Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.

Δεν μπορείς να ξεφύγεις από το πεπρωμένο
Ένας βασιλιάς ονειρεύεται το βράδυ ότι μια σκοτεινή σκιά βάζει το χέρι της στον ώμο του. Κοιτάει πίσω. Τρομοκρατήθηκε. Είναι απλά μια σκοτεινή σκιά, αλλά η σκιά μιλάει και λέει, «Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ανησυχείς. Έχω έρθει απλώς να σε ενημερώσω - δεν είναι συνηθισμένο. μα είσαι ένας μεγάλος βασιλιάς, οπότε είναι μια εξαίρεση - αλλιώς ποτέ δεν θα είχε έρθει να ενημερώσω
κανέναν. Έρχομαι χωρίς καμία πληροφορία».

Ο βασιλιάς είπε, «Αλλά ποιος είσαι;»

Η σκοτεινή σκιά γέλασε και είπε, «Εγώ είμαι ο θάνατός σου, και να είσαι προετοιμασμένος. Αύριο, όπως ο ήλιος θα δύει, πρόκειται να έρθω σε σένα».

Φυσικά, αυτός ο εφιάλτης τον ξύπνησε. Ακόμα και όταν ήταν ξύπνιος, γνωρίζοντας καλά ότι ήταν μόνο ένα όνειρο, έτρεμε και ίδρωνε. Και η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που μπορούσε να ακούσει τον εαυτό του. Αμέσως κάλεσε το συμβούλιο όλων των σοφών, και ιδιαίτερα τους βασιλικούς αστρολόγους, προφήτες, και τους είπε το όνειρο. Τους ζήτησε την σημασία αυτού- είναι αλήθεια ότι ο θάνατος πρόκειται να συμβεί; Οι αστρολόγοι ίσως να είναι σε θέση να το καταλάβουν.

Οι σοφοί, οι φιλόσοφοι, οι αστρολόγοι, οι προφήτες, όλοι ξεκίνησαν τα επιχειρήματα σχετικά με το όνειρο. Ίσως να ήταν η πρώτη ανάλυση των ονείρων! Αλλά δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα, όπως ακριβώς δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα σήμερα. Όλοι οι αναλυτές ονείρων, οι λεγόμενοι ψυχαναλυτές, διαφέρουν ως προς τις ερμηνείες τους. Μπορείτε να πείτε το ίδιο όνειρο σε όλους και θα πάρετε διαφορετικά συμπεράσματα για το όνειρο. Θα μπερδευτείτε περισσότερο από ποτέ.

Και έτσι ήταν η κατάσταση του βασιλιά από τη μέση της νύχτας μέχρι το πρωί. Έγινε όλο και πιο μπερδεμένος, διότι ο καθένας έλεγε κάτι διαφορετικό. Και όταν ο ήλιος άρχισε να ανατέλει, ο γέρος που συνήθιζε να υπηρετεί το βασιλιά ... δεν ήταν μόνο ένας υπάλληλος, είχε βοηθήσει τον βασιλιά από τα πολύ παιδικά του χρόνια. Τον είχε φροντίσει, επειδή η μητέρα του είχε πεθάνει και ο πατέρας του τον είχε ορίσει ως τον άνθρωπο που θα αναλάμβανε τη φροντίδα του παιδιού, επειδή ήταν ο πιο αξιόπιστος σωματοφύλακάς του. Έτσι, ο βασιλιάς τον σέβονταν σχεδόν σαν τον πατέρα του.

Ο γέρος είπε ψιθυρίζοντας στο αυτί του, «Αυτοί οι μεγαλο-στοχαστές και φιλόσοφοι και οι αστρολόγοι τσακώνονται για αιώνες και ποτέ δεν καταλήγουν σε κάποιο συμπέρασμα. Νομίζεις ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα εντός δώδεκα ωρών; Ξέχνα το, αυτό δεν είναι δυνατό. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ξέρουν μόνο πώς να υποστηρίζουν, ποτέ δεν έρχονται σε οποιαδήποτε
ομοφωνία. Υποστηρίζουν επίσης, αλλά το ζήτημα δεν είναι η ομορφιά του επιχειρήματος, το ερώτημα είναι τι είναι το συμπέρασμα όλων των φιλοσοφιών σου; Δεν υπάρχει κανένα συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν δυο φιλόσοφοι που να συμφωνούν μεταξύ τους».

Ο βασιλιάς τον ρώτησε: «Τότε τι προτείνεις;»

Είπε, «Η άποψή μου είναι να τους αφήσουν να συζητήσουν. Δεν υπάρχει καμία ζημιά. Αλλά πάρε το γρηγορότερο άλογο μας και φύγε όσο το δυνατόν πιο μακριά από το παλάτι. Είναι επικίνδυνο να είσαι σε αυτό το μέρος, τουλάχιστον για τις επόμενες δώδεκα ώρες. Μετά ο ήλιος θα έχει δύσει, και μπορείς να ξεκινήσεις να γυρνάς πίσω, αλλά όχι πριν από αυτή την ώρα». Φαινόταν πρακτικό.

Ο γέρος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν τα επιχειρήματα, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να τους σταματήσεις. Αν έρθουν σε κάποιο συμπέρασμα, θα σε ακολουθήσω αμέσως. Ο καλύτερος δρόμος είναι προς τη Δαμασκό, άλλη πρωτεύουσα άλλου βασιλείου. Γι 'αυτό και θα ξέρω πού να σε βρω, για να σου δώσω το συμπέρασμά τους. Θα σε ακολουθήσω».

Ο βασιλιάς πείστηκε από τον γέρο. Έφυγε από όλους εκείνους τους μεγάλους φιλοσόφους που συζητούσαν, και γλίστρησε αθόρυβα έξω από το παλάτι με το καλύτερο άλογο που είχε. Όλη τη μέρα το άλογο έτρεχε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δεν σταμάτησε να φάει ή ακόμα και να πιει νερό. Δεν ήταν στιγμή να σκεφτούν το νερό ή τα τρόφιμα. Και το άλογο φαινόταν να καταλαβαίνει ότι ήταν μια πολύ κρίσιμη στιγμή για τον κύριό του.

Έφθασαν κοντά στη Δαμασκό, ακριβώς έξω από την πόλη, καθώς ο ήλιος έδυε. Σταμάτησαν σε ένα άλσος μάνγκο και όπως έδενε το άλογο σε ένα δέντρο, το χάιδεψε και είπε, «Αποδείχθηκες ότι είσαι ένας πολύ καλός φίλος. Ποτέ δεν έχεις τρέξει τόσο γρήγορα πριν. Πρέπει να κατανοείς την κατάστασή μου. Και έχουμε έρθει εκατοντάδες μίλια μακριά».

Καθώς ο ήλιος έδυε ένιωσε αμέσως το ίδιο χέρι στον ώμο του από πίσω. Η σκιά ήταν εκεί και είπε, «Και εγώ πρέπει να ευχαριστήσω το άλογό σου. Ανησύχησα για αν θα είσαι σε θέση να φτάσεις σε  αυτό το μέρος, την κατάλληλη στιγμή ή όχι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είχα έρθει να σε ενημερώσω. Αυτό είναι το μέρος που προορίζεται για το θάνατό σου, και το άλογό σου σε έχει φέρει ακριβώς στην ώρα».