Πώς τα πας;

Είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή;
Ζεις μέσα σε μια μέρα, χιλιάδες χρόνια;

Είναι παράξενο το πόσο πραγματικό πρόβλημα είναι για τους περισσότερους ανθρώπους η βαρεμάρα. Πρέπει να κάνουν κάτι συνέχεια, να απασχολούνται με κάτι, κάποια δραστηριότητα, μ’ ένα βιβλίο, στην κουζίνα, με τα παιδιά ή με το Θεό. Αλλιώς, μένουν μόνοι τους με τους εαυτούς τους, πράγμα πολύ βαρετό. Όταν μένουν με τον εαυτό τους γίνονται εγωκεντρικοί, μπλέκονται, αρρωσταίνουν ή γίνονται βαρύθυμοι.

.Ένα μυαλό που δεν είναι απασχολημένο, όχι ένα αρνητικά άδειο μυαλό αλλά ένα ξύπνιο παθιασμένο μυαλό, ένα ολοκληρωτικά κενό μυαλό, ένα τέτοιο μυαλό είναι πάντα φρέσκο, ικανό, με
άπειρες δυνατότητες.

(…) Άφησε το μυαλό χωρίς καμιά απασχόληση, χωρίς να του δίνεις σκόπιμα δουλειά· άφησε να γίνεται αυτό αντί να το καλλιεργείς.
Διάβασέ το ετούτο συνειδητά κι ασ’ το να συμβεί.

.
(…) Εκείνο που έχει σημασία είναι να κάνεις το σωστό είδος ασκήσεων, να κοιμάσαι καλά κι η μέρα σου να ‘χει νόημα. Αλλά κανείς γλιστράει τόσο εύκολα στη ρουτίνα κι ύστερα λειτουργεί με βάση το εύκολο μοντέλο της αυταρέσκειας ή με το μοντέλο του να εξαναγκάζεις το εαυτό σου να κάνει το σωστό. Όλα όμως τα μοντέλα απονεκρώνουν, οδηγούν σε αργό μαρασμό.

Να είσαι δημιουργικός σημαίνει να περάσεις μια πλούσια μέρα έχοντας απλώς επίγνωση, χωρίς κανέναν εξαναγκασμό, χωρίς σύγκρουση, φόβο ή σύγκριση.
Βλέπεις, υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι φτιαγμένο από διαβρωτικές αναμνήσεις, απογοητεύσεις, μάταιες προσπάθειες κι εκείνο που είναι αληθινό, να προσπερνάει.
Το σύννεφο της μονοτονίας καλύπτει τα πάντα κι εκείνο που είναι αληθινό, σβήνει.
Είναι πράγματι αρκετά κοπιαστικό να διαπεράσεις αυτό το σύννεφο και να βρεθείς στο απλό, καθαρό φως.
Απλώς δες τα όλα τούτα κι αυτό είν’ όλο.

.Μην προσπαθήσεις να είσαι απλή.
Αυτή η προσπάθεια το μόνο που καταφέρνει είναι να γεννάει περιπλοκές και δυστυχία.
Προσπάθεια σημαίνει ότι θέλεις να γίνεις κάτι και το να θέλεις να γίνεις κάτι σημαίνει πάντοτε επιθυμία — με τις απογοητεύσεις της.

Είναι πολύ σημαντικό να ελευθερώσει κανείς τον εαυτό του από κάθε συναισθηματική, ψυχολογική ταραχή, πράγμα που δε σημαίνει ότι πρέπει να σκληρύνει απέναντι στη ζωή. Αυτού του είδους οι ταραχές χτίζουν σταδιακά ποικίλες ψυχολογικές αντιστάσεις που επηρεάζουν και το σώμα, φέρνοντας διάφορες αρρώστιες.

.Η ζωή είναι μια σειρά από γεγονότα (επιθυμητά και ανεπιθύμητα)· και όσο μαζεύουμε, όσο ξεδιαλέγουμε εκείνα που θα κρατήσουμε κι εκείνα που θα πετάξουμε, θα υπάρχει αναπόφευκτα η σύγκρουση (της δυαδικότητας) που αυτή η ίδια είναι η ταραχή.
Και η σειρά από ταραχές σκληραίνει το νου, την καρδιά· είναι μια διαδικασία κλεισίματος στον εαυτό, οπότε υπάρχει πόνος.
Χρειάζεται τεράστια επίγνωση για να επιτρέψεις στην κίνηση της ζωής να γίνει αποδεκτή χωρίς καμία επιλογή, χωρίς καμία κίνηση προς οτιδήποτε επιθυμητό ή ανεπιθύμητο.

Το θέμα δεν είναι να προσπαθείς όλη την ώρα να έχεις επίγνωση, πράγμα που είναι κουραστικό, αλλά να δεις την αναγκαιότητα της αλήθειας που φέρνει η επίγνωση, οπότε θ’ ανακαλύψεις ότι αυτή η ίδια η αναγκαιότητα ενεργεί χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να έχει επίγνωση.

.Μπορεί κανείς να ταξιδεύει, να έχει πάει στα καλύτερα σχολεία του κόσμου· να έχει διδαχτεί τέλεια, να ζει στο καλύτερο κλίμα· όμως όλα αυτά, φέρνουν νοημοσύνη;
Όλοι μας γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους· είναι νοήμονες;
(…) Οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, εκείνοι που κατέχουν ατέλειωτες πληροφορίες και γνώση, κι εκείνοι που έχουν επιστημονική μόρφωση, έχουν νοημοσύνη;
Δεν νομίζεις ότι η νοημοσύνη είναι κάτι τελείως διαφορετικό;
Στη πραγματικότητα είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο.
(…) Νοημοσύνη είναι η ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο· νοημοσύνη δεν είναι να είσαι καθωσπρέπει ούτε οι διάφορες αρετές που έχουν καλλιεργηθεί από φόβο.
Στην κατανόηση του φόβου υπάρχει κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από τις θεωρίες του νου.

.

Κρισναμούρτι.
«ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΙΛΗ».

Μετάφραση Νίκος Πιλάβιος.
Εκδόσεις Καστανιώτη.

.«Τα γράμματα σε μια νεαρή φίλη» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1986 στο βιβλίο της Pupul Jayakar KRISNAMURTI A BIOGRAPHY, στο κεφάλαιο που έχει τον τίτλο Happy is the Man who is nothing- Letters to a Young  Friend.
Η Pupul Jayagar σε μια μικρή εισαγωγή που κάνει στο βιβλίο της για να παρουσιάσει τα γράμματα γράφει:
«… Ο Κρισναμούρτι έγραφε τα γράμματα που ακολουθούν από τον Ιούνιο του 1948 ως τον Μάρτιο του 1960 για μια νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του πληγωμένη στο σώμα και στην ψυχή. Στα γράμματα αυτά, όπου ξετυλίγεται ολόκληρη η διδασκαλία του Κρισναμούρτι, καθώς επουλώνονται οι πληγές εκείνης στην οποία απευθύνονται, αποκαλύπτεται μια σπάνια καλοσύνη και διαύγεια, ο χωρισμός και η απόσταση εξαφανίζονται, ενώ οι λέξεις κυλούν σαν χείμαρρος, ούτε μια δεν είναι περιττή, η επούλωση των πληγών και η διδασκαλία προχωρούν ταυτόχρονα…»
ΠΗΓΗ