδέψει τις λέξεις και τα νοήματά τους. Έννοιες όπως αγάπη, αδελφοσύνη, σεβασμός, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια και τόσες άλλες έχουν σβήσει από τα λεξικά του μυαλού τους ή ακόμα χειρότερα έχουν ολοκληρωτικά διαστρεβλωθεί.


Πασχίζουν 24 ώρες το 24ωρο να καλυτερέψουν τη ζωή τους και στην προσπάθειά τους αυτή ξεχνάνε τελικά να ζήσουν.


Όλα τα κάνουν πολύπλοκα, όλα τα υπεραναλύουν, δεν τους αρέσουν τα απλά, τους τρομάζουν ή τα σνομπάρουν. Που να 'ξεραν ότι στα απλά και καθημερινά κρύβεται όλο το νόημα της ύπαρξής τους.


Γεννιούνται με χίλια δυο χαρίσματα και δυνατότητες και όμως κάνουν ότι μπορούν για να τα θάψουν και να αναπτύξουν άλλα - που μόνο χαρίσματα δεν είναι - γιατί φοβούνται μήπως διαφέρουν από το σύνολο. Τους τρομάζει η διαφορετικότητα, τους τρομάζει και η αλήθεια γιατί τους ξενίζει αφάνταστα αφού έχουν μάθει να ζουν μες στο ψέμα.


Μικρό μου 2011, ίσως να σκέφτεσαι πως δεν τους αξίζεις, πως δε θα έπρεπε να έρθεις καθόλου τέτοιοι που είναι.


Δυστυχώς όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τουλάχιστον εμείς ερχόμαστε για 365 ημέρες μόνο (κάποια άτυχα αδέρφια μας λίγο παραπάνω!).


Θα μπορούσα να σου μιλάω για ώρες αλλά ξέρω πως σου μαύρισα τη ψυχή και δε θα συνεχίσω.


Άλλωστε δεν υπάρχει και "χρόνος", σε λίγες ώρες "βγαίνεις", κάνεις πρεμιέρα!


Όμως σου τα είπα όλα αυτά και για έναν ακόμα λόγο. Ξέρεις, κάθε φορά που ένα αδέρφι μας ξεκινάει την πορεία του στο χρόνο, έρχεται φέρνοντας στους ανθρώπους την ΕΛΠΙΔΑ. Ελπίδα ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα, ότι θα αλλάξουν προς το καλύτερο, ότι η νέα χρονιά (ναι, εσύ στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα είναι καλύτερη από τις προηγούμενες.


Δεν συνειδητοποιούν πως στην πραγματικότητα αυτοί που πρέπει να γίνουν καλύτεροι είναι οι ίδιοι τους οι εαυτοί. Ή ίσως τους βολεύει να τα ρίχνουν σε μας. Δε βαριέσαι! Πάντα έτσι κάνουν!


Φέρνοντάς τους την ελπίδα όμως, κράτα μία και για σένα: ότι θα καταλάβουν επιτέλους ποιοι είναι και τι κάνουν στον κόσμο, ότι θα προσπαθήσουν ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί να αλλάξουν προς το καλύτερο, ότι το μήνυμα που θα αφήσεις σε 12 μήνες στο επόμενο αδέρφι μας θα έχει περισσότερο χρώμα και αισιοδοξία από το δικό μου προς εσένα. Ότι η φράση "κάθε πέρσι και καλύτερα" δε θα ξανακουστεί από κανένα στόμα. Και έχοντας αυτή την ελπίδα να μπεις στη σκηνή μεγαλόπρεπος όπως σου αρμόζει.


Άλλωστε, μην ξεχνάς, υπάρχουν και τα παιδιά!


Γράφει ο SakTsak