της Μάρως Βαμβουνάκη
Λίγα στοιχεία για την Μάρω Βαμβουνάκη:
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1963 όπου και πέρασε τα παιδικά τις χρόνια. Όταν ήταν εννέα ετών, η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και αργότερα Ψυχολογία. Εργάστηκε ως συμβολαιογράφος από το 1972. Σήμερα ζει στην Αθήνα Το έργο της ξεκίνησε με πλειάδα έργων μυθιστορηματικών. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ένα άνοιγμα προς έργα γύρω από την Ψυχολογία, όπως τα «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» και «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης».
Παρά του ότι με τον άντρα χρόνια, που σε λίγο θα έρθη να την πάρει, έχουν χρόνια σχέσεις περιμένει με ανυπομονησία, με κάποια εσωτερική προετοιμασία και μυστικά σχέδια. Σχέδια να τον κατακτήσει ξανά. Υπάρχει μέτρο πιο ενδεικτικό για τη ζωντάνια ενός έρωτα? Να θες να τον κατακτήσεις ξανά!!
Το παθαίνει αυτό κάθε φορά που έχουν κάμποσες μέρες να συναντηθούν. Η απόσταση οφελεί το πάθος, το τρέφει. Σου επιτρέπει πάλι να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι. Το μυστικό του να είσαι ζωντανός είναι να μπορείς να ελπίζεις και για να μπορείς να ελπίζεις πρέπει να κρατιέσαι σε μια απόσταση απ' την πραγματικότητα μια και η πραγματικότητα σχεδόν ποτέ δεν είναι αυτό που ελπίζεις. Ακόμα κι εκείνον που τον έχεις μάθει πια απέξω κι ανακατωτά, κάθε......
του κύτταρο, κάθε του έκφραση, κάθε του αντίδραση, έτσι κι απομακρυνθείς για ένα καίριο διάστημα από κοντά του, το όραμά του αποκαθίσταται λίγο πολύ στη θέση του: στη θέση που τον επιθυμείς.
Ο χρόνος και η απόσταση προμηθεύουν στην καρδιά το πιο καταλυτικό υλικό του έρωτα: τις εξαίσιες ψευδαισθήσεις.
Αν οι εραστές εγνώριζαν μερικά τεχνικά μυστικά της αγάπης όσο της μηχανής του αυτοκινήτου τους ή του πλυντηρίου τους, θα μπορούσαν να κερδίζουν καταστάσεις ονειρικές, παρατάσεις έξαρσης, ενδιαφέρον πλούσιο, θα μπορούσαν ν' αποφεύγουν την πλήξη και τη φθορά που πάντα καιροφυλακτούν πίσω κι απ' τους πιο συνταρακτικούς έρωτες......
Όμως δεν γνωρίζουν ή, ακόμα χειρότερα, ακόμα κι όταν γνωρίζουν, δεν καταφέρνουν να εφαρμόσουν τίποτα. Οι θεωρητικοί της ψυχολογίας, οι ανθρωπολόγοι, οι φιλόσοφοι, στην πράξη της προσωπικής τους ζωής φέρονται όπως κι οι πιο ανίδεοι. Γιατί η ουσία του έρωτα είναι ανυπόμονη, εγωίστρια, σπασμωδική και ανόητη, ούτε ψυχραιμία ξέρει ούτε κοινό νου. Είναι το θεότυφλο έντομο που κουτουλά και ξανακουτουλά πάνω στον ηλεκτρικό γλόμπο που το καίει και το μαγνητίζει μέχρι να τσουρουφλιστεί...
Εκείνος την αγαπά κυρίως γι' αυτά που σ' αυτήν βρίσκει, ενώ εκείνη τον αγαπά κυρίως για όσα φαντάζεται πως του βρίσκει. Οι κάποιες νύξεις του χαρακτήρα του που της ερεθίζουν όσα επιθυμεί να του ανακαλύπτει, μεγαλοποιούνται και ωραιοποιούνται απ' τη λαχτάρα της να τον προσαρμόζει στα προκατασκευασμένα της είδωλα.
Η επιθυμία να μας καταλαβαίνουν είναι απ' τις πιο επιτακτικές και πιο αβασάνιστες επιθυμίες μας. Το κατά πόσο πραγματικά μας καταλαβαίνει κάποιος δεν είναι εύκολο να το κρίνουμε, αφού οι ίδιοι δύσκολα ανταλαμβανόμαστε τι μας γίνεται. Συνήθως λέμε πως μας καταλαβαίνουν όταν αυτό που καταλαβαίνουν μας κολακεύει.
..Ο άντρας πίστευε στη σημασία της σεξουαλικής επαφής απόλυτα. Πίστευε στη δύναμη της ικανοποίησης που παίρνεις απ' τον άλλο και που σε δένει πάνω του όπως σε τροφοδότη. Κι εκείνης της άρεσε ο έρωτάς τους αν όχι ιδιαίτερα γι' αυτήν καθ' εαυτή την πράξη, μα για πριν και για μετά. Για πριν της άρεσε πολύ, όταν αυτός ο άντρας, ερεθισμένος κι έτοιμος να την πάρει, σαν τεντωμένο τόξο που στόχευε μ' όλη του την ύπαρξη, πρόθυμος να προσφέρει το βασίλειό του προκειμένου να τον δεχτεί στις σκοτεινές σπηλιές της για λίγα λεπτά. Κουτός να τον βλέπεις ψυχρά και μεγαλειώδης να τον κοιτάς με το μάτι του πάθους και της ώρας εκείνης. Αισθανόταν τότε μοναδική. Σαν πάνω της να έχουν συγκεντρωθεί όλες οι γυναίκες τους κόσμου και να τη μεταβάλλουν σε θεότητα, σε σύμβολο. Αναντικατάστατη για λίγα λεπτά έστω, απαράμιλλη με κάθε άλλη αξία, επιτακτική σαν τη σαρωτική διαδρομή της ηδονής μέχρι το σπασμό της.
Αυτή η αίσθηση της μοναδικότητάς της και της απεραντοσύνης της, ενισχυμένη απ' την ερεθισμένη ερωτική φύση εκείνου, τη μεθούσε με μια αυτοϊκανοποίηση περισσότερη κι απ' την ικανοποίηση που λάβαινε από το σύντροφό της. Ποιός αμφιβάλλει άλλωστε πως πολλά απ' όσα απ' την παρουσία κάποιου παίρνουμε δεν είναι παρά αυτά που εμείς οι ίδιοι έχουμε κι ο άλλος δε λειτουργεί παρά σαν αντλία νερού πάνω στο δικό μας υγρό χώμα.
Και για μετά της άρεσε ο έρωτάς τους, γιατί ήταν μια εκτυφλωτική μεταστροφή της εικόνας του που τόσο σύντομα από βίαιη γινόταν απαλή, από ακούραστη κουρασμένη, από αντρική παιδική, από άγρια τρυφερή. Αυτό το γρήγορα κινούμενο φάσμα τη μάγευε γιατί φαινόταν να τα περιέχει όλα όπως φαίνεται να περιέχει ολόκληρη την αλφάβητο η φράση "Άλφα και ωμέγα".
Τόσο πολύ της άρεσαν ο πρόλογος κι ο επίλογος του έρωτά τους που μπροστά τους η ερωτική πράξη εξασθενούσε στο μυαλό της κι είχε γίνει κυρίως το μέσον χάρη στο οποίο κέρδιζε αυτόν τον πρόλογο και επίλογο.
Όλα αυτά βέβαια, εκείνος δεν τα καταλάβαινε ακριβώς έτσι και πως είναι μάλιστα δυνατόν να του εξηγήσει και η ίδια όλες αυτές τις πολύπλοκες διαδικασίες της και τους μηχανισμούς της.
Άλλωστε η γοητεία του πάθους γεννιέται απ' την αδυναμία ελέγχου του κι είναι φτωχές και μικρόψυχες οι απόπειρές μας να το ερμηνεύσουμε, να το αναλύσουμε, να το στριμώξουμε σε συνταγές και εξηγήσεις.
Αρωματίστηκε από
στις
Καταχωρήθηκε στο 
.jpeg)
1 Μηνύματα στην ανάρτηση "Ο Αντίπαλος Εραστής"
Το βλογ έγινε όνειρο.
Λίγα στοιχεία για την Μάρω Βαμβουνάκη:
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1963 όπου και πέρασε τα παιδικά τις χρόνια. Όταν ήταν εννέα ετών, η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και αργότερα Ψυχολογία. Εργάστηκε ως συμβολαιογράφος από το 1972. Σήμερα ζει στην Αθήνα
Το έργο της ξεκίνησε με πλειάδα έργων μυθιστορηματικών. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ένα άνοιγμα προς έργα γύρω από την Ψυχολογία, όπως τα «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» και «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης».
Εκδόσεις:
1978, Ο Αρχάγγελος του καφενείου, (διηγήματα, Εκδ. Πύρινος Κόσμος)
1979, Ο κύκνος κι αυτός, (Εκδ. Οδυσσέας, 10η έκδοση Φιλιππότη το 1996)
1981, Το Χρονικό μιας μοιχείας, (μυθιστόρημα, Εκδ. Δόμος, 23η έκδοση το 1998)
1982, Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει, (διηγήματα, Εκδ. Δόμος, 11η έκδοση 1998)
1984, Ντούλια, (μυθιστόρημα, Εκδ. Δόμος, 11η έκδοση 1998)
1985, Χρόνια πολλά γλυκιά μου, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 12η έκδοση 1999)
1986, Ο αντίπαλος εραστής, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 22η έκδοση 2007)
1987, Η μοναξιά είναι από χώμα, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 27η έκδοση 2007)
1988, Ιστορίες με καλό τέλος, (διηγήματα, Εκδ. Φιλιππότη, 12η έκδοση 2000)
1990, Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο, Εκδ. Φιλιππότη, 32η έκδοση 2006)
1990, Τα κλειστά μάτια, (αφήγημα, Εκδ. Φιλιππότη, 8η έκδοση 2001)
1992, Τανγκό μες στον καθρέφτη, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 15η έκδοση 2001)
1992, Το δωμάτιο που ταξιδεύει, (παιδικό, Εκδ. Φιλιππότη, 2η έκδοση 1996)
1993, Λουλούδι της κανέλλας, (ταξιδιωτικό, Εκδ. Φιλιππότη, 5η έκδοση 1998)
1993, Ο πιανίστας και ο θάνατος, (μυθιστόρημα, με το ψευδώνυμα Βίργκω Βολάνη, Εκδ. Δόμος, 8η έκδοση 2000)
1994, Θεατρικά 1, (θέατρο, Εκδ. Φιλιππότη, 2η έκδοση 2007)
1994, Θεατρικά 2, (θέατρο, Εκδ. Φιλιππότη, 2η έκδοση 2007)
1995, Με βελούδινα βήματα ο χρόνος, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 6η έκδοση 1999)
1996, Το ραντεβού με τη Σιμόνη, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 10η έκδοση 2003)
1998, Η κραταιά αγάπη, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 11η έκδοση 2004)
1999, Τηλεφωνήματα και ενοχές, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 6η έκδοση 1999)
2000, Το τραγούδι της μάσκας, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 6η έκδοση 2006)
2001, Ο Ντάνκαν γυρεύει το Θεό, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 3η έκδοση 2001)
2002, ΕΡΩΤΑΣ: Το γελοίο και το δέος, (μυθιστόρημα, Εκδ. Φιλιππότη, 5η έκδοση 2004)
2003, Όταν ο Θεός πεθαίνει (μια συζήτηση με τον Αλέξανδρο Κατσιάρα, (Εκδ. Δόμος, 3η έκδοση 2004)
2004, Όχι άλλη αναβολή, Μιχάλη, (βιογραφικό αφήγημα, Εκδ. Φιλιππότη, 2η έκδοση 2004)
2005, Τα πράγματα που ζουν απ'τον χαμό, (Εκδ. Φιλιππότη, 3η έκδοση 2006)
2006, Ο παλιάτσος και η Άνιμα, (ψυχολογία, Εκδ. Ψυχογιός, 39η χιλιάδα 2008)
2007, Αντήχηση απ'το παρελθόν, (μελέτημα, Εκδ. Φιλιππότη)
2008, Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης, (Εκδ. Ψυχογιός)
2009, Χορός μεταμφιεσμένων, (Εκδ. Ψυχογιός)
Δημοσίευση σχολίου