Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Οι παρακάτω αράδες απευθύνονται σε όσους ελάχιστους επιβίωσαν πνευματικά από την υπερβολική έκθεση στην τηλεόραση.
Δεν διατηρώ πλέον καμία αμφιβολία ότι στα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης πνίγηκε η κοινωνική συνείδηση του Έλληνα. Μέσα σ’ αυτήν την πολιτισμική χαβούζα βούλιαξε ένας ολόκληρος λαός, ο οποίος δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συνέλθει στο άμεσο μέλλον, όσες προσβολές ακόμη και εξευτελισμούς αν υποστεί από την πολιτική του ηγεσία.Η πολιτική στην χώρα μας, αγαπητοί φίλοι, εδώ και είκοσι χρόνια είναι στοιχείο της τηλεοπτικής discourse. Οι Έλληνες πολίτες βγάζουν νόημα για την καθημερινότητά τους και για τις σχέσεις εξουσίας μέσω των τηλεοπτικών διαύλων. Μη σας φανεί υπερβολικό, αλλά το 90% των Ελλήνων, μπορεί και παραπάνω, υπάρχει μέσω της τηλεόρασης. Εκεί δεν συναντά απλώς γνωστούς και οικείους του, αλλά δομεί την ταυτότητά του μέσω ιδεατών σχέσεων που διαμορφώνει με τα τηλεοπτικά προϊόντα. Προϊόν είναι οτιδήποτε συνθέτει αντιληπτή εικόνα. Προϊόν, λοιπόν, και ο Παπανδρέου δίπλα στον φίλο μου τον Νίκο, προϊόν και η Αλέκα στο δίπλα παράθυρο με την Τρέμη.
Για να υπάρχεις σήμερα στην Ελλάδα πρέπει να είσαι τηλεθεατής. Αυτό σημαίνει ότι κατανοείς τον κόσμο μέσω μιας συγκεκριμένης διαλεκτικής που παράγουν τα τηλεοπτικά κανάλια και αναπαράγει συνειδητά ή ασυνείδητα το μεγαλύτερο μέρος των Παλαιών και Νέων Μέσων. Ακόμα κι αυτοί που κάνουν αυστηρή κριτική στα κανάλια είναι προφανές ότι αναπαράγουν τα στοιχεία εκείνα της κουλτούρας που δομούν τους όρους νομιμοποίησης του ηγεμονισμού της τηλεόρασης.
Έτσι, όταν διαβάζω και ακούω φίλους μου, γνωστούς ή άγνωστους να αναφέρονται στην τρέχουσα πολιτική, παρατηρώ να μιλούν την γλώσσα της τηλεόρασης. Μέσω αυτής τελικά δομούν συνείδηση για τον κόσμο και κατά προέκταση διαμορφώνουν τους όρους της δράσης τους. Ο Βαρδής και η παρέα του κατάφεραν να στήσουν μία «αχτύπητη» ηγεμονία στην χώρα.
Οι Έλληνες μάθανε να σκέφτονται, να διασκεδάζουν ή να «ψυχαγωγούνται», να πολιτικολογούν και να σχολιάζουν γενικότερα στο πλαίσιο που ορίζει η νεοφιλελεύθερη discourse, εμπλουτισμένη με εθνικιστικές αναπαραστάσεις και άφθονη ποσότητα στοιχείων μοιρολατρικής κουλτούρας, που διαχέουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Αυτό δεν έγινε τυχαία, είναι το αποτέλεσμα του σχεδιασμού των νταβάδων μετά την ολοκληρωτική επικράτησή τους το 1990.
Τώρα πια η πτώχευση της χώρας, η διαπόμπευση των Ελλήνων, η απόλυτη κατάρρευση της πολιτικής, ο αυτό-εξευτελισμός του πρωθυπουργού της χώρας και της κυβέρνησής του, όλα, μα όλα αποτελούν μία τηλεοπτική διήγηση η οποία αναπαράγεται ως μετα-διήγηση από συλλογικούς φορείς και άτομα.
Η λογική πια είναι κοινή για την μεγαλύτερη μερίδα των Ελλήνων: Οι κακοί ξένοι που εχθρεύονται την πατρίδα μας αποφάσισαν να μας καταστρέψουν και εμείς ενωμένοι πρέπει να αντισταθούμε. Άλλοι ως αντίσταση βλέπουν το αυτομαστίγωμα, κάποιοι άλλοι το πεζοδρόμιο και κάποιοι τρίτοι την απόρριψη των πάντων. Τώρα είναι η ώρα που ο ατομισμός κι ο καταναλωτισμός θα λάβουν την μορφή του φασισμού ή του αριστερισμού. Ό εθνικισμός θα κυριαρχήσει και η αριστερά θα αναρωτηθεί εκ νέου …τι έχουν τα έρημα και ψοφούν. Φασισμός και αριστερισμός είναι προϊόντα της ίδιας χυδαίας λαϊκιστικής κουλτούρας, η οποία δεν επιτρέπει στον Έλληνα να αντιληφθεί, αν όχι την πραγματικότητα, τουλάχιστον τον μηχανισμό της απάτης, που τον οδήγησε να σκιαμαχεί με μια εικονική πραγματικότητα την οποία τόσα χρόνια θεωρούσε αυτονόητη ρεαλιστική απεικόνιση. Τώρα όλα είναι μονόδρομος! Ποιος οδήγησε στο μονόδρομο; Τούτος ή ο προηγούμενος; Ότι και να απαντήσεις μέσα στον μονόδρομο θα παραμείνει! Το πρόβλημα, φίλε, είναι πάντα αυτός που κατασκευάζει νοητικούς μονόδρομους και κανείς άλλος. Ψάξε ποιος κατασκευάζει τον μονόδρομο του ΔΝΤ, της διάσωσης και όλα τα υπόλοιπα παραμύθια και θα καταλάβεις τι είδους εργολαβία θα πληρώσουμε πάλι.
Η δημοκρατία πάντως δεν διέρχεται από μονόδρομους… βρίσκει στο κράσπεδο!
Είναι τόσο χαμένοι, λοιπόν οι Έλληνες τηλεθεατές στον κόσμο του καθεστώτος, που παρατηρώ ακόμα και στην βουλή στελέχη της κυβέρνησης να ρωτούν αν υπάρχει κάποιος που να έχει άλλη πρόταση από αυτήν του ΔΝΤ και να μην απαντάει κανείς από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Είναι σα να σε ρίχνω στον γκρεμό και μετά να σε ρωτάω αν έχεις καμιά πρόταση για να μην πέσεις. Πώς να απαντήσουν την στιγμή που συμμετέχουν στην τηλεοπτική μυθοπλασία των ημερών που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές λύσεις για ένα πρόβλημα που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε, με οικονομικούς όρους, να προκαλέσει ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας.
Ακόμη κι αυτοί που αντιλαμβάνονται τους όρους του πολιτικού παιγνίου, δηλαδή πώς το καθεστώς αποφάσισε να καταλήξουμε στον μονόδρομο των ολοκληρωτικών λύσεων για να σωθεί το κυρίαρχο σύστημα στην Ελλάδα εις βάρος της πλειονότητας των Ελλήνων, αδυνατούν να προσεγγίσουν δομικά, άρα και πολιτικά την κρίση. Η αιτία είναι ότι και αυτοί στοχάζονται πάνω στο όχημα του τηλεοπτικού λόγου (εννοώ ολόκληρο το σημειωτικό σύστημα της τηλεόρασης).
Θεωρητικό σας φαίνεται το κομμάτι μέχρι εδώ; Έτσι μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι. Είναι πρακτικό, πρακτικότατο! Φανερώνει πώς διαμορφώνεται η πραγματικότητα σήμερα στην Ελλάδα, την οποία γνωρίζει και εκμεταλλεύεται ο κάθε αλητήριος τυχοδιώκτης που αποφάσισε να …κοντύνει τους Έλληνες, να… μικρύνει την χώρα και να περιθωριοποιήσει τις δυνάμεις εκείνες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα, όχι απλώς της αμφισβήτησης του καθεστώτος, αλλά της κατάρρευσής του. (Μην ψάχνετε για τον …αλητήριο στο εξωτερικό, απέναντί σας είναι, μέσα και πίσω από την τηλεόραση). Φανερώνει επίσης ποια θα είναι η στάση τις επόμενες μέρες στην βουλή όλων εκείνων που στηρίζουν τις επιλογές του καθεστώτος και θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ο φτωχός τηλεθεατής θα αποτελέσει την βάση ανάπτυξης ενός ακόμη χυδαιότερου καθεστώτος από το σημερινό. Βλέπετε, ο φτωχός τηλεθεατής του αύριο είναι πολύ χειρότερο πράγμα απ’ τον απλό, σημερινό τηλεθεατή.
Καλή τηλεθέαση!
Υ.Γ.
«Αυτό το ανούσιο κομμάτι έγραψες», αναρωτήθηκε η γυναίκα μου όταν το διάβασε. «Εγώ περίμενα να πεις για όλα αυτά που μαθαίνεις για το βρώμικο παιχνίδι του Γιώργου και της παρέας του, γιατί δεν γράφεις αυτά που ξέρεις και μου λες;»
Διότι, αγαπητή συμβία και φίλοι, ότι και να πω πια θα αποτελέσει στοιχείο της τηλεοπτικής μυθοπλασίας και τίποτε περισσότερο. Για να μην καταντήσω, λοιπόν, κι εγώ σαν τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν πρόκειται να προσφέρω σε αυτήν την δραματική στιγμή, ούτε πληροφορίες, ούτε προσεγγίσεις από την πλευρά της επιστήμης μου, ούτε καν εμπεριστατωμένο σχολιασμό. Και μέχρι πρότινος που έγραφα για να μη φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, τι πέτυχα; Απολύτως τίποτα, όπως ήταν φυσικό.
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpeg)
3 Μηνύματα στην ανάρτηση "Περί φτωχού τηλεθεατή!!"
Φρέσκο- φρέσκο το διάβασα. Ζεστό ακόμη.
Σπάνια λίγες γραμμές μπορούν να πουν τόσες αλήθειες με τόσο καθαρό τρόπο.
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ συμφωνώ 100% και λυπούμαι ειλικρινά για αυτό. Συγχαίρω από καρδιάς τον συγγραφέα Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αλλά κι εσένα για μια ακόμη φορά που αποδεικνύεις πόσο χρήσιμη και ζωντανή φωνή διαθέτεις μέσα από το χώρο σου. Μπράβο!!!
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΙΚΡΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΤΟΜΑ ΕΧΕΙ ΙΣΧΥΡΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ .ΤΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΑ ,ΠΟΥ ΘΕΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥΣ ,ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ,ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ,ΒΥΘΙΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ.ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ, ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΤΡΑΒΗΞΕ; ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΟ ΟΧΙ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟΝ ΚΟΠΙΩΔΗ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΝΝΕΣ.....
"Η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις οτι θα αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω απο το σώμα σου για πάντα"
ELIZABETH STONE (Aμερικανίδα συγγραφέας)
Δημοσίευση σχολίου