Μια υπέροχη ιστορία...

Ξέρετε,σχεδόν δεν είχε δει την ηλικιωμένη γυναίκα που στεκόταν στην άκρη του δρόμου. Αλλά ακόμη και με το λιγοστό φως μπορούσε να διακρίνει ότι χρειαζόταν βοήθεια.


Σταμάτησε το αυτοκίνητό του και βγήκε έξω. Ακόμη και χαμογελαστός, της δημιουργούσε ανησυχία. Κανείς δεν είχε σταματήσει εδώ και ώρα να την βοηθήσει. Άραγε θα της έκανε κακό εκείνος; Φαινόταν φτωχός και πεινασμένος.

Εκείνος το κατάλαβε ότι ήταν τρομαγμένη, μόνη της μέσα στην παγωνιά.Ήξερε πώς αισθανόταν.
Την πλησίασε και της είπε: "Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω,κυρία μου. Γιατί δεν περιμένετε μέσα στο αμάξι που είναι ζεστά;
Επί τη ευκαιρία, ονομάζομαι Μπράιαν."
Το μόνο πρόβλημα ήταν ένα σκασμένο λάστιχο,αλλά για μια μεγάλη γυναίκα ήταν αρκετά σοβαρό.

Ο Μπράιαν σύρθηκε και σύντομα το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο. Όμως,λερώθηκε και ταλαιπωρήθηκε αρκετά.

Καθώς προσπαθούσε να καθαρίσει τα χέρια του,η γυναίκα άρχισε να του μιλάει. Του είπε πως ήταν απλά περαστική από τα μέρη εκείνα κι ότι τον ευγνομωνούσε για τη βοήθεια που της προσέφερε.

Ο Μπράιαν απλά της χαμογέλασε. Μετά του ζήτησε να της πει τι του χρωστούσε,ενώ τόνισε πως τα χρήματα δεν ήταν πρόβλημα για εκείνη.

Ο Μπράιαν απλά είπε πως βοηθούσε κάποιον σε ανάγκη κι ότι οι άνθρωποι πάντα το κάνουν αυτό...
Της είπε πως αν πραγματικά ήθελε να του το ξεπληρώσει,την επόμενη φορά που θα έβλεπε κάποιον σε ανάγκη,να βοηθούσε αυτό το άτομο "και να με σκεφτείτε τότε",είπε.
Μπήκε στο αυτοκίνητό του και χάθηκε...

Μερικά μίλια πιο κάτω,η γυναίκα είδε μια μικρή καφετέρια. Μπήκε μέσα για να ξεκουραστεί και να βάλει κάτι στο στόμα της πριν συνεχίσει το ταξίδι της.
Η σερβιτόρα της έφερε μια καθαρή πετσέτα για να σκουπίσει τα βρεγμένα μαλλιά της. Είχε ένα γλυκό χαμόγελο,αν και ήταν ταλαιπωρημένη από την ορθοστασία όλης της ημέρας.

Η γυναίκα παρατήρησε πως η σερβιτόρα ήταν σχεδόν οχτώ μηνών έγκυος,αλλά ο πόνος και η ταλαιπωρία δεν είχαν αλλάξει την συμπεριφορά της. Η γυναίκα αναρωτήθηκε πώς κάποιος που είχε τόσο λίγα μπορούσε να προσφέρει τόσο πολλά σε κάποιον άγνωστο. Τότε θυμήθηκε τον Μπράιαν.

Μετά το γεύμα της γυναίκας,η σερβιτόρα έφυγε για να χαλάσει το εκατοδόλλαρό της. Εκείνη όμως ξεγλίστρησε από την πόρτα.
Η σερβιτόρα απόρησε πού μπορεί να βρισκόταν η γυναίκα και τότε παρατήρησε μια χαρτοπετσέτα κι από κάτω 4 ακόμη εκατοδόλλαρα. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της. Η χαρτοπετσέτα έγραφε: "Δεν μου χρωστάς τίποτε. Υπήρξα κι εγώ στην θέση σου. Κάποιος καλός άνθρωπος με βοήθησε όπως βοηθάω κι εγώ εσένα. Αν θες να με ξεπληρώσεις,βοήθησε κι εσύ κάποιον."

Γυρνώντας σπίτι,η σερβιτόρα σκεφτόταν το αναπάντεχο συμβάν. Πώς μπορούσε η γυναίκα να ξέρει πόσο μεγάλη ανάγκη είχαν τα χρήματα; Με το παιδί θα ήταν όλα δύσκολα.


Ήξερε πόσο ανησυχούσε ο άντρας της και καθώς κοιμόταν δίπλα της,έσκυψε και τον φίλησε,ψιθυρίζοντας: "Όλα θα πάνε καλά. Σ 'αγαπώ, Μπράιαν."

απο μέιλ αναγνώστη