Η Λιού Χουάνγκ Α-τάο, η πρώτη Ταϊβανέζα που κατηγόρησε την ιαπωνική κυβέρνηση ότι την εξανάγκασε σε σεξουαλική δουλεία στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πέθανε την περασμένη Πέμπτη σε ηλικία 90 ετών. Μέχρι τον θάνατό της, εξακολουθούσε να περιμένει μια επίσημη συγγνώμη και αποζημίωση από την Ιαπωνία για τα χρόνια που εξαναγκάστηκε να δουλεύει σ' ένα πορνείο του μετώπου για τον ιαπωνικό στρατό.
Το 1942, όταν η Λιού Χουάνγκ ήταν 19 χρόνων, ζήτησε να ενταχθεί στο ιαπωνικό σώμα νοσηλευτριών και να εργαστεί στα νησιά του Νότιου Ειρηνικού. Μόλις όμως αποβιβάστηκε στην Ινδονησία από ένα μεταγωγικό πλοίο, την υποχρέωσαν να προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες στους γιαπωνέζους στρατιώτες. Τρεις ημέρες αφότου έφτασε εκεί, τραυματίστηκε στη διάρκεια μιας μάχης και χρειάστηκε να υποβληθεί σε υστερεκτομή. Επέστρεψε στην Ταϊβάν μόνο μετά την παράδοση της Ιαπωνίας στους Συμμάχους, το 1945.
Για πολλά χρόνια κράτησε μέσα της όλες τις δοκιμασίες που υπέστη. Παντρεύτηκε έναν στρατιώτη και,....
καθώς δεν μπορούσε να αποκτήσει δικά της παιδιά, υιοθέτησαν μια κόρη. Για δεκαετίες μετά τον πόλεμο, κανένας δεν μιλούσε για το θέμα των ianfu, των «γυναικών αναψυχής» όπως η ίδια. Η μοίρα των γυναικών αυτών άρχισε να προσελκύει την προσοχή όταν μια ομάδα από Νοτιοκορεάτισσες έσπασαν τη σιωπή τους στη δεκαετία του 1980 και άρχισαν να κάνουν αγωγές εναντίον της ιαπωνικής κυβέρνησης.
Η Λιού Χουάνγκ ενθαρρύνθηκε από τις Νοτιοκορεάτισσες που βγήκαν μπροστά και το 1999 έγινε η πρώτη Ταϊβανέζα που κατέθεσε παρόμοια αγωγή κατά της Ιαπωνίας. Είχε πει τότε ότι την ενθάρρυνε μια «γυναίκα αναψυχής» από τη Νότια Κορέα που της είπε: «Η ιαπωνική κυβέρνηση θα έπρεπε να ντρέπεται, όχι εμείς».
Αποφάσισε να καταγγείλει δημόσια την ιαπωνική κυβέρνηση για την επίσημη εντολή που είχε δώσει να βρεθούν νεαρές γυναίκες με αποκλειστικό σκοπό τη σεξουαλική υποδούλωσή τους από τις Αυτοκρατορικές Ενοπλες Δυνάμεις της. Το σύστημα των «γυναικών αναψυχής» περιελάμβανε ομαδικούς βιασμούς, εξαναγκασμό σε αμβλώσεις, ταπεινώσεις και σεξουαλική βία που είχαν ως αποτέλεσμα ακρωτηριασμούς, θανάτους ή τελικά αυτοκτονίες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει χαρακτηρίσει την υπόθεση αυτή «μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις διακίνησης ανθρώπων στον 20ό αιώνα».
Η Λιού Χουάνγκ τέθηκε επικεφαλής οκτώ άλλων πρώην «γυναικών αναψυχής» και από το 1999 ώς το 2005 κατέθεσαν μια σειρά από διεθνείς αγωγές αξιώνοντας μια συγγνώμη και αποζημίωση. Οι αγωγές κατά της ιαπωνικής κυβέρνησης απορρίφθηκαν όλες, όμως η Λιού Χουάνγκ ήταν αποφασισμένη να συνεχίσει την εκστρατεία της. Μετά την αποτυχία μιας αγωγής, είχε πει στους δημοσιογράφους: «Είμαστε όλες αγαπημένες κόρες στα μάτια των γονιών μας. Αφού ο ιαπωνικός στρατός μάς έκλεψε την παρθενιά μας, δεν είναι πολύ το να απαιτούμε μια συγγνώμη από μια τέτοια κυβέρνηση».
Η τελευταία αγωγή για αποζημίωση κατατέθηκε το 2010 στο Τόκιο και η υπόθεση εκκρεμεί.
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
No Response to "Μια συγνώμη που δεν ήρθε ποτέ!"
Δημοσίευση σχολίου