Ο  καιρός σήμερα βροχερός, σκοτεινός , και  γω κοιτάζοντας  την βιβλιοθήκη μου
, το βλέμμα μου  πήγε σε  κάποια αγαπημένα μου βιβλία που είχα  διαβάσει χρονια πριν όπως π.χ. της αγαπημένης Ευης ομηρόλη , πρώτη  επαφή  μου με τη συγγραφέα το βιβλίο της'' Αναλφάβητοι του Ερωτα" ακολούθησαν και  άλλα
Οι παραχαράκτες της ευτυχίας
Οι κομπάρσοι της ηδονής
 Σεισάχθεια κ.α.
Ξεφυλίζοντάς τα διάβασα αυτά που είχα υπογραμισει  όμορφες προτάσεις , όμορφες σκέψεις και  σήμερα  ξαναδιαβάζοντάς τα  ,συμλήρωσα και άλλα  μετά απο 10 χρονια ... η ψυχή δεν άλλαξε , η καρδιά  δεν άλλαξε, μόνο τα γεγονότα....
Αυτές τις ομορφες προτάσεις  και σκέψεις  τις συγραφέως  θα  μοιραστώ  μαζί σας ....

Θα χανόμουνα χωρίς αυτή τη ζωή ,
χωρις τη σιγουριά οτι εκείνο που ήθελα το έκανα κι αν ηθελα ,
παλι θα το ξανάκανα .

Η ιδέα και εντύπωση ειναι τα μόνα που μετρούν.
Η επίγνωση της κατωτερότητας και της λειψής σου φυσης ειναι οι μόνοι εφιάλτες .
Η σιγουριά φτάνει για να σε κάνει πιο ήρεμο ,ακομα κι αν ειναι μια σκετη ουτοπία .

Η δύναμη ειναι μια ιδέα ,ολα ειναι μια ιδέα .
Τιποτε δεν εχει την αληθινή του υπόσταση και μπορει να μην υπαρχουν αληθινές υποστάσεις μέσα σε ανθρώπινες ψυχές .

Το μυαλό ειναι εκείνο που φτιάχνει τα πάντα και μονο του πάλι τα χαλά.

Μέσα στο μυαλό μου εχω πια την σιγουριά.
οτι μπορω να ειμαι ελεύθερη μολις το θελήσω.
Μέσα στο μυαλό μου εχω τη δυναμη να καλοσωρίσω την κάθε μονότονη μερα.
Μεσα στο μυαλο μου βρίσκω την δύναμη να ανέβω την ανήφορα χωρις να υποφερω.

Είμαι εγώ και είμαι ζωντανή και αυτόφωτη σαν ηλιος.

Και απο τίποτα πια δεν εχω αναγκη,
αφου δοκιμάστηκα στα γρανάζια της ζωής και της περιπέτειας .
Αφου έμαθα τις αληθινές αξίες κι έδωσα αξία στον εαυτό μου .

Ειμαι ελεύθερη και μοναδική.

Μπόρεσα,μπόρεσα!

Ξυπνώ πια το πρωι και φωνάζω,  μπορώ γιατι το 'χω πιστέψει πως ολα τα μπορώ.

Κι ειναι αλήθεια.

Ειμαι παντοδύναμη και κανεις δεν μπορεί να μου κλέψει ολες τις όμορφες στιγμές που τόλμησα να ζήσω.

Οχι,δεν έχω ενοχές .

Η απόλυτη ευτυχία κι η γνώση εκείνου που ζητάς δεν σου αφήνει ποτέ ενοχές.

Ενοχές σου αφήνουν ολα εκείνα που δεν έζησες, οχι γιατι δεν μπόρεσες ,αλλα γιατι φοβήθηκες την δύναμή τους ,την μαγεία τους .

Ολη εκείνη την μαγίια που μια ζωή αναζητάς κι οταν σου πέφτει στο κεφάλι σαν ευλογία ,την αρνείσαι χωρις ουσιαστικό λόγο παρα μονο επειδη διστάζεις να πας παραπέρα ,να δεις τι γίνεται μεσα απο το σύνορο που σ'εχουν φυλακίσει .

Κι οταν πέρνουν τα χρόνια και οι εποχές ,και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανελέητη φθορά ,θυμάσαι,σκέφτεσαι και σε πιάνουν ολοι οι φόβοι , ολες οι απελπισίες.

Γιατί ειναι ανάγκη να εισαι δυνατός.

Μόνοι γεννιόμαστε ,μόνοι πεθαίνουμε

και τίποτα δεν μας μένει πέρα απο τις στιγμές που ζήσαμε.

Τις όμορφες .

Ολες εκεινες που ξεπέρασαν για λίγο την μιζέρια και την θλίψη ,ολες εκείνες που ταυτίστηκαν μαζί μας ,που αν'ηκουν πια μόνο σε μας.

Επειδή,πανω απ'ολα,θελει τόλμη η ζωή, θελει πολλά κότσια η ευτυχία.